image by Corona, edited by Gsorsnoi

19-12-1957.
Met die ene dag heb ik een slechte band,
die dag heb ik mijn benen verbrand.
Ik was bezig met het opsporen van mijnen,
niet wetende dat die ene mijn benen liet verdwijnen.

In een flits waren ze weg,
het werd toen omschreven als ‘dikke pech’.
Eén klap en kon niet meer lopen,
door alle verdriet heb ik me klem gezopen.

Daardoor raakte ik iedereen om me heen kwijt,
mijn vrouw, mijn kinderen, mijn familie en daarvan heb ik heel veel spijt.
Het waren zware tijden,
deed me veel verdriet, maar kon het niet vermijden.

Ik had pijn, verdriet en was agressief,
en dat alleen maar door zo’n explosief.
Mensen in mijn wijk waren me ook aan het slopen,
opmerkingen van: “Wat raar, dat je niet meer kan lopen!”

Zakte steeds meer in een dieper dal,
totdat een stem zei: “Hé, doe eens niet zo mal.
Kom eens uit dat gat,
want eigenlijk ben je gewoon een schat.
Iemand van wie ik hou,
en ik al jaren goed vertrouw”.

En door die lieve woorden,
ben ik weer een heel ander mens geworden.
Een man met weer zin in het leven,
liefde krijgen en liefde geven.
Dat is waar het op staat,
en alles in het leven over gaat.

image by Linnegem, edited by Gsorsnoi

TARASCON, FRANKRIJK – 29 juli: De Tarasque was een monster uit lang vervlogen tijden, voortgebracht uit de slang Onachus en het zeemonster Leviathan. Deze gigantische waterdraak was zo enorm van formaat dat hij niet in een Olympisch zwembad paste. Met het lichaam van een uit de kluiten gewassen pad en het gewicht van een os van dat formaat, terroriseerde hij generaties lang de bewoners van de zuidelijke Rhône-vallei. Hij had een kop met grote hoorns en punten en een groot schild op zijn rug dat vol zat met stekels. Zonder al te veel inspanningen kon hij met zijn kolenschoppen van klauwen door gebouwen slaan waarna deze als kaartenhuizen in elkaar zakten. Kwam je in zijn vuist terecht dan moest je het bezuren. Of je moest wel zoveel engelen op je schouders hebben rusten dat je met buitengewoon geluk aan hem kon ontsnappen. Maar in de regel kneep hij je fijn als een klein insect dat hem in de weg zat. En als je helemaal pech had dan sperde hij zijn muil open die bezet was met zwaardvormige tanden en braakte hij een alles verpulverende steekvlam uit. Zelfs als hij dat niet deed, kon zijn weerzinwekkende adem al dodelijk zijn. Een rokerige stoom kringelde op uit zijn neusgaten wanneer hij zich op zijn volgende prooi wilde storten. Terwijl hij dat deed vermorzelde zijn lange slangenstaart alles wat er op zijn pad kwam wanneer hij zich omdraaide om zich te concentreren op zijn volgende lekkernij.

Vele Fransen stierven bij pogingen om het monster te doden. In die tijd gebruikte men nog katapulten om de dorpen te verdedigen. Stenen die er mee werden afgeschoten ketsten gewoon af op zijn schubben. Inmiddels had de Tarasque zich in de moerassen gevestigd ten Zuiden van het plaatsje Avignon. Oproepen naar de koning om de bewoners van deze streek bij te staan werden simpelweg genegeerd; de draak bewaakte geen schat en vormde geen bedreiging voor de prinsessen. Hij at alleen dorpelingen en boeren.

Totdat hij op een dag hongerig ontwaakte uit zijn onderwaterhol en op zoek ging naar een hapje in Nerluc, de plaats die tegenwoordig Tarascon heet. Met grote vrees voor zijn vurige adem vluchtten de dorpsbewoners hun huizen uit en zochten een veilig onderkomen. De boten die er over de Rhône voeren trok hij onderuit en hij vernielde de bruggen van de rivier in zijn tocht richting het dorp. Een verliefd jong stel had echter zoveel aandacht voor elkaar dat ze de komst van Tarasque te laat opmerken. Gebouwen werden bruusk opzij gedrukt zodat zijn aanwezigheid niet langer genegeerd kon worden. Galant als de jongeman was deed hij een wanhopige poging zijn nieuwe liefde te beschermen, maar de alles verterende hete adem blies het vlees van zijn botten waarna zijn verkoolde beenderen op een zielig hoopje in elkaar zakten. Binnen enkele seconden vatten de huizen erom heen vlam. En als bij een wonder wist het achtergebleven jonge vrouw nog ongedeerd te blijven. Maar voor hoe lang? Met zijn gevorkte tong gaf de Tarasque daar het antwoord op. Hij gebruikte het om het om haar middel te krullen en tilde haar daarmee op  waardoor de jongedame het uitschreeuwde van de angst.

Juist wanneer de waterdraak zijn maaltijd naar binnen wilde schrokken arriveerde er een mooie jonge vrouw. Dorpsbewoners die haar vanuit hun schuilplaatsen hadden opgemerkt ervoeren een zucht van verlichting. Terwijl een grote klodder kwijl over de jurk van het slachtoffer droop werd de bloeddorstige Tarasque vanachter uit zijn concentratie gehaald. De vreemdeling had naar hem geschreeuwd en hem uitgedaagd. Spieren in zijn tong ontspande zich zodat zijn prooi kon ontsnappen. Hij draaide zich naar de nieuwe vrouw om waarbij zijn zwiepende staart op een haar na een man en zijn dochter in een schuilplaats miste.

In de heldhaftige dame herkenden de wanhopige dorpsbewoners St.Martha. Nog niet zo heel lang geleden werden zij vereerd door een bezoek van haar toen ze een klein jongentje van de verdrinkingsdood had gered. Ze verrichtte wonderen en deed goede werken. Op de voorwaarde dat de overlevenden uit het dorp christenen zouden worden, bood Martha aan het monster te zullen verslaan. Dit deed ze door blootsvoets op hem af te stappen gewapend met niets anders dan een kruis en haar stembanden. De heilige Martha begon te zingen en betoverde daarmee het monster. Mak als een lammetje waggelde hij achter haar aan terwijl zij het dorp uit liep. Daar doofde zij zijn vurige adem met heilig water dat ze in zijn bek wierp. Ze knipte haar haar af en bond twee brede vlechten om zijn brede muil.

