Uitgesproken door: Oscar.

Treedt op wanneer er op één werkdag twee collega’s op gebak trakteren.

Mensen inspireren
Een woord, een lach, een zucht
Mensen inspireren
De humor in een klucht
Om wat de mensen denken
Kraakt het boven in die kop
Te spreken en te schrijven
Ik noteer het alles op

Dagelijks wordt je gevoed
Het puntje van je tong
Wat mensen al niet zeggen
Het galmt in mij, de gong

De weerklank van die woorden
Die je trillen en bewegen
Ik kan het dan niet laten
Het wordt me ingegeven
En mensen inspireren
Wat zij er dan van denken
Er dagelijks van te leren
Wat de ander zegt

Het is een mooi gegeven
Ook mensen irriteren
Zijn mening blijft maar kleven
Maar oh wat haat ik hem

Er wordt wat afgedacht
We blijven filosoferen
Mensen overdenken
En ook het ander eren

Wat zij zegt is niet wat hij denkt
Maar oh wat mooi gesproken
Hij is op slag verliefd
Door haar mijn hart gebroken

Zeg maar hoe je het wil hebben
Ik pen het alles neer
Mensen fantaseren
En ik wellicht nog meer

Zeg maar wat je zegt
Mag ik het dan noteren
Mag ik het prefereren
Te zeggen wat je zegt

(Aan die mensen die mij dagelijks inspireren te zeggen wat ik zeg)

Het is niet dat ik mezelf er makkelijk van af wil maken, maar mensen toch, kunnen we geen eind maken aan die 800×600 beeldschermresolutie? Dat gebruikt toch niemand meer? Grade de boel eens up naar een schermbreedte van 1024. Als webdesigners kunnen we hier anders echt niet meer tegen op bouwen!
Geloof me nou, 800×600 is echt passé.

Hiermee zal ik waarschijnlijk wel erg tegen de schenen trappen van onze Retroman. Hij is namelijk een groot liefhebber van de nostalgische computerglorie. Maar hoeveel mensen hebben nog zo’n retromonitor thuis staan waar we vroegâh met die gele bolletjesslikker achter die fluorescerende spookjes aanjoegen?
Begrijp me niet verkeerd Retroman, als jij het plezierig vindt om op een oude Atari of ZX spectrum met die pixelhappende pizza te spelen, moet je dat rustig doen. Maar als je gaat internetten hoop ik dat je met je tijd mee bent gegaan.

Deze resolutiedevolutie doet mij ook erg denken aan mensen als die collega van mij die voldoende genoegdoening vindt in het spelen met een computerpoppetje die loopt met de pijltjestoetsen en schiet of springt met de spatiebalk, controltoets of entertoets.
En natuurlijk vind ik dat ook wel eens leuk om te doen. Maar als je gaat internet, dan doe je dat toch niet meer met een 800×600 scherm, laten we nou eerlijk zijn!?!

Leuk en aardig die voorliefde voor ‘toen alles nog simpel was’. Voor een luie programmeur als ik is het geen doen om dit brede publiek tevreden te houden. De één wil het liefst in hologram de nieuwste RPG kunnen beleven terwijl de ander zich afvraagt waarom niemand Q-bert of Knightlore nog kent.

Nota bene diezelfde collega Peter die eerder op onze Tycoon Newspaper een artikel over hem geschreven kreeg over High Definition Shit heeft nu een aquarium van een monitor op zijn bureau staan. Het hypocriete lef! Ik ben nog nooit bij hem thuis geweest, maar durf te gokken dat er een virtual reality bril op z’n nachtkastje ligt.

Het spijt me voor al  die mensen die de pixels nog willen kunnen tellen op hun monitor, maar als WSNOI niet lekker meer draait op 800×600 schermen, dan meen ik weinig publiek te hoeven missen als ik deze link mag geloven:
http://www.webgenerator.nl/webdesign-tips-schermresoluties.htm

Bij deze kiep ik de 800×600 in de container! Hatza!

Sommige collega’s herken je aan hun teksten. Het zijn de verhalen die ze vertellen, de opmerkingen die ze maken als je binnen komt lopen op het werk of de namen die ze aan je geven. Dit soort collega’s maak je één keer mee en ze blijven je altijd bij.

