Het voornaamste standpunt van de Partij Bakfietsen Verbranding is het tegengaan van de verbakfietsing van Nederland. Deze fietsende campers zijn de grootste bedreiging voor onze sociale samenleving waar we in ons land zo trots op zijn. Ze zorgen voor hinderlijke blokkades op de weg die het normale klootjesvolk belet om op tijd op het werk te verschijnen. Tevens zijn zij de grootste bron van wegirritaties waardoor mensen chagrijnig de dag door moeten en zich daardoor slechter kunnen concentreren. Dit leidt tot ontslagen en een verdere achteruitgang van onze economie.

Algehele bedreiging van onze verkeersveiligheid.

De volgende anekdote maakt duidelijk hoe bedreigend de bakfiets is voor onze verkeersveiligheid, onze economie en sociale omgang:

Laatst wilde ik zelf met mijn fiets een weg oversteken. Een groepje fietsers had zich aan de overkant van de oversteek netjes aan de rechterkant opgesteld.
Op een goed moment was er een gelegenheid ontstaan waardoor ik kon oversteken, zodat ik met oversteken begon. Het groepje tegenliggers aan de overkant deed dit natuurlijk ook.

Helaas was er een bakfiets (inclusief twee verwende koters) die er het geduld niet voor daar achter aan te sluiten en besloot de bakfiets dan maar op de linkerstrook te plaatsen waardoor het met mij in botsing dreigde te komen.
Ik werd hiermee voor het blok gezet. Veilig oversteken was er voor mij niet meer bij. Uitwijken kon ik niet, want Wouter op zijn kakfiets moest zo nodig de boel blokkeren. Gelukkig walste hij niet over mij heen, mag zag ook in dat er een probleem was. Alleen toegeven dat hij daarin fout zat was daar natuurlijk niet bij. In plaats daarvan keek hij mij verzuchtend aan alsof hij mij wilde duidelijk maken dat ik hem in een vervelend parket had gedrukt.
Wat moest ik? Ik was mijn oversteek al begonnen voordat hij met zijn kroost in die schuit sneaky vanachter de andere fietsers opdook en mijn oversteek onmogelijk maakte. Rechts van mij begon een vrachtwagen te toeteren.

Het geluk wat we hadden was dat de andere fietsers inmiddels aan de overkant waren uitgekomen, zodat de bakfietser – zoals het hoort – rechts van hem de normale oversteek kon beginnen. Na enig speeksel en fluweel gevloek te hebben geïncasseerd reed hij mij ten slotte rechts voorbij en kon ik veilig naar de overkant.
Onze straatsoldaat riep eens:
“zonder dat we het door hebben, worden we steeds asocialer”. Nou, die gedachte schoot op dat moment wel door mijn hoofd.

Wouter, Merel, Job en Mees het slechtst af bij de PBV.

Femke Halsema mag graag grapjes maken over mijn creativiteit om elk partijstandpunt met bakfietsen in verband te brengen, zoals ze ook deed op het Carré debat. Feit blijft dat zij ( de bakfietsers ) het ons onmogelijk maken ons werk fatsoenlijk uit te voeren en een bedreiging vormen voor de verkeersveiligheid.

In reactie op de stellingen van het Carré debat leg ik hier onze reacties nog eens aan u voor:

• Stelling 1: “Hogere inkomens betalen meer belasting.”
  Standpunt: Tegen.
  Het spreekt voor zich dat die mensen in de maatschappij die het zich (kunnen) veroorloven een bakfiets aan te schaffen meer belasting moeten betalen. Het is daarom onzinnig om alleen de hogere inkomens te laten opdraaien voor de hogere belastingen terwijl er ook mensen met een lager inkomen zijn die van het weinige geld dat ze ontvangen besluiten een bakfiets aan te schaffen. En dan straks aankomen dat ze tegen de bijstand aan zitten.
  Heb je een bakfiets, dan betaal je – net zoals de hondenbezitters hondenbelasting betalen – daarvoor een aparte bakfietsbelasting.
• Stelling 2: “Patiënt moet meer zelf betalen in de zorg.”
  Standpunt: Tegen.
  Uiteraard willen we de kosten in de zorg drastisch terugdringen. Probleem blijft alleen het grote aantal slachtoffers dat door bakfietsers veroorzaakte verkeersongelukken in het ziekenhuis belanden en daardoor met hoge zorgkosten komen te zitten. Oplossing: lasten bij de bakfietser leggen.
• Stelling 3: Werkeloze heeft een jaar recht op WW.”
  Standpunt: Tegen.
  Een jaar is voor bakfietsers te lang.
  Voor mensen die zich niet aan een bakfiets bezondigen: 3 jaar handhaven.
• Stelling 4: “Aftrek beperken huren omhoog.”
  Standpunt: Tegen.
  Laat de bakfietsbewoners deze lasten maar dragen. De hele economische malaise werd veroorzaakt door de teruglopende koopkracht door de bakfietsfietsers.
  Oplossing: Kilometerheffing op bakfietsers. Het geld dat beschikbaar komt in de huizenmarkt steken.

Andere algemene oplossingen:

• Geleidelijke invoering van de bakfietsloze maandag.
• Nieuwe feestdag in het leven roepen: Nationale bakfietsenverbranding.

Integratiebeleid.

Spuit toch ergens een eiland op in de oceaan met een netwerk van bakfietspadasfalt. Er zijn plekken genoeg waar het water toch al reddeloos verontreinigd is, dat we deze plekken best kunnen gebruiken om een bakfietsland van te maken.

Noem me een bakcist, maar ik ben geen racist.

( Dit artikel is bedoeld om te duiden hoe onzinnig je een partijbeleid kunt maken en de draak te steken met één van de parlementaire hobbies: racisme. )
 

Bestaat uit: “Evolueren” + “zich ontwikkelen”

Uitgesproken door: Ben P.

image by Jenny-Vi, edited by Gsorsnoi

Bijna volledig opgaand in zijn lange rode cape zou je gemakkelijk kunnen denken dat we hier te maken hebben met de gebochelde versie van Superman. Alleen heeft deze man een stoffige zwarte pantalon verkozen boven het blauwe tricot met rode slip. Het mag duidelijk zijn dat de cape wel ongeveer de enige gelijkenis is die je kunt vinden met de man van staal. En dan ook nog eens zonder de kenmerkende ‘S’. Met zijn gebogen houding en het beetje piekerige zwarte haar op een overwegend kale schedel valt er weinig supers te ontdekken in dit gestalte.

Kijken we deze man recht in zijn ogen dan moeten we eerst bijkomen van de schrik. We realiseren ons dat we hier een onvermijdelijke gelijkenis zien met Darth Sidious uit Star Wars. Ogen met een verschrikkelijke arglistigheid kijken ons aan. Het groezelige gerimpelde gelaat vertelt ons dat deze man een verbitterd bestaan moet lijden waarin wrok en verkniptheid duidelijk uit zijn ogen en een zuinige grijns vallen af te lezen.

“Graaf Schaurig! Ik heb de pad met mij!” galmde het door het grote vertrek. Het vertrek was een grote gang met het uiterlijk en afmetingen zoals we dat kennen van het schip van een grote kerk. De graaf draaide zich om en zag achter zich twee kleine gedaantes op hem toelopen die er een moment eerder niet waren. Hun schreden werden wisselend verlicht door de stralen die in deze grote ruimte door veel stof werd gebroken. Het schijnsel was afkomstig van een grauw maar veelkleurige glas-in-lood dat het uiteinde van de gang decoreerde. Maar de glorieuze impact in dit vertrek had het reeds lang verloren. De beeltenis was er één van een grote kat die opkeek naar de hemel en de kat aanbad de maan.