Papieren proppen daalden uit de lucht neer op het lijf van het getemde monster om hem te stenigen. Een luid applaus volgde en de acht mannen die de gigantische beeltenis van de Tarasque door de straten van Tarascon hadden gedragen, zetten hem neer. Gekleed in roze broeken en witte shirts juichten alle inwoners en knielden voor het kleine meisje dat zojuist haar pruik op het hoofd van het stenen beeld had gelegd. Zij was als St.Martha herkenbaar geweest door haar blauw met witte kleding en het kruis dat ze had gedragen. Sinds 1474 wordt dit jaarlijkse festival gevierd ter ere van St.Martha. 15 juli of op Hemelvaartsdag begint dit feest. St.Martha, die ook de beschermheilige is van de hoteliers en café-eigenaren, is op deze manier in de herinnering gebleven door deze feestweek die in de 15e eeuw door koning René in het leven werd geroepen. Het meisje die de rol van de heilige Martha vertolkte keek naar haar moeder op en vroeg:
“Hoe heb ik het gedaan mama?”

Weerman Peter Timofeeff die zonder dat hij het wist model heeft gestaan voor onzeKarel.

Met Karel Riemelneel begint de Tycoon Newspaper aan een nieuwe reeks artikelen. In deze serie belichten we de achtergronden van de fictieve personages die op WSNOI en vooral de Tycoon Newspaper al meer dan eens van zich hebben laten horen, maar waarvan het wel eens prettig is om er ook een gezicht bij te zien. Daar deze personen natuurlijk niet echt bestaan en dientengevolge er geen beeldmateriaal van hen te schieten valt, is gebruik gemaakt van foto’s van figuren waarop zij gebaseerd zijn (hiernaar refereert ‘modelpersoon’ hieronder). Al deze portretten zijn in feite groeiartikelen, want zodra een personage zich verder ontwikkelt op deze site, is het ook wenselijk dat dit artikel daarop bijgewerkt wordt. Zo is het voor mezelf ook te gebruiken als handvat om niet per ongeluk van het bedoelde personage af te wijken. We leiden deze artikelen even kort in met een beknopte personalia waarna we dieper inzoomen op hun oorsprong en hun betekenis voor WSNOI en de TN.

Personalia: Karel Riemelneel.

Functie: Misdaadverslaggever en rechercheur.
Andere namen: Inspecteur Riemelneel, Kareltje.
Oorsprong naam: Tezamen met de ‘K’ uit Karel moeten dat en zijn achternaam doen denken aan het woord ‘crimineel’. ‘K.Riemelneel’ immers lijkt daar verdacht veel op.
Modelpersoon: Weerman Peter Timofeeff. Wie? Ja hij!
Eerste oer-artikel: Stilte op de infra, drukte ondergronds? (niet eerder online gepubliceerd).
Fragment: “Wat is er met onze magnaten gebeurd? De magnaten, ook wel de hotel- en fabrieksbezitters, mogen in januari dan zo driftig gestreden hebben om de machtsposities, maar waar zijn ze nu ineens gebleven? Tycoon Newspaper reporters denken dat Willem, Paul en Rio ondergronds zijn gegaan. Is dit waar of niet waar? En zo ja, waarom zouden deze grootgrondbezitters dat dan doen? […]”
Eerste online-artikel: Lijfspreuk van een pyromaan. Maar aangezien dat een gevleugelde uitspraak was en niet een volwaardig artikel lijkt het me reëler om te stellen dat zijn Assistent Kanarievouwer beter als eerste online-artikel mag worden beschouwd.
Uitspraken: “De nadering ontknoopt” waarmee hij bij de Vuurspugende zonsverduistering detective steevast aankondigde dat de oplossing inzicht was. En verder:
“Zeker rechercheur Retroman. Wat had die Jaap de jonge postbode een jaap toegebracht zeg. Niet te geloven!”

Oorspronkelijk bedoeld als eerste pseudoverslaggever.

Toen ik met de zogeheten Januari-editie ‘Moord en Doodslag’ het leven schonk aan de enige echte eerste versie van de Tycoon-Newspaper (toen nog met een streepje ertussen) maaide Tinus Icket het gras al gelijk voor de voeten van Karel Riemelneel weg. Karel, die toen nog niet door mij was bedacht, had het eerste artikel Bewaking Kwak & Go vat vlam na bomaanslag veel beter kunnen schrijven dan Tinus Icket. Niet dat ik ontevreden was met de prestaties van Tinus, maar dit artikel ligt gewoon veel meer in het straatje van Karel. Toen ik besloten had dat de Tycoon Newspaper een vervolg moest gaan krijgen, ben ik ook direct wat meer verslaggevers gaan bedenken die qua vakgebied beter aan zouden sluiten op de artikelen die er door ze geschreven werden. Ik herinner me nog dat ik bij die gedachte eigenlijk niet helemaal zeker was of het er ooit toe zou komen dat ik genoeg artikelen zou schrijven opdat het ‘verdelen van het werk’ daadwerkelijk zin had. Feitelijk vroeg ik me dus af of ik afdoende werk had om mijn aangenomen personeel bezig te kunnen houden. Ik moest eens weten toen! En zo ontstond Karel Riemelneel als misdaadverslaggever voor de Tycoon Newspaper.

Met Karel werden direct Rina, Achmed en Victor bedacht.

In Stilte op de infra, drukte ondergronds schrijft Karel dat het Victor Anished was opgevallen dat bordspelspelers Willem, Paul en Rio zich wel erg lang stil hielden. Victor, die is gespecialiseerd in Verdwenen Zaken en vervolgens zelf is verdwenen, meende dat zij voor het laatst werden gesignaleerd op een cruiseschip voor de kust van New York terwijl zij bezig waren met het spelen van … hoe kan het ook anders … een bordspel. Daarbij moet worden opgemerkt dat het ook wel erg toevallig was dat zij tevens een nieuw bordspel aan het bedenken waren die de werktitel ‘Berg Muda’ zou krijgen. Dit is direct waar Achmed Liën zich met de zaak zou hebben bemoeid en een hele andere visie zou hebben op het geheel. Volgens hem zouden ze zijn verdwenen doordat ze zich op H.O.L.O.D.E.K.’s hadden gewaagd. Zijn nadere visie destijds was echter zo pikant dat we het hier maar niet meer herhalen. Rina Oddel voegde tenslotte toe dat ze via haar roddelcircuit zou hebben vernomen dat de heren ondergedoken zaten of opgenomen waren in de maffia. Aldus het artikel geschreven door Karel Riemelneel en waar de drie andere reporters voor het eerst werden aangehaald.
Uiteindelijk is het toch nog goed gekomen – al weet niemand hoe – de heren hebben later weer van zich laten horen en hebben vrolijk de zaken hervat waar ze mee bezig waren alsof het voorval zich nooit had voorgedaan.

Kwam pas laat online.

