By gsorsnoi | July 8, 2009 - 9:40 pm - Posted in Astronomisch gedachtegoed, English

One of the special things I feel with Michael Jackson is that he´s always been so close to you. Thinking of the unreal fact that he is now gone somehow makes me feel like I´ve lost someone near to me. Try listen to his music (as if you have much of a choice nowadays!). You may actually think he’s there right now.
I’ve come to this conclusion only now. As I’m listening to his Off the wall album this very moment I can’t comprehend he’s gone. But we have to accept that he’s no longer physically among us. Yet, what several people said during his memorial on the 7th of the 7th of 2009 … he’s still here with us. We need to reflect our responsibilities with the man in the mirror to do what’s right with the world. We need to heal it. We are the world or else there won’t be any ‘us’ anymore.

How bizarre can things get when you’re watching the memorial  and being presented the loss of a great pop icon as if he were a Messiahs in his message to heal what we’re destructing? But we can’t deny this factuality. No matter what you believe or don’t believe, no matter if you’re black or white, Michael said it all with his music. No-one can say it better.
Michael was so true with his emotions and his musical preaching. Sunday noon you may have forgotten what Father told you, but there is no escaping from  listening to his sound, his message in the DVD-player or anywhere around.

You can’t help it, if you wanted it to. In first person, also a song of him on the same disc. Michael is everywhere.

Have you noticed … the first preacher used “Remember  the time”,  “Black or White” and “Gone too soon” in his preach? He must have loved his Dangerous album. So do it. It’s my favorite.

And indeed, mister Michael Jackson, you’re gone too soon.
This is it. We’re on our own now, guided by your art of music.
MJ, smile … 

Amen.

By tinusicket | - 12:00 pm - Posted in Mabuhay, Nederlands, Retourtje naar hier en terug

Mijn vrouw is een Filippijnse migrant.

Aangezien het wel wenselijk is dat je Nederlands spreekt en wat van onze cultuur en regeltjes begrijpt, heeft zij dus ook een inburgeringcursus gedaan. En nog elke dag leert ze nieuwe Nederlandse woordjes en uitdrukkingen bij. Ze doet aardig haar best en spreekt inmiddels beter Nederlands dan ze zelf zou durven toegeven.

Het communiceren met een Nederlands lerende immigrant levert doorgaans bijzonder vermakelijke situaties op. Neem bijvoorbeeld onze G-uitspraak. Dat is geen ‘G’ zoals in “Give me my money George”. Daarin klinkt de eerste ‘G’ als een kakelverse ‘K’. De tweede ‘G’ heeft een zacht Djarleeling smaakje. En de laatste ‘G’ neigt in klank als de “shhhhst!” van “houd je mond!”.
Als wij deze letter gebruiken dan klinkt het heel anders. We worden er door menig buitenlander namelijk van verdacht dat we even ons keel aan het schrapen zijn als we die uitspraak hanteren. Onze ‘G’ klinkt als een vette rochel.
“Gggghrlg!”

Mijn vrouw heeft daar dus ook moeite mee, maar schroomt niet het te proberen. De eerste paar malen echter dat ze deze letter – soms vermomd als ‘CH’ – moest hanteren, kwam het er bijzonder lachwekkend uit. Zij vindt onze ‘G’ daarom ronduit belakkelijk.