Sjeik El Wyle Kasi woont in woestijn en heeft 17 kamelen 2 dochters met sluiertjes en 3 zonen die de hele dag niks doen. Op een goede dag gaat de Sjeik dood, maar heeft gelukkig een testamentje laten opmaken.

Testament van de Sjeik:
“Dochters kunnen de klere krijgen, maar geen kamelen.
Ali de oudste krijgt de helft van de kudde.
Abdullah de middelste krijgt één derde van de kudde.
Mussa de jongste krijgt één negende van de kudde.”

Nu natuurlijk de vraag: Hoe zullen de kamelen verdeeld worden zonder de bewuste kamelen in stukken te hakken?

Beste Schaduw,

Dit stukje stemt overeen met de werkelijkheid. Daarbij moet je dan nog vaststellen welke en wiens werkelijkheid het betreft. Zeker jij zal weten dat werkelijkheid iets is wat niet bestaat en toch ook weer wel. De werkelijkheid is dat ik dit schrijf maar voor jou is het de vraag of ik dit wel werkelijk schrijf.

Misschien schrijft mijn vrouw dit stuk wel in werkelijkheid. Hoewel ik kan verklaren dat mijn vrouw dit soort geschrijf werkelijk als onzin ziet, is dit geschrijf voor mij werkelijk een zeer serieus gebeuren.

De werkelijkheid gebiedt mij ook te vertellen dat ik inmiddels flink ben doorgezaagd door de overheid over een functie in Den Haag. Over gespleten persoonlijkheden gesproken!

Zoals je de laatste maanden regelmatig kon horen, geldt voor mij ook: “Het land roept”.
Nog even afwachten wat het vervolg is, hou je op de hoogte.

Volgende week ga ik een reïntegratie traject doorlopen op Mallorca, doelstelling hierbij is “hoeveel zon kan een werkloze aan?”

Groet,

De Werkelijke Waterlander.

image by Photogravy, edited by Gsorsnoi

Bijna anderhalve meter water spoelt een favoriete opnamelocatie binnen van een bekende Nederlandse soap. Het dorpje Oud Velsen is in het verleden menigmaal geplaagd door water en heeft zelfs grond moeten afstaan aan het Noordzeekanaal. Zout water stroomt door de kleinste steegjes en neemt alles mee in haar beweging. De set van Nederlands langstlopende soap blijft niet gespaard. De toren van de Engelmunduskerk beeft in het natte geweld en heeft ook te verduren onder het gebulder dat door de straten trekt. De al oude huizen verliezen de grip op hun fundering en worden door een onbekende kracht opzij gedrukt. De smalle straten van dit karakteristieke dorp verdwijnen wanneer de huizen tot elkaar worden geperst. Meerdere inwoners, acht acteurs en een handjevol crewleden die al vroeg op de set aanwezig waren laten het leven onder dit bovennatuurlijke geweld.

Nauwelijks vijftien minuten later wordt een ander klein plaatsje in Noord Holland gehuld in een zwarte schaduw. Oud Velsen bestaat inmiddels niet meer. Inwoners van het langgerekte maar nietige dorpje Assendelft zien de lucht betrekken en het ochtendlicht verdwijnen.  Er wordt weleens gegrapt dat Assendelft maar één straat heeft en daarmee slechts een veeg huizen op de landkaart vormt. Die mensen die op dit vroege uur al op de straatstenen staan van het iets meer dan één straat tellende en altijd zo vredige dorp,  zien een kolossale schim op zich neerdalen. Als ware het de scènes uit een nieuwe film van Independence Day zo zien zij zichzelf verpletterd worden onder een horizonvullende massa van onbekende samenstelling. Cartografen kunnen Assendelft voortaan uit hun schetsen verwijderen nu zij als half gedroogde verf uit de weilanden de lucht in getrokken is.

Niet veel ten zuiden van deze plaatselijke horror zou suiker gekristalliseerd zijn geworden, had de suiker fabriek van Halfweg nog in gebruik geweest. Een Boeing 747 valt zo’n honderd vijftig meter boven de grond in stukken uit elkaar en trekt in haar val een paar wagons mee van een voorbij sprintende intercity om zich uiteindelijk in de kantoorruimtes te boren van wat eens de suikersilo’s moesten voorstellen. En onderweg van Amsterdam naar IJmuiden boort een draagvleugelboot zich in een massa vlees en verpulvert volledig.

Op spoor 8 van station Sloterdijk razen even later vijf van de overgebleven wagons voorbij. Tot stoppen is deze trein niet meer in staat, zodat deze brandende massa metaal in haar vaart een handjevol wachtende passagiers van de perrons rukt en achter zich in halfverkoolde toestand op de harde rails te pletter smijt.