Voordat Karel weer iets nieuws fabriceerde nadat de papieren versie van de Tycoon Newspaper een stille dood stierf was het inmiddels 3 december 2008. Tussentijds verscheen wel zijn gevleugelde uitspraak Lijfspreuk van een pyromaan, maar die was reeds eerder in de papieren versie gedrukt. Wanneer we overigens spreken van de ‘Tycoon Newspaper Archieven’ dan verwijzen we hiermee naar alle artikelen die eerder op papier gedrukt werden.

Veelzijdig man.

In december 2008 realiseerde ik mij dat ik Karel’s werk nog niet echt heel duidelijk aan bod had laten komen en worstelde een beetje met de vorm waarin ik hem online zou brengen. Echte misdaadverhalen had ik op dat moment niet zoveel trek in en vanuit de Tycoon Newspaper Archieven deed ik ook geen lekkere inspiratie voor hem op. Een vervolg geven aan iets dat eerder was geschreven bevond ik toen geen goede optie. Waarom ik niet een nieuw personage bedacht voor de vacaturepagina van de Tycoon Newspaper weet ik nog altijd niet, maar iets deed mij ertoe besluiten dàt voorlopig even Karel’s tokootje te laten zijn. Op het moment dat ik bezig was om de ‘onbestaande beroepen’ gestalte te gaan geven als thema binnen het spel Hangman, werd die vacaturepagina geboren. Assistent Kanarievouwer is het eerste artikel dat daar verscheen en ik aan Karel heb toegeschreven. Kort daarop heeft Karel bijna maandelijks input weten te leveren aan zijn contaminaties, wat zo ongeveer de langste reeks artikelen op de Tycoon Newspaper is geworden.

Later heeft Karel nog even bijgeklust als dummyspeler in de testomgeving van de Hangman (waar hij, nu nog, Kareltje heet). Maar het meeste succes heeft hij nog wel gehad met zijn Vuurspugende zonsverduistering detective.

De VZD.

In de VZD, waarmee de Vuurspugende zonsverduistering detective veel is afgekort, is zijn personage pas echt goed uit de verf gekomen. Tijdens het schrijven van deze detectiveserie begon Karel Riemelneel zich eindelijk in mijn hoofd te manifesteren. Zo zie je maar waar ‘stemmetjes in je hoofd’ toe kan leiden! Lang is mij onduidelijk geweest hoe Karel er in het echt zou moeten uitzien. Maar dankzij weerman Peter Timofeeff kreeg ik daar ineens in mijn fantasie een antwoord op. Karel moet je dus maar zien als deze RTL televisiepersoonlijkheid in de tijd dat hij nog een snor had. Steek hem in zo’n stereotype regenjas waarin je rechercheurs wel vaker ziet en voilá Karel Riemelneel is daarmee gevormd!

Gaandeweg zijn we door die detectives ook wat meer te weten gekomen over Karel’s karakter en zijn gewoontes. Karel is relatief bazig en delegeert graag, wat redelijk inherent is aan zijn rol als misdaadrechercheur. Toch is hij niet bijster slim op momenten dat het er op aankomt en heeft dan vooral veel steun aan andere inspecteurs die met hem mee moeten denken. Handig is hij ook allerminst; als een olifant in een porseleinkast stapt hij dikwijls met zijn zevenmijlslaarzen door het plaats delict en bemoeilijkt daarmee zijn eigen onderzoek (zie VZD 2: Het keukenlijk).

Bob de Winter schreef daar eens over:
“Je zult bovendien toch niet kunnen ontkennen dat de Ollie B. Bommel-achtige speurder Karel Riemelneel, die met zijn grote politielaarzen dwars door alle crime scenes heen stampt, niet de aller handigste detective aller tijden is!”

Zonder te kloppen liep hij in VZD 5: The show must go on de kleedkamer van burlesque artiesten binnen waardoor hij menig vrouwelijk schoon in geringe kleding aantrof.
Verder weten we dat hij niet rookt (n.a.v. een reactie van mevrouw Liesbeth ten Dam in VZD 4: Triest bericht werd dit duidelijk) en we weten wel dat hij twee verstandskiezen heeft laten trekken voordat hij de zaak VZD 6: Verrassing instapte. Zijn antagonist Magere Hein herinnerde hem daaraan. In VZD 8: Eendjes voeren was een tandartsbezoek de aanleiding tot het plaats delict waarbij het slachtoffer gestikt was in een gaasje tegen het bloeden. Magere Hein zal door velen vooral zijn aangezien als ‘tegenwerker’ in de onderzoeken van Karel. Niets is minder waar: dikwijls klopten de eerste de Magere Hein achtergelaten aanwijzingen, die bestonden uit een foto’s, toch als een bus. Al bleek vaak pas aan het einde van de detective waarom juist die foto zo goed op de zaak aansloot.

Karel heeft wat los gemaakt.

Opnieuw dankzij Karel Riemelneel zijn er een gigantisch aantal nieuwe personages op de Tycoon Newspaper naar voren gekomen. Ik heb het daarbij vooral over de kleine rollen zoals de slachtoffers, de ondervraagden,de moordenaars en andere betrokken individuen. Het gaat me hier te ver ze allemaal op te noemen. Maar de vaste inspecteur uit zijn team (anders dan de lezers die als rechercheurs optreden) kan ik toch niet ongenoemd laten:

• Koen Voet – inbraakspecialist. Heeft eenzelfde ontstaansgeschiedenis als Karel waardoor hij net even een verhaal te laat op het podium verscheen. Hij deed zijn eerste optreden in VZD 4: Triest bericht, maar het had hem niet ontsierd als hij zijn gezicht al liet zien in VZD 3: De koprol.Hij had daar gemakkelijk een ‘kluisje’ kunnen onderzoeken op braaksporen.
• Lesley Spandabato – bloedspatanalist. Zijn naam is een anagram van zijn functie. Zijn eerste actie ligt ver in het verleden (1943) toen VZD 5 werd opgenomen als special met de titel ‘The show must go on’. Lesley heeft een rood baardje en draagt een studentikoos brilletje.
• Abdel Dezertecon Kretonshos – Schotresten onderzoeker. Werd in de zaak daarna geïntroduceerd in VZD 6: Verrassing. Zijn naam (minus Abdel) is een anagram van ‘schotresten onderzoek’.

Ofschoon het een tijd lang heeft geleken dat Tinus en Karel elkaar niet zo lagen, bleek uit de laatste VZD 9: The last Angel dat hier geen sprake van is. Karel werd door Tinus Icket en Jenny Icket uitgenodigd om samen op vakantie te gaan naar de Filippijnen, alwaar hij opnieuw in een zaak verwikkeld raakte. En wat meer is: sinds dat verhaal is bekend dat Karel geen man alleen is. Karel blijkt te zijn getrouwd met zijn Maria.
En zo kunnen we zowat concluderen dat Karel Riemelneel op dit ogenblik misschien wel het meest kleurrijke personage is dat er op de Tycoon Newspaper en WSNOI rondwandelt.

