image TexasPol, edited by Gsorsnoi

In het begin van je leven heb je altijd in de belangstelling gestaan.
Op zich is dat geen verkeerd bestaan,
maar je moet er geen misbruik van maken.
Dat is iets waar je ouders voor moeten waken.
Het voelt goed om populair te zijn,
en streken uit te halen voor de gein.

Maar je heb ook mensen die erbij willen horen,
en het gevoel van anderen willen doorboren.
Je zag dat mensen je stoer vonden en om je lachten.
Maar de meeste zaten daar toch niet helemaal op te wachten.
Het liefst haalde je ze helemaal onderuit,
en zaten ze er jou eens verbaal mee op de huid.

Je deed het ook om je ego mee te strelen,
zodat je zogenaamde vriendjes de vriendschap met je wilden delen.
Pesten, dat was pas stoer en ook erg vet,
alleen heb je voor jezelf de poort naar de hel open gezet.

Op een bepaald moment merkte jij het wel,
ineens werd je gepest door je voormalige metgezel.
Daardoor kreeg je veel pijn en veel verdriet,
en natuurlijk, dat wilde je helemaal niet.

Je zocht een manier om jezelf te bewijzen,
maar je vriendschap begon al wat te vergrijzen.
Dus begon je andere te slaan,
en uiteindelijk kwam jou dat duur te staan.
Je had veel woede en drift van binnen,
een gevoel van misplaatstheid die je wilde innen.

“Wat heb je gedaan?”
vroeg jij je af toen je naast het lijk ging staan.
De dood was hier langs geweest,
en de persoon die jij nu pestte, gaf de geest.
Jezelf kun je het nooit vergeven,
het verdriet dat je aan zijn nabestaanden hebt gegeven.

image by Corona, edited by Gsorsnoi

19-12-1957.
Met die ene dag heb ik een slechte band,
die dag heb ik mijn benen verbrand.
Ik was bezig met het opsporen van mijnen,
niet wetende dat die ene mijn benen liet verdwijnen.

In een flits waren ze weg,
het werd toen omschreven als ‘dikke pech’.
Eén klap en kon niet meer lopen,
door alle verdriet heb ik me klem gezopen.

Daardoor raakte ik iedereen om me heen kwijt,
mijn vrouw, mijn kinderen, mijn familie en daarvan heb ik heel veel spijt.
Het waren zware tijden,
deed me veel verdriet, maar kon het niet vermijden.

Ik had pijn, verdriet en was agressief,
en dat alleen maar door zo’n explosief.
Mensen in mijn wijk waren me ook aan het slopen,
opmerkingen van: “Wat raar, dat je niet meer kan lopen!”

Zakte steeds meer in een dieper dal,
totdat een stem zei: “Hé, doe eens niet zo mal.
Kom eens uit dat gat,
want eigenlijk ben je gewoon een schat.
Iemand van wie ik hou,
en ik al jaren goed vertrouw”.

En door die lieve woorden,
ben ik weer een heel ander mens geworden.
Een man met weer zin in het leven,
liefde krijgen en liefde geven.
Dat is waar het op staat,
en alles in het leven over gaat.

image by EricSommers, edited by Gsorsnoi

Op het moment dat jij geboren wordt,
schiet je niets te kort.
Met een beetje geluk zijn je ouders bij elkaar
en als het goed is, houden  ze van elkaar.

Je broers en zussen spelen zij aan zij,
die zijn allemaal erg blij.
Maar na een aantal jaar komt er oorlog in het land,
die elk keurig onderhouden gazonnetje volledig platbrand.

Er is oorlog die het hele land verstierd,
Wat de inwoners totaal niet pleziert.
En midden in de nacht,
worden meerdere mensen schade toegebracht.

Je buren worden op een avond gehoord,
ze worden geslagen, mishandeld en uitgemoord.
In de kamer daarnaast lig jij lekker te slapen,
maar dat wordt verstoord door een stelletje brute apen.

De volgende dag ga je buiten spelen met je maten
en vindt je plotseling een paar granaten.
Jullie zien het aan als een leuke speelbal
en schieten het al gauw over als een voetbal.

Daarna hoorde ze ineens een harde knal!
Kapot was die speelgoedbal.
Je zult het niet geloven:
een vriend ligt in 20 stukken tegen het hek gebogen.

De rest van de details heb je maar onderdrukt
en ga je als kind altijd onder de emoties gebukt.
Maar elke keer als het kind in je weer eens wakker wordt,
is het kind bang dat de rust weer wordt verstoord.

image by sabianmaggy, edited by Gsorsnoi

Op een dag word je geboren.
Alles is dan nog naar toebehoren.
Als baby maak je bewust niets mee.
Wat er zich in de wereld afspeelt? Je hebt geen idee.

Al vanaf het moment dat je kan onthouden, werkt je verstand,
Op dat moment wordt er meteen van alles van je verlangd.
Het begint al met het poepen en het plassen
en daarna met zelfstandig je handen wassen.

Je gaat naar school en volgt al toneel spelend wat lessen.
Ook leer je omgaan met vorken en messen.
Zo zie je naargelang je ouder wordt,
Steeds minder leerkrachten en vaker het schoolbord.

Maar je bent meer geïnteresseerd in die klasgenoot die altijd naar jou kijkt,
en is verliefd op je, althans … dat is wat het lijkt.

De liefde wordt een relatie,
wel dat is jouw interpretatie.
Ook leer je dat het mis kan lopen.
Dan kan je voor je man of vrouw een bloemetje kopen.

Het leven is niet altijd fijn,
verlies van een geliefde doet altijd pijn.
En wat je ook zult gaan merken,
is dat je nog heel veel uren in je leven zal moeten werken.

Je gaat niet altijd naar het werk met plezier,
maar met het geld daarvan beleef je vaak genoeg vertier.
Misschien krijg je kinderen in je leven,
… twee, zes, acht of tien …
dat is een heel mooi gegeven.

Het leven begint dan weer van voor af aan
en na een aantal jaar sluit jij er achteraan.
Als de dood je het leven voor je neus weg komt kapen,
mag jij dan eindelijk eens genieten van de welverdiende rust en lekker slapen.

image by mauricesvay, edited by Gsorsnoi 

Het leven is als een frikadel,
Gewoon door eten, je darmen merken het wel.
bij iedereen schijnt een lichtje in de plee
en dat lichtje is een kaassoufflé.

En al geloven mensen dat niet,
De meesten grijpen al heel snel naar een zakje wiet.
Mijn leven gaat over junkfood.
Je eet niet omdat het lekker is, maar omdat het moet.

Zelfs ‘s avonds laat,
ren je nog hongerig over straat.
Je maag knort als een gek,
En oeps een tak; je gaat languit op je bek.
Je probeert overeind te komen,
maar met die buik? Ja in je dromen!

Ook is er niemand die je overeind wil helpen,
Nee, het liefst gooien ze je voor de leeuwen en haar welpen.
Uiteindelijk sta je toch weer op eigen benen,
Oh nee, is die trek nou nog niet verdwenen?

Na een eindje lopen kom je aan bij een snackbar,
je vraagt om drie patatjes met, tien frikadellen en een flinke candy-bar.
Onder veel gesmak en het zuiverste gemak eet je alles op,
maar je suikerspiegel is al te ver gedaald dus je verlangt naar drop.

Thuisgekomen begin je heel erg te zweten,
Oh nee! Je hebt teveel gegeten.
Je rent naar de wc en gaat over je nek.
Eenmaal klaar ga je weer onderuit en nu is die pot ook al lek.
Ben je nu tevreden en blij?
Dan loop je naar boven en gaat liggen op je zij
Ga maar slapen en geef je vrouw een zoen
zodat we het morgen allemaal nog eens over kunnen doen.

image by Chesi Photos CC, edited by Gsorsnoi

Vanaf groep 3 had hij al luizen,
het jongetje voelde zich eenzaam, omdat zijn ouders steeds maar moesten verhuizen.
Zijn gedrag werd door zijn ouders altijd genegeerd,
dat werd op latere leeftijd door hem beweerd.

Het lukte door die verhuizingen niet om vrienden op te bouwen,
vrienden om mee te spelen, praten en van te houden.
Uiteindelijk kwam hij op een vaste school.
Zijn leerkracht heette Van der Mool.
Maar dat jongentje was veel verder met z`n gedachten dan anderen,
iets wat je niet echt kan veranderen.
Maar omdat hij zo zichzelf was, moesten ze hem altijd pesten, slaan en kreeg vaak harde klappen.
Af en toe in zijn gezicht ook zware trappen.
Ze lachte hem altijd uit,
en hij ging met de dag achteruit.

Maandag liep hij door de gang.
Hij was doodsbang.
Hij hoopte dat ze hem nou eens lieten gaan,
maar helaas daar kwamen ze weer aan.

Zijn geest was helemaal verstoord en doorgeboord
en diezelfde dag nog pleegde hij onder een trap op school … zelfmoord.
Nu heeft iedereen heel veel spijt.
Dus denk eerst na voor dat je met je woorden smijt.

Dit gedicht is gebaseerd op een waar gebeurd verhaal.
Dus denk eerst na voordat je wat in je hoofd haalt.
De nabestaanden hebben nu veel pijn en verdriet.
Ik mag toch aannemen dat je daar toch niet van geniet?