Op een goede dag kwam PiCo te laat op zijn werk, omdat hij chocolademelk had zitten drinken met een konijn en een schimmig individu.

Het begon er allemaal mee dat PiCo problemen had met het koelgedeelte van zijn koelkast. Deze werkte niet helemaal goed meer, zodat hij zich genoodzaakt zag wat koelproducten veilig te stellen en een afspraak te maken met een handyman om de boel te laten nakijken.

Hoe drink je in Gsorsnaam ijsmelk?

Met de  koelelementen in zijn vriezer kon hij zijn koelwaar even koud houden door ze samen in een koeltas te stoppen. Anders had hij de volgende morgen  geheid zweetkaas of kloddermelk moeten nuttigen. Dit advies had hij van Gsorsnoi gekregen en netjes opgevolgd. Maar PiCo stond hiermee wel voor een nieuw probleem. Want hoe drink je nu in Gsorsnaam ijsmelk?

Gelukkig was zijn gasfornuis niet stuk en besloot hij de ijsmelk op te koken. Even roeren, beetje Nesquick erbij … en zo zat hij direct met het volgende punt: waar had hij dat Nesquick-konijn nu weer gelaten?  Zou hij er nog eentje hebben liggen in zijn vriezer van afgelopen Kerst? En zou die nog goed zijn?  Ik weet dat je konijn vrij lang kunt bewaren in een vriezer. Maar is 9 maanden na Kerst niet een beetje erg lang?
Of nog maar 3 maanden tot de volgende Kerst. ‘t Is maar hoe je het bekijkt…..

Afijn. Ontdooien deed ie goed … dat konijn. En saampjes hebben ze lekker een heerlijke warme chocolademelk kunnen bereiden om de tijd een beetje te dooien.

Rillen van de kou.

Bij PiCo op zijn werk werden de collega’s vast gealarmeerd dat hij wat later zou zijn. Al werden ze daar op het werk nou niet echt warm of koud van.  Daar waren ze wel gewend dat PiCo wat later op zijn werk verscheen.
Zijn koelkast was in elk geval ziek en stond te rillen van de kou. Of was het nu juist van de koorts? De thermostaat gaf immers een paar graden te veel aan. PiCo wilde dat het maar 6 graden in zijn koelkast was, maar de display bleef maar eigenwijs tussen de 16 en 18 graden aangeven.
Werd het dus toch zweetkaas bij het lauwe biertje vanavond!

Zowel zijn kaasie als zijn kassie waren danig van slag. Zijn kaasie was zacht geworden en de frisdrank onderin toch nog wel een beetje koel. Maar als hij alles onderin ging leggen, werd het daar toch weer zo druk en zou alles straks misschien weer vanzelf naar boven kruipen. Nou ja, één voordeel heeft het wel: je gooit je spullen weg en bent meteen van de producten die over de datum zijn af.

Mag het licht aan?

Bij het horen van al dit verschrikkelijk leed maakte Johan zich toch wel een beetje zorgen over zijn schaduw die hij al weer een paar dagen kwijt was. Was PiCo hem soms tegengekomen in zijn koelkast? Hoe was het met hem gesteld en was hij misschien de veroorzaker van de overlast?

Grote kans dat hij hem achter al zijn bedorven etenswaar zou aantreffen! Dan had hij zich wellicht op een hongerig moment in de koelkast van PiCo verstopt. En had hij het daar – na zich flink vol geschranst te hebben – toch wel een beetje koud gekregen.
Dat licht dat steeds maar aan en uit gaat, zal ook niet veel warmte  hebben toegevoegd. Energie kost het wel!

Wat zal die PiCo straks zeggen als hij de rekening van de witgoedboer gepresenteerd krijgt voor het verwijderen van een schaduw die met zijn thermostaat heeft zitten klooien?

