Kederrie! Ist die Willie ziek. Misselig ende onkrank. Krep man. En nu hep de redak mijne gerekresreerd om in zijn plaats de weder te verslaan. Geknoesd en knobbel, hm? Willie zal wel bazelen nu het weer in zijn gestel is gesjokt, maar-eh, nu hebt ge allen het met mij van doen. Welnu, as het echt most, dan gaan we de folianten er wel op naraven. Net nu ik enig repugnante regesten met fiks wat gespeeste aromaten aan mijn ten deel liet vallen, ener gejooïssant welke ik later dan maar zal nuttigen.

Het hemel en donderwedert van jawelles, laat mij je daar vast op voorbereiden. ‘t Wordt een week van onheilspellende opverklaringen, niet te weinig. Het knorpt de komende dagen van komme en wegwezen. Een wisselgeval da we allemaal wel kennen zul. Vandaag kluikelt het nog met geen zuiniger regelmaat, maar da gaat al ras op in gepeperd gedris met enkele buien. Morgen voorspruit dan weer zwaarlijk een aardige vrijaf gedag voor te liggen op de zandstrook en zijtzien. Al bent dat van temporarische aard. Daar is ‘t dan nader met meer zon volgen en bloedt de warmte naar de steek. Most dan ook es een keer, hm? Maar wees dan bevreesd dat je angst hebbe ken! Ik formeerde ge maar vast in. Want dan most ge uzelf aboeden voor snertig beuzelweder. Den zaardag beginne vroeg met droeflendige miezert. Builuchten trekken in de naocht over onzer moerland en gewest van oever ons een streek te leveren. De kriek welt op zodra de uitgespanselde welvingen in de hemelboog al boven onze nederigheden een klimaks fatsoeneert. Danig gezeik klettert er daarlijk op ons neer en tis je wel van doen dat ge ‘t uit de wieberen maakt. Anders heppie zo een kletsnat uitmonster. Lijvige luchtkransen, klederwanken en strotmalen ontaarden rampzalig in het slameurigste gesodemieter.

Inconveniënt is dat niet het laatste wat ons een opwachting maakt; springvloed loopt tegen een later uurslag tot een molestatie. Waardoor amfibische zwemvissen zonder zeekisten met voeten en al uit den wateren oprijzen en den aanrok afstevenen. Mot er niet aan gedenken, most ge? Eer gerg in hebt, kroelt het hier van der waterwezens en andere naargeestige fantasten. Het momentaal dat je d’r zelf het nat aan de knieën heb staan en de lieslaarzen geen onnutiger luuks meer wezen, breekt de hel los. Flitstralen en dondervuren weerlicht op enig tijd gevast en moe ge de benen nemen. Krep. En dat allemaal op een zaardag, ist fraai?

Senang nu. De dagen erna poost het tot in het weekslot voorlopig en tijdelijk provisioneel allegaar een licht wissel geval met sip en vrekkerig zoomweder. Af en somwijl neerslaat de natte bevlieging en zont de koperen plak ook nog wat. Langsheen de waterstrook kleedt een gespierd zuidwest aan een nare geest wat aan. Met een koortsgraad in het midden van benadert 21 graden stelt de temperatuur zich ener matig, hm? Momentaal heppie geen aanwijzers die een langige komsolide periood met zomertemps indiseren.

Blergh! ‘t Iste tog niet voor mijne hoor, om zon een foliant te verslaan.
Aju!