In de stationshal is een ander drama gaande. Vanuit Malta komt een 185 meter lang bulkschip binnen met op de zwartblauwe romp de letters ‘AYSE AKSOY’. Hij had eigenlijk de Bosporushaven van Amsterdam binnen moeten varen, maar maakt daarvoor in de plaats een paksoi-pitstop in de stationshal. De letters aan de gevel worden met de sponningen en flink veel glaswerk in de ontvangstruimte gesmeten. De neus van dit van oorsprong Japanse schip kiest de Kiosk als haar eerste prooi en boort deze in tweeën.  Gele borden die daarnaast en daarachter tot op dit moment dienst moesten doen om passagiers naar de sporen en hun bestemming te wijzen knakten als broze stokjes onder het gigantische geweld.

Passagiers afkomstig uit de richting van het Amstelstation huilen en smeken voor hun leven wanneer tramlijn 12 ze af wil zetten op het Orlyplein nabij het station. De trambestuurder houdt even voor de plaats waar hij moet stoppen halt en tracht zijn bestuurscabine te ontvluchten. Hij wordt echter doodgedrukt door de passagiers die hij vervoerde en op hetzelfde idee waren gekomen.

Boven de deels vernietigde kantoren van dit westelijk deel van Amsterdam en langs de inmiddels ontstane vuurzee uit de stationshal torent het geweldige lijf van een octopusachtig wezen. Het is de mythologische Kraak die net vanmorgen in de Noordzee is wakker geworden met een verschrikkelijk ochtend humeur.
En hij haat maandagen!

image by rpongsaj, edited by Gsorsnoi

Dit is hem dan. De eerste Vuurspugende Zonsverduistering Detective in de maandelijkse spelserie.
Help je Karel weer met het oplossen van onderstaand mysterie?
Lees hier de spelregels.

Let op! Er is één spelregeltje bij gekomen die jullie op het goede spoor kan zetten om de zaak op te lossen. Om sneller tot de ontknoping te komen kun je Karel vragen stellen over de zaak. De vragen kosten ZB 25,-. Lees er meer over in de spelregels.

SPAARNWOUDE – De sporter was nog in shock op het moment dat wij met ons team arriveerde. De melding kwam binnen van de clubeigenaar die de politie vertelde dat er in een bunker een schedel was gevonden. Zo’n melding wordt natuurlijk altijd direct serieus genomen, maar je moet het me niet kwalijk nemen dat ik bij het krijgen van deze informatie me al begin af te vragen of we niet iemand moesten meenemen die bekend is met de methodes van koolstofdatering.
Die bleken we inderdaad niet nodig te hebben. Deze schedel mocht misschien wat verkoold en flink geschaafd zijn, maar hij zag er inderdaad niet uit als een oorlogsslachtoffer uit lang vervlogen tijden. Deze man was hooguit twee weken dood.
Magere Hein had weer eens een foto met zijn initialen achtergelaten. Ditmaal van een cijferslot. Zou deze man vermogend zijn geweest?

Oorspronkelijke beloning gouden tip:  ZB 1.500,-

{KETTINGZAAG}:
Eén manier om iemand met veel geld om te leggen is natuurlijk door hem gewoon een kogel door het hoofd te jagen. Had dat het geval geweest dan hadden we hier waarschijnlijk wel iets meer gevonden dan alleen een halfverbrande schedel. Guillotine-executie  of  een ruwere hoofd-rompscheiding  met een kettingzaag is hier ook niet het geval geweest. Dan had de schedel op de plaats waar de nek ooit heeft gezeten veel systematischer of minimaal met vlak of juist gekarteld vlees zijn afgewerkt. Maar wanneer we dit hoofd bekijken dan lijkt het me eerder dat iemand zijn hoofd er met bruut geweld af heeft gerukt.
Waarom ligt dit hoofd trouwens maar half begraven in deze [AANWIJZING] zandbank?

<SPOREN VAN EXPLOSIEVEN?>
Aangezien we van deze man enkel een verbrand hoofd hebben aangetroffen in een bunker, zijn we opzoek gegaan naar sporen van explosieven. Hoe anders had dit hoofd van zijn romp zijn gerukt? Helaas leverden een uitgebreide zoektocht naar explosieven weinig op. Wel zijn we bij het zoeken daar naar gestuit op enkele bloedspatten in het gras en in het zand, maar in veel [AANWIJZING] kleinere hoeveelheden dan ik zou hebben verwacht wanneer iemand op deze plaats opgeblazen had geweest.

<AANWIJZINGEN DUUR AANWEZIGHEID STOFFELIJK OVERSCHOT?>
Inmiddels is het hoofd opgestuurd voor forensisch onderzoek. Die lieten ons weten dat het persoon aan wie het hoofd toebehoorde al meer dan een week dood moest zijn geweest.
Op het eerste gehoor zei ons dat nog niet zoveel over de tijd dat het hoofd in de zandbank van deze golfclub heeft gelegen. Maar uit de diepte waarop de schedel in het zand was ingezakt konden we wel opmaken dat de schedel hier met [AANWIJZING]enige impact in het zand terecht moest zijn gekomen. Tenzij de wind ons een handje heeft geholpen. Maar zelfs dan. De schedel lag tot zijn half vergane kruin begraven!