Uitspraak van een junkie na een heftig weekend.

image by Jeyhun85 and Retroman, edited by Gsorsnoi

Net dat de Navelpad dacht dat hij even een veilige vluchtplek had gevonden om even op adem te kunnen komen, voelde hij een warme klamme lucht in zijn nek stromen. Het was als het gevoel dat je hebt als je denkt dat er iemand achter je staat. Dit gaf hem dan ook de reden om even achterom te kijken om te controleren of dat wel waar kon zijn. En alsof de Reuze Navelpad de laatste tijd niet al genoeg reden had gehad om zich kapot te schrikken om van alles, deed hij dat nu opnieuw. Van de ene verbazing liep hij in de andere; namelijk dezelfde ninja die hij eerder had ontmoet in het slot van Graaf Schaurig, kwam plotseling – hier in de toekomst – uit de schaduw van dezelfde verticale pijp tevoorschijn waarachter hij zich juist aan het verschuilen was. Dit bevreemde hem ten zeerste. Hij vroeg zich prompt af of dit er iets mee van doen kon hebben dat hij deze man al eerder tijdens zijn tijdreis had ontmoet. Hoe anders kon hij nu hier naast hem in het afvoersysteem van Gohes City terecht zijn gekomen, anders dan iedere andere willekeurige plek in de stad? Voor de pad had het weinig zin om er echt bij stil te staan. Hij zou het toch niet hebben kunnen bevatten.

Nog voordat de pad een kik kon uitbrengen, kreeg hij een hand over zijn lippen geduwd om hem het zwijgen op te leggen waarbij de ninja hem met een vinger aan zijn eigen mond gebood zich gedeisd te houden.
“En waag het niet om in mijn navel te kruipen!” werd hem streng en onder gedempte toon afgebeten. Onze bleke kwaker schudden instemmend dat hij dat niet zou doen. Hij zou niet durven. De ninja trok de pad iets uit het zicht en achter de grote pijp. Tijd om te praten en elkaar uit te vragen was er niet. Het was voor het tweetal nu zaak om zich stil en uit het zicht te blijven om uit te sluiten dat de grote stroom blauwe padden ze zouden ontdekken en iets zouden aandoen. De ninja had er duidelijk voor gekozen om de pad zo lang maar te vertrouwen. De enige reden waarom hij hem niet direct in stukken hakte, kwam doordat de pad er de schijn van had anders te zijn dan de vele andere padden die zich midden door het grote riool verplaatsten en allen blauw waren. Deze pad was duidelijk veel bleker en kwam het vriendelijker over door zijn afwijkende blauwe kleur.

Voor de Reuze Navelpad was er geen twijfel of hij de ninja zou vertrouwen of niet. Hij moest hem wel vertrouwen. Veel keuze had hij niet. Waarom zou hij hem anders het zakhorloge hebben toegeworpen? Maar wanneer was dat nu? Gisteren? Een week geleden? Of misschien moest dat moment zelfs nog wel komen? Hij kon het niet eenvoudig in de tijd plaatsen zoals hij die nu kende., maar had genoeg slimmigheid om nog wel te kunnen bedenken dat de tijd waarin hij zich nu bevond moeilijk verder terug in het verleden kon zijn. Waar kwamen anders al die padden vandaan? Dit is de toekomst!

De volledig in het zwart gehulde ninja wierp een blik langs de pijp waar zij zich hadden opgehouden en ontdekte dat ze desondanks toch waren ontdekt. Een paar van de kleinere blauwe padden begonnen zich in hun richting te verplaatsen. Het mocht al een wonder heten dat ze dat niet eerder hadden gedaan, omdat de bleke bruine pad zich eerder tussen al die andere padden bevond. Dus er was een gerede kans dat ze hem eerder hadden opgemerkt. Ongezien uit de groep stappen was niet mogelijk geweest. De ninja moest nu snel handelen. Tijd om na te denken over het in vertrouwen kunnen nemen van de kleine bruine pad had hij niet. Dus besloot hij hem maar met zich mee te trekken en ging de confrontatie aan. Met een stevige greep trok hij de Reuze Navelpad aan zijn arm mee en rende frontaal op een middelgrote pad af. Deze zette grote ogen op van verbazing – want het was niet gewend om weerstand te krijgen van de mensen die hij normaal zelf aanviel – en spreiden zijn armen om zich schrap te zetten op wat komen ging. De rechtse zwarte schoen, waarvan we inmiddels bekend zijn met de maat 43, plaatste zich vol in het gelaat van de pad en oefende flink wat kracht uit om zich in te kunnen afzetten. Met een sprong vanuit het wrattige gezicht dook de ninja tezamen met de Reuze Navelpad in een salto door de lucht en over de tientallen padden onder hen. Een messcherpe snede, zoals we die alleen van een samuraizwaard kennen, sneed zich door het lijf van enkele padden die de pech hadden rondom de pad te staan wat het tweetal als springplank had gebruikt. En ook die pad liet erbij het leven, omdat zijn lijf in tweeën werd gesneden. Een grote kop keek opzij naar wat er gebeurde. De kop behoorde bij één van de grootste padden die hier rondliep. Het bleek zijn laatste blik te worden, daar de ninja al had voorzien het blad van zijn zwaard op zijn nek te laten uitkomen en verwijderde daarop bruut de kop van zijn romp. De ninja landde met de bruine pad nog aan zijn hand op de schouder van de grote en gedode pad. Hier kon hij alle padden goed overzien en het stelde hem in staat zijn volgende aanval te kiezen.

