image by Gsorsnoi, edited with DAZ3d and Photoshop

Na anderhalve draai stopte de ninja de tollende beweging en zette zich met enige druk af in de schouder van de grote onthoofde pad. Zo kon hij optimaal van de bewegingskrachten gebruikmaken. Hij dook richting de pad die eerder vuur had gespuwd en alweer bezig was zich op een volgende aanval voor te bereiden. Deze aanval kwam ook, maar niet voordat de ninja met de Reuze Navelpad hem om de nek sprongen en de koers van de vuurbal daarmee veranderde. De ninja had zijn gewicht vooral – en opnieuw – op de schouder van de blauwe pad gemunt, zodat hij hem niet zou strotten. Hiermee stelde hij zichzelf in staat om de uitgebraakte vuurbal richting het paddenpubliek te sturen. Had hij zuiver en alleen aan zijn schouder getrokken dan had de vuurkogel eerder naar het plafond van de rioolbuis afgevuurd geworden. De enige manier om dan nog te kunnen profiteren van het uitgebraakte projectiel, was door genoeg gewicht op die schouder uit de oefenen zodat de blauwe pad uit balans en op de grond werd gesmeten.
Enig bijkomend nadeel had dit wel: de ninja en de Reuze Navelpad zouden ook tussen de andere padden op het plaveisel van het rioolstroom belanden.

De actie had een vuurzee tot gevolg. Het moment dat de vuurbal zich door de padden boorde, stak het de ene na de andere blauwe pad in brand. In gekrijs van helse pijn en verstikking deed één van de getroffen padden een stap naar achteren en wankelde zodoende tegen een andere pad aan. Evenals de eerste was ook hij niet tegen de ontstane vlammen bestand en werd er eveneens mee in lichterlaaie gezet. Naarstig trachtte hij de armen van zijn ongenode gast nog van zich af te stoten, maar hij was reeds te laat. Op eenzelfde wijze staken meerdere van deze padden elkaar zo aan en voedde de paniek in de uitbreidende brand. Het was een bekende zwakke plek die de ninja al meer dan eens eerder had benut. De moeilijkheid zat hem er in het juiste moment te kiezen om één van die vuurspuwers te betrappen op het voorbereiden van zo’n aanval om zo hun eigen wapens tegen hen te gebruiken. De vlammen doofden op een goed moment vanzelf weer uit, maar het was voldoende om een algehele wanorde te organiseren.

Gecompliceerder was het kiezen van de vervolgactie nu hij op de grond was beland te midden van een grote verzameling padden die niets liever wilden dan massaal in zijn navel te kruipen. Hier op deze plaats terecht komen was zoiets als een stuk vlees te midden van een stel hongerige leeuwen werpen. En dan zelf dat stuk vlees zijn.

Een massaslachting bleef niet uit. Hij had dit natuurlijk voorzien, dwong de pad schuil te zoeken achter hem en begon om zich heen te maaien met zijn samuraizwaard. Zo kon hij de eerste aanvallen van hongerige padden van zich afslaan, maar ging dit op deze manier niet lang volhouden. Daarnaast had hij nu als handicap de Reuze Navelpad in bescherming te moeten nemen. Die trachtte beschutting te achter hem zoeken, zoals hem al was opgedragen, en deed dat door zijn armpjes om de middel van zijn nieuwe vriend te slaan. Hij kneep zijn ogen samen en hoopte maar dat deze nachtmerrie gauw voorbij was.

Nu de vuurspuwende pad die ze eerder hadden neergehaald ook weer bij zijn positieven begon te komen, begon het ze hier helemaal te heet onder de voeten te worden en besloot hij dat de kleine bruine pad zich ook maar eens nuttig moest gaan maken. Juist wanneer een aantal padden op het punt stonden zich te goed te willen doen aan het lijf van de ninja, maakte hij een kopstoot beweging naar een pad links van hem en bracht zijn samuraizwaard dicht langs zijn eigen wang. Hiermee maakte hij zichzelf tot een stormram die was voorzien van een gevaarlijk scherp uitsteeksel. De pad waar hij zich doorheen wilde beuken was vrij gezet. Dus hij had de kracht en het scherpe samuraizwaard wel nodig om door het obstakel te geraken. Met de Reuze Navelpad op zijn rug denderde hij dwars door het lijf van de dikke pad en liet een gapend gat achter toen hij er aan de andere kant weer uit kwam. De kleine bruine pad viel van zijn rug en voor hem op de grond. De ninja griste daarop direct een voorwerp van de grond, die hij eerder achter de dikke pad had zien liggen, en drukte het in zijn armpjes.
“Hier. Ga je hier maar mee verdedigen.”
Bijna paniekerig pakte de Reuze Navelpad het voorwerp aan en was blij verrast toen hij zich realiseerde wat hij zojuist in zijn handen gedrukt had gekregen.
Dit was het zakhorloge!
Het zakhorloge was blijkbaar meegekomen in de reis die hij had gemaakt door ruimte en tijd. Inmiddels was hij alweer bijna vergeten dat dit het voorwerp en de hele reden was waarom hij überhaupt in dit avontuur terecht was gekomen, maar was vief met zijn nieuw aanwinst en ramde er rustig mee op los.

De massa van padden slonk vervolgens gestaag. Toch viel er wel doorheen te komen. De ninja was inmiddels op grotere hoogte boven de padden geklommen en maakte ze één voor één allemaal klein.
De Reuze Navelpad deed een kleine duit in het zakje door wild met het zakhorloge om zich heen te meppen. Maar zijn aandeel viel duidelijk in het niet bij de enorme slachting die de ninja hier teweeg bracht.

Wordt vervolgd

Vorig hoofdstuk: Geen kik
Volgend hoofdstuk: Laatste toevluchtsoord

[Update 13/12/ 12: artikel verbeterd, herschreven.]

This entry was posted on Tuesday, October 19th, 2010 at 10:41 and is filed under Astronomisch gedachtegoed, Duimzuigerij, Navelpad Mysterie, Nederlands, Reuze Navelpad. You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0 feed. You can leave a response, or trackback from your own site.