{OPGEBLAZEN KLUIS VAN GOLFCLUB}:
Ondertussen zijn wij eens gaan kijken of we op deze golfclub iets meer te weten konden komen over sporen van braak. Hierbij hebben we de eigenaar van de sportclub ondervraagd die ons vertelde dat hij bijzonder gechoqueerd was door dit hele voorval. “Inbraak? Opgeblazen kluizen? Heb je het weer van deze zomer al eens bekeken beste rechercheur? De zaken zijn dit jaar echt niet zo best geweest. Laat staan dat we geld hebben om in een kluis op te slaan. Maar er wordt wel geregeld de nodige rommel [AANWIJZING] gedumpt op ons terrein. Vooral  op die banen levert ons dat een hoop opruimwerk op.”
Uiteraard zijn we nog wel even gaan kijken bij de kluis, maar hebben deze leeg en onder het stof aangetroffen. Sporen van braak konden we uitsluiten.

{ONTHOOFDE PARACHUTIST}:
Terug naar de plaats waar we die schedel hebben gevonden dan maar.
Die schedel hebben we na het maken van foto’s vervangen door een blauwe bal die als dummy fungeert. Het zand werd zo teruggeplaatst als we het origineel hebben aangetroffen en ik moest hier toch uit concluderen dat het hoofd niet letterlijk uit de lucht is komen vallen. Dat wil zeggen: niet loodrecht. Hier zijn geen sporen van een verongelukte parachutist of iets dergelijks.
In dat geval zou de schedel geen grote hoeveelheden zand recht bovenop het schedeldak hebben liggen. Nogmaals: zolang we de windinvloeden uitsluiten.  Aan één kant van de schedel is het zand duidelijk dieper ingedeukt dan op andere plaatsen erom heen.
Zouden we de lijn van het hoofd door deze ondiepe zandgeul doortrekken dan kunnen we wellicht achterhalen uit welke richting deze schedel gevlogen is. En wat zou die eigenaar toch met die plaatselijke vervuiling bedoelen? *Kuch*! Goed voor de gezondheid is het in elk geval niet om [AANWIJZING] juist hier je golfbaan te willen aanleggen.

{AFREKENING OP OUDE VUILSTORT}:
En dan heb ik het natuurlijk niet over een oude vuilstortplaats die hier zou hebben gelegen voordat de golfbanen aangelegd werden. Een specificatie van de autopsie levert een preciezere duur op dat het persoon dood moest zijn: 10 tot 12 dagen. Die golfclub bestaat vast al langer! Zelfs al zou de dader de golfbaan abuis voor de oude vuilstort hebben aangezien, dit luchtje rook anders.  Persoonlijk heb ik het niet zo op sporten in de [AANWIJZING]smog.

{VERASSING DOOR STEEKVLAM}:
Even flitste er een gedachte door mijn hoofd of het niet toevallig een golfer was geweest die verongelukte bij het terug willen krijgen van zijn balletje uit een verbrandingsoven, zodat deze door een steekvlam …. Neh! Dat is te ver gezocht. Bovendien zou zijn hoofd zijn verpulverd wanneer de steekvlam al krachtig genoeg had geweest om de kop van zijn romp te scheiden.
Hey, het lab heeft nieuws. Ze hebben [AANWIJZING] bitumen gevonden in de afgeslepen kaak van het slachtoffer.

{ONTHOOFDING DOOR ASFALTLAAG}:
Bitumen … bitumen … dat is toch dat materiaal wat in dakbedekkingen wordt verwerkt? Zoveel huizen met dat type dakmateriaal zie ik hier anders niet. De meeste gebouwtjes van deze golfclub staan aan de andere kant van …  aha … [AANWIJZING] de snelweg!
Dat ik daar niet eerder op ben gekomen. Bitumen zit natuurlijk ook in asfalt verwerkt. Dat verklaart ook meteen waarom er bitumen in de schedel is gevonden. En de slijtage op de kaak met restjes asfalt erin moet erop duiden dat de kop over het asfalt heeft gerold.
Toch snap ik die Hein dan niet helemaal: een cijferslot, explosies en onthoofding door asfalt! Hier klopt iets niet helemaal.

{OVERVAL EN EXPLOSIE WAARDETRANSPORT}:
Ik heb er even over moeten brainstormen, maar uiteindelijk kon ik het verband met de explosie en het asfalt leggen: er heeft een explosie plaatsgevonden op de A9 en heeft de schedel van de weg af geblazen richting de golfclub. De eigenaar kan gerust zijn. Als dat het geval is, dan hoeft hij niet bang te zijn voor een groter ledenverlies door negatieve publiciteit omdat er een moord op zijn terrein gepleegd zou zijn.
Nu die explosie op de snelweg. Laten we eerst eens in de nieuwsbladen duiken. Zien of we iets kunnen vinden over recente ongelukken op deze verkeersslagader.  Overvallen op waardetransporten, niets; terreuraanslagen, ook niets; … hmm …. Dit artikeltje over die vrachtwagen moet ik even [AANWIJZING] uitknippen.