Die aanval moest even op zich laten wachten of worden omgezet in een tegenaanval. Niet ver naast hem zag hij de buik van een pad opgloeien en een keel werd geopend. Padden die zich hadden volgevreten met voldoende roem uit de lijven van de menselijke slachtoffers die ze hadden gemaakt, stelden zich zo in staat om deze overtollige roem om te zetten in een vuurbal.
De ninja had hier kennis van genomen en zag deze aanval daardoor tijdig aankomen.
“Blaas jezelf op en houd je adem in!” beviel hij de bruine pad.
Onbekend met dit vermogen probeerde hij te doen was er van hem gevraagd werd en trachtte zoveel mogelijk lucht in zijn lijfje te blazen. Tot zijn grote verbazing zwol zijn buik eenvoudig op en deed de pad in volume groeien. Hierop kneep de ninja nog even wat steviger in het zielige handje van de pad waarop het echt pijn begon te doen. Maar de ninja had er een doel mee. Hij trok de Reuze Navelpad iets omhoog en begon hem rond te zwaaien door het kwakende publiek. De bolle bruine en nog altijd niet al te grote Reuze Navelpad beschreef een cirkel door de lucht met de ninja als middelpunt en kegelde zo een flink aantal padden omver. In diezelfde beweging kon de ninja de vuurbal ontwijken die door een middelgrote blauwe pad werd uitgebraakt. Wie deze kleine bruine pad was, wist de ninja niet. Maar hij had er wel voordeel van dat hij hem had ontmoet.

Wordt vervolgd.

Vorig hoofdstuk: Duisternis in licht
Volgend hoofdstuk: De vuurpad

[Update 30/12/ 11: artikel verbeterd, herschreven.]

image by BayrePsycho, edited by Gsorsnoi

Theseus was oog in oog komen te staan met het monster van Knossos. Het schepsel dat het product was van de vrijpartij van Minos’s vrouw Pasiphaë met de witte stier die Poseidon had gestuurd als teken van Minos’ koningschap. Poseidon had echter geëist dat de stier meteen geofferd zou worden. Een eis die Minos niet beantwoordde.

Het was daarom dat Poseidon, de god van de zee, zich wreekte en Pasiphaë  verliefd liet worden op de witte stier. Uit hun geslachtsgemeenschap werd de Minotaurus geboren. Een schepsel met de kop en de staart van een stier op het lichaam van een mens. Een monster uit de Griekse mythologie die bekend stond om zijn honger naar mensenvlees die maar moeilijk was te stillen.

Confrontatie in het Labyrint.

In het door Daidalos ontworpen Labyrint had de Minotaurus zijn prooi gevonden. Dit stiermonster was opgesloten in de doolhof om maar geen bedreiging te vormen voor zijn directe omgeving. Hij werd ieder jaar gevoed door  steeds 7 jongens en 7 meisjes die uit Athene per schip werden geleverd en de doolhof van het paleis van Minos te Knossos op Kreta in werden gestuurd. Geholpen door Minos’ dochter Ariadne zou Theseus het monster bestrijden om deze gang van zaken te stoppen. Hij kreeg daarvoor een bolletje wol mee van Ariadne die hij zou afrollen in het Labyrint om na het doden van de Minotaurus de weg terug te kunnen vinden.

Plotseling viel het verschrikkelijk beest hem van achteren aan, snuivend en met zijn hoorns omlaag gericht. Een hevig gevecht volgde. Totdat de Minotaurus de grote sterke man vast greep en voor zich optilde. Dit was zijn kans en het grote stiermonster realiseerde zich deze fout. Theseus zou hier volgens de Griekse mythologie met al zijn kracht en moed het zwaard door de hals van de Minotaurus hebben gejaagd en zo diens kop hebben afgehakt.

De ware toedracht.

