De politieke kaart van WSNOI is gisterenavond flink verkleurd. De verkiezingen hebben het gehele WSNOI kabinet (WK) op werkelijk z’n kop gezet. Dit heeft uiteraard tot verassende resultaten geleid waarbij Tinus Icket van de Partij Bakfietsen Verbranding wordt gezien als de grote winnaar.

• SDA (Snoïstisch Democratisch Appèl)
  Lijsttrekker: Bak Ellende
  41 zetels naar 21 zetels
• PvdH (Partij van de Hangmat)
  Lijsttrekker: Minister Bean
  33 zetels naar 30 zetels 
• AS (Aso Sjalen)
  Lijsttrekker: Karel Riemelneel
  25 zetels naar 15 zetels
• PSU (Partij Scooter Uitbanning)
  Lijsttrekker: Antje
  22 zetels naar 31 zetels
• PBV (Partij Bakfietsen Verbranding)
  Lijsttrekker: Tinus Icket
  9 zetels naar 24 zetels
• GRC (Groene Rechtse Conservatieven)
  Lijsttrekker: Famke Hellebaard
  7 zetels naar 10 zetels
• SnoïstenUnie
  Lijsttrekker: Albert Kouwevoeten
  5 zetels naar 6 zetels
• LSD (Liberale Snoïstische Democraten)
  Lijsttrekker: Alexander Pechvogel
  3 zetels naar 10 zetels
• PTD (Partij tegen Draaiorgels)
  Lijsttrekker: Johan Veenhof
  2 zetels naar 2 zetels
• GFI (Geen Flauw Idee)
  Lijsttrekker: Victor Anished
  2 zetels naar 2 zetels
• WoW (Woest op Wsnoi)
  Lijsttrekker: Droit Varken
  0 zetels naar 0 zetels

Tinus heeft er vandaag ‘keihard de beuk erin’ gezet getuigen het bericht dat de bakfietsfabriek haar faillissement heeft aangevraagd.

Wanneer het aan komt op verjaardagsfeesten zijn wij Nederlanders toch al niet echt zo´n sterk land. Het leek me aardig om daar vast even mee met de deur in huis te vallen.

Koekje erbij?

Mensen uit het buitenland zoals Amerikanen, Spanjaarden, Marokkanen, Filippijnen en Italianen grappen erom of genereren zich werkelijk kapot als ze weer eens op een Nederlands ´feest´ zijn geweest.
Eerst zijn ze al verbaasd dat onze verjaardagen gemiddeld pas rond een uur of 20:00 ’s avonds van start gaan terwijl ze daar vaak ’s middags al beginnen. Dan krijgen ze hier koffie, thee, bier of fris aangeboden, een paar koekjes, een schaaltje met chips of borrelnootjes en … een paar blokjes kaas (WTF?). Waar blijft de maaltijd dan?
En waarom staan al die stoelen in een kringetje? Wordt er straks iemand opgebaard of zo?

Nee, wij Nederlanders zijn een apart volk. Het meest opmerkelijke aan onze partijtjes is dat we als één van de weinigen geen echte maaltijd serveren bij het vieren van onze verjaardagen. We maken onze er goedkoop vanaf met een plankje kaas met een vlaggetje erin en laten onze gasten vaak onnodig lang wachten op de versnaperingen.
We gaan zelfs tussen de gasten zitten om uitgebreid met ze te gaan zitten praten over het weer of ons werk! Jij bent de gastheer/vrouw. Ga nou gauw opstaan en je gasten van een drankje voorzien! 

Ja, nu ik dit weet geneer ik me ook dood.

Werk en weer taboe.

Voor Engeland, Zuid Afrika of Frankrijk kan ik niet spreken. Simpelweg omdat ik die mensen niet op bezoek heb gehad. Maar de nationaliteiten uit de eerdere opsomming wel en die spreken er schande van.

Waar ik wel voor kan spreken zijn de Filippijnen. Of de Filipinos als je dat makkelijker vindt. Doorgaans wanneer wij zij een verjaardag of een andere reden vinden om een feest te geven, dan gaat het er gelijk smakelijk en gezellig aan toe.
Een gemiddelde Filippijnse verjaardag begint zo rond 15:00 en 17:00 uur ’s middags. Vroeger is meestal niet gewenst, want er moeten nog boodschappen worden gedaan en het één en ander moet nog worden voorbereid.
In sommige gevallen verdwijnen de vrouwen dan naar de keuken. Daar babbelen ze graag met elkaar en helpen eventueel met het klaar maken van het eten. Terwijl de mannen in de woonkamer gaan zitten en over praktisch alles praten … behalve … het weer en het werk. Dat is werkelijk taboe.