<INHOUD UITGEKNIPT ARTIKEL>
“Grote ravage op de A9 nabij Golfclub Spaarnwoude. De zware explosie met een LPG-tankwagen was tot in het centrum van Haarlem hoorbaar. Woensdagmiddag schaarde de tankwagen met een nog onbekende oorzaak. Mogelijk was het weggedrag van overige weggebruikers een gevolg van een uitwijkmanoeuvre was waarbij de chauffeur de macht over het stuur verloor.  De burgemeester van de gemeente van Haarlem heeft laten weten ontdaan te zijn na het horen van dit vreselijke voorval. Het mag een geluk heten dat de tankwagen niet volledig gevuld was. Anders hadden er veel meer slachtoffers kunnen vallen. Het onderzoek is nog in volle gang, maar volgens een woordvoerder van de politie is er geen drank in het spel.”
Hey fijn. Ik moest  maar eens gauw wat navraag gaan doen bij mijn korpschef. Die had mij toch al eerder moeten informeren dat er een ongeluk van dergelijke omvang hier in de buurt had plaatsgevonden. Natuurlijk had ik zelf ook beter mijn huiswerk moeten doen wanneer ik in een andere regio wordt ingezet, maar je weet hoe die dingen gaan.
Nu moest ik eerst maar eens antwoord zien te krijgen op de vraag: “waarom paste die chauffeur van de LPG-tankwagen een uitwijkmanoeuvre toe?”

{GERAAKT DOOR EEN LPG-TRUCK}:
Ik voelde de nadering ontknopen. Maar we waren er nog niet. Want we wisten nog altijd niet of de schedel aan de chauffeur toebehoorde of aan een andere weggebruiker. Hadden we hier misschien te maken met een plotseling overstekende sportgolfer die zijn balletje aan het zoeken was? Of was er überhaupt een voetganger in het spel die zich wat erg dom voor deze LPG-truck gepositioneerd  had?
Het antwoord op deze vraag kwam wederom van het lab. Ditmaal eveneens gevoed door het nieuwe inzicht dat mijn zaak met die van de verongelukte tankwagen verbond. Het hoofd werd al langer gezocht. En behoorde toe aan een [AANWIJZING]ambulancebroeder!
Nu snap ik Magere Hein niet: wat heeft het cijferslot nu in hemelsnaam met een geëxplodeerde ambulancebroeder te maken?

{OPGESLOTEN CHAUFFEUR}:
Zou de ambulancebroer soms omgekomen zijn terwijl hij de opgesloten chauffeur uit zijn benarde positie wilde bevrijden? Dan zou de LPG-tankwagen alleen wel een hele tijd als tikkende tijdbom op het asfalt moeten hebben gelegen en verklaart nog altijd niet wat er de oorzaak van was dat de wagen was gaan scharen.
Een rechercheur uit het gerelateerde onderzoek vertelde mij dat er buiten de chauffeur, enkele andere weggebruikers die bij de tankwagen reden en de ambulancebroeder nog één vrouw was omgekomen. Maar zij overleed in het [AANWIJZING] Rode Kruis Ziekenhuis aan een hartstilstand.

<WAS DE AMBULANCE AL OP DE WEG?>
Dit bracht mij op het idee dat de ambulance al op de weg aanwezig was toen het ongeluk plaatsvond. En dat bleek inderdaad het geval. Een rechercheur uit het parallelle onderzoek bevestigde deze theorie. Tezamen met het onderzoek waar mijn team zich mee bezig hield konden we tot de conclusie komen dat de ambulance [AANWIJZING] voor de tankwagen moet hebben gereden toen het drama zich voltrok.

{LPG TANK SCHAARDE DOOR UITWIJKENDE AUTO}:
Dit leidde mij tot de theorie dat de truck heeft moeten uitwijken voor een automobilist die voor de ambulance moest uitwijken of dat de truck misschien zelfs wel zelf op de ambulance heeft moeten anticiperen. De ongelukkige afloop van die beslissing kennen we reeds. De truck schaarde, kantelde en explodeerde waarschijnlijk nog geen halve minuut later. Van de chauffeur is destijds op een paar vingerkootjes na, geen herkenbaar stoffelijk overschot terug gevonden, aldus de collega rechercheur.
[AANWIJZING]: Het slot van dit onderzoek zullen we nu dus ongetwijfeld in de ambulance zelf aantreffen!

{SLUITING ACHTERDEUR AMBULANCE}:
“Waarom konden ze ons niet naar het Kennemer Gasthuis sturen? Dat is hiervandaan toch veel dichterbij? Straks redt ze het niet alleen maar omdat wij over die vervloekte A9 moesten” mopperde ambulancezuster Caroline tegen haar collega en deed haar best om zich tegenover de patiënt onverstaanbaar te houden. Het is een bekend gegeven dat de situatie van een patiënt kan verslechteren wanneer zorgverleners zich op enigerlei wijze negatief uitspreken over het vooruitzicht.
Ambulancebroeder Ed keek door het achterraam van de ambulance om zichzelf een idee te geven hoever zij zich al op de A9 hadden verplaatst. Achter hen reed een LPG-truck en belemmerde hem deels het uitzicht op de snelweg en de omgeving. Juist wanneer Ed zich dichter tegen het glas bewoog en hierbij druk uitoefende op de sluiting van de deur om beter zicht te krijgen, realiseerde hij zich dat de deur slecht vergrendeld was. Dit besef kwam echter te laat. De deur zwaaide open en Caroline reageerde geschokt toen ze zag hoe haar collega naar buiten werd gerukt.
De situatie van de patiënt verslechterde.