Anders dan de geschiedenisboeken je echter willen laten geloven, was dit het moment dat een groengeel licht de ruimte vulde. Bliksemschichten schoten door de doolhof en gingen gepaard met een knetterend elektrisch geluid.De Minotaurus zag zijn kans schoon en wierp Theseus met krachtig worp van zich af tegen de wand. Onze Griekse held kwam met een harde klap neer, maar bleef bij bewustzijn. Zijn zwaard verloor hij echter en zag deze in een andere gang verdwijnen. Met zijn rug naar achteren gericht ontweek de naamloze Doomguy drie roodgele bollen die tezamen met hem uit de teleport de doolhof in werden geflitst. De bollen waren afkomstig van een tweetal imps die ze vanaf de andere kant van de teleport uit een andere dimensie hadden afgevuurd. In filmische slow motion dook deze held uit het succesvolle First-person shooter-spel ‘Doom’ achterwaarts de ruimte in en doodde de twee bruine stekelige monsters in een salvo waarbij ze levenloos uit de teleport op de stenen vloer donderden.

Kleine broertje.

De Doomguy draaide zich om en nam de situatie in zich op waarin hij nu was beland. Voor de koelbloedige gameheld verwachtte hij niet anders dan dat hij in zijn level een shortcut had gevonden naar de uitgang. Zou hij even bedrogen uitkomen in dit doolhof!

Hij staarde de Minotaurus aan en liet even een stilte vallen voordat hij verontwaardigd vloekte:  “C’mon! What the hell is this?”
Hij smeet zijn tweeloops geweer kwaad neer op de vloer.
“They screwed me up with his lil’ brother.”
Hierbij deed hij een verwijzing naar Cyberdemon, de ultieme eindbaas uit Doom!

“And what the heck are you looking at?” beet hij Theseus pissig toe die hij hem verdoofd in verbazing zag aanstaren vanuit de hoek van deze ruimte. De Doomguy spuugde wat met bloed vermengd speeksel opzij en trok het gezicht van een afgunstige soldaat die een onbelangrijke taak mocht afwerken terwijl hij een ander de mooiste klussen toebedeeld zag krijgen. Hij trok desondanks het zwaarste wapen uit zijn arsenaal naar voren en bracht deze op zijn schouder in positie.

Magische vingers.

Terwijl de patronen van de Big Fucking Gun (BFG) 9000 onder aanzwellend supersonisch gezoem de ondergang van de Minotaurus aankondigden, deed Theseus een laatste poging om zijn aandeel op te eisen en bracht stotterend uit:
“M-maar … ik dacht dat ik …”
In een piepklein slaapkamertje in een hele andere tijd en op een hele andere plek landden een paar vingers op een toetsenbord. Het was onze Retroman die al die tijd de Doomguy had aangestuurd met een paar pijltjestoetsen en een control-knop. Gsorsnoi had namelijk weer eens een Doom-leveltje gebouwd en onze retroheld  gevraagd deze nieuwe uitdaging te testen.

Op zijn scherm zagen we de Doomguy stoer over de loop van zijn BFG9000 links opzij kijken naar de zoon van Aithra en Aegeus, de koning van Athene. Of was het toch Poseidon met wie Aithra ook negen maanden voor de geboorte van Thesseus had liggen vozen?

Retroman typte tenslotte:
“You’re gonna kill him with what? A piece of wool?”

image by Robin, edited by Gsorsnoi

Versprekingen zoals eentje met ‘koolzuur’ of ‘zuurkool’ kan het verschil betekenen tussen ‘niet helemaal’ of ‘helemaal niet’. Voor sommige mensen maakt het helemaal niet uit of je naast een afzonderlijke rookworst een van koolzuur doordrenkt colaatje nuttigt of dat je deze al dan niet vergezeld van een lading spek in de zuurkool aantreft. Eén ding is zeker: koolzuur samen nuttigen met een vet worstje is vast niet helemaal goed voor de gezondheid. Hoeveel beter het dan is om de zuurkool met worst en spek te eten … ik denk dat je in eenzelfde discussie uitmondt.

Het mag de druk niet pretten, zoals Doubleyou deze uitspraak nog altijd bezigt in zijn radioprogramma Take it or Leave it. Deze legendarische versie van de uitdrukking  ‘het mag de pret niet drukken’ ontstond eenmaal toen hij zich een keer versprak in een uitzending. Ons en zijn plezier was er met recht niet minder om en we kunnen er nog steeds om lachen. Minder leuk is het als je in je vak als chef-kok ineens de hond in de pot vindt. Sta je jezelf de hele dag uit de naad te werken, om dan ten slotte te ontdekken dat jouw eigen viervoeter de pan heeft leeg gelikt. Reken maar dat je dan in kefshock raakt!