Andere bekende werken van Karel Riemelneel:

• IT boerderij van de tijd
• Wapperbesturing
• Artikelen met betrekking tot de Zbersibarn
  – Zbersibarn
  – Bonen Toegevoegde Waarde
• Pindakaas pompen
• De String-serie:
  – Zoek je nog een leuke string?
  – Lord of the Strings
  – Tijd voor nieuwe strings!

Portret van de volgende maand: Achmed Liën.

Toevoeging #1:
Bovenstaande tekst onder het kopje ‘De VZD’ is ietwat aangepast. Eerst werd er gesteld dat er van Karel Riemelneel niet bekend was of hij al dan niet rookte. Maar na het erop naslaan van de betreffende VZD-aflevering waarnaar wordt verwezen blijkt toch heel duidelijk dat hij niet rookt.

Toevoeging #2:
Met Karels detectivespel maakt de Tycoon Newspaper een hoge uitzondering op de regels van de algehele verhaallijnen die elkaar in Gohes City kruizen. WSNOI moet een alternatieve dimensie voorstellen in het ‘toekomstige verleden’, een kreet die in een andere context ook nog wordt herhaald in het Navelpad Mysterie. Doordat er voor een speculatieve fictionele wereld is gekozen van het type ‘steampunk’, wordt er streng op toegezien dat we ons wanen in een tijd waarin stoomkracht nog de primaire krachtbron is. Deze bevat weliswaar elementen van sciencefiction met futuristische uitvindingen en machines die we ook in onze eigen realiteit zien terugkomen, het rudimentaire karakter móet de boventoon blijven voeren.
Maar omdat we in de serie Vuurspugende zonsverduistering detective hedendaagse voertuigen zien terugkomen die o.a. rijden op LPG, er op de Filippijnen reeds karaokebars te vinden zijn en zelfs de mobiele telefoon haar intrede heeft gedaan, mogen we concluderen dat we hier met een hele andere dimensie en regels te maken hebben. In een speciale editie van het detectivespel wordt er zelfs terug in de tijd gereisd en staan we in een burleskshow waar de schaars geklede dames nota bene in de spotlights staan. Met name de uiteindelijke vondst van het moordwapen maakt van elke eventualiteit om deze vertelling nog in steampunk te kunnen plaatsen volstrekt onmogelijk. De televisie mocht daar dan maar net in opkomst zijn, de radio eiste er een hoofdrol op. Al moet van het laatstgenoemde communicatiemiddel worden opgemerkt dat deze ook frequent in steampunkverhalen optreedt. Kortom: Karel Riemelneel heeft zichzelf opnieuw een uitzonderlijke positie binnen het WSNOI-rijk opgewerkt en speelt een voorname rol in minstens twee dimensies.

image by Glutnix, edited by Gsorsnoi

… en win 25 vaste sterren voor het WSNOI-spel ‘Tycoon van de Maand’. Zo heb je elke maand een ruime voorsprong.

Zoals ik onlangs al heb aangekondigd via de Tycoon Newspaper nieuwsbrief wil ik jullie als lezers vragen mee te denken in het verzinnen van een nieuw maandelijks interactief spel voor deze webkrant.

Waar moet het spel ongeveer aan voldoen?
‘t Is niet erg dat jouw idee niet op alle punten aansluit. Zie het maar als een richtlijn. Het doel heiligt de middelen zogezegd.

• Eén artikel moet de aanzet geven om het spel te beginnen.
• Lezers moeten aan het spel kunnen deelnemen door gebruik te maken van de comments.
• Het moet een competitief karakter hebben waarbij idealiter iedere maand kans is dat een andere speler wint.
• De lezer moet een beloning (ZB of sterren) kunnen ontvangen voor het oplossen van het spel.
• De lezer moet een beloning (ZB of sterren) kunnen ontvangen voor een deeloplossing van het spel.
• Het moet in een maandelijks patroon eenvoudig inpasbaar zijn.
• De doorlooptijd van het spel is maximaal één maand, bij voorkeur niet langer dan een week.
• Het tussentijds bijwerken van de stand of scores mag niet te veel overhead opleveren (dit zal wat moeilijk in te schatten zijn aangezien ikzelf achter de knoppen zit, maar met de alinea’s van VZD in het achterhoofd moet hier toch enige voorstelling bij te maken zijn).

Eerder verschenen spellen op deze webkrant geven wellicht een idee waar we naar zoeken:

• De anagrammen van de Reuze Navelpad.
  Iedere maand verscheen er een setje anagrammen die bekende Nederlanders moesten voorstellen. Aan de lezers was het dan de opdracht om uit de vogelen wie er achter elke anagram verscholen zat. D.m.v. het plaatsen van de oplossingen in de comments kon men zo meedingen naar de titel ‘De Navelklopper’.
  Waarom gestopt?
  Dit spel loopt al redelijk lang. Afwisseling is wenselijk. Helemaal gestopt is dit spel overigens niet. Af en toe verschijnt het nog eens om de interactiviteit op de TN levend te houden. Momenteel neemt het de lege plaats van de VZD in.
• Vuurspugende zonsverduistering detective (VZD).
  Eveneens iedere maand verscheen dit spel. Inspecteur Karel Riemelneel stuitte op een bijzonder plaats delict waar Magere Hein middels een foto een eerste aanwijzing achterliet om Karel een beetje op weg te helpen. Lezers konden door het noemen van voorwerpen en het stellen van vragen Karel helpen om tot de doodsoorzaak van de moord te komen. De winnaar maakte kans op de beloning van de gouden tip.
  Waarom gestopt?
  Dit spel heb ik helemaal niet willen stoppen, maar het moeten stoppen omdat het bijzonder tijdrovend is om na elke vraag binnen afzienbare tijd een nieuwe alinea te schrijven waardoor het mysterie zijn tempo niet verloor. In de combinatie met mijn werk en privéleven werd dit op een goed moment ondoenlijk zodat ik met pijn in mijn hart afscheid heb moeten nemen van het spel. Mogelijk dat het in de toekomst nog eens een paar keertjes terug komt indien de tijd zich er voor leent.

Wie wint?

Hij of zij die de belangrijkste basis legt voor het uiteindelijk te ontwikkelen Tycoon Newspaper-spel. Het hoeft dus niet zo te zijn dat jouw spel één op één wordt overgenomen.

Inzendtermijn.