Lekker bijdehand: terwijl de zonnestralen het gazon nog van een rijke glans voorziet alsof we ergens midden in juli zitten, komt Joaquima naar papa toe met een wasmand in haar armen. Ze onderbreekt mij in mijn bezigheden met de vaat en gebiedt mij om de deur naar de tuin open te doen. Aanvankelijk ben ik het met haar oneens om nu al de was te gaan afhalen, maar toch weet ze mij te overtuigen de tuin in te komen. Joaquima (nog geen twee) doet zelf de deur op de grote haak en trekt mij richting de droogmolen. Oké, oké, denk ik en begin langzaam met het afhalen van de net-niet-droge was. Nog geen minuut later betrekt de hemel en begint het te spetteren. Shit, denk ik, ik mag nog opschieten ook. Kleine Quima loopt tussen mijn benen door al het wasgoed aan te nemen dat ik haar aanreik en stopt het haastig in de wasmand. Plotseling schrikt ze wanneer er boven onze hoofden een luid krakend geluid te horen is. Onweer! Gauw trek ik het laatste beddengoed van de droogmolen en vouw ik hem op. Joaquima had de mand al achter haar aangesleept naar binnen toe en ziet hoe papa met de laatste was binnen rent. Ten slotte begint het echt te plensen.
Nu vraag ik je: kon Joaquima echt het weer voorspellen?

Lekker bijdehand: loop ik deze avond voordat de koopavond van de buurtsuper eindigt nog even naar de winkel op en neer, word ik onderweg naar huis gesneden door een patrouillewagen en aangehouden. Oom agent leunt uit z’n portier en spreekt mij aan. Ikzelf sta er ietwat bezopen bij; mijn pantalon zeiknat, capuchon over mijn knar en trakteer ze daarbij op een geïrriteerde blik.
“Goedenavond meneer, weet u dat het niet is toegestaan om beschonken de straat op te gaan?”
Nee hè, dacht ik. Waarom moeten ze uitgerekend vandaag mij hebben? Er zat mij al zoveel tegen en nu dit weer. Het moet de twee dienstkloppers zijn opgevallen dat ik op hoge poten naar huis liep terwijl ik in mijn hand op dreigende wijze een fles vast hou. Daarom laat ik ze de fles zien en vraag de agent die mijn aansprak indringend:
“U maakt zeker een grapje?”
Hij kijkt naar het etiket op de witte fles en leest er wat de werkelijke inhoud is ‘Shout’ (vlekkenoplosser). Beide heren lachen en kijken mij daarop met veel aangenamere aangezichten aan.
“Excuus mijnheer. Het spijt ons dat wij u in dit natte weer gestoord hebben.”
Er wordt mij nog een goede avond gewenst en ik mag mijn weg vervolgen. Nog steeds baal ik ervan dat ik een tandpastavlek heb op mijn inmiddels natgeregende pantalon en er in de stromende regen op uit moest om mijn broek te redden, maar het leed is reeds verzacht door dit bezopen misverstand.

Opgelet! Vandaag wordt het een natte dag en hebben we te maken met een afwisseling van zon en stapelwolken. Verhoogde alertheid is daarom vereist wanneer u vandaag de deur uit moet. Regenschermen, capuchons of regenponcho’s, deze maatregelen zijn werkelijk onontbeerlijk op een dag als deze. Vooral het noorden van het land krijgt het extra zwaar doordat hier in de vroege ochtend al enkele buien kunnen ontstaan, die van miezeren kunnen uitgroeien tot een continue stroom van neerslagwater. Overal zal het nat worden. Geen parkbankje blijft hierbij gespaard. Onschuldige druppeltjes groeien uit tot serieus plenswater. Voordat je het weet zwellen de eerste natte plekken op tot heuse waterplassen!

Later in de ochtend en in de middag grijpen de buien als een gevreesd virus in rap tempo om zich heen en zal het hemelwater eveneens landinwaarts met razende snelheid naar beneden komen. Bij een schamele middagtemperatuur van zo rond de 14 graden en een woeste west- tot zuidwestenwind wind, kracht 3 à 4, is het dus wel echt oppassen geblazen! Een koutje is zo gevat. Met name aan de kust en op het IJsselmeer moet u helemaal wel uitkijken; een matige wind met een kracht van 5 tot 6 is er beslist geen uitzondering.

Inmiddels staan ze bij de Nederlandse Spoorwegen met samengeknepen billen de railsen al te bestuderen. Angstvallig worden er trajecten bewaakt en staat zelfs de pers in de startblokken om meteen te kunnen acteren, wanneer het eerste blaadje uit de bomen dreigt neer te dalen. Treinreizend Nederland heeft nu al slapeloze nachten over de aankomende vertragingen. De NS bereidt zich alweer voor op de Dag des Oordeels.

