By rinaoddel | May 20, 2010 - 12:08 pm - Posted in Gevleugelde Uitspraken, Nederlands, Verbaal Genot
image by notsogoodphotopgraphy, edited by Gsorsnoi
Uitgesproken door: Johan V.
“Toen ik 45 werd ben ik hiermee gestopt. Elke keer wanneer ik dacht ik heb hem, lag deze al weer ergens anders.”
This entry was posted on Thursday, May 20th, 2010 at 12:08 and is filed under Gevleugelde Uitspraken, Nederlands, Verbaal Genot. You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0 feed. You can leave a response, or trackback from your own site.
Nu ik weet dat de wereld volgens Johan V. zo rond is als een pannenkoek begrijp ik deze uitspraak ook beter … de koek was zeker op?
Nu het horizon verleggen een beetje over is heb ik ontdekt dat voortaan over je eigen schaduw heen moet springen.
Heeft iemand dat al eens gedaan ?? Ik heb besloten om dit weekend te techniek hiervan onder de knieën te krijgen. Het valt allemaal niet mee, hoe meer ik het probeer hoe minder ik de uitspraak begrijp.
Vanmorgen vroeg opgestaan en een poging gedaan, naast het feit dat ik omviel is het niet één keer gelukt om over mijn schaduw te springen. Om 10.00 uur een nieuwe poging gedaan, regenbui waar is mijn schaduw gebleven ?? Aangifte gedaan van het verdwijnen van mijn schaduw. Toen ik terug kwam bleek mijn schaduw weer terug, bleek op een andere plek te staan dan vanmorgen, weer een paar pogingen gedaan maar helaas weer niet gelukt. Toch vreemd dat je schaduw op elk uur van de dag ergens anders staat, mocht het je al lukken om over je schaduw heen te springen dan krijg je waarschijnlijk het verwijt dat je een draaikont bent.
Vandaag stop ik ermee, de shushi staat klaar om door de oranje leeuw opgegeten te worden
Beste Johan, mag ik je complimenteren voor je bijna Tyconistische en verhalende manier van reacties geven op artikelen? Ik kan niet zeggen dat andere commentatoren dat soms niet ook doen. Want dat doen ze zeker! Zeker de trouwe fans.
Maar wat me erg opviel aan mezelf toen ik deze reactie van jou las, was dat ik bijna dacht dat ik een TN-artikel aan het lezen was.
Ik hoop dat dit schaduw springen van jou nog eens een hit wordt en er een artikel van verschijnt!
Oh en voor wat betreft die sushi … ik wist eigenlijk niet eens dat de leeuw dat lekker vond. Maar vond vooral dat de leeuw lang deed over zijn portie!
Toch was het smullen.
Ik begrijp nu dat je schaduw de hele dag om je heendraait, word daar wel een beetje zenuwachtig van. De psych geeft aan dat dit in mijn jeugd ook al het geval was en dat ik daar nu wel een modus voor moet vinden om hier mee om te gaan. Een therapie is niet voorhanden, een advies was om desnoods een lotgenoten groep op te richten. Voordat ik daar aan begin wil ik toch grip krijgen op mijn eigen schaduw, over die van een ander kon ik al jaren geleden springen.
Hoe meer ik bezig ben met mijn eigen schaduw, hoe meer deze mij gaat achtervolgen. Vandaag kwam ik tot de conclusie dat je de dag begint met een lange schaduw en ook aan het eind van de dag is dit het geval. In de tussentijd is deze stiekem om je heen gekropen en om dat te verbergen verandert de lengte permanent.
Zodra de zon niet meer aan het zwerk staat is de schaduw ook verdwenen, waar die zich ophoudt is mijn een raadsel. De hele dag doet je schaduw met je mee, zodra de zon weg is ben je deze achtervolger kwijt. De volgende dag vindt hij je met gemak terug. Ik heb het wel eens gehad dat ik van Amsterdam naar New York ging. Ik het vliegtuig was mijn schaduw gelukkig niet aanwezig, maar goed ook anders zouden de vliegtuigen te klein zijn.
In New York aangekomen leek het wel of hij me kwam afhalen, zodra ik J.F. Kennedy uitgelopen was stond hij er weer. Hoe hij daar was gekomen is mij nooit duidelijk geworden.
Ik stop ermee het kan niet zo zijn dat je leven in het teken van de schaduw staat, uiteindelijk is het Lucky Luck ook niet gelukt om zijn eigen schaduw door te schieten.
het mag duidelijk zijn dat bij de voorgaande teksten af en toe een schaduw over het toetsenbord viel en hiermee de nodige fouten in de tekst zijn geslopen. Hopelijk valt de schaduw van de lezer hierover.
@ Johan:
Ik heb goed nieuws voor je. Je kunt over je schaduw springen!
Beeld je eerst dit in: Je plaatst in een witte koepel vormige ruimte een voorwerp op een glazen plaat. Van de onderkant belicht je het voorwerp van links naar rechts. Effect: schaduw beweegt op de witte binnenwand ‘over’ het voorwerp heen >>> schaduw springt over jouw heen (weer wat nieuws!)
Nu moet je iets verzinnen waarin jij dit principe omdraait.
De wereld. Ga tussen de zon en de aarde instaan. ‘s Ochtends sta je links van de aarde en begint je sprong. Je springt alleen heel langzaam. Halverwege de dag hang je zo’n beetje boven het midden van je sprong en boven jouw schaduw.
Tegen het vallen van de avond land je rechts op de aarde en voila: je hebt over je eigen schaduw heen gesprongen.
Conclusie: kan echt niet!
[…] het horizon verleggen een beetje over is heb ik ontdekt dat je voortaan eens over je eigen schaduw heen moet […]
🙂 Toch wel leuk dat mijn comment in een artikeltje is opgenomen!