Onbedoelde seksescheiding.

Deze seksescheiding treedt trouwens niet altijd op. Het is gewoon een voorbeeld hoe het er bij onze plaatselijke Filippijnse gemeenschap aan toe gaat. Maar ik heb ook al genoeg Filippijnse feesten meegemaakt waarbij de mannen en vrouwen gemengd op de aangegeven plekken aanwezig zijn. Het grote verschil bij de meeste in Nederland gehouden feesten waarbij die seksescheiding onbewust optreedt, wordt enkel veroorzaakt omdat de vrouwen naar elkaar toe trekken omdat zij vaak van Filippijnse origine zijn en dus graag in hun eigen taal met elkaar willen babbelen. Dat dit dan toevallig in de keuken gebeurt is wel inderdaad … omdat de vrouw in de keuken staat.
Kijk mij er niet op aan. Ik heb het niet verzonnen.

Ik loop nog een keertje.

Afijn. De groep mengt zich toch vanzelf weer. Want zo rond de klok van 18:00 of 19:00 is het eten klaar.
Iedereen wordt uitgenodigd om in een lopend buffet zijn eigen bordje vol te scheppen met allerlei heerlijke Filippijnse maaltijden. Er zijn twee of drie soorten rijst, veel vlees, Menudo, Ampalaya, Embutido, loempia en nog veel meer. En de borden mogen vol hoor!

Even na het eten wordt de karaoke uit de kast gepakt en het wordt vanzelf een gezellige boel.
Eten spoort mensen aan om over meer te praten dan de standaard afgezaagde gespreksonderwerpen. Oké, vervolgens gaat het ook wel veel over eten en andere Filippijnse gewoontes. Maar als je dat niet zint, dan ga je gewoon naar een Spaanse party of snij zelf eens iets origineels aan.

Toe.

Hey! En er is ook nog een toetje.
Dus heb je nog een plekje vrij? Want er moet nog plaats gemaakt worden voor een flink schep ijs gevolgd door een plak cassava. Maar elke andere Filippijnse dessert is welkom natuurlijk. Meer Filippijnse toetjes zijn hier te vinden.

Nu denk je natuurlijk dat we na het dessert wel eens eindelijk een keertje klaar zijn. Maar nee, ook na het toetje volgt er nog wat waarvan het de bedoeling is dat we er onze inwendige ik mee vullen. Want met zoveel eten en heerlijke versnaperingen blijft er toch nog steeds wel iets over.
Wanneer het feest is afgelopen gaan de gasten naar huis en krijgen een plastic zakje met daarin in aluminium folie verpakte kliekjes mee die je thuis nog lekker mag opeten.

En zelfs als je nu toch echt vol zit of dat kliekje nou niet echt lekker vindt, dan komt het eten toch nog op een goede plek terecht. Dit kliekje heet niet voor niets ‘doggybag’.

image by MastaBaba & Marcel030NL, edited by Gsorsnoi 

Nou wij in elk geval zeker!
We hebben een paar vrouwelijke politici bereid gevonden even voor ons te poseren. En … euh … voilá! Zie hierboven het resultaat.

Ik ga niets meer weggeven behalve vertellen dat de Reuze Navelpad van deze maand flink pittig is. Dat wil zeggen: als je geen idee hebt op wie je moet stemmen.

Voor degene die de spelregels nog niet kennen:
De bedoeling is dat je uit de onderstaande reeks rare woordcombinaties bekende Nederlanders ontdekt door het anagram op te lossen. We noemen dit ‘ontanagrammaniseren’. Soms geven we tips weg. Soms niet.
Je kunt de antwoorden kwijt in de comments. De Reuze Navelpad zal dan achter de anagrammen vermelden wie ze geraden heeft.

Ook willen we graag wat valkuilen inbouwen zoals dubbele bekende Nederlanders met twee anagrammen of anagrammen die helemaal niet naar bekende Nederlanders leiden.  En soms verklappen we of ze er in zitten en hoeveel.

Deze maand niet.