Niet bepaald. Is in principe gelijk aan het moment dat wordt besloten één van de ingezonden ideeën op te pikken. Om toch iedere lezer een kans te geven zal deze wedstrijd minimaal open blijven staan tot 1 oktober. Hebben we dan nog altijd geen geschikt spelidee gevonden dan blijft de wedstrijd open staan. Wanneer het geschikte spelidee er wel is dan sluit de wedstrijd direct en worden de deelnemers op de hoogte gebracht of ze de 25 vaste sterren hebben gewonnen.

Wat kun je ook alweer winnen?

Als beloning voor het idee krijg je 25 vaste sterren voor het spel ‘Tycoon van de Maand’. Dit is een vaste set sterren waarmee jij iedere maand aan het spel begint. Omdat iedere speler normaal gezien start met 0 sterren, heb jij dus direct een voorsprong van 25 en ben je op dat moment direct de Tycoon van de Maand. Om die titel te behouden moet je dan alleen zorgen dat je meer sterren verdient door het spelen van de spellen op WSNOI.

Succes met het bedenken van het spel en vast bijzonder veel dank voor het willen meedenken!

PS: zij die reeds per e-mail hun eerste ideeën hebben toegezonden, wil ik verzoeken deze ook even in de comments bij dit artikel te plaatsen, zodat alles netjes bij elkaar komt te staan en het eerlijk blijft voor de overige deelnemers. Vast dank!

De Tycoon Newspaper begint haar eigen zes woorden verhalen. Verzin een mysterieus verhaaltje dat vragen oproept dat bestaat uit slechts zes woorden. Hierbij de eerste: ‘Winehouse dood. Dokter Murray neemt poolshoogte.‘

image by faramarz, edited by Gsorsnoi

De vijvers tegenover het enorme bouwwerk van de Tycoon Newspaper waren bloedrood van kleur geworden en was bezaaid met levensloze gestaltes van mensen die voor hun leven hadden gevochten, maar de strijd moesten opgeven. Tussen hun opgeblazen kadavers probeerde nog een enkeling naar de waterkant de vluchten, maar werd door een onzichtbare macht van die gedachte afgebracht. Juist wanneer deze jongeman zich naast de ledenmaten van een lijk op de kade probeerde op te trekken schokte zijn lijf en begonnen zijn ogen langzaam uit te puilen. Onder hem en in hem was een kracht gaande die hem ontzielde en spastische bewegingen in zijn lijf teweegbracht. Wanhopig probeerde hij weerstand te bieden tegen hetgeen bij hem op buikhoogte zijn lichaam was binnengedrongen. Maar het was vergeefs. Niet meer dan een paar seconden later hield hij op met de schokkerige bewegingen en bleef ook hij stil in het water liggen. Een rode wolk van bloed stroomde langzaam vanonder hem naar de oppervlakte en maakte het vijverwater nauwelijks donkerder. En terwijl hij daar zo roerloos lag, zorgden kleine druppels van een beginnende depressie dat het vooral niet rustig bleef in het water.
De enige levende wezens die het plein met haar vijvers voor het gebouw van Nederlands grootste dagblad bevolkten, waren vreemde gedrongen blauwe dieren die onhandig op hun groteske voeten met zwemvliezen over de tegels hupten of door het water zwommen. Ze vochten fel onder elkaar om de kadavers in de hoop dat er nog iets levends bij zat voor ze. De doden deden ze niets daar zij niet konden leven van levenloze lichamen. Het waren de inmiddels opgerezen zombies die ze open reten en de eerste brokken vlees naar binnen schrokten. Kans om te ontbinden had hun voedsel nog niet eens gehad.

Kornelis wist niet precies wat voor dieren het waren tot de man in het ninjapak hem van deze gruwelijke informatie op de hoogte bracht. Met diepe walging mompelde hij: “Ik heb ze eerder gezien op mijn weg hierheen. Het zijn grote padden! Toen ik over de daken mijn weg zocht naar ons hoofdkantoor heb ik moeten aanschouwen hoe ze reeds in alle straten hun wandaden pleegden. Voor niets deinzen ze terug en alles wat ze steeds maar doen is onder de kleding van de mensen te kruipen en eronder te verdwijnen. Wat ze daar precies doen weet ik niet,” dit zou hij pas later ontdekken “…maar ik heb het vermoeden zij zich aan ons tegoed doen en ons tot zombies willen keren. Je hebt het nu zelf gezien: het lijkt bijna wel alsof ze na hun maaltijd alsmaar meer honger krijgen en ongecultiveerd opzoek gaan naar het volgende slachtoffer.”

Samen staarden de twee verslaggevers van de Tycoon Newspaper vanuit het atrium over het eens zo rustige plein in de richting van het centraal station dat aan de andere zijde lag. Retroman was naar het centrum gevlucht om er een trein te pakken en de stad uit de vluchten. Toen hij zich had gerealiseerd dat er grotere aantallen van deze monsters te vinden waren op de plaatsen waar meer mensen zich concentreerden was hij in rap tempo het plein overgestoken en naar kantoor gerend. Het was vandaag niet zijn werkdag, maar op het station wilde hij nu niet dood gevonden worden. Collega Kornelis Oflook was de enige die hij hier aantrof. Andere directe collega’s hadden een noodlottige keuze gemaakt door de benen te nemen in de hoop over het spoor een veilig heenkomen te vinden. Feitelijk waren zij regelrecht in de armen van de duistere macht gelopen die sinds deze middag de stad had overspoeld. Bekende gezichten zoals roddelverslaggeefster Rina Oddel en misdaadspecialist Karel Riemelneel had hij hier vandaag ook verwacht, maar waarschijnlijk waren zij voor het nieuws de stad in gestuurd en hadden ook zij de dood gevonden.
De man die over was gebleven was dichterbij hem gaan staan om de situatie beter te kunnen overzien wat maakte dat Retroman juist een stap opzij deed. Kornelis was een aimabele collega wat persoonlijkheid betrof, maar geenszins een aangenaam individu om je dichter dan een paar meter bij in de buurt te begeven. Ofwel hij waste zich nooit ofwel er was een andere reden dat Kor een penetrante lichaamsgeur bezorgde. Zijn overmatige zweten droeg er in elk geval aan bij. Dientengevolge hoestte en spuwde Retroman toen de vieze smaak en stank die in zijn keel bleven hangen uit.
“Wie heeft deze gruwelen op Gohes City laten neerdalen? Zijn dat werkelijk padden?”
Kornelis besefte dat het de omvang van de amfibieën was die hem in verwarring had gebracht. Ze varieerden in grootte terwijl enkelen ervan werkelijk enorm waren. Hun rug was even breed als dat van een flink rund en de meest omvangrijke waren bijna even hoog als een volwassen man wanneer ze op hun lange achterpoten in hun volle lengte oprichtten.
“Kijk er ligt er nog één te spartelen!” riep Kornelis uit en wees naar een jonge vrouw die vanachter een hegje tevoorschijn was gekomen en naar elders had willen vluchten. Een slechter moment had ze alleen niet kunnen kiezen; één pad in het water had haar opgemerkt en had haar aan haar enkel het water in gesleurd. Kornelis stond op het punt om in actie te komen, maar realiseerde zich dat de vrouw zich binnen enkele seconden tot de andere lijken moest voegen.