Al met al allemaal grappige verdraaiing in woorden die meestal zijn samengesteld tot stelverzamelingen. Euh! Samenstellingen natuurlijk. Echt, je kunt ze zo gek niet verzinnen of je hebt er al weer eentje te pakken. Toch? Peter Visser? Oeps! Nou ik kan maar beter gauw mijn theezakje (zeetakje) weer gaan dichtlikken (licht-dikken), voordat iemand op mijn veters komt…
Sorry Peter!

Nu is natuurlijk het wachten op het arsenaal comments van onze BoBfather waarin hij ongetwijfeld over zijn fiets zal lullen, maar er zo mogelijk ook hele andere varianten op na houdt!

Met mijn zwarte ogen en gele haar sta ik stevig in de grond.
Mijn naam en reden van bestaan dank ik aan het volgen van meester, al gaat zij de hele wereld rond.

Wat ben ik?

image by Gsorsnoi, compilation of gamegraphics from Transport Tycoon and Yahoo-avatar.

Daar zijn we natuurlijk hartstikke content mee.
Maar hoe is dit familie eigen ontstaan?

WSNOI zag het levenslicht in 2003 toen Gsorsnoi op het idee kwam om een quiz die hij van vrienden doorgestuurd kreeg in een eigen vorm te gieten. Deze doorgestuurde quizen werden door bezoekers van de Quiz your Friends –site ingevuld en verspreid. Zo kon je zelf je eigen quizen bouwen. Dit vormde het basisconcept om WSNOI op te bouwen. De quizen gingen over vanalles, maar wel steeds geconcentreerd rondom één thema.

Huizensite.

Nog even later kwam daar de huizensite bij wat de body van WSNOI al een beetje begon op te leuken en te versterken. Met dit nieuwe concept bedacht de maker van deze site dat het wel leuk zou zijn als je een soort van constructor-game online tegen elkaar zou kunnen spelen. In die tijd waren spelletjes zoals Simcity en Transport Tycoon erg populair. Constructor games deden het erg goed naast de destructor games. Er was een interessante ontwikkeling op gang op dit gebied.

Op WSNOI’s huizensite kon je met een toegekend starterkapitaal een bedrijfje opbouwen waarbij je huisjes kon kopen die elke maand geld opleverde. Elke 26e van de maand was de betaaldag en werden alle deelnemers geld toegekend die de huurders van de huisjes er  zogenaamd voor zouden hebben betaald.

Trouwe fans.

Een vriendenclubje van zo rond de 8 tot 10 personen deed daar trouw en elke maand aan mee.
Jolien van Biesheuvel kennen we daar ook van. Zij is één van de WSNOI-bezoekers van het eerste uur die we via de site zelf hebben leren kennen. De rest bestond uit familieleden en vrienden die het ook wel leuk vonden om zich aan deze club te binden.

Alsmaar groeiend vermogen.

Nu vele jaren later is WSNOI nieuw leven ingeblazen.
Met opgedane kennis van het dynamische PHP en tools zoals WordPress  werd het toch ineens wel een heel stuk gemakkelijker om elementen die we aan WSNOI wilden binden in de lucht te krijgen en te houden.
De huizensite is daar nog niet mee terug. Die werd stopgezet, omdat het groeimodel niet te beheersen was met de statische middelen van die tijd. Het blijft toch wel erg bewerkelijk om dat gekoop van huizen een beetje binnen de perken te kunnen houden. Ook zo’n beperking met games zoals Sim City. Je bouwt maar en je bouwt maar. Maar wanneer houdt het nou eens op?

Daar moeten we dus eerst eens iets op vinden voordat WSNOI de wereld voorraad sperziebonen om zeep zou help om zijn deelnemers in zbersibarnen mee te kunnen uitbetalen! Wanneer daar een oplossing voor is gevonden, komt de huizensite terug.

Digitalisering van de Tycoon Newspaper.

Anno 2010 bestaat WSNOI vooral uit de Tycoon Newspaper, een aanstekelijk galgjespel  die we toen in 2003 in een véél simpelere vorm ook al hadden en de nieuw bedachte ‘onbestaande beroepen generator’ waarmee de meest onzinnige beroepencombinaties te verzinnen zijn.
Wat veel mensen misschien wel weten is dat de Tycoon Newspaper er eigenlijk al veel eerder was dan de WSNOI site.  De Tycoon Newspaper bestaat sinds 1999. Bij het opnieuw optuigen van WSNOI is de Tycoon Newspaper gedigitaliseerd en voortgezet.