Succes met ontanagrammaniseren!

• Hema Gevaren Mix (geraden door BoB)
• Eeneiig Pilon Pin (geraden door Johan Veenhof)
• Krielrif Genre (geraden door BoB)
• Oorrugvinnen Meebetaald (geraden door Sandra)
• Hyena At Braakbal (geraden door BoB)
• Bellende Roomijsjes (geraden door Sandra)
• Oh Belastingen Vreten (geraden door Sandra)
• Kistje Kleerhaakmotjes (geraden door PVVer)
• Snif Trams Rammen (geraden door Sandra)
• Patatje Tronen (geraden door Sandra)
• Darmnat Van Mij (geraden door BoB)
• Behaaglijke Nu Witten (geraden door BoB)
• Pieters Eerste Kaaslaag (geraden door Sandra)
• Jan Jans Agina Tand (geraden door Sandra)
• Cargo Sujet (geraden door Sandra)
• Oraal Van Drank (geraden door Sandra)
• Tutu Krabsalade (geraden door BoB)
• El Harm Bram Yvon (geraden door BoB)
• Schim Dramatiseren (geraden door Sandra)
• Pokemon Gras (geraden door BoB)
• Onbetaalbare Roemers Sint (geraden door PVVer)
• Evenmin Rookwet (geraden door PVVer)
• Hij Ineens Scheepslantaarn (geraden door PVVer)
• Forenzen Handshake Lijfje (geraden door PVVer)
• Jehova Nerven (geraden door PVVer)
• Natte Topjaren (geraden door BoB)
• Ivoor Nederlagen (geraden door PVVer)
• Gadver Burger (geraden door BoB)
• Laatste Badkuur (geraden door BoB)
• Neuzen Invouw Anarchie (geraden door PVVer)
• Farm League (geraden door BoB)
• Diva Cent Junk (geraden door BoB)
• Noorder Dynamo (geraden door BoB)
• Stem Iets Frisa (geraden door BoB)
• Nirvana Acht Neven (geraden door Culinazi)
• Kopbal Uihuls (geraden door BoB)
• Snol Paadje (geraden door BoB)
• Top Hakblokje (geraden door BoB -> bewuste pluis!)
• Giro Oeverlanden (geraden door Sandra)
• Zonder Vraagtour (geraden door Sandra)
• Datatypen Van Nu (geraden door Sandra)
• Verholen Betastingen (geraden door Sandra)
• Borealis (geraden door BoB)
• Invloed Woordje (geraden door PiCo)
• Rotte Anagram Jicht Yin (geraden door Sandra)
• Kaderen (geraden door BoB)
• Knap Moederland (geraden door PVVer)
• Diesel Dummy Krabobjecten (geraden door PVVer)
• Vies Taalles (geraden en ontpluist door BoB)
• Oh Klef Godje (geraden door BoB)
• Mortels Ouwekoe (geraden door Sandra)
• Lompe Dakranden (geraden door PVVer)
• Knak Bil (geraden door BoB)
• Warme Jarige (geraden door BoB)
• Nasala Dummy Keu (geraden door Paap)

Met vriendelijke reuzel,

Navelpad

PS: Niet zeuren dat het er zo veel zijn. Als je slim bent kun je ze makkelijk binnen een dag allemaal op je naam zetten.

Als dit artikel niet uit de Tycoon Newspaper Archieven komt dan weet ik het ook niet meer.
Het zo teruglezende kan ik niet onderdrukken dat ik automatisch moet denken aan het filmpje Game Over van Romeo Mazzei. Ookwel bekend als onze Retroman. Ook eerder werk van Retroman en artikelen die ik zelf na die tijd heb geschreven doen erg denken aan het thema in dit verhaal: een gamer waarvan de fantasie op hol slaat. De alternatieve werkelijkheid uit een spel doet zich even voor als de ‘echte’ realiteit om aan het einde van het verhaal toch weer als fantasie door te gaan. In een enkel geval eindigt het verhaal in een cliffhanger waarbij de fantasie zich toch op slinkse wijze nog even in onze ‘echte’ realiteit laat zien.

Om het oude karakter van schrijven te behouden heb ik onderstaand artikel bewust niet aangepast. Je leest het, zoals ik het in 2000 heb geschreven:

Ook rond de eeuwwisseling is er iets mysterieus gebeurd.
Ditmaal overviel het buitenaardse onze vriend Bart. Ons Bartje dacht namelijk dat de eeuwwisseling rustig zou verlopen. Maar nee hoor.