Voor de ambulancebroeder kon de situatie niet slechter.  Hij kwam recht voor de LPG-truck op het wegdek terecht en maakte dat de chauffeur tot de schrik van zijn leven kwam. Ook voor hem zag het er slecht uit. Hij verloor de macht over het stuur en liet de wagen scharen.

Het asfalt werd vlug besmeurd met een rode streep bloed die zich tekende onder de tankwagen over de afgelegde weg. De broeder was met zijn hoofd tegen het rechter voorwiel gekomen en was opslag dood toen zijn lichaam onder de truck werd weggerukt.
De inmiddels fiks geschaafde schedel rolde maar heel even en heftig door op het voorwiel totdat het wiel een andere richting koos. Een explosie volgde niet veel later nadat de tank van de wagen al op zijn kant lag en in stukken scheurde. Het hoofd van de ambulancebroeder werd hierbij in de druk van de explosie een flinke zet gegeven en kwam nog brandend even verderop in een bunker van het nabijgelegen golfterrein terecht. Hier was geen sand wedge tegen opgewassen!

Beloning gouden tip van ZB 900,- toegekend aan BoB de Winter.

Badend in het zweet balanceer ik tussen een fantoomwereld en de werkelijkheid. Man wat heb ik het koud. Behalve mijn nek dan. Die is loeiheet aan de linkerkant. En dat is ie al sinds zondagavond. Ondertussen moet ik pissen als een rund, maar dat kan ik niet. Mijn blaas is leeg en toch is daar het constante gevoel van druk. Zelfs al had ik gekund, dan nog zou ik het niet eens gedurfd hebben. De overloop baadt in een onwerkelijk schijnsel en verlicht een arm die uit het trapgat hangt. Dit trapgat is in werkelijkheid een gesloten luik dat een vlizotrap herbergt. Zou het open staan dan keek ik nu naar de achterzijde van het opengeklapte luik. Maar ik zie het en het is allemaal heel echt. Wat echter nog echter is … Is dat de deur van onze slaapkamer potdicht is.
Mijn buik lijkt vast in een mangel en maakt het geluid van pruttelende erwtensoep. Het is ergens tussen drie uur ‘s nachts en het einde van de wereld. Door de wild dansende witte vitrage heb ik uitzicht op het stormachtige water wat buiten deint onder een geweldige wind. Het is een zee van kots en het bliksemt hevig boven de brokjes.
Naast mijn bed staat een emmer met mijn maaginhoud waar ik al een week naar staar.

Uit mijn rechteroor steekt een bovenmaatse stemvork waarvan het gevorkte deel zich achter mijn oorschelp door mijn kaak heeft geboord. Aan het uiteinde ervan staat Super Mario buiten mijn hoofd met een kleine hamer er flinke klappen op uit te delen. De trilling wordt zo overgebracht van het uiteinde naar het binnenste van mijn hoofd en laat mij zuur genieten van een verse scheut hoofdpijn.

Het is allemaal even echt als de kans dat de politieke beloftes zullen worden waargemaakt, maar ik zie het.

Ik ben geen naaktslaper, maar sluit ik mijn ogen dan zak ik naakt, graatmager en halfdood weg in een wereld tussen Dalí en King. Op een koude boomstam tracht mijn lichaam balans te vinden die mij alleen maar meer misselijk maakt. Mijn wereld draait en zo doet het landschap waarin ik mij begeef. Aan een dode kale boom leunt de Scherpschutter met op zijn schouder een zwarte raaf. Nee, het is niet de man die naar mij lacht, maar de raaf die naar me grijnst.
Het landschap draait iets bij en toont mij een jaknikker die driftig bezig is de laatste fossiele brandstoffen op te halen. Van de lucht van de olie wordt ik zo mogelijk nog misselijker en voel mijn ingewanden samenknijpen. In mijn buik knijpen plots twee vogelpoten en trekken mijn darmen naar buiten.

Open ik mijn ogen dan tolt mijn wereld en is deze zo zwart als de ruwe olie. Het is mijn nacht.

Naast mij ligt mijn pluizige jonge kat. Ze geniet volop als ze haar kleine pootjes in mijn buikstreek plaatst en sensatie haalt uit de massage die ze erop uitoefent.
Ze heeft geen benul wat ze mij eigenlijk aandoet.