Zo heb ik ook zo’n collega die prima tussen die gasten thuis hoort. Momenten zijn er genoeg dat je hem niet hoort. Want dan is hij druk bezig achter zijn monitortje met het analyseren van pipen en pidjes. Maar owee als hij z’n oren spitst op het moment dat hij collega’s hoort praten over een onderwerp waarbij hij denkt zijn bijdrage te kunnen leveren.

Dan gaat zijn mond dan open en begint hij te ratelen tot je oren er werkelijk afdonderen. Dan past er echt geen entertje meer tussen. Dan is het bla-die-bla en lijkt er geen eind aan te komen. Alle collega’s vallen stil en is deze man alleen aan het woord. Zijn stemgeluid vult rijkelijk de akoestiek van de werkvloer zodat telefoongesprekken niet meer mogelijk zijn en je beter even kunt wachten tot hij is uitgesproken.

En wachten kun je. Want bla-die-bla, het is net Truus de Mier. Maar in plaats van ‘tuut, tuut, tuut, tuut’ klinkt het bij hem meer als ‘pidderdepid’. Maar goed, om een lang verhaal kort te maken, deze man praat graag en veel. Als het niet om die gasten gaat die zo zitten te klootzakken dan gaat het wel om een stukje code waarbij X is gelijk aan Naked. Of hoe noem je het ook alweer?

Nee, duidelijk.

Een entertje hier of daar en er zijn alweer een paar regeltjes tekst gevuld en die collega van mij die ratelt wel door. Dat geneuzel allemaal. Bla-die-bla en weer begint de volgende zin in het verhaal.
Al wat je als collega kan doen is gevangen blijven in zijn blik en met lede ogen, wat zeg ik, met lede oren aanhoren wat hij ons allemaal te vertellen heeft. Pidderdepid, dat geneuzel allemaal. Dat ze het niet zus of zo. Hadden ze dat pid-segment in de pijp een beetje anders hadden gedaan. Nu ontbreekt er een stukje code en kan het programma niet vooruit. Die gasten hadden dan beter … dat geneuzel!

Maar goed, om een lang verhaal kort te maken. Hij heeft misschien nog wel iets op de plank liggen waarmee het met een beetje klootzakken hier of daar een stuk vlotter had gekund. Dan hadden die gasten er allang uitgeweest. Bla-die-bla … nee, duidelijk!

Niet om nou te gaan zitten bitneuken, maar hij zou dat in de koppeling wel anders hebben aangepakt. Een touwtje hier, een touwtje daar. Geen geneuzel, gassen met die hap.

Heerlijk zo’n collega! Geen woord tussen te krijgen. Een cabaretvoorstelling van Bert Visscher is er soms niets bij. Toch pik? Zeg nou zelf! Er is geen touw aan vast te knopen soms, maar soms is het wel gewoon vermakelijk om te aanschouwen hoeveel woorden er uit één persoontje kunnen komen die allemaal verband lijken te hebben met eenzelfde onderwerp.
Die collega van mij kan er niets aan doen, maar hij is gewoon zo. Laat hem vooral zo door klootzakken. Van je bla-die-bla. En je moet niet raar op je neus vallen wanneer je tot de conclusie moet komen dat er nog logica en verhaal in zit ook.

Maar goed, om een lang verhaal kort te maken. Hij is op vakantie …

… en wij ook!

Nee … Duidelijk!

Hier heb ik even naar moeten googelen maar tot mijn grote verbazing bestaat het gewoon. ‘Bitneuken’ is zowaar een werkwoord wat nog wel eens gebezigd wordt in de IT. Online vond ik een  informatica woordenboek die hier een wat zuinige uitleg over kwijt wilde en er zelfs een beoefenaar voor had gevonden: de bitneuker! Respectievelijk is ‘bitneuken’ het programmeren op technisch niveau en de ‘bitneuker’ de programmeur die zich hieraan bezondigd. Waarom verbaast het mij ook eigenlijk nog?
Van het bestaan van cyberseks wist ik al langer, maar heb er nooit bij stil gestaan dat de digitalisering van deze – door velen geliefde hobby – zelfs in online woordenboeken terug te vinden is. Zou het downloaden van baby’s dan toch dichterbij zijn dan we wellicht voor mogelijk hadden gehouden?