“Ach so. Daar ben je dan.” Sprak de graaf kort en met een duidelijke Duitse tongval wanneer Stein Klein met de pad bij hem was aangekomen. Hij keek daarbij afkeurend omlaag naar het bleke bruine lijfje van de pad en was al bezig met zijn conclusies te trekken.
Stein stond erbij te genieten alsof hij een kleine broertje bij zich had en aan zijn vader verlinkte.
“Jij hebt gefaald, is het niet?” De graaf praatte rustig, maar boezemde de pad angst en ontzag in met de krachtige toon van zijn stem.
De pad zweeg even en keek omlaag.
“Het is waar meneer de Graaf. Ik heb geen roem met mij”.
De dunne kleurloze lippen van de graaf sloten zich en krulden ten slotte in een tuitig geheel. Daarbij hief hij zijn rechtervuist naar zijn mond en schiep de illusie alsof hij wijn stond te keuren. Maar eigenlijk kookte hij en telde hij inwendig tot tien.

Had de graaf werkelijk een glas wijn in zijn handen gehad dan had hij de inhoud ervan op dat moment over zijn volgelingen gespreid. Met een breed en streng gebaar zwaaide de graaf zijn vuist naar rechts en beviel Stein: “Breng hem naar het lab en laat hem een energieoverdracht ondergaan. Zo heb ik niets aan diese lammeling!”

Stein knikte en sleepte de pad met zich mee.

In een lager gelegen vertrek, dieper in de berg waarop het slot was gevest, troffen we de pad en een ander gedaante vastgebonden aan op twee operatietafels.
Frank Groot was gearriveerd en had de instructie gekregen Stein te helpen met de energieoverdracht. De pad had gefaald in het volbrengen van zijn missie om slachtoffers te maken in de Nederlandse politiek en had daarmee een leeg pakketje in de vorm van zijn eigen ledige lijfje aangeboden aan Graaf Schaurig.
De graaf was hierdoor natuurlijk ontstemt. Maar alhoewel de pad hiermee zijn plannen had vertraagd, zag hij zichzelf genoodzaakt om de pad op te kalefateren.

Terwijl Frank met zijn grote lijf over de pad gebogen stond om slangetjes en enig apparatuur op de twee lijven te bevestigen werd Stein weggeroepen door de graaf. Hij moest iets voor hem opknappen en Frank redde het blijkbaar wel even alleen.

“Oh Frank. Waarom moet je dit toch doen?” jammerde de kleine pad klagelijk. “Laat die man naast mij toch vrij. Hij heeft meneer de Graaf toch niets misdaan?”
De altijd zeer zwijgzame Frank gaf geen antwoord.
De pad duidde op het persoon links van hem op de andere operatietafel. Het lag er met een tenger en uitgezogen lichaam als tankstation te fungeren van bloed en andere levenssappen voor dit kwakende individu. Het was een man van ergens tegen de vijftig en behoorde nog in de kracht van zijn leven te zijn. In plaats daarvan had Graaf Schaurig die eigenschap bij hem aangeboord en een kasplantje van hem gemaakt.

Frank had zich afgewend naar een instrumentarium en wilde zich net weer op de pad en het andere slachtoffer richten wanneer hij de pad door de lucht zag schieten.
Een sprakeloos wat-is-dit-nu-weer tekende zich op zijn gezicht. Nog sprakelozer was Frank wanneer er een  ninja gelijkende verschijning hem een samuraizwaard op de keel deed rusten en dreigde een appeltje te schillen met zijn adamsappel. De ninja leek zich vanuit het niets tussen de twee operatietafels te hebben gemanifesteerd zoals Stein zich eerder met de pad had verplaatst.

Nog duizelig van het tollen door de lucht probeerde de pad zich te oriënteren en keek vervolgens naar het tafereel bij de operatietafels. Onbewust van wat zich even daarvoor had afgespeeld kon hij de aanwezigen enkel met een schaapachtige blik trakteren.

De ninja wierp hem plotseling snel een zakhorloge toe en schreeuwde de woorden: “Vlucht dwaas!”
De pad ving het zakhorloge en wist niet hoe gauw hij ermee weg moet wezen. Hij koos het hazenpad.
De ninja moest nu gauw handelen.
Nog voor de graaf en Stein het vertrek weer binnen kwamen wierp de ninja vlug een blik op het andere slachtoffer. Hij moest en zou weten wie er misbruikt werd om de pad het buitengewone leven in te blazen. Op de achtergrond langs het gezicht van de ninja zagen we langs het glimmende samuraizwaard een grijns verschijnen bij Frank Groot. De ninja moest zijn greep om het heft van het zwaard verstevigen om deze niet van schrik uit zijn handen te laten kletteren.
De adem van de ninja leek te stokken en stotterde in zijn verbazing:
“J-jij?”

Wordt vervolgd.

Vorig hoofdstuk: Twee kwaden
Volgend hoofdstuk: De roemslurpers

De volgers van dit verhaal die gewend zijn hier een kleine verzameling anagrammen aan te treffen moeten we ditmaal teleurstellen. Je kunt lang zoeken in dit hoofdstuk, maar een anagram zul je niet vinden.
Wanneer de Navelpad zelf weer aan het woord is, zul je de anagrammen weer herkennen aan zijn schuinsgedrukte woordenbrij.

image by Torley, edited by Gsorsnoi

Nietsvermoedend kwaakt de pad er rustig op los, terwijl hij heerlijk aan het genieten is van het koude badje waar zijn weke lijfje in rust. Hij komt met zijn twee oogjes boven water om eens even rond te kijken wat er vandaag te beleven valt buiten de oevers van deze vijver.
Plotseling duiken er van alle kanten vliegen uit de lucht en scheren zich naar het water. Daar waar zij op nog geen meter afstand boven het oppervlak als kleine torpedo´s naar beneden snellen, verschijnt er uit elk van hun brede bekken een lange tong. Tongen zoveel en zo lang dat ze als grijparmpjes werken.

De pad realiseert zich de vergissing hij heeft gemaakt en probeert onder te duiken. Maar het is al te laat. Hulpeloos moet hij zich overgeven aan zijn belagers en merkt hoe het lucht uit zijn lijfje wordt geperst terwijl slierten van tongen zich om zijn glibberige huid wikkelen.
De vliegen tillen de pad uit het water en nemen hem mee in hun vlucht.
Even verderop komen zij aan bij hun zelf gesponnen vliegenweb en smijten de pad in het plakkerige natuurlijke breiwerk naar de eerder buitgemaakte kruisspin. De prooi is gevonden, gevangen en afgeleverd. De koninginnen vlieg ziet het schouwspel hongerig toe en doet zich ten slotte tegoed aan de gekwelde kwaker.

Predator wordt prooi.

Zou het niet raar zijn wanneer we een paar organismen in een voedselketen een ander plekje geven? Doen alsof het puzzelstukjes zijn die je met veel geweld op een verkeerde plaats probeert in te passen?
Dan zou je een rups over een tak zien kruipen met een merel in zijn bek. Een eekhoorn verliest de strijd terwijl hij door een eik wordt verslonden. Katten zijn hun leven niet zeker en worden opgejaagd door muizen en ratten. Met enige fantasie vallen er nog blauwe vinvissen te herkennen in de reusachtige kadavers die drijven in de oceanen. Zij werden opgevreten door tonnen plankton. Miereneters lijken zonder aanwijsbare reden in de grond te verdwijnen. Alleen het geoefende oog ziet hoe hij werd opgeslurpt door één enkele mier.
Ja ook de riviervissen springen tientallen meters hoog op uit het water om de roofvogels in hun vlucht te onderscheppen. Dezelfde tactiek passen ze ook toe wanneer een ijsbeer of een pinguïn zich te dicht bij een wak waagt.

Opgejaagd door vleesetende groente.

Een angstig konijntje ziet met lede ogen aan hoe zijn vader door een vleesetende wortel aan stukken wordt gescheurd. Eenzelfde lot staat de koe te wachten die wordt opgegraasd door het vraatzuchtige gras.
De komodovaraan weet niet waar hij het zoeken moet wanneer hij achterna gezeten wordt door een kudde wilde waterbuffels. Ja en zelfs een leeuw slaat op de vlucht wanneer hij een kudde hongerige olifanten op zich af ziet komen. Maar hoe anders zou hij hebben gereageerd als hij nog steeds een carnivoor had geweest?
Een enorme wijde bek van een pelikaan klapt zich dicht en heeft daarin zojuist een orka gevangen. Enkele wilde zwijnen verschijnen vanuit het struikgewas om zich te goed te doen aan een onschuldige alligator.
Ja en zelfs de giraffe moet oppassen. Voor je het weet wordt hij opgevreten door een stekelige acacia. De boom zou zijn takken aflikken alsof het net een portie spaghetti had gegeten.

Uitgestorven diersoort.

En de mens? Ach. Wie maalt daar nou nog om? Die is lang geleden uitgestorven en heeft eigenlijk altijd al onder aan de voedselketen gestaan.
De laatste Nederlander werd rond 1690 opgevreten door een dodo. Er wordt gezegd dat de laatste Amerikaan werd verorberd in een MacDonalds door een cheeseburger. En een zak friet maakte de laatste Belg buit toen hij hem in het vizier kreeg vanachter de bosjes in de Ardennen.

Pacman: gefeliciteerd met je verjaardag!

“Rare Rina heeft een rode rimpel op haar rode …”
Dat zinnetje – maar dan de volledige – moest ik altijd oefenen wanneer ik moeite had met het uitspreken van de letter ‘r’. Al moet ik er wel bij vertellen dat mijn logopediste toch andere zinnetjes voor me verzon dan dit goede ideetje van mijn vader (!)

Het raadseltje van deze maand:
Wanneer ik omhoog richt is het licht, maar kijk ik neer dan zie je niets meer.

Rara, wat ben ik?

image by notsogoodphotopgraphy, edited by Gsorsnoi 

Uitgesproken door: Johan V.

“Toen ik 45 werd ben ik hiermee gestopt. Elke keer wanneer ik dacht ik heb hem, lag deze al weer ergens anders.”

Peter Visser heeft ons weer eens een ondubbelzinnig binair vraagstuk willen voorleggen. Het is duidelijk een vraagstuk waar ik ook niet direct antwoord op weet.
Hij stelt: “Wanneer er zoiets bestaat als ‘tweeledig’ is er dan ook iets wat ‘eenledig’ wordt genoemd of zo mogelijk zelfs ‘drieledig’?”

Volgens het woordenboek betekent het woord ‘ledig’ zonder inhoud of leeg. Dat zou dus betekenen dat ‘tweeledig’ zoiets moet zijn als twee keer een eenheid zonder dat er iets in zit. Maar wanneer we dat zelfde woordenboek openslaan op de betekenis achter ‘tweeledig’ dan raak ik toch enigszins in verwarring. ‘Tweeledig’ betekent 1) uit twee delen bestaan; 2) tweevoudig; 3) binair; 4) dubbel; 5) dubbelzinnig en 6) onduidelijk.
Al met al komen we hier dus niet uit op één eenduidige betekenis als ik dit goed beschouw. Volgens de 6e verklaring zou ik nu zelfs in tweeledigheid moeten verkeren.

Mij is het ook onduidelijk, maar weet wel dat ik ‘drieledig’ drie keer niks vind.

image by azrainman, edited by Gsorsnoi 

Het is algemeen bekend dat het infrastructurele macrobiotische geëvaporeerde T.Y.C.O.O.N. bijdraagt aan een beter seksleven. T.Y.C.O.O.N. staat voor ‘Transverse Ypsilon Coördinator Onder Oxygene Niveaus’. Wat inhoudt dat als u hiervan op zondag 3/8 theelepel toevoegt aan een koffiemok die voor 4/5 gevuld is met karnemelk, u acht kilo afvalt en ervan verzekerd kan zijn dat u geen last meer heeft van os occipitale claviularius heipalium ego sleepkabels.
Tot zover de werking van T.Y.C.O.O.N.

Maar wist je dat geneesmiddel ook een helende werking heeft op het gemolatrictus geniusus farticoale? Oftewel het groen gele gifkikker-eczeem.
De weledel zeer hoog geleerde heer Prof.Dr.C.O.L.A.Ruckmüg heeft namelijk dermatologisch aangetoond dat wanneer crulilaris reeftefius onder een temperatuur van -26°C wordt toegevoegd aan een scheutje neuspulkius canosleepcal deze emulsie zal toekomen aan het geijkte kosmopoliet krimpmof.

Op het jaarcongres van het hoogstaande comité ‘Met welke lijm lijm je een reageerbuis?’ in West Auckland reikte algemeen congreslid K. Weetal aan de weledel zeer hoog geleerde heer Prof. Dr. C.O.L.A. Ruckmüg de Nobelprijs uit voor  de O.I.G.(Ontzettend Interessante Grabbel-prijs), waarvan de weledel zeer ongeleerde heer Drs. Ir. M.J.A.Z.N. (Docterandus Ingenieur met jeuk aan zijn neus) K.Riebel het initiatief had genomen.

Het gele stickertje op dit medicijn waarschuwt er wel voor dat je het beter uit de beurt kunt houden van Navelpadden.

Dit heb je vast wel eens:
Je probeert iets achter jouw pc voor elkaar te krijgen en bent daar al een flink tijdje mee zoet. Op een goed moment vraag je er een familielid, vriend of collega bij om even ‘mee te kijken’. Meekijken blijkt dan het enige wat ze hoeven te doen. Jij laat dit persoon zien dat het jou zo stoort dat je iets niet voor elkaar krijgt (of er treedt steeds een merkwaardig verschijnsel op). En juist wanneer zij meekijken, is het omgekeerde het geval.
Het probleem doet zich niet meer voor of jij ziet ineens de oplossing waar je al zo lang naar zocht.

Dit zijn nou van die zaken waar ik altijd graag van wil weten of daar een uitdrukking, zelfstandig naamwoord of ander type benaming voor bestaat. Mijn collega’s (jawel!) kwamen met deze uitspraak aanzetten: “Het oog van de meester maakt het paard vet.”
In eerste instantie klonk mij dit als een oud Neerlandse uitspraak waar ze alleen in Wemeldingen of Vollendam de oorspronkelijke betekenis nog van kennen. Dus of dit de juiste uitspraak is die er bij dit verschijnsel past, weet ik nog niet, want ik kende de hele uitspraak verder niet. Maar redenen om aan mijn collega’s te twijfelen heb ik ook niet. Dat doe ik ook niet. Maar ik bleef nieuwsgierigheid genoeg om meer te weten te willen komen van de oorkomst van deze gezegde. Het resultaat van mijn zoektocht levert mij de volgende betekenissen op:

• Toezicht zorgt ervoor dat de zaken goed gedijen.
• Je moet als baas zelf toezicht houden, want anders wordt je bedrijf verwaarloosd.
• Het persoonlijk toezicht maakt dat er zorg voor een zaak gedragen wordt, dat men ze niet verwaarloost.
• Een belanghebbend en kundig persoon houdt beter toezicht.

Vier toelichtingen die allemaal een beetje op hetzelfde neerkomen. Maar wil dit zeggen dat een willekeurige meekijker, die bij kans nog een kennis van kunde heeft, zonder verder iets te doen jou dat ene zetje kan geven waar je al een tijd naar op zoek was?

Ook over de historie achter dat vette paard heb ik nog een hoop vragen open staan. Want betekenissen geven is makkelijk, maar geen van de aangeboorde bronnen weet mij te vertellen waar de uitspraak echt vandaan komt.

Ik heb het nog niet uitgeworteld.
Wie kijkt er even met me mee?

image of ‘Zandpad’ by Holger Zscheyge, edited by Gsorsnoi

Met een kleiner wordende lijst van overgebleven bekende Nederlanders waar ik nog anagrammen op kan verzinnen (het einde is nog lang niet in zicht!) wordt het wel een steeds grotere uitdaging om een categorie te verzinnen waar we de maand aan kunnen ophangen.

Goed nieuws: dat is me gelukkig toch weer gelukt!

Net zoals altijd benoem ik de categorie niet. Want dat doe ik nooit. Maar uit deze inleidende teksten, aanwijzingen of de titel moet het makkelijk zijn om naar de categorie te kunnen gissen.
Wat me toch ook deze keer weer op valt, is dat er tussen de beschikbare anagrammen die wordsmith.org voor ons produceert, steeds combinaties opduiken die blijkbaar ook iets willen zeggen over de categorie. Alsof die anagram machine zelf al weet in welke categorie deze mensen thuis horen.

Sommige zijn zo treffend, maar helaas ook zo hard, pornografisch, lasterend of cru dat ik ze bewust weg laat om het voortbestaan van de Tycoon Newspaper te kunnen blijven garanderen.

Mocht je zelf niet vies zijn van enige zwarte humor, dan kan ik je aanraden om enkele van onderstaande anagrammen zelf eens aan te bieden aan die anagrammachine en jezelf ervan te overtuigen welke rare braaksels daar af en toe uitkomen. Salueer Hogerop is daar één van.
Heb je hetzelfde harde voorbeeld gevonden dan zul je begrijpen dat ik dat soort, soms heel erg slecht gepaste, anagrammen toch maar achter wegen laat.

Het enige wat ik nog kwijt wil over de categorie is dat ik ergens een grens heb getrokken en een groot deel daar boven heb meegenomen.

Succes met ontanagrammaniseren!

• Gijt Snor Mag Weg (geraden door BoB) – zijn verkorte voornaam heeft iets met weegschalen
• Trek Buigveren (geraden door BoB)
• Salueer Hogerop (geraden door joyce)
• Gistcel Omarming (geraden Retroman)
• Raar Onland (geraden door BoB)
• Satyr Ier (geraden door BoB) – het genre van haar muziekstijl spreekt onze programmeur wel aan
• Rijhuis Megaster (geraden door BoB)
• Cape Bik (geraden door BoB)
• Flipper Hik Ris (geraden door BoB)
• Bloei Moeilijker (geraden door PiCo)
• Hannibal Ving Gruwels (geraden door BoB) – graag gepersifleerde koffieliefhebber
• Weer Beminnaar (geraden door BoB)
• Jemig Huisarrest (geraden door BoB)
• Dday Riool (geraden door BoB)
• De IJzeren Luther (geraden door Sandra)
• Maxi Zerk Zuil (geraden door BoB)
• Snijbrok (geraden door BoB) – gesneuvelde Ridder in de Orde van Oranje-Nassau
• Pons Joritsen (geraden door BoB)
• Snijklare Elf (geraden door BoB)
• Hupla Buste (geraden door BoB)
• Gras Windjes (geraden door BoB)
• Bul Exgraver (geraden door BoB) – o.a. schrijver van een waargebeurd liefdesdrama in oorlogstijd

Met vriendelijke reuzel,

Navelpad

PS: wie het Navelpad Mysterie volgt zal zich wel afvragen hoe hij in enkele van de hier genoemde anagrammen heeft kunnen kruipen.
Dat antwoord houden jullie van me tegoed!
PPS: er zit één dubbele BN-er tussen.