In mijn voortdurende gevecht om de regie in mijn fantasie doe ik een wanhopige poging mijn waanvoorstellingen uit te bannen. Waar mijn levendige fantasie mij overdag boven mezelf doet uitstijgen en mij dikwijls in mijn voordeel werkt, speelt het mij parten in de nacht en houdt mij uit mijn slaap. Ben ik ziek dan is een levendige fantasie een heuse foltering.

image by Gsorsnoi, edited with Daz3d and Photoshop

“Was hij hier nog wel veilig?” was de gedachte die de ninja door het hoofd schoot toen hij de pad met zich had meegenomen naar zijn schuilplaats. Ze trokken zich terug in een verlaten controlepost waar nog niet zo heel lang geleden de sluisdeuren van een stortbak nog geregeld werden. Deze plek bood de mogelijkheid om via twee trappen terug naar de oppervlakte te komen. Tussen de controlepost en de tweede trap die aan de andere kant van de afvalstroom gelegen was lag een brug. Andere uitwegen konden worden gevonden door de stroom van het riool te volgen langs de paden die aan weerzijde van de rivier van derrie lagen. Tenslotte was er nog een tunnel te vinden achter de controlepost die bereikt kon worden door twee grote vergrendelde deuren.

Deze uitvalsbasis gaf ons nieuwe duo de gelegenheid om even op adem te komen van het gevecht wat zij zojuist hadden doorstaan. Een gevecht wat hier nog niet eens zo heel ver vandaan had plaats gevonden. Reden te meer voor de ninja om zich zorgen te gaan maken over zijn eigen veiligheid. De padden waren nu dus ook al ondergronds te vinden.
Hij had in het riool een tijdelijk onderkomen gevonden om te schuilen voor de horror die zich boven hem had afgespeeld. Daar was niemand meer in de metropool Gohes City die hij als de zijne herkende. Iedereen die hij had gekend was dood of getransformeerd.

De genocide die er in de afgelopen week plaats vond heeft in een rap tempo toegeslagen. Hoeveel normale mensen waren er nog over? En was er überhaupt nog wel iemand over behalve hijzelf? Hij was eigenlijk wel gek dat hij uitgerekend een pad in vertrouwen had genomen en toe had gelaten in zijn laatste toevluchtsoord. Het was zijn ras dat die van hemzelf had uitgemoord. En anders waren het wel de tot zombies getransformeerde mensen die hun ten prooi waren gevallen. Maar ook zij waren in die toestand geraakt door die wrattige blauwe wezens.
De padden kropen in de navels, deden daar hun ding, kropen eruit en lieten de mens als ogenschijnlijk levenloze wezens achter. Maar het duurde geen vijf minuten of ze stonden op en doolden rond als moordzuchtige karakters zoals je ze wel kent uit Michael Jackson’s Thriller.

Hoe ver de ninja zich ondertussen van het centrum van Gohes City had verwijderd wist hij niet. Hij was nu al een paar dagen bezig zich dit doolhof eigen te maken en probeerde er aan voedsel te komen. Het was interessanter om te weten hoe ver het nog was om aan buitenwijken van deze metropool te geraken. Vier dagen reizen door dit indrukwekkende riolencomplex zou het zeker nog kosten. Maar was hij er dan zeker van dat hij geen padden zou aantreffen als hij daar weer als een mol boven zou komen? En was alleen Gohes City geïnfecteerd met deze moordzuchtige paddenplaag of waren de steden in de buurt ook besmet?
Wilde hij daar achter komen dan zou hij spoedig een plan moeten bedenken om zich uit dit gebied te verwijderen. De confrontatie waar hij onlangs met de kleine bruine pad mee in aanraking was gekomen had hier de urgentie wel toe verhoogd. Want het laatste wat hij zou moeten willen is vanuit zijn schuilplaats naar boven te vluchten voor padden die in het riool naar hem op zoek zouden gaan.

De stroom van padden bewogen als één orgaan door de stad boven hem. Hongerig op zoek naar onbetaste navels. Dus zouden zij letterlijk lucht krijgen van de aanwezigheid van menselijk leven, dan trokken zij als één compleet organisme naar hun prooi. Hun aantal moet inmiddels zijn uitgegroeid tot miljoenen. Net een sprinkhanenplaag, maar dan anders. Die alles opvreten wat ze op hun weg zouden tegenkomen. Net zo lang tot er niets meer over blijft om op te eten. Dan is het vervolgens net als met vampieren: wat zullen zij eten als ze de laatste mensen hebben uitgezogen? Elkaar opeten is er dan niet bij.
Het enige verschil wat dit maakt met de mens, is dat de mens nog in staat zal zijn haar eigen soort als maaltijd te gebruiken. Padden, zombies en vampieren hebben die optie niet.

De wetenschap dat ze hun weg hadden gevonden in de afvoer van deze grote stad was werkelijk huiveringwekkend. Zouden er meer mensen naar hier gevlucht zijn dan zouden zij ook spoedig gevonden worden. Net als hijzelf. Tot zover had hij het duidelijk dat hij hier niet lang meer veilig zou zijn.

