Bedrijfsnaam:
Prikjijhemlekdanplakikhemweer BV.

Locatie/Standplaats:
Amsterdam

Salaris:
Bruto ZB 182,40 p/band.

Bedrijfscultuur:
Veel in de buitenlucht in het centrum van Amsterdam tussen de straatartiesten.

Functieomschrijving:
Bandjes plakken aan de lopende fietsband. In de stad waar meer fietsen dan auto’s het stadshart bevolken, draag jij je steentje bij als bandenplakker. Gelegen op één van de hoofdslagaders van de fietsroutes verleen jij je plakkunsten aan de ongelukkige voorbijgangers.
Daarnaast onderhoud je contact met jouw collega, de punaiselegger, op het Damrak.

Functie-eisen:
Enige ervaring als letterzetter.

Dienstverband:
In principe vast, afhankelijk van de op te bouwen affiniteit in analfabetisch bandenplakken. 1 maand op proef.

Solliciteren:
Interesse in deze functie? Reageer direct en stuur je motivatie inclusief CV naar werving@wsnoi.com of kijk op onze website: http://wsnoi.com/tn/

Opmerking:
Telefoon van de zaak zonder sms-mogelijkheid.

Wat is mijn Zbersibarnensalaris in euro’s?
ZB 182,40 was op peildatum 1 mei 2009 E 2.280,- p/band.

Wsnoi heeft nu een eigen munteenheid!

Een tijd lang zat ik te bedenken wat ik met ‘Zbersibarn’ zou doen. Dit is een kreet die ik onlangs in de codewereld van een zekere programmeertaal heb ontdekt en wel grappig vond klinken. Eigenlijk is het alleen maar een Duits veldnaampje die toevallig lekker op de tong ligt.  Maar juist die simpele onzinnigheid maakte deze kreet voor Wsnoi letterlijk een klein goudmijntje.

Je kunt op ‘Zbersibarn’ nog rustig googelen. Andere bronnen dat wsnoi.com kom je daar (nog) niet op tegen. Dus wat wil je als fantast dan nog meer?
Nou is deze term er natuurlijk echt zo één die je alleen in de diepste grotten van de IT-wereld óf in de wereld van Gsorsnoi kan tegenkomen. Je zou dus gerust kunnen stellen dat er in de komende 2000 jaar geen hond zal zijn (IT-ers uitgesloten) die een dergelijk waanzinnig woord zouden kunnen verzinnen. Daar moet je dus wel een heel bijzonder genie voor zijn. Ahum…
Aangezien ik nog een naam zocht voor een munteenheid: laat ik die dan bij dezen Zbersibarn dopen. Geniaal al zeg ik het zelf.

Zbersibarn gaat daarmee door het leven als een nieuw betaalmiddel in de wereld van Wsnoi. Net als de Zenis en de Linden is dit nu een nieuwe Kudos. Dit is een term uit het Grieks en betekent zoiets als ‘waardering’, letterlijk: ‘waarvan gehoord is’.  Op het internet kom je de kreet tegen om virtuele betaalmiddelen mee de duiden.
In tegenstelling tot enkele andere Kudos is de Zbersibarn (nog) niet in te wisselen tegen echte harde euro munten.

Nu hebben we alleen nog een geldige koers nodig voor deze munteenheid.
Die is inmiddels ook bepaald en heeft een verhouding van 0,08 Zbersibarn staat gelijk aan 1 euro. Omgekeerd is 1 Zbersibarn gelijk aan E 12,50. Ter vergelijk:
ZB 40,- / 0,08 = E 500,-

1 Zbersibarn cent heet ‘1 Kazubans’. Eén Kazubans is gelijk aan E 0,125.

Vanaf nu worden alle Wsnoi vacatures uitgedrukt in Zbersibarnen. Onder elke vacature zal nog wel een vermelding staan hoeveel de hoeveelheid euro’s de Zbersibarnen waard zijn (gerekend naar 1 mei 2009, waarop de Zbersibarn het levenslicht zag).
Ondergronds wordt er door onze programmeurs ook aan een Quiz-site gewerkt, waar de Zbersibarn een belangrijke rol zal innemen.

Onthouden dus die kreet: Zbersibarn. Niet te verwarren met sperzieboon. Dat is namelijk nog geen geldig betaalmiddel.

Deze maand is het precies een jaar geleden dat de Tycoon Newspaper weder op stond en digitaal licht zag.
Wij hadden ons dan ook geen mooier cadeau mogen wensen dan de recente populariteit die de Tycoon Newspaper de afgelopen maand heeft ontvangen. Ook de grote hoeveelheid comments beschouwen we als een enorm compliment en motivatie om meer artikelen te blijven publiceren.

De afgelopen maand zijn er naast comments ook meer artikelen geplaatst dan ooit te voor. Een trend die we, waar mogelijk, graag voortzetten.

Mede namens Doubleyou en De Moraelridder willen wij onze lezers en de vele lieve familie en vrienden die ons steunen met hun sterke humor en fantastische ideeën bedanken voor hun support en aandacht.

Wij zien jullie graag ook in de komende jaren terug in …

De Tycoon Newspaper
A dynamic newspaper that makes sense to nonsense

Nog niet zo bijster lang geleden was ik weer eens een paar dagen achtereen op station Utrecht. Mijn reisdoel was studie en ik had een overstaptijd van ruim 10 minuten. Wie weleens op station Utrecht en Hoog Catharijne is geweest heeft waarschijnlijk een levende voorstelling bij wat ik ga vertellen. Ook zul je begrijpen waarom uitstappen op één van de hogere perronnummers en binnen 5 minuten overstappen op een buslijn die helemaal achterop het busseneiland ligt, praktisch geen haalbare kaart is.
Dit overkwam mij natuurlijk ook, zodat je vanzelf elke dag weer tot de conclusie komt: hoe ga ik vandaag mijn tijd weer vullen?
– Buiten wachten op de bus is geen pretje. Valt af.
– Een beetje shoppen in de winkels is één of twee dagen leuk. Valt bij de derde dag ook af.
Dan maar een beetje rondwandelen of het achterste neerlaten op één van de schaarse lege bankjes om een gratis dagblad open te vouwen.

Toch komt er van het tot mij nemen van de inhoud van zo’n dagblad in mijn geval maar weinig. Ik concentreer mij liever op de serene rust van de stationsbevolking. Met die smalle billen van mij heb ik een flink idee hoe een knakworst zich op brood moet voelen. Ineens dringt het allemaal tot mij door.
Wat kan het soms een genot zijn om te zien hoe mensen zich bewegen door zo’n constructie als het centraal station van Utrecht. Golvend zie je de mensenmassa’s aan je voorbij stromen alsof je tuurt naar open zee. Zoals ik ook zo kan genieten van het geluid van een windmolen of het tikken van de regen van Rob de Nijs, zo geniet ik ook hiervan.
De overstaptijd mag wat mij betreft nog wel even duren. Wat een verscheidenheid aan mensen loopt er dagelijks aan je voorbij. Normaal sta je er niet bij stil, omdat wij erom bekend staan zo met onszelf bezig te zijn.
Maar vind je het dan niet knap hoe die jongedame met haar koffers aan één hand al rennende al dat patat in dat volle bakje weet te balanceren zonder er ook maar één te verliezen?  En die oudere dame daar die erbij staat alsof ze wacht op haar reisgenootje om eens fijn naar Keukenhof te gaan.  Ze ademt deze valse ‘rust’ op eenzelfde manier in als ik dat nu doe. Verderop een jonge knul van een jaar of 7: hij heeft de grootste moeite de hand van zijn moeder vast te houden terwijl zij zich de Albert Heijn in wurmt. En dan die kuddes van mensen die de roltrap bijna doen bezwijken van het gewicht bij iedere 3 seconden nadat er een trein is gearriveerd.

Wat ik ook zo prachtig vind is dat het allemaal lijkt alsof het afgesproken werk is. Is het jou nooit opgevallen hoe achterlijk druk het is op zo’n (rol)trap als jij daar naar beneden wil om je trein te halen? Waarom? Waarom is het uitgerekend op dat moment zo druk op de trap?

Ik sta op en probeer geen brokken te maken zodra ik mij in de stroming voeg om mij langzaam te laten meeslepen van hier naar daar.