Altijd bandwidth-hungry voor woordspelingen en uniek taalgebruik als ik ben, waren mijn oren tot in de puntjes gespitst toen ik een collega van mij in ons organisatieoverleg dit woord hoorde gebruiken. Door de associatie die ik met dit woord had werd er bij mij al gauw een link geslagen naar de variant zoals mieren deze beoefenen. Ik ben vast een muggenzifter op dat gebied denk ik dan.

FYI: Het begint daar waar Cybercitizen aanvankelijk heerlijk onschuldig met elkaar aan het Chatten geraakt zijn in een Chatbox. Dat is tot er op een goed moment een Click wordt gevonden tussen twee Avatars die elkaar duidelijk op de Cam hebben. Indien de Emoticons juist bespeeld raken slaat de Flame over. Zijn er geen Hidden texts of andere False Drops aanwezig, dan houdt niets deze twee meer tegen om elkanders Hardware nader te gaan zitten Debuggen. Als de Bible dit maar goedvindt!
Voordat er tot een Bang zal worden gekomen wordt de Applicatielaag altijd eerst flink Geïndexeerd. Er wordt even goed gecheckt of we hier niet te maken hebben met een Betaversie om Incompatibilities te voorkomen. Anders kan er nog steeds een Hard bounce optreden.
Pas als dat allemaal in orde is kan er worden Gebrowsed en kunnen de Bijlagen en String worden verwijderd. De Radiobuttons draaien naar een romantische Tune zodat de Animated buttons traditiegetrouw even kort bespeeld worden tot het Apenstaartje zich tot het juiste Internet Protocol heeft gevormd.

De User meldt zich aan bij de Administrator en waakt er voor niet in de Black Hole uit te komen. Tenzij dit gewenst is natuurlijk. Al zal de Centrale Verwerkingseenheid op die manier nooit bereikt worden en zal er van Bestandsoverdracht al helemaal geen sprake zijn. In het ergste geval levert de Digital Subscriber Line een Batch met een x-hoeveelheid Mbps ter plaatsen aan de Kernel af en spreken we van een Crash.
Voordat we wel juist zijn ingelogd kunnen Knowns bugs nog worden omzeild door de Trojan Horse te voorzien van een Antivirus Protection. Dit is bij de Black Hole overigens ook zeer aan te raden! Al zijn er ook bij die zich prima redden door Just-in-time te compilen. In beide gevallen is er geen sprake van File Transfer, maar wordt er enkel aangelogd op de Database. Daar vindt hooguit wat Low-Level Mail Transport plaats in de Library, maar zullen de Internet Engineering Task Force het Systeem altijd weer kunnen verlaten via een Loopback.

Wordt er wel ge-üpload naar de Server en komt er uit de Front Office geen Data meer terug dan kunnen we spreken van een succesvolle Datacommunicatie. Mochten er nog Hotspots zijn geraakt dan is er ook Dual  Tone MultiFrequency opgetreden en staat er wel degelijk buiten een extra Datasetje klaar. Zijn de eventuele Firewalls doorbroken en is er een flinke Burnrate geweest dan is Data librarian tevreden.

Is er een hoge Quality Of Service geweest tussen de Host en de Provider? Dan hoeft er verder niet ge-bugfixt te worden en is de kans op Instant Messaging aannemelijk!

Hoe dubbelzinnig wil je het hebben?
Voor meer voorlichting in IT-termen:

http://www.ti-aalst.be/index.php?show=woordenboek

Een lange tijd had ik tijdens deze (doodsaaie) Tour de France geen last van spijt bij het gokken op Lance in het geel. Heel reëel achtte ik de kans niet meteen. Toch gun ik het die man wel dat hij gewoon even komt laten zien dat hij het na drie jaar nog altijd kan.
Want onverdienstelijk doet hij het zeker niet! Laten we dat even gezegd hebben. Maar het mogen duidelijk zijn dat opa Armstrong er toch zeker dieper voor moet gaan om prestaties neer te zetten die momenteel enkel lonken naar de oude successen. Of heeft hij gewoon even een slechte dag? Daar hebben alle renners toch wel eens last van? Naar Verbier moet je toch goede benen hebben.