Zo´n controlepost zoals hij hier had ontdekt was dan even ideaal, maar hij zou het spoedig weer vaarwel moeten zeggen. Zestig of negentig padden in één gevecht afslachten had hij deze week al wel vaker gedaan. Toch zou één onbewaakt ogenblik de vernietigende slag voor hem geweest kunnen zijn.
Die bewuste nacht dat hij het samuraizwaard in het museum vond bijvoorbeeld. Dat was op de tweede etage van het Gohes City Museum. Via een loopbrug zou hij hebben kunnen vluchten over het atrium en door het grote venster. Alleen één aanval vanuit het dak zag hij toen niet aankomen. Zo raakte hij bedolven onder de padden die dadelijk als een stel hongerige termieten een weg zochten naar zijn navel. Wat moet het toch verschrikkelijk zijn geweest voor al die mensen die er niet uit hebben kunnen ontsnappen!
Als een geluk bij een ongeluk brak toen de loopbrug onder het gewicht van de amfibieën en heeft hij gewoon de voordeur moeten gebruiken om weer buiten te komen. Ternauwernood kon hij toen een stiekeme navelpad uit onder zijn shirt vandaan trekken en wegsmijten. Filmisch spreidde hij zijn armen en balden zijn vuisten. In één hand … het samuraizwaard. Zijn gespierde borstkast stak door zijn shirt die nat was van het zweet.
Met een oerkreet in deze nacht maakte de ninja duidelijk dat deze strijd nog niet was gestreden.

Maar hij moest reëel zijn.
Vannacht zou hij vluchten. Met of zonder de kleine bruine pad. Hier begonnen zijn kansen om het gevecht te winnen in rap tempo af te nemen. Het maakte toch niet veel uit hoeveel padden hij zou doden. Ze kwamen toch weer als paddenstoelen terug!
De weg door het riool was nog lang. Spoedig zou hij op pad gaan. Maar nu eerst even een paar uur met één oog dicht energie opdoen.

Waar is Gsorsnoi als je Hem nodig hebt?

Wordt vervolgd.

Vorig hoofdstuk: De vuurpad
Volgend hoofdstuk: TMNT

Morgen belooft een natte en regenachtige dag te gaan worden waarbij er bovendien een hoop neerslag in de vorm van regendruppels uit de lucht dreigt te gaan vallen. Liefhebbers van grote fietstochten zien hun sportprogramma voor deze week daarom al snel in het water vallen.

En veel water zal er vallen. In hoeveelheden zoals bij watervallen bevochtigt het luchtruim ons Nederlandje danig.
Was je daarom morgen juist van plan om eens lekker van Heumen naar Moordrecht te fietsen dan raad ik je aan de volgende route aan te houden om tussen de buien door te kunnen blijven fietsen zonder jezelf in een regenpak te hoeven hijsen:

Vertrek vanuit Heumen langs de Looistraat en de Westkanaaldijk naar Weezenhof. Trek door het golfpark van Wijchen naar het centraal station van Wijchen en fiets langs het Hemense bos naar de voetveer van Batenbrug zodat je in Oss uitkomt. Doorsteek daarbij het dorpje Dennenburg om de regenspatjes in Haren te kunnen vermijden en begeef je naar Rosmalen.
Vanuit Oss naar Rosmalen zal nog niet meevallen. Maar een goede route om in het achterhoofd te houden is er eentje via Nuland door de Hei en Wei. Een uitje in Het Vinkel en De Eikenburg lukt ook prima. Maar blijft daar nou niet te lang plakken, oké?
Eenmaal in Rosmalen laat je Den Bosch links liggen en steekt door naar Bruchem in het noorden. Op de kaart lukt dat links laten liggen prima. Dat wil zeggen: als je de kaart tenminste niet ondersteboven houdt.
De Veerweg langs Alem biedt hierbij de mooiste oversteek om van Noord-Brabant aan Gelderland te geraken. Hier in Bruchem had het prachtig geweest om via Dordrecht in Moordrecht uit te komen, maar een stormfront uit het westen steekt hier een stokje voor en ongetwijfeld ook een stuk of wat omgewaaide bomen.
Keer hier daarom zo snel mogelijk om en fiets verder noordelijk door Zaltbommel en steek iets westelijk over met de veer van Varik. Hierdoor ben je in no-time in Tiel en is het vast een dode waard om via IJzendoorn en Ochten in Andelst uit te komen.
Aan de skyline van Lingewaard zien we nu toch weer wat koude spetters verschijnen, zodat we genoodzaakt zijn om ons naar het warmere Heteren te begeven. Fiets nu naar Ede, maar vermijd daarbij wel het plaatsje Bennekom. Anders heb je dadelijk nog steeds natte sokken.
Veenendaal is nu niet ver meer en is dan ook meteen de volgende bestemming. Het stort boven Maarn (dat is tenminste wat er op mijn kaartje staat), dus zoeken we droge voeten op de Utrechtse Heuvelrug.
Vanuit Driebergen komen we in Bunnik terecht, maar niet nog niet in U.
Utrecht zullen we namelijk omheen moeten fietsen om uit te puffen in Montfoort. Want omfietsen via golfpark de Biltse Duinen en Gieltjesdorp valt nog niet mee!