Bart zat thuis rustig met zijn ouders in spanning af te wachten hoe of de eeuwwisseling zou verlopen. Zouden de computers op hol slaan? Bleven de kerncentrales nog in stand? En zou de stroomvoorziening actief blijven?
Op het moment dat Bart dit dacht ging het mis.
Het was slechts drie over half twaalf en toch viel de stroom al uit. Bart dacht nog even dat ze de energiecentrales aan het testen waren of ze Milleniumproof waren.
 
Langzaam maar zeker schoof het dak van Bart’s huis open. Het dak van zijn huis was bevestigd met de echte beugel van biermerk Gloorsch. Net als het voetbalstadion de MacArena kreeg Bart’s huis een open dak. Bart keek even met een niet begrijpende blik naar boven. In de lucht zag hij een partij wolken die spiralend boven hem samenpakten. In deze wolken zag hij blauwe en helderwitte schichten. Net als bij onweer. De wolkenpartij nam een zekere vorm aan. Het was net alsof het in een tuut naar beneden kwam zetten. En dat deed het ook!

Bart was dit soort verschijningen natuurlijk niet ongewoon. Vaak zit hij achter zijn Penzium 3 computer spelletjes te spelen waarbij hij in zijn spelletjes vaak te maken kreeg met ongewone taferelen. Zo meent deze computergek te zijn opgenomen in het spel ‘geDoomed door Quake’.
Bart nam er zijn gemak van en ging op de bank liggen met een bak chips en een lekker drankje. En zo aanschouwde hij wat er boven hem gebeurde. Rond de klok van twaalf stortte de elektrische wervelwind op Bart neer. Bart werd bevangen door een enorme elektrische energiestoot. Deze stoot gaf Bart de energie om nog eens een halve centimeter groter te worden. Bart voelde zich oppermachtig.

Helaas, dit is niet de eerste aflevering van ‘Schatje, ik heb mijn kind opgeblazen’. Nee, de gemene Karnamel kwam met zijn poes Israël en hij toverde Bart om in een dwerg. Op Bart’s scherm verscheen het bericht: ‘Game Over’. Bart hoorde zijn moeder roepen: “Bartje, sluit je je computer af? Je hebt nu lang genoeg ‘De inslag van Zen gespeeld.’
 

image by Mara ~earth light~, edited by Gsorsnoi

Na een ziekbed met veel hoofdpijn is het gemakkelijk praten over een kopstoot. Stoot je dan ook nog eens je hoofd aan iets, dan is het helemaal feest.

Trek in een kopstootje?

Des te onbegrijpelijk is het daarom voor mij hoe sommige dieren er een hobby van hebben gemaakt om een beetje kopstoot met elkaar te lopen spelen. Denk maar aan herten of bokken die met de koppen tegen elkaar beuken of de geitjes van de kinderboerderij. De Argali-schaap uit Siberië is daar ook een mooi voorbeeld van.
Oké, oké, het is natuurlijk een beetje onzinnig van mij om te beweren dat ze dit doen om een beetje te spelen. Het kopstoten heeft wel degelijk een functie. Is het niet om uit te maken wie het vrouwtje krijgt in een paringritueel of dominantiegevecht dan is het wel om het territorium te verdedigen tegen indringers van eigen soort of om roofdieren op een afstand te houden.
Of de Pachycephalosaurus zijn hoofd … euh pardon … zijn kop daarvoor gebruikte is nog niet helemaal duidelijk. Wetenschappers zijn het daar nog niet  over eens.

Pachy-wattes?

Waar ik in elk geval hoofdpijn van krijg is zijn naam! ‘Pa-chy-cep-ha-lo-sau-rus’. Dat kan toch geen normaal mens goed uitspreken?  Of jij wel? Waarom in vredesnaam zo’n lange naam? Konden ze dat beest niet Hippopotomonstrosesquippedaliosaurus noemen? Of Breekvoorzichtigjestrotominus. Het effect lijkt mij hetzelfde.
Echter,  buigen wij ons over de werkelijke betekenis van deze naam, dan wordt ons al een hoop duidelijk. De naam staat voor ‘dikhoofdsauriër’. Tsja, daar moet je vast een dikke kop voor hebben om dat te verzinnen.