Een betere stap hadden we toen niet kunnen maken.
De Tycoon Newspaper werd en is een succes. Met een aantal vaste commentatoren en een flinke club mensen waarvan we weten dat het ‘stille lezers’ zijn, kun je wel stellen dat de WSNOI-familie groeit en groeit.

Gastbloggers.

Onlangs verscheen het debuut artikel ‘Het verdwenen bier’ van The Wizard. Onze BoBfather  ging hem voor met het smakelijke artikel ‘De kippenhe(me)l’.
Iets verder terug komen we Johan van de Partij tegen de Draaiorgels tegen met zijn diverse schaduwrijke artikelen. Retroman’s  bracht ons zijn tenenkrommende navel-recensies. Of zat dat toch anders?  Andere mensen die grote invloed uitoefenen op de TN is Peter Visser, die al sinds het onbegrijpelijke HL7-avontuur van zich laat horen. En als we nog even verder terug graven in de oudheid dan komen we zelfs Hukomyerop’s ‘Keukenmeid zoekt keukenlijk’ tegen. Heeft hij gevonden en is er inmiddels gelukkig mee getrouwd!

Theo Nologie  (Doubleyou) en de Moraelridder moeten natuurlijk ook niet ongenoemd blijven, maar als medeoprichters van WSNOI mogen zij geen gastbloggers genoemd worden.

Je snapt het wel: vreugde alom!

De Tycoon Newspaper bestaat dus inmiddels al meer dan 10 jaar. WSNOI is iets jonger. Maar mensen, wat hebben we het gezellig samen!

image by DavidDennisPhotographs, edited by Gsorsnoi

Deze week kwam ik weer eens na een weer veel te lange dag werken thuis. Ik had weer eens flink de baas geholpen. Of was het nou voor een klant voor extra brufennetjes? Nou ja, de baas had er in ieder geval wel baat bij.
Maar daar gaat het hier nu niet over. Ik kwam thuis zoals ik dat bijna iedere dag doe.  Ik liep naar de kast en greep daar een zak met van die aardappelschijfjes. Jullie beter bekend onder de naam ‘chips’ (wel van een bekend merk natuurlijk).  Zak met die zak onderuit op de bank en zet de TV aan, natuurlijk precies op het moment dat er weer zo een vervelend bouwprogramma op de buis is. Ik dacht nog: “Wat is dit voor een enge louche aannemer die een koude kamer moet bouwen?” . Al snel bleek dat het om iets heel anders ging en dacht nog even dat ze een nieuwe witgoed uitvinding hadden gedaan: ‘de Walk-ing fridge’. Ook dit bleek het niet te zijn. Het  bleek het de reclame van een biermerk te zijn.
 Je snapt het al. Ineens was ik mijn chips alweer vergeten en dacht alleen nog maar: “Biertjuh…..?” .

Tot mijn vreugde bedacht ik me dat ik de zaterdag ervoor een nieuw rood krat had gekocht van een bekend A-merk.  Ik gooide de zak chips terloops opzij, griste snel een bierglas uit de kast en spoelde deze alvast om met koud water. Zoals dat hoort natuurlijk.

Ik liep naar de achterdeur. Want ik bedacht me dat het krat bier nog in mijn afgesloten tuin stond. Wilde de deur openen en bedacht me dat mijn achterdeursleutels nog in mijn auto lagen.  Ik deed mijn schoenen aan en liep via de voordeur naar mijn nog warme auto toe. Wilde de deur opendoen en kwam tot de ontdekking dat ik mijn autosleutel niet mee had. Of was het nu een autochipkaart?  Nou ja, dat doet er nu effe niet toe.

In elk geval liep ik terug en pakte dus mijn autosleutel … eh kaart … rende naar de auto en griste mijn bos sleutels van de passagiersstoel. Liep terug naar mijn voordeur (nee die was niet dicht gevallen. Dat zou wel heel erg toevallig zijn geweest).  Liep naar binnen en vervolgens naar mijn achterdeur en open deze met het idee “eindelijk een biertjuh dan”.
Mijn hoofd werd zeker zo rood als dat krat dat ik die zaterdag ervoor voor het laatst had gezien. Ja,  je leest het goed : Zaterdag voor het laatst had gezien. Slechts een biertjuh was eruit, wist ik nog.  Ik dacht even dat ik echt oud werd, ik wist toch zeker…

Ik dacht nog eens … ja ik weet het zeker … en liep verder de tuin in. Maar geen biertjuh te vinden.