Nu is het alleen nog een kwestie van via Gouda tussen de plassen door te fietsen. En voilá we zijn zonder een regenpak nodig te hebben gehad droog en wel in Moordrecht uit gekomen.

Ik had je natuurlijk via het droge Schuilenburg in Dordrecht een kortere route kunnen aanbieden. Maar dan had het toch pijpenstelen geregend in Papendrecht!

The look in your eyes
They are empty
Looking in the dark
Seeking for that one light
That will take you away

Pain is all around
You are constantly searching for air
You don’t know yourself
How serious this really is
Maybe that is what makes this hard
I wish you could just let go
Knowing that this is the end
Your end of life
You say there are things you regret
But it is al alright, you made it so far

Your family, friends
They are all waiting
For your last joke
For your last smile
And then finally your last breath

We will miss you
You were a great patient
Always fun, always kind
But we are ready for this
This is the end of your life

image by insouciance, edited by Gsorsnoi

Bedrijfsnaam:
Thank you soloman.

Locatie/Standplaats:
Atlantisch zwembad in Waterland.

Salaris:
2x ZB 92,27

Functieomschrijving:
In dit Olympische zwembad heel serieus koprollen maken op de maat van de muziek en af en toe keurig je been opsteken boven het water. Er daarbij secuur op te letten dat je precies de bewegingen volgt die je schaduw ook maakt om samen tot een synchrone uitvoering te komen.

Functie-eisen:
Je bent niet verlatingsangstig en kunt goed tegen alleen zijn. Je bent een expert in identiteitscrisissen en praat praktische elke dag met jezelf. Egotrippen is een pre.
Verder moet je beschikken over een eigen schaduw en thuis veel hebben geoefend in een lifesize mirror.

Dienstverband:
Zolang er zuurstof beschikbaar is of tot je gehecht dreigt te raken aan je schaduw.

Solliciteren:
Interesse in deze functie? Reageer direct en stuur je motivatie inclusief CV naar werving@wsnoi.com of kijk op onze website: http://wsnoi.com/tn/

Wat is mijn Zbersibarnensalaris in euro’s?
ZB 92,27 was op peildatum 1 mei 2010 E 1111,-.
(koers: 12,04).

Waarom komen die zaken die je normaal niet elke dag ziet vanaf het moment dat je ze weer ziet ineens vaker voor?

Dat viel me in de afgelopen week voor het eerste op toen ik in een Tv-gids voor de tweede maal in die week tegen Charlize Theron aan liep.  Eerder die week had ik haar namelijk al een keer gezien toen ze samen met Johnny Depp optrad in een film ‘The Astronaut’s Wife’ uit 1999. Deze film heb ik overigens niet afgekeken. Het artikel bij de afbeelding in de Tv-gids heb ik ook niet gelezen, maar sloeg deze al dicht toen ik in mijn hoofd bleef hangen met de vraag waarom ik juist haar in die gids moest aantreffen.

Iets vergelijkbaars gebeurde toen ik in het programma ‘Extreme Makeover: Home edition’ geraakt werd door het verhaal van een poliopatiënt in een rolstoel en een paar dagen later in de serie ‘Glee’ een hele act met rolstoelen voorbij zag komen.
Wat is dat toch met de plotseling herhaaldelijke gebeurtenissen?

Heb je dat wel eens? Je ziet of leest of hoort iets waar je al een tijdje niet mee in aanraking bent geweest en dan ineens zie je het in korte tijd twee of meer keren achter elkaar. En waarom? Wat is de reden dat je met dit  ‘iets’ daarvoor niet zo frequent in aanraking kwam? Of valt het je nu gewoon meer op, omdat het onlangs je aandacht heeft gekregen?

Toch vind ik het dan wel opvallend dat nu twee vrienden van mij laatst een zoon hebben gekregen, ik in drie dagen tijd de TV niet aan kon zetten of er werden wel programma’s getoond waar zwangerschapsperikelen in voorkwamen!
Aan de eerste confrontatie was ik zelf schuldig. Ik had de film ‘The Back-up Plan’ opgezet en moest bij de aftiteling tot de conclusie komen dat ik zojuist naar de grappigste zwangerschapshorrorfilm heb zitten kijken die ik in tijden heb gezien.

Maar waarom moest ik uitgerekend in de dagen daarna programma’s zien over al dan niet zwanger zijn (Johnny de Mol in ‘My Parents are gonna love you’), persende tienermoeders (16 yo and pregnant?), vragen over of het Bing of de melkboer was (GTST), verantwoordelijkheden als ouder (opnieuw Glee) en hoe een puberende jongedame geboren was nu ze zelf voorlichting kreeg over de veranderingen in haar lichaam (Kardashians)?

Weet je: misschien moest ik zelf maar eens zo’n testje kopen!