Bestaat uit: “De plank mis slaan” & “het mis hebben”

Uitgesproken door: Rutger van der Zee

Datum: Vrijdag 30 maart 2007

De ijskappen zullen gaan smelten en iedereen zal in een kajak naar zijn of haar werken moeten. Geheel de wereld? Nee, een kleine nederzetting in Gallië blijft moedig weerstand bieden aan de overweldigers en maken het leven van de kajakkers uit de omgeving er bepaald niet gemakkelijker op. Opklaringen kunnen we voorlopig dus wel op onze buik schrijven. Naar verwachting zullen maandag alle niet-morgen-mensen hevige depressies ondervinden.

Zo komt het wel vaker voor dat de moerkerdouwer de gulp opendoet en zijn bewatering toegepast op het verlepte moesplaatje in de achterserre. Door stomme vertoevalligheden kwam deze tot de conclusie dat hij vergeten was de dorpvermelting aanslag te geven. Met deze denkbeelden in het brein getast spoedde deze zich verhaast naar de stadskern om aangifte te doen van schermutselingen die zijn muisarm ten goede zijn gebleken.

Watertandend nam deze goede man het verstand te vermuren om de klikmikkel aan gruzelemaatjes te radbraken. Velerlei van dit soort voorvallende tijdsverdelingen zorgen menigmaal voor een zonsverduistering van het lichamelijk gestel. Zonder dat men ook maar iets in de ooghoeken had opgemerkt druifte de maarsmeier het hof op om aanstoot te geven aan hetgeen gisteren vermuierd werd.

Grote slagen bruiste op uit de nietsvermeting en kraakte door de steppevlaktes van mijn doorgezemelde huiskruiter. Dit verklopte dus de dremel. U snapt wel dat botvieren de aandoeningen slechts ten goede komt en met zo op de rekensom de knuimen kunnen natellen. Door vier vermuitingen aan de slager door te geven zodat knipklei door puur toeval aan de muur hing bij de dremel taste dit de huig sterk aan. Vermuiterd en verpieterd kreeg de slummel de gooi door. En daarom schrijf ik u dit verzoek om ontslaging.

Ik ben tot mijn knuip verhemelt en tot mijn ijs verlaagt. Mijn standpunt blijft ook onder het toeziend oog van de slagerham. Hier hou je toch een slappe zak van over?

Dit is het mysterie van de voorbijwandelaar. En dit mysterie is een mysterie omdat men niet weet waarom een voorbijwandelaar voorbij wandelt. Dus zitten wij nu opgescheept met een infrastructureel vraagstuk. Dit is een infrastructureel vraagstuk omdat het vraagstuk de infrastructuur betreft. Zo hebben we hier dus een mysterie van een vraagstuk ontwikkelt wat een infrastructureel mysterie is. Dus kunnen we nooit tot een oplossing komen, anders is dit infrastructurele vraagstuk geen mysterie meer.
Maar goed, u zult zich nu wel bijzonder afvragen wat nu eigenlijk een voorbijwandelaar is. Heel juist dat u zich dat afvraagt, maar dat weten wij ook niet precies. Wel is bekend dat een voorbijwandelaar voorbij wandelt. Het geval is namelijk dat hij of zij u voorbij gaat in de wandeltred.
Nu zult u zich wel afvragen waarom u hem of haar dan niet gewoon kan inhalen. Goeie vraag, maar het antwoord kent u reeds. Als u een voorbijwandelaar zou willen inhalen dan haalt u hem of haar dus in feite zelf in. Dus wandelt de voorbijwandelaar U niet voorbij. Een voorbijwandelaar kan alleen maar iemand voorbij wandelen als deze zelf niet wordt voorbij gewandeld.

Blijkbaar kunt u een voorbijwandelaar dus niet voorbij wandelen omdat u de voorbijwandelaar dan voorbij wandelt en hij of zij u dus niet voorbij wandelt, dan bestaat er dus geen voorbijwandelaar. Maar dan vraagt u zich natuurlijk af waarom u zelf de voorbijwandelaar niet was? Het antwoord is heel simpel te beantwoorden met een tegenvraag: heeft u uzelf dan wel eens voorbij gewandeld?