“Laat maar, het is al te laat,” hield Retroman hem tegen en reikte kort met gespreide vingers naar hem. Treurig zijn hoofd schuddend keek hij even naar hem op. Kor was fors en gemakkelijk twee koppen groter dan hem. “Het lijkt er niet op dat de burgers van Gohes City dit gevecht zullen winnen. We zullen een plan moeten trekken om hier zelf ook levend uit te geraken. We hebben al enkele van die lijken weer zien opstaan. Maar de voornaamste vijand die we moeten vrezen zijn volgens mij niet eens de zombies.”
Terwijl ze toekeken, beet een van de zombies in de arm van een dood kind en na er een keer of tien aan gerukt te hebben, schoot het los uit het schoudergewricht. Daarna gooide hij de kleine ledemaat achteloos achter zich en begon zich tegoed te doen aan de stroom bloed die er uit de schouder spoot. Toen die stroom ophield, sperde hij zijn bek open, beet in het vlees en schrokte brok na brok de happen naar binnen.
Stomverbaasd keken de heren door het grote venster naar buiten.
“Nou, ik geef het je te doen om daar een verhaal op te schrijven,” reageerde Retroman op het tafereel dat zijn maag deed omkeren. Beide mannen huiverden.  Zelfs Kornelis, die wel gewoon was om vieze verhaaltjes te schrijven door zijn aanstelling op de afdeling ‘de Galbakkerij’, werd misselijk van dit schouwspel.

Een eenzaam figuur stond aan de overkant van de vijvers en leek zojuist de chaos op het station te zijn ontvlucht. Hoewel zijn donkere regenjas met de schaduwen vervloeide, herkende Retroman hem onmiddellijk. Hij stapte dichter naar het raam en moest inmiddels moeite doen zijn zicht scherp te stellen, omdat het harder was gaan regenen. Toch zag hij overduidelijk Tinus’ kenmerkende contouren en wist dat hij het moest zijn door de uilenbril die hij droeg. Retroman was nog nooit zo blij geweest om zijn collega te zien.
“Tinus is hier!” riep hij opgetogen naar Kornelis die daarop ook naar voren stapte. Toen die hem beter kon zien tekende ook bij hem een glimlach op het gezicht. Collega Tinus Icket was een paar dagen afwezig geweest. Hij had de dagen vrij genomen om in huis wat zaken te kunnen opknappen en tijd te steken in het zoeken naar hun jongste kat die al sinds enige weken vermist was. Nu stond hij tegenover de Tycoon Newspaper en kwam er vast niet om beschutting te vinden tegen de regen.
Retroman was meteen van het atrium op de eerste etage naar de ontvangsthal gehold. Kornelis en hij hadden zich expres een laag hoger in het gebouw opgesteld om niet direct bij de monsterlijke wezens op het plein in het zicht te vallen. Maar de verschijning van Tinus veranderde de zaak. Een ogenblik later kwam Retroman met het eerste voorwerp waarmee hij zich kon verdedigen naar buiten gehold. Een spoor van potgrond markeerde waar hij had gelopen. Hij had namelijk in het voorbijgaan van de receptie er een yuccaplant weggegrist die er ter decoratie naast had gestaan. De plant was licht genoeg om voor een improvisorisch wapen door te gaan waardoor de held in wording zich al wat meer op z’n gemak voelde. Met pot en al beende hij buiten over de traptreden voor de entree en werd prompt door de schrik bevangen door wat Tinus en hem te wachten stond. Kornelis kwam een niet veel later naast hem staan – met niet meer dan zijn vuisten en zijn gewicht als wapens – en overtuigde zich met hem over de nadelige situatie waarin zij zich verkeerden. Niet alleen in de vijvers, maar ook in de heggen die het plein flankeerden werden zij een stel verdekt opgestelde individuen gewaar die zij eerder vanaf de eerste etage niet gezien hadden. Het was klip en klaar dat de drie verslaggevers niet in het voordeel waren.
“Tinus! Kom niet naar hier! Vlucht nu het nog kan!”

Het was een dringende waarschuwing aan Tinus die aan de rand van één van de vijvers stond, maar het was al te laat. Tinus had Retroman en Kornelis niet gehoord door de wind die opstak en kwam al aangelopen. Een duister individu die zich ongemerkt op het plein leek te hebben gemanifesteerd hief een arm en wees naar het oppervlak van het water waar nog enkele padden en zombies doorheen waadden. Bijna alsof hij op zijn bevel reageerde, sprong een monsterlijke pad uit het water omhoog, sperde zijn kaken open en beet vlak boven de knie in het achterbeen van Tinus waarin een diepe wond achterbleef. Tinus brulde het uit van schrik, wist lost te breken uit de akelige greep en rende in paniek van de vijverrand weg. De pad kreeg zo geen kans om in een tweede actie naar zijn buik te klimmen en er onder zijn kleren te verdwijnen. In plaats daarvan haastte zijn prooi zich in de richting van zijn collega’s, maar kwam door de ontsteltenis op onfortuinlijke wijze in een andere vijver terecht.  Daar ging hij even kopje onder waarna hij weer vlot de oppervlakte bereikte. Ontzet keek Tinus om zich heen wat hem was overkomen en had de doodsangst in zijn ogen staan. Waarom moet die voortuin van zijn werkgever nu zo belachelijk groot zijn, bedacht hij zich nog. De dichtstbijzijnde waterkant lag binnen handbereik en hij wist dat hij vaart moest maken om er daar op de kade te klimmen.