In de nacht naar morgen is het helemaal raak; vooral in de kustgebieden komen er nog buien voor, enkele ervan gaan gepaard met onweer. Hoog tijd dus om de zandzakken op te werpen en de kachel thuis hoog op te stoken. Survival-kits kunnen van zolder worden gehaald, want beste landgenoten, morgen komt het kwik niet hoger uit dan 12 graden en regent het opnieuw… neerslagwater!

image by PeterKdeW, edited by Gsorsnoi

Het zware noodweer in het zuiden van Gohes City heeft zaterdag aan een 23-jarige vrouw het leven gekost. Verschillende mensen raakten gewond. Dat meldde het lokale persbureau De Handknip. De vrouw kwam in haar woning om het leven toen een flinke palet papier door haar dak viel. In deze tijden van economische malaise regent het wel vaker gepeperde rekeningen in het zuidelijke deel van de metropool. Inwoners van de achterstandswijken kunnen doorgaans de vaste lasten niet meer betalen en komen soms letterlijk om in de schulden. Een automobiliste raakte zelfs zwaargewond toen ze op een snelweg bij Sloopstad met haar auto in de slip raakte toen ze wilde uitwijken voor een vrachtwagen met broodmagere spaarvarkens. Het zicht werd hierbij belemmerd door een stortregen aan aanmaningen. Ze raakte drie bomen, sloeg vervolgens over de kop en kwam zo ongelukkig en bloederig bekneld dat ze diep in het rood eindigde. De vrouw was waarschijnlijk op de vlucht geslagen voor een ongeduldige deurwaarder en reed daardoor te hard.

In Geldop zorgde een dijkbreuk ervoor dat veertien huishoudens werden overspoeld en verdronken in hun schulden. De schuldeisers die nog op hun betalingen zaten te wachten hadden het nakijken. Eveneens pleegde de Belastingdienst een aanslag op een gezin die door omstandigheden huisvesting bij familie had gezocht. Een dikke nota trof hen als de bliksem en liet ook de overige inwoners niet gespaard.

Drie miljoen mensen in het oosten van Gohes City zitten zonder gas en stroom en leven van de voedselbanken of houden hun hand op. In een meerdere steden, is door het zware financiële weer, de noodtoestand uitgeroepen.

image by gionieu, edited by Gsorsnoi

Ons rekenkundig genie BoB de Winter heeft zojuist – na de mislukte pogingen van enkele andere Tycoon Newspaper-prominenten – de datum kunnen vaststellen waarop de wereld het eerstvolgende keer zal vergaan. Het ‘Einde der tijden’ is over 143.987 dagen en valt op een maandag. Je kunt dus al 13 chocolaatjes uit je Maya-advent-kalender oppeuzelen…!

Datumberekening:
De Mayakalender gaat uit van een cyclus van 144.000 dagen, wat ook wel een ‘baktun’ wordt genoemd.
144.000 / 365 dagen = 394 rest 190. Van deze 394 jaartallen zijn er 98 deelbaar door 4 (schrikkeljaar), waarvan 4 deelbaar door 100 (geen schrikkeljaar), waarvan 1 deelbaar door 400 (wel schrikkeljaar). De volgende datum is dus 190 – 98 + 4 – 1 = 95 dagen na 21 december 2406. Wat neerkomt op 26 maart 2407.

Via een ‘handige agenda’, waar eerdaags een apart artikel over zal verschijnen op de Tycoon Newspaper, kan worden berekend op welke dag van de week deze datum valt. Voor wie daar niet op wil wachten, BoB de Winter heeft ook hier een berekening op los gelaten.
Dag-van-de-week-berekening:
144.000/7 = 20571 rest 3. 21/12/2012 was op een vrijdag, drie dagen na vrijdag is maandag.

Kortom: op maandag 26 maart 2407 vergaat de wereld dan toch.

Eén troost voor dit jaar: mocht jij, ondanks de economische crisis toch kunnen rekenen op een dertiende maand, dan valt de 13e van die maand niet op een vrijdag! Reken maar na.