Ik liep naar de poort die toch nog echt op slot zat. Nou weet ik dat ik veel slakken in de tuin heb, maar die krijgen die flesjes toch niet zo snel op hè? Al snel kwam ik tot mijn positieven en dacht bijna hardop dat het schorem en geteisem uit de buurt mijn bier had gejat en het nu zelf met de cola zou moeten doen.

Nou ik krijg ze wel! Ik vul binnenkort alle leeg gedronken flesjes uit mijn vandaag nieuw gekochte krat af met zure azijn, dop ze opnieuw en prop ze in een krat. Wacht maar af, ze komen vast nog eens terug, maar dan wel voor het laatst.

PS: Karel wanneer heb je tijd voor de aangifte?

image by Martino, edited by Gsorsnoi

Dit is dan voorlopig de laatste Reuze Navelpad die in de maandelijkse frequentie per nieuwsbrief werd aangekondigd. Maar vrees niet: hij zet onaangekondigd, in een mogelijk wat lagere frequentie, nog wel gewoon door. Dus het kan zomaar zijn dat je aan het ontanagrammaniseren moet wanneer je ’s ochtends tussen twee happen ontbijtkoek de laptop opstart.

De Reuze Navelpad anagrammen zijn leven ingeblazen door ons WSNOI-familielid: Retroman. Hij stuurde ons een keer een e-mailtje waarin hij Gsorsnoi verraste met een anagram van zijn eigenlijke naam: Reuze Navelpad. Of nee! Andersom natuurlijk.
Verslaafd aan taalspelletjes werd hij daarmee geïnspireerd om zelf anagrammen te gaan maken. Maar ja … waarvan dan wel?

Zo ontstond het idee een maandelijks terugkerende spel te schrijven waarin de Tycoon Newspaper lezertjes vermaakt werden met namen van bekende Nederlanders die verstopt zaten in anagrammen. Aan deze lezertjes de geduldige taak om erachter te komen wie de bekende Nederlanders allemaal wel niet waren en dit bekend te maken via de comments.

Hij of zij die er verhoudingsgewijs in slaagde om de meeste bekende Nederlanders weer bekend te maken mocht zichzelf steeds ‘de Navelklopper’ noemen. Alhoewel ik me de vergissing kan indenken is dit niet de medicijnman uit de stam van stamhoofd Pauklos die zich ritueel vermaakt met totemgeroffel op de navels van zijn dorpsleden om de verveling te verdrijven, maar de winnaar van dit spel.

Het verzinnen van deze bijna onmogelijke anagrammen leidde er zo nu en dan toe dat de anagrammen bezwangerd raakten van navelpluisjes. Anders gezegd: foutjes in de anagrammen. Dit was vast te wijten aan het feit dat het vinden van anagrammen op namen van bekende Nederlanders vanzelf de nodige hilariteit met zich mee bracht. Mijn baasje, Achmed Liën, kreeg daarom de taak en de eer van onze grote Gsorsnoi om hier een goed en serieus verhaal omheen te schrijven. Het Navelpad Mysterie ontstond en verscheen aanvankelijk eens per maand om een beetje toelichting te krijgen op hoe die anagrammen nou waren ontstaan.

Dit verhaal is nu een beetje verder uitgegroeid tot een heus boek, zodat het hem noodzaakte de frequentie van het publiceren van deze relatief kleine hoofdstukken wat te gaan verhogen. Anders zouden we bijna met pensioen kunnen wanneer we dit boek hebben uitgelezen. De verhoging van die frequentie leidde echter weer tot het ondergesneeuwd raken van de Tycoon Newspaper met een erg hoog padden-gehalte. Burgervader Doubleyou vond het overigens ook wel tijd dat we een andere knol van stal zouden halen voor het maandelijkse paradepaardje.
En ja … dat tezamen was dus ook de reden dat we de anagrammen even op een laag pitje zetten.

Wij hebben in elk geval een hoop lol gehad om dit spel. Maar zouden de bekende Nederlanders er zelf om hebben kunnen lachen?

Succes met ontanagrammaniseren!