“Tinus!” schreeuwde Retroman. Hij spoorde hem aan om op te schieten uit die vijver te geraken en zag tot zijn opluchting dat Tinus er gehoor aan wilde geven.
“Houd vol, Tinus!” schreeuwde Kornelis. “We komen eraan!” Beide heren renden tussen de vijvers zo hard als ze konden, maar voordat zij Tinus bereikte, was hij bijna uit de vijver gekropen terwijl het volgende kwaad alweer op de loer lag. Een dreigend wezen vanonder het oppervlak keek naar hem op. Toen ging het water rechts van hem vaneen en een pad schoot naar Tinus omhoog. Die sprong naar zijn kop en sloeg zijn kaken als een buldog om zijn nek. Hij moest een zenuw geraakt hebben, want de arme dertiger zakte hulpeloos door zijn benen op de grond. En terwijl hij door zijn hoeven zakte en terug in het water viel keek hij even kort in de richting van de man die deze grootse aanval op zijn geweten had en erbij stond te lachen. De twee redders in aantocht zagen hem nu ook. Van hen was het Kornelis die hem direct herkende en door zijn blik gevangen werd. Twee boosaardige ogen die waren weggezakt in de oogkassen staarden Kornelis wraakzuchtig en kil aan. Ze behoorden toe aan een man wiens houding typisch gebocheld was en gekleed was in een net maar stoffig pak afgezet met een inktzwarte cape. Een onzichtbare kracht hield Kornelis’ aandacht op de aanvoerder van hun belagers gevestigd en wisselde met hem een denkbeeldige bliksemflits uit die een oude vete leek te repeteren. Het duidde op een donkere relatie die Retroman niet kende, maar de spanning ervan ontging hem niet. Kornelis kende deze man duidelijk al veel langer en was allerminst op zijn gemak met het weerzien.

Ondertussen rolde Tinus door het water en op zijn rug en bewoog zijn hoofd wild heen en weer in een poging de pad af te schudden. Hij draaide zich over het lijf van de pad heen en probeerde hem zo wanhopig tegen de vijverrand klem te zetten om vervolgens zichzelf te kunnen bevrijden. Maar het was zinloos en het monsterachtige dier was sterker dan hem. Die rolde zich op zijn beurt over hem heen waardoor Tinus zowat onder het gewicht verdronken en verpletterd raakte.

“Shit Kornelis, we moeten opschieten! We moeten hem redden!” merkte Retroman zenuwachtig op naar Kornelis. Maar voordat zij de rand van de poel bereikte, kwam Tinus’ hoofd boven water. Op de een of andere manier was hij uit die houdgreep ontsnapt. Bloed gutste uit zijn nek en het was duidelijk dat zijn situatie penibel was.
“We komen eraan!” schreeuwde Kornelis. “Wanhoop niet!”
Toen krioelde de poel plotseling van de menselijke lijken die inmiddels gezombificeerd waren. Deze ondoden zwermden van de bodem omhoog en vielen Tinus aan als een meute wilde honden die een gazelle te pakken nemen. De jonge reporter sperde zijn mond open en hij probeerde te janken en te schreeuwen, maar het met bloed verzadigde water verstikte hem. De zombies en enkele padden trokken hem er onder en toen hij weer even bovenkwam, was zijn gespartel bijna opgehouden. Zijn enige bewegingen werden veroorzaakt door de zombies die onder water waren begonnen stukken vlees van zijn lichaam te rukken.

“Wij zijn hier, Tinus!” schreeuwde Retroman wanhopig. Zij konden niet zomaar tussen de zombies en padden springen, want ze wisten dat zij dan door de overmacht bevangen zouden worden. Retroman toomde daarom zijn drift in om er tussen te gaan staan en probeerde vanaf de vijverrand een aantal van de monsters met de pot van de yuccaplant op het hoofd te raken. Daarmee had hij zoveel succes dat hij in geen tijd een vijftal zombies voor zolang uitschakelde dat ze voor langere tijd roerloos in het water kwamen te liggen, dat was tot de aardewerken pot aan de voet van de plant het na een aantal stoten begon te begeven en uit elkaar barstte. Helemaal ontwapend was hij niet, maar Retroman besefte ook wel dat hij enkel met een aarden kluit niet veel zou kunnen uitrichten. Kornelis was ondertussen wel zo onverstandig geweest om in het ondiepe deel van het water te stappen zodat hij met zijn blote vuisten een paar meppen kon gaan uitdelen. Met zijn indrukwekkende  postuur en dito domme kracht zou hij de zombies wel eens even een pak rammel gaan verkopen, maar zijn adem stokte al snel van pijn toen één van de zombies onder water zijn tanden in zijn been dreef. Hij sloeg met zijn kolenschoppen naar de ondode en gebruikte al zijn fysieke kracht en gewicht dat hij in de strijd te gooien had om de slag zo hard mogelijk te maken. Hij voelde een schok toen hij zijn tegenstander vol in zijn ruggengraat trapte. De zombie verzwakte en kwam op zijn rug boven water.

“Tinus!” Retroman kon de man niet meer onderscheiden van de zombies die hem levend verscheurden. Tinus’ hevig bloedende lichaam ging op in de tot monsters gemaakte lijven van degene die al eerder het leven hadden gelaten. Plotseling stak hij met zijn benige armen hoog boven de krioelende massa en klonk uitermate zacht en schor in zijn poging te schreeuwen.
“Het is gedaan met me. Jullie moet alleen verdergaan, mannen,” zijn stem was bijna onhoorbaar, verstikt door de massa van monsters en het bloedrode water om hem heen. Daarna werd zijn stem gesmoord toen een pad onder water zijn doel had bereikt terwijl enkele zombies hem voor de laatste keer onder water trokken.

Kornelis moest Retroman bedwingen om zich niet tussen hen te voegen toen de emoties hem overmande.
“Nee Tinus, nee!”
“We kunnen echt niets meer voor hem doen knul,” en Kornelis trok hem weg bij de rand van de vijver. Vanuit de vijvers kwamen  al snel de volgende vijanden op hen af en hij zag hoe hun duistere leider goedkeurend naar hen grijnsde. Graaf Schaurig hief zijn hoofd op, maar bleef Kornelis arrogant aankijken.
“Vlucht maar,” zei deze met zijn duidelijk Duitse accent “…vluchten is toch zinloos.”
Angstig en verbeten keek Kornelis van de graaf naar de situatie om zich heen en verdween samen met Retroman de nacht in.

En zo zag de Reuze Navelpad via Retroman’s herinneringen hoe zijn gastheer één voor één zijn medestadsbewoners had verloren. Later raakte hij ook het contact kwijt met Kornelis toen zij samen over de daken van Gohes City vluchtten en een nieuwe massale aanval hen uit elkaar dreef. Kornelis was tijdens een later gevecht boven op een klein flatgebouw over een dakrand naar beneden gedonderd en had Retroman nog nageschreeuwd verder te gaan zonder hem. Maar Retroman wilde koste wat kost weten hoe Kornelis eraan toe was en was zodra hij zich van de vijanden kon verlossen via een veiligere weg langs de gevel naar beneden geklauterd. Kornelis echter had hij er niet aangetroffen en hem daarna ook nooit meer weergezien. Verbitterd trok hij de kap van zijn ninjapak over zijn hoofd en trok alleen de stad door.

Wordt vervolgd.

Vorig hoofdstuk: De binding
Volgende hoofdstuk: Perfecte strategie

Karel Riemelneel liep tijdens zijn vakantie in New York langs een restaurant toen hij er iemand hoorde schreeuwen:
“Nee John! Niet schieten!”
Hij rende naar binnen en zag een dokter, een advocaat een melkman en op de vloer een dode jongen (*).
Karel liep direct naar de melkman en arresteerde deze.
Hij had niet gezien wie er had geschoten en er was ook geen direct duidelijk spoor dat één persoon als de moordenaar aanwees.
Er had ook nog niemand de kans gehad de inspecteur te verwittigen wie volgens diegene de dader moest zijn geweest.
Toch was het voor Karel klip en klaar wie het wapen had gehanteerd en er de jongen mee had neergeschoten.
Dus hoe wist Karel dat de melkman de moordenaar was?

( * = Even aangenomen dat Karel aan het uiterlijk van deze mensen kan zien welke functie zij in het dagelijks leven bekleden.)

Uitgesproken door: Erwin de Vries

Datum: vrijdag 2 juli, 2011

image by Kredit, edited by Gsorsnoi

De anagrammen zijn tijdelijk terug! Zij die de nieuwsbrief hebben ontvangen en hebben gelezen zullen dit al weten, maar ik ben dus weer gevraagd om voor jullie enkele anagrammen op te boeren nu het detectivespel de Vuurspugende zonsverduistering detective voor onbepaalde tijd in de ijskast staat.

De spelregels zal ik niet tot in den treure herhalen. Daarvoor verwijs ik naar het artikel ‘Verse anagrammen, nieuwe regels’. Daarin staan de nieuwe regels zo compleet beschreven dat je er daarmee uit moet komen. Let dus wel even op die nieuwe regel dat je niet voor je beurt mag spreken! Zijn er desondanks toch onduidelijkheden, laat dit dan even via een comment of een e-mailtje aan info@wsnoi.com aan ons weten.

Ook deze anagrammenverzameling van deze maand staat weer geheel in het teken van een actueel thema. Welke dat is verklap ik nooit. Daar moet je tijdens het oplossen achter zien te komen. Maar ook daar hebben we iets interessants omheen bedacht, want zoals je zojuist in het aangescherpte reglement hebt kunnen lezen krijg je ook voor het raden van het thema een paar zbersibarnen op je Snooi Bank gestort. Daarvoor hoef je overigens niet op je beurt te wachten. Weet jij het thema dan mag je het direct in de comments melden.

Word jij de nieuwe ‘Navelklopper’?

Succes met ontanagrammaniseren!

• Doorbladeren (geraden door BoB)
• Vaag Jenaplan (geraden door BoB)
• Lam Ramsjen (geraden door Zombie)
• Karin Zuigham (geraden door Retroman)
• Hein Piekuren (geraden door BoB)
• Vanaf Kinds Jet (geraden door Paap)
• Chic Pop Lui (geraden door Zombie)
• Fataal Van Verrader (geraden door BoB)
• Ik Reed Kerk (geraden door BoB)
• Rokertjes Branden (geraden door Paap)
• Bond Zenuweindje (geraden door Zombie)
• Nek Na Hemd (geraden door Zombie)
• Baby Meld Vends (geraden door Paap)
• Lyon Yin Soos (geraden door BoB)
• Maleise Smaak (geraden en ontpluisd door BoB)

Met vriendelijke reuzel,

Navelpad

PS: In deze opgave zitten in principe geen bewuste pluisjes.

Te laat ingeschakeld?

Je kunt je op onze Tycoon Newspaper-artikelen abonneren door links in het menu onder het kopje ‘Tycoon Newspaper’ een RSS-abonnement te nemen op nieuwe artikelen. Zo word je altijd direct op de hoogte gehouden van nieuwe artikelen die hier verschijnen en krijg je dus ook direct bericht wanneer er weer anagrammen zijn.

Voor vele trouwe TN-lezers is dit natuurlijk gesneden koek, maar voor zij die dit nog niet weten:

Eenvoudig aanmelden:

• Surf naar http://www.wsnoi.com
• Klik links in het menu op Inloggen / aanmelden. Een inlogscherm verschijnt met Stefanie Gotch als boegbeeld.
• Klik onder de knop ‘Inloggen’ op ‘Account aanmaken’. Een aanmeldformulier verschijnt.
• Vul dit formulier in, vergeet de reCaptcha-code niet en klik op ‘Aanvragen’. Op dat moment wordt er een e-mailtje naar je gestuurd met een validatiecode.
• Check je inbox van het door jou opgegeven e-mailadres en volg de link om je aanmelding te valideren.
• Zo! Nu ben je aangemeld op WSNOI!
  En niet onbelangrijk: je hebt 200 zbersibarnen verdiend.

Wat kun je doen op WSNOI?

WSNOI is een site die voortdurend bezig is om geinige spelletjes en interactiviteit te creëren. Met het startersbedrag dat je hebt ontvangen kun je al direct games spelen zoals Picture Tycoon, Jack and the Bomb en 2 Galgjespellen. Voor veel van deze spellen heb je wat geld nodig om ze te kunnen spelen, net zoals je vaak muntjes nodig hebt op kermissen om aan activiteiten te kunnen meedoen.

Maar je kunt ook meedoen aan de wedstrijd om de beste speler van de maand te worden. Wij noemen dat de Tycoon van de Maand. Je kunt die positie bemachtigen door in één maand tijd de meeste sterren bij elkaar te spelen. En deze sterren verdien je in … ja raadt het al … de spelletjes op onze site.

Om het geheel nog een stuk doldwazer te maken kun je aan meer geld komen op WSNOI door te solliciteren voor een baan. “Sorry, een baan?” Ja, dat heb je goed gelezen, maar hebt geen vrees, zulk hard werk is het niet. Het zijn onbestaande beroepen die je kunt krijgen door ze via de Onbestaande beroepen generator samen te stellen. Dat is een soort speelautomaat waar beroepscomponenten mee gecreëerd kunnen worden en ervoor zorgt dat je zbersibarnen ontvangt.

Maar let op! Je kunt je baan ook eenvoudig weer kwijt raken wanneer je door je geld heen bent.

Tenslotte is het nog mogelijk om pakketjes te zoeken op WSNOI (alleen als je ingelogd bent) waarmee allemaal leuke extraatjes bij elkaar te verzamelen zijn. En je kunt spelletjes downloaden zoals Ninja Rush en Padden Paniek die gemaakt zijn door onze eigen Retroman.

Waar wacht je nog op?

Meld je aan op …

WSNOI.com