Misschien ging hij wel boodschappen doen.

Wie weet was deze sauriër wel gewoon een beetje kippig en was hij in het bos bang om tegen een boom te lopen. Er stonden toen zoveel bomen. Dat moet makkelijk kunnen. De bril en het montuur bestonden toen nog niet, zodat hij het moest doen met het zicht wat hem geboden werd.
Heb je dat zelf nooit? Dan ben je lopend onderweg bent naar je werk of je wilt even een boodschap doen en in je hoofd ben je met hele andere dingen bezig. En voor je het weet duikt die schaduw van de lantaarnpaal op en BENG!!!
In de stijl van Roger Rabbit zien we jou in het zwart-wit scheel naast die lantaarnpaal zitten, terwijl er een handjevol van die gele Looney Tunes kanariepietjes om je hoofd vliegen. Geloof mij nou: zou je dan zo’n harde kop hebben gehad, dan had dat toch reuze handig geweest!

Mij duizelt het in elk geval nog.
Biertje?

Bestaat uit: “Bakken met geld” + “vol scheppen (geld)”

Uitgesproken door: NOS nieuwslezer

Het voornaamste standpunt van de Partij Bakfietsen Verbranding is het tegengaan van de verbakfietsing van Nederland. Deze fietsende campers zijn de grootste bedreiging voor onze sociale samenleving waar we in ons land zo trots op zijn. Ze zorgen voor hinderlijke blokkades op de weg die het normale klootjesvolk belet om op tijd op het werk te verschijnen. Tevens zijn zij de grootste bron van wegirritaties waardoor mensen chagrijnig de dag door moeten en zich daardoor slechter kunnen concentreren. Dit leidt tot ontslagen en een verdere achteruitgang van onze economie.

Algehele bedreiging van onze verkeersveiligheid.

De volgende anekdote maakt duidelijk hoe bedreigend de bakfiets is voor onze verkeersveiligheid, onze economie en sociale omgang:

Laatst wilde ik zelf met mijn fiets een weg oversteken. Een groepje fietsers had zich aan de overkant van de oversteek netjes aan de rechterkant opgesteld.
Op een goed moment was er een gelegenheid ontstaan waardoor ik kon oversteken, zodat ik met oversteken begon. Het groepje tegenliggers aan de overkant deed dit natuurlijk ook.

Helaas was er een bakfiets (inclusief twee verwende koters) die er het geduld niet voor daar achter aan te sluiten en besloot de bakfiets dan maar op de linkerstrook te plaatsen waardoor het met mij in botsing dreigde te komen.
Ik werd hiermee voor het blok gezet. Veilig oversteken was er voor mij niet meer bij. Uitwijken kon ik niet, want Wouter op zijn kakfiets moest zo nodig de boel blokkeren. Gelukkig walste hij niet over mij heen, mag zag ook in dat er een probleem was. Alleen toegeven dat hij daarin fout zat was daar natuurlijk niet bij. In plaats daarvan keek hij mij verzuchtend aan alsof hij mij wilde duidelijk maken dat ik hem in een vervelend parket had gedrukt.
Wat moest ik? Ik was mijn oversteek al begonnen voordat hij met zijn kroost in die schuit sneaky vanachter de andere fietsers opdook en mijn oversteek onmogelijk maakte. Rechts van mij begon een vrachtwagen te toeteren.

Het geluk wat we hadden was dat de andere fietsers inmiddels aan de overkant waren uitgekomen, zodat de bakfietser – zoals het hoort – rechts van hem de normale oversteek kon beginnen. Na enig speeksel en fluweel gevloek te hebben geïncasseerd reed hij mij ten slotte rechts voorbij en kon ik veilig naar de overkant.
Onze straatsoldaat riep eens:
“zonder dat we het door hebben, worden we steeds asocialer”. Nou, die gedachte schoot op dat moment wel door mijn hoofd.

Wouter, Merel, Job en Mees het slechtst af bij de PBV.

Femke Halsema mag graag grapjes maken over mijn creativiteit om elk partijstandpunt met bakfietsen in verband te brengen, zoals ze ook deed op het Carré debat. Feit blijft dat zij ( de bakfietsers ) het ons onmogelijk maken ons werk fatsoenlijk uit te voeren en een bedreiging vormen voor de verkeersveiligheid.