• Aarbei Prikt Tong (geraden door Jolien van Biesheuvel)
• Dikbenig Eerbied (geraden door Jack)
• Jan Dons Elf (geraden door BoB)
• Tongbeen Virus (geraden door Jack)
• Naderend Vangnetje (geraden door Jack)
• Klein Hervormt Aangenamer (geraden door Jack)
• Arbo Rhum Gevrut (geraden door BoB)
• Schever Brits (geraden door Paap)
• Snel Habibs (geraden door BoB)
• Kashmiren Nerf (geraden Sandra)
• Yen en Ranja (geraden door Annie B)
• Navel Sousjut (geraden door BoB)
• Shag Berlin (geraden door BoB)
• Mandela Uren (geraden door Paap)
• Rund In Nevada (geraden door Jolien van Biesheuvel)
• Bielsjes Bannen (geraden door BoB)
• Crack Remvleer (geraden door Sandra)
• Borrelglas Income (geraden door Jack)
• Vitaal Vulpen (geraden door BoB)
• Duyvis Sneltram (geraden door Jack)
• Even Vaak Nu Wit Mens Invullen (geraden door Sandra)
• Tonic Blijven (geraden door BoB)
• Gadver Komrij (geraden door Jolien van Biesheuvel)
• Volhard Wol Nu (geraden door Sandra)
• Havo Nekt Yup (geraden door Annie B)
• Sluwe Sluisdeur Hobbit (geraden door BoB – Bewuste pluis!)
• Hamspek Buro (geraden door Jack)
• Nors Job Probator (geraden en ontpluisd door PiCo)
• Egbert Kerkdeur (geraden door Jack)
• Ja Krabsla (geraden door PiCo)

Met vriendelijke reuzel,

Navelpad

PS: Of er een bewuste pluis in deze opgave zit die weer eens niet naar een bekende Nederlander leidt? Nou, wat denk je zelf?

Fietsen naar je werk is niet zonder gevaren. Dat geldt voor automobilisten, maar net zo makkelijk voor alle andere weggebruikers. Heb je geen last van plotseling overstekende rollators, vliegende wandelende takken en andere gevaren op de weg, dan  zijn er altijd nog wel die andere gevaren die voor jou op de loer liggen.
Eerdaags ben je er ongewild toch een keer het slachtoffer van.

Het is mij in de zomer al eens gebeurd dat ik mezelf werkelijk een ongeluk heb geschrokken waardoor ik op die bekende route naar mijn werk zowat van mijn stalen ros donderde.
Bushokjesreclames ben ik heus niet vies van. Sterker nog: in negen van de tien gevallen staat er een hoop nuttige informatie op die mij toch weer verleidt om de al wat minder nuttige producten te kopen die ik anders in de supermarkt niet eens een blik waardig had gegund. In de acht van de tien gevallen zijn de reclames voorzien van wat gephotoshopte modellen die de boel een beetje opleuken en een aanval doen op mijn concentratie om mijn aandacht bij de weg te houden. Bij zeven van de tien gevallen heb ik het idee dat ik de productie ook echt ken of herken, zodat de kans dat ik de producten (of diensten) ook echt zal kopen of toepassen al iets toeneemt.

Je begrijpt inmiddels dat ik voor de overige zes gevallen ook wel iets leuks had bedacht, maar dat zal ik je besparen.
Waar ik je wel voor wil waarschuwen is dat ene ongenoemde geval dat toch altijd weer voor de meest verassende en hilarische situaties zorgt.
Op een lang stuk fietspad reed ik zo’n beetje wat erg geconcentreerd op mijn eigen gedachtes langs een bushokje. En ja hoor! Ook daar was de reclamekaravaan langs gereden en had de lichtbak voorzien van een grootse papieren poging om de aandacht te trekken.

Gelukt! Want zoals je mij inmiddels wel kent ben ik vaak bezig met het onbewust tot mij nemen van de meest nutteloze informatie. In een noodvaart ging er mij een tekst voorbij over een uitvaart.  Niet omdat ik er in zo’n snelheid aan voorbij ging, maar omdat mijn hoofd er even langs flitste.

Op de poster stond een enorme man afgebeeld die keurig in een begrafenisondernemerpak stond  gestoken en leek de reclame wat extra body en gewicht mee te geven.
Ik ben direct met je eens dat je wel eens stil moet staan bij je uitvaart …

… maar deze man bewoog …

Daar was ik toch niet op voorbereid, verloor mijn evenwicht … en mijn vaart. Zo werd ik toch weer even hard terug in de realiteit gebracht. Slik.