Dat Contador (niet mijn favoriet, maar ik kan zijn succes niet ontkennen) daar vandaag wel de benen voor had en eventjes laat zien dat die pik het kan, valt terecht een wisseling van de wacht te noemen op de apenrots. De sportverslaggevers Maarten Ducrot en Herbert Dijkstra laten me wel eens vaker flauwtjes lachen om de keren dat ze met wat rake opmerkingen wat smeuïgheid aan de Tour geven. Dus dat Maarten of Herbert vandaag Armstrong voor aap uitmaakte, vond ik niet terecht, maar wel een alles verhelderende beeldspraak.
Want zo is het toch! Armstrong heeft iedereen weggeblazen in de Tour de France alsof het een schaak grootmeester betrof. Maar helaas komt aan alle succes een keer een eind.

Beste Lance, het wordt nu tijd dat je aan de andere klimgeiten baan geeft. Jouw apenrots wordt nu waarschijnlijk spoedig overgenomen door een nieuwe held. Het kan niet altijd feest blijven. En dat ik er mijn poultje mogelijk mee zal verliezen omdat ik jou in het geel waan, dat kan ik wel hebben.
Fiets nog lekker even met de andere wielersterren mee, dan genieten wij nog even van jouw inspanningen. Op jou zijn we al lang apenTrots!

En wie weet, Parijs is nog ver.

De fossiele brandstoffen raken op. Dat roepen we ook al jaren. Tijd om daar wat aan te doen dacht men reeds halverwege de 20e eeuw. Dan zoeken we maar iets anders wat we kunnen verbranden toch? Of we zoeken duurzame stroomopwekkers zoals wind-, zonne- en stuwkrachtenergie. Allemaal plausibele alternatieven. Hoezo het perpetuum mobile kan niet worden uitgevonden?

Ik ben geen milieudeskundige, dus vergeef mij deze poging indien het alleen maar meer troep in de lucht brengt: maar waarom aromatiseren we de lucht niet met het verbranden van tweedehands thee? Verbranding van tweedehandse goederen heeft het altijd al goed gedaan (van olie tot bioproducten). Dus waarom thee niet?
Thuis drinken wij potten vol met thee. Het op smaak gebrachte hete water levert energie aan de inwendige mens maar het residu verdwijnt nochtans in de container. In plaats van theezakjes te nomineren voor extra beltvulling zou ik opteren er een nuttig tweedehands energieproduct van te maken. In mijn geval zou het een derdehands product worden, aangezien ik mijn thee niet zo lang laat trekken en er daarom nog ruimte overblijft voor een tweede bak.
Zou het goed branden? De thee moet natuurlijk wel eerst drogen. Ik vind het zo’n zonde om zo’n zakje claustrofobische theeblaadjes in een zakje nutteloos te zien worden. Hoeveel mensen zie je wel niet die zo’n zakje het hete water net een beetje een kleurtje geven om het vervolgens achteloos weg te mieteren? Zonde toch?

Wie een beetje heeft geëxperimenteerd met de meer exotische losse theebladeren zal ook de Gunpowder-thee wel kennen. Klinkt in elk geval wel erg explosief. Ik zie het al voor me: thuis je eigen energie centrale bestaande uit een boiler die thee voor je zet en je huis van warmte en andere energie voorziet.
De verstookte bladeren zullen in elk geval een stuk frisser ruiken dan de asem van de uitlaten van nu. Met dit briljante idee kan ik maar beter gauw dat patent gaan aanvragen op die Rooibos HRe ketel.

Bedrijfsnaam:
De beste maatjes

Locatie/Standplaats:
Vistentje in IJmui-je aan zee

Salaris:
Niet bijzonder vet: Een graatje meer dan ZB 81,-

Geschiedenis:
In 1380 haalde Willem Beukelszoon van Biervliet het in z’n hoofd haringkaken uit te vinden om de ingewanden van een haring middels een speciaal mesje los te kaken. Omdat de maagdelijke haring pas Hollandse Nieuwe mag heten als deze op traditionele wijze gekaakt, gezouten en gefileerd is moesten die ingewanden dus plaatsmaken. De alvleesklier van het beestje blijft wel zitten om vetrijping tot stand te brengen.
Maatjesharing is een verbastering van maagdenharing – er is nog geen kuit aanwezig.

Prima, niets mis mee. Met de ingewanden er nog in zal hij vast niet zo lekker smaken. Maar dichtnaaien ho maar! Naast het feit dat je naar het binnenste van zo’n naakte vis zit te turen, gaat er ook smaak verloren door er niet weer even netjes een haringhechting door te jassen.