In reactie op de stellingen van het Carré debat leg ik hier onze reacties nog eens aan u voor:

• Stelling 1: “Hogere inkomens betalen meer belasting.”
  Standpunt: Tegen.
  Het spreekt voor zich dat die mensen in de maatschappij die het zich (kunnen) veroorloven een bakfiets aan te schaffen meer belasting moeten betalen. Het is daarom onzinnig om alleen de hogere inkomens te laten opdraaien voor de hogere belastingen terwijl er ook mensen met een lager inkomen zijn die van het weinige geld dat ze ontvangen besluiten een bakfiets aan te schaffen. En dan straks aankomen dat ze tegen de bijstand aan zitten.
  Heb je een bakfiets, dan betaal je – net zoals de hondenbezitters hondenbelasting betalen – daarvoor een aparte bakfietsbelasting.
• Stelling 2: “Patiënt moet meer zelf betalen in de zorg.”
  Standpunt: Tegen.
  Uiteraard willen we de kosten in de zorg drastisch terugdringen. Probleem blijft alleen het grote aantal slachtoffers dat door bakfietsers veroorzaakte verkeersongelukken in het ziekenhuis belanden en daardoor met hoge zorgkosten komen te zitten. Oplossing: lasten bij de bakfietser leggen.
• Stelling 3: Werkeloze heeft een jaar recht op WW.”
  Standpunt: Tegen.
  Een jaar is voor bakfietsers te lang.
  Voor mensen die zich niet aan een bakfiets bezondigen: 3 jaar handhaven.
• Stelling 4: “Aftrek beperken huren omhoog.”
  Standpunt: Tegen.
  Laat de bakfietsbewoners deze lasten maar dragen. De hele economische malaise werd veroorzaakt door de teruglopende koopkracht door de bakfietsfietsers.
  Oplossing: Kilometerheffing op bakfietsers. Het geld dat beschikbaar komt in de huizenmarkt steken.

Andere algemene oplossingen:

• Geleidelijke invoering van de bakfietsloze maandag.
• Nieuwe feestdag in het leven roepen: Nationale bakfietsenverbranding.

Integratiebeleid.

Spuit toch ergens een eiland op in de oceaan met een netwerk van bakfietspadasfalt. Er zijn plekken genoeg waar het water toch al reddeloos verontreinigd is, dat we deze plekken best kunnen gebruiken om een bakfietsland van te maken.

Noem me een bakcist, maar ik ben geen racist.

( Dit artikel is bedoeld om te duiden hoe onzinnig je een partijbeleid kunt maken en de draak te steken met één van de parlementaire hobbies: racisme. )
 

Bestaat uit: “Evolueren” + “zich ontwikkelen”

Uitgesproken door: Ben P.

image by Jenny-Vi, edited by Gsorsnoi

Bijna volledig opgaand in zijn lange rode cape zou je gemakkelijk kunnen denken dat we hier te maken hebben met de gebochelde versie van Superman. Alleen heeft deze man een stoffige zwarte pantalon verkozen boven het blauwe tricot met rode slip. Het mag duidelijk zijn dat de cape wel ongeveer de enige gelijkenis is die je kunt vinden met de man van staal. En dan ook nog eens zonder de kenmerkende ‘S’. Met zijn gebogen houding en het beetje piekerige zwarte haar op een overwegend kale schedel valt er weinig supers te ontdekken in dit gestalte.

Kijken we deze man recht in zijn ogen dan moeten we eerst bijkomen van de schrik. We realiseren ons dat we hier een onvermijdelijke gelijkenis zien met Darth Sidious uit Star Wars. Ogen met een verschrikkelijke arglistigheid kijken ons aan. Het groezelige gerimpelde gelaat vertelt ons dat deze man een verbitterd bestaan moet lijden waarin wrok en verkniptheid duidelijk uit zijn ogen en een zuinige grijns vallen af te lezen.

“Graaf Schaurig! Ik heb de pad met mij!” galmde het door het grote vertrek. Het vertrek was een grote gang met het uiterlijk en afmetingen zoals we dat kennen van het schip van een grote kerk. De graaf draaide zich om en zag achter zich twee kleine gedaantes op hem toelopen die er een moment eerder niet waren. Hun schreden werden wisselend verlicht door de stralen die in deze grote ruimte door veel stof werd gebroken. Het schijnsel was afkomstig van een grauw maar veelkleurige glas-in-lood dat het uiteinde van de gang decoreerde. Maar de glorieuze impact in dit vertrek had het reeds lang verloren. De beeltenis was er één van een grote kat die opkeek naar de hemel en de kat aanbad de maan.