Goedemorgen allemaal, dit is, zo zal vrijdag 21.12.2012 blijken, wellicht het meest laatste weerbericht. Weerlicht, donder en bliksem, wederom een voorspelling van een apocalyptische afperking van een weergaloos baktun. In de nacht van donderdag op vrijdag wordt er een donderende stenenregen verwacht die z’n weerga niet kennen zal. De hemel zal openscheuren en, godbetert, ons compleet overdonderen met de ergste verdoemenis waarmee goden geëquipeerd zijn. Stenenhagel met brandende rotsblokken, zo groot als bergtoppen, zullen onze aarde trachten te decimeren en zodoende onze planeet permanent verminken, mogelijkerwijs pertinent verwijderen uit het firmament. Honderden miljoenen aardbewoners zullen omkomen, in nederige nederzettingen, nipahutten in mangrovebossen tot en met de meest monumentale megapolen. Ter aarde bestellen zal een nodeloze aangelegenheid zijn, zo voorspel ik u.

Dit alles zal gepaard gaan met enkele verschroeiende opklaringen bij een temperatuur die kan oplopen tot zo’n 999 graden. Fahrenheit of Celcius, is van triviaal belang. Zonnecrème voegt niets meer toe. Zonnebanken, zet ze maar op Marktplaats. Meer landinwaarts komt het hier en daar tot springvloed en kan plaatselijk een zondvloed tot gevolg hebben. Arken, adellijk of armetierig, zolang er van ieder maar twee in passen, dient het alles een doel.

Orkanen catastrofaal of ogenschijnlijk met rust, verwoestend doch aan de kust eerst nog matig. In het halfduister zal de neerslag geleidelijk overgaan in een dikke zwarte sluier van kilometers dikke bewolking en verdwijnt de mensheid, naar het schijnt, voorgoed van deze de wereldkloot.

Jammerlijk jeremiëren en wanhopig weeklagen heeft weinig zin. Je kunt verbolgen, grammoedig zijn of boos. Einde wisselvalligheid. Vanaf vrijdag zijn we, zo luidt althans de weersverwachting, eindelijk weerloos.

B-b-b-bibber. H-het is k-k-k-koud. D-de mussen v-v-v-vriezen d-dood op het d-d-dak. I-inmiddels i-is het 27 g-g-g-graden… o-o-o-onder nul. D-de eind-r-r-redacteur laat mij met dit k-k-k-klote weer d-dit idiote w-w-w-weerbericht op-l-l-lezen in de v-v-vries-k-k-kou. E-en ik s-s-s-sterf er ook v-v-v-van. E-e-e-er komt damp uit mijn m-m-m-mond d-die d-d-d-direct be-v-v-vriest en er h-h-h-hangt een ijs-p-p-pegel aan mijn Unox-w-w-w-w-… m-m-m-muts. B-b-b-bibber ende ik heb het k-k-k-koud. B-b-b-bibber. M-m-m-morgen wordt het g-g-g-gelukkig 25 graden, m-m-m-maar ook o-o-o-onder n-n-n-nul. E-e-e-en nu b-b-b-kijken jullie het m-m-m-maar. Ik g-ga naar b-b-b-binnen!

De korte rokjes hangen weer in de kast of zijn opgeborgen op zolder, pollen snuiven tijdens uitgebreide fietstochten liggen alweer enige tijd achter ons en de NS neemt inmiddels alweer de nodige maatregelen om voorbereid het volgende seizoen welkom te heten. Het is duidelijk: Koning Winter staat voor de deur. Maar, niet getreurd, kruip maar gauw achter je computer, zet de kachel hoog en lees jezelf bij met de Tycoon Newspaper òf speel één van de vele leuke spelletjes op WSNOI! Voor warme ontmoetingen op het terras is het nu toch te koud. Hoog tijd dus om digitaal sociaal te gaan zitten doen. Ga lekker je neus ophyven of eraan krabbelen op Hyves, bouw een feestje op Feestboek of kwetter een eind raak op Twitter, maar vergeet vooral niet om even een bezoek te brengen aan het doldwaze rijk van de Snooiers hier op WSNOI en bijgepraat te zijn op de Tycoon Newspaper!