Functieomschrijving:
Je werk bestaat uit het dichtnaaien van haringen. Afhankelijk van of de haringkoper er ook uitjes bij wilt, stop je de haring eerst vol met een handje kleingesneden uitjes. Daarmee zijn we ook gelijk van het probleem af dat er altijd wel uitjes achterblijven op het bordje die niet aan je haring blijven plakken. Dit i.v.m. de bezuinigingen door de kredietcrisis.
Beetje ouwenelen met je collega’s is ook onderdeel van het vak.

Functie-eisen:
Je bent een VWO afgestudeerd viswijf met enkele jaren ervaring op de afdeling chirurgie.

Dienstverband:
Betreft een seizoensjob. Werk is beschikbaar zodra het eerste vaatje Hollandse Nieuwe door de veiling is.

Solliciteren:
Interesse in deze functie? Reageer direct en stuur je motivatie inclusief CV naar werving@wsnoi.com of kijk op onze website: http://wsnoi.com/tn/

Wat is mijn Zbersibarnensalaris in euro’s?
ZB 81,- was op peildatum 1 mei 2009 E 1012 ,50.

One of the special things I feel with Michael Jackson is that he´s always been so close to you. Thinking of the unreal fact that he is now gone somehow makes me feel like I´ve lost someone near to me. Try listen to his music (as if you have much of a choice nowadays!). You may actually think he’s there right now.
I’ve come to this conclusion only now. As I’m listening to his Off the wall album this very moment I can’t comprehend he’s gone. But we have to accept that he’s no longer physically among us. Yet, what several people said during his memorial on the 7th of the 7th of 2009 … he’s still here with us. We need to reflect our responsibilities with the man in the mirror to do what’s right with the world. We need to heal it. We are the world or else there won’t be any ‘us’ anymore.

How bizarre can things get when you’re watching the memorial  and being presented the loss of a great pop icon as if he were a Messiahs in his message to heal what we’re destructing? But we can’t deny this factuality. No matter what you believe or don’t believe, no matter if you’re black or white, Michael said it all with his music. No-one can say it better.
Michael was so true with his emotions and his musical preaching. Sunday noon you may have forgotten what Father told you, but there is no escaping from  listening to his sound, his message in the DVD-player or anywhere around.

You can’t help it, if you wanted it to. In first person, also a song of him on the same disc. Michael is everywhere.

Have you noticed … the first preacher used “Remember  the time”,  “Black or White” and “Gone too soon” in his preach? He must have loved his Dangerous album. So do it. It’s my favorite.

And indeed, mister Michael Jackson, you’re gone too soon.
This is it. We’re on our own now, guided by your art of music.
MJ, smile … 

Amen.

Mijn vrouw is een Filippijnse migrant.

Aangezien het wel wenselijk is dat je Nederlands spreekt en wat van onze cultuur en regeltjes begrijpt, heeft zij dus ook een inburgeringcursus gedaan. En nog elke dag leert ze nieuwe Nederlandse woordjes en uitdrukkingen bij. Ze doet aardig haar best en spreekt inmiddels beter Nederlands dan ze zelf zou durven toegeven.

Het communiceren met een Nederlands lerende immigrant levert doorgaans bijzonder vermakelijke situaties op. Neem bijvoorbeeld onze G-uitspraak. Dat is geen ‘G’ zoals in “Give me my money George”. Daarin klinkt de eerste ‘G’ als een kakelverse ‘K’. De tweede ‘G’ heeft een zacht Djarleeling smaakje. En de laatste ‘G’ neigt in klank als de “shhhhst!” van “houd je mond!”.
Als wij deze letter gebruiken dan klinkt het heel anders. We worden er door menig buitenlander namelijk van verdacht dat we even ons keel aan het schrapen zijn als we die uitspraak hanteren. Onze ‘G’ klinkt als een vette rochel.
“Gggghrlg!”

Mijn vrouw heeft daar dus ook moeite mee, maar schroomt niet het te proberen. De eerste paar malen echter dat ze deze letter – soms vermomd als ‘CH’ – moest hanteren, kwam het er bijzonder lachwekkend uit. Zij vindt onze ‘G’ daarom ronduit belakkelijk.