“Ach so. Daar ben je dan.” Sprak de graaf kort en met een duidelijke Duitse tongval wanneer Stein Klein met de pad bij hem was aangekomen. Hij keek daarbij afkeurend omlaag naar het bleke bruine lijfje van de pad en was al bezig met zijn conclusies te trekken.
Stein stond erbij te genieten alsof hij een kleine broertje bij zich had en aan zijn vader verlinkte.
“Jij hebt gefaald, is het niet?” De graaf praatte rustig, maar boezemde de pad angst en ontzag in met de krachtige toon van zijn stem.
De pad zweeg even en keek omlaag.
“Het is waar meneer de Graaf. Ik heb geen roem met mij”.
De dunne kleurloze lippen van de graaf sloten zich en krulden ten slotte in een tuitig geheel. Daarbij hief hij zijn rechtervuist naar zijn mond en schiep de illusie alsof hij wijn stond te keuren. Maar eigenlijk kookte hij en telde hij inwendig tot tien.

Had de graaf werkelijk een glas wijn in zijn handen gehad dan had hij de inhoud ervan op dat moment over zijn volgelingen gespreid. Met een breed en streng gebaar zwaaide de graaf zijn vuist naar rechts en beviel Stein: “Breng hem naar het lab en laat hem een energieoverdracht ondergaan. Zo heb ik niets aan diese lammeling!”

Stein knikte en sleepte de pad met zich mee.

In een lager gelegen vertrek, dieper in de berg waarop het slot was gevest, troffen we de pad en een ander gedaante vastgebonden aan op twee operatietafels.
Frank Groot was gearriveerd en had de instructie gekregen Stein te helpen met de energieoverdracht. De pad had gefaald in het volbrengen van zijn missie om slachtoffers te maken in de Nederlandse politiek en had daarmee een leeg pakketje in de vorm van zijn eigen ledige lijfje aangeboden aan Graaf Schaurig.
De graaf was hierdoor natuurlijk ontstemt. Maar alhoewel de pad hiermee zijn plannen had vertraagd, zag hij zichzelf genoodzaakt om de pad op te kalefateren.

Terwijl Frank met zijn grote lijf over de pad gebogen stond om slangetjes en enig apparatuur op de twee lijven te bevestigen werd Stein weggeroepen door de graaf. Hij moest iets voor hem opknappen en Frank redde het blijkbaar wel even alleen.

“Oh Frank. Waarom moet je dit toch doen?” jammerde de kleine pad klagelijk. “Laat die man naast mij toch vrij. Hij heeft meneer de Graaf toch niets misdaan?”
De altijd zeer zwijgzame Frank gaf geen antwoord.
De pad duidde op het persoon links van hem op de andere operatietafel. Het lag er met een tenger en uitgezogen lichaam als tankstation te fungeren van bloed en andere levenssappen voor dit kwakende individu. Het was een man van ergens tegen de vijftig en behoorde nog in de kracht van zijn leven te zijn. In plaats daarvan had Graaf Schaurig die eigenschap bij hem aangeboord en een kasplantje van hem gemaakt.

Frank had zich afgewend naar een instrumentarium en wilde zich net weer op de pad en het andere slachtoffer richten wanneer hij de pad door de lucht zag schieten.
Een sprakeloos wat-is-dit-nu-weer tekende zich op zijn gezicht. Nog sprakelozer was Frank wanneer er een  ninja gelijkende verschijning hem een samuraizwaard op de keel deed rusten en dreigde een appeltje te schillen met zijn adamsappel. De ninja leek zich vanuit het niets tussen de twee operatietafels te hebben gemanifesteerd zoals Stein zich eerder met de pad had verplaatst.

Nog duizelig van het tollen door de lucht probeerde de pad zich te oriënteren en keek vervolgens naar het tafereel bij de operatietafels. Onbewust van wat zich even daarvoor had afgespeeld kon hij de aanwezigen enkel met een schaapachtige blik trakteren.

De ninja wierp hem plotseling snel een zakhorloge toe en schreeuwde de woorden: “Vlucht dwaas!”
De pