Fietsen naar je werk is niet zonder gevaren. Dat geldt voor automobilisten, maar net zo makkelijk voor alle andere weggebruikers. Heb je geen last van plotseling overstekende rollators, vliegende wandelende takken en andere gevaren op de weg, dan zijn er altijd nog wel die andere gevaren die voor jou op de loer liggen.
Eerdaags ben je er ongewild toch een keer het slachtoffer van.
Het is mij in de zomer al eens gebeurd dat ik mezelf werkelijk een ongeluk heb geschrokken waardoor ik op die bekende route naar mijn werk zowat van mijn stalen ros donderde.
Bushokjesreclames ben ik heus niet vies van. Sterker nog: in negen van de tien gevallen staat er een hoop nuttige informatie op die mij toch weer verleidt om de al wat minder nuttige producten te kopen die ik anders in de supermarkt niet eens een blik waardig had gegund. In de acht van de tien gevallen zijn de reclames voorzien van wat gephotoshopte modellen die de boel een beetje opleuken en een aanval doen op mijn concentratie om mijn aandacht bij de weg te houden. Bij zeven van de tien gevallen heb ik het idee dat ik de productie ook echt ken of herken, zodat de kans dat ik de producten (of diensten) ook echt zal kopen of toepassen al iets toeneemt.
Je begrijpt inmiddels dat ik voor de overige zes gevallen ook wel iets leuks had bedacht, maar dat zal ik je besparen.
Waar ik je wel voor wil waarschuwen is dat ene ongenoemde geval dat toch altijd weer voor de meest verassende en hilarische situaties zorgt.
Op een lang stuk fietspad reed ik zo’n beetje wat erg geconcentreerd op mijn eigen gedachtes langs een bushokje. En ja hoor! Ook daar was de reclamekaravaan langs gereden en had de lichtbak voorzien van een grootse papieren poging om de aandacht te trekken.
Gelukt! Want zoals je mij inmiddels wel kent ben ik vaak bezig met het onbewust tot mij nemen van de meest nutteloze informatie. In een noodvaart ging er mij een tekst voorbij over een uitvaart. Niet omdat ik er in zo’n snelheid aan voorbij ging, maar omdat mijn hoofd er even langs flitste.
Op de poster stond een enorme man afgebeeld die keurig in een begrafenisondernemerpak stond gestoken en leek de reclame wat extra body en gewicht mee te geven.
Ik ben direct met je eens dat je wel eens stil moet staan bij je uitvaart …
… maar deze man bewoog …
Daar was ik toch niet op voorbereid, verloor mijn evenwicht … en mijn vaart. Zo werd ik toch weer even hard terug in de realiteit gebracht. Slik.
This entry was posted on Monday, October 4th, 2010 at 08:10 and is filed under De avonturen van mijn stalen ros, Nederlands, Retourtje naar hier en terug. You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0 feed. You can leave a response, or trackback from your own site.
Het afleiden van fietsers en automobilisten is toch eigenlijk wel een erg goede strategie om nieuwe ‘klanten’ voor dat uitvaartbedrijf te oogsten…
Toch jammer dat je de nutteloze informatie die je onbewust tot je neemt daarna wel bewust naar ons toe verspreidt…
Zoals je al merkt, heb ik hier bewust even bij stil gestaan en deze nutteloze informatie met opzet onder jullie aandacht gebracht.
was er aan het eind van het bushokje een wit licht ??
Hield die man zijn hand op om een munt te ontvangen ??
Stak er een zeis uit het bushokje ??
Binnenkort donder je er weer vanaf je stalen ros tinusicket, als bv Godin van der Zee ineens in goud kleurige bad kleding als reclame op de bushokjes verschijnt.
Wel effe goed opletten rond Beverwijk want daar is er een grote kans dat je zomaar dubbel ziet en ze dan ineens zeer vrolijk lachend terug zwaait.
Met een beetje pech en een pijnlijke ontmoeting met die bus die aan komt rijden kom je ineens letterlijk oog in oog met die ene begrafenis ondernemer.
Ik zou maar alvast zorgen dat je je levensverzekering verhoogd.
PS als het echter bij een zeer pijnlijke ontmoeting blijft kan ik je wel wat brufennetjes leveren.
@ The Wizard: rooskleurig beeld schets jij hier voor die Tinus zeg!
Roos….Jenny heet die godin hoor,
Hoofdpijn en een bult op zijn hoofd vind Tinus dan niet erg hoor daar doet die lieve goddelijke mama een kusje op en dan is het zo weer over.