Dit is je vast wel eens gebeurd: je rijdt met de trein van A naar B, maar midden tussen de weilanden staat de trein stil. Dat wil zeggen: als je vaak genoeg met de trein hebt gereisd om dit een keer mee te maken. Weinig plezierig. Want dit gebeurt altijd op het moment dat je dit het minst kunt gebruiken, bijvoorbeeld wanneer je haast hebt.
Van het voor laten gaan van een andere trein is geen sprake, want je bevindt je nog op een flinke afstand van het dichtstbijzijnde station.
Niet iedereen zal zich er iets van aantrekken, maar de praktijk wijst uit dat het grootste gedeelte van de passagiers hier toch wat humeurig van wordt. Afhankelijk van de geloofsovertuiging van de aanwezige passagiers zullen verschillende verwensingen door de trein galmen.

De frustratie wordt met de minuut erger, want er komt geen informatie uit de omroepinstallaties van de coupé. Hoe weet je nu wat er loos is? Minuten verstrijken. De doordringende mestlucht begint zich te mengen met de lucht in de coupés.
Na een minuut of tien zie je een ongeduldige passagier opstaan en naar voren lopen. Het is aannemelijk dat deze passagier verhaal wil halen bij de conducteur of machinist.
Tien minuten worden twintig minuten en nog altijd geen bericht over de oorzaak waarom de trein moet stoppen.

Is de trein stuk?
Is de machinist onwel geworden?
Is de machinist de weg kwijt?
Zijn er terroristen aan boord?
Houdt het treinpersoneel een koffiepauze?

…

Na 28 kostbare minuten komt de trein plotseling in beweging. De reis wordt hervat alsof er niets is gebeurd. Wat moet je hier nou mee?

Had er in elk geval een berichtje geweest met de mededeling dat er niet door kon worden gereden omdat een koe zich ophield op de rails, dan had de reactie heel anders geweest. “Ja, logisch, dan kun je niet doorrijden”.
De frustratie is minder en de reden van oponthoud aannemelijker.

Onze kok Guido en Beowulf van de keuken heeft dit een keer aan de hand gehad en spreekt hier van het zogenaamde ‘koe-op-de-rails syndroom’. Als het maar niet besmettelijk is hoop ik dan.