Rij voorzichtig.

Verkoudheid. Bij iedere seizoenswisseling heb ik wel weer last. Wanneer het weer weerbarstig wordt barst bij mij de verkoudheid los. Het is de plotselinge ommezwaai waar ik geen weerstand tegen bieden kan. In één week tijd verdwijnt de schaarse hoeveelheid zon die Nederland bereikt en reikt de herfst met haar buien naar ons uit om ons met een kille knuffel welkom te heten in een nieuw jaargetijde.

Het maakt mij tot een kettingroker, maar dan één zonder nicotine en zonder die stinkende rook. De ene zakdoek heeft haar ondankbare taak nog niet uitgevoerd en via de dichtstbijzijnde prullenbak afscheid van ons genomen of de volgende papieren lap trek ik alweer tevoorschijn uit haar plastic zak. Deze aan een verslaving gelijkende gewoonte begint doorgaans met een paar droge dagen, vooraf gegaan door enkele stille. Laatstgenoemde is de incubatietijd.
Zonder direct al te opvallend de beschuldigende vingers te wijzen, verdenk ik de zondag van 28 augustus jl. ervan mij aangestoken te hebben. Zaterdag en zondag waren de ergste dagen. Je kon geen ‘boe’ of ‘ba’ zeggen – laat staan ‘Warschau‘  – of de bacillen schoten met 150 kilometer per uur door de lucht. Nu kan ik een interessante theorie gaan willen loslaten over waar die bacillen dan blijven als je daarmee moedwillig op de snelweg de maximum snelheid wilt overtreden, maar dat schiet het doel van dit artikel een beetje voorbij. Belangrijker is je te realiseren dat een boterham met pindakaas willen eten op de natte verkoudheidsdagen normaliter niet tot hele smakelijke resultaten leidt. In elk geval niet als je besluit een hap te nemen vlak voor een explosief niesmoment. Ook afwassen heb ik nooit echt praktisch gevonden onder deze condities. Zeker niet met de wetenschap dat er een uitgebreide barbecue vooraf is gegaan aan de totstandkoming hiervan. Dan ben ik meer bezig mijn handen weer af te drogen om een volgende niesbui te ondervangen dan dat ik echt aan het schone sopje toekom. Wat zullen onze gasten opgelucht zijn geweest dat vrouwlief het vlees heeft willen bereiden.
“Iemand nog wat extra saus? Die groene zei je?”

Vandaag is de groene dag aangebroken. Blijkbaar heeft mijn immuunsysteem voldoende kans gehad om de zoute lading naar buiten te bonjouren. Nu is de hardnekkige harde kern aan de beurt. Het zijn die dwarsliggers die zich ongegeneerd ophouden in mijn reukorgaan. Samengeklonterd als een stel opgeschoten tieners schoolt de dikke brei zich samen. Brokken slijm verhinderen mij het gemak er met twee keer snuiten vanaf te komen. Charmant is het nooit en smakelijk allerminst. De zware groene pitten zijn veelal de hardnekkigste. Toch ervaar ik de groene dagen altijd als een stuk effectiever dan de natte. De substanties zijn dan veel meer omvattend en soms lijkt het bijna of er geen einde aan komen zal. Maar het bewijs heb je dan tenminste nog in handen en kun je met een kundig oog inschatten wat hierna nog komen zal. Voor de rode accenten moet je trouwens wel oppassen. Zij waarschuwen je dikwijls tijdig om niet te hard door te blijven baggeren. Het is een alarm waar je niet omheen kunt en voorkomt dat de hersenen niet meer naar buiten komen. Wel zo veilig, en verstandig om het niet te forceren.

Veeg dat zakdoekje nog maar eens nadrukkelijk over die grote dubbele opening om maar zoveel mogelijk bewijsmateriaal bijeen te harken ten teken dat het einde nu eindelijk in zicht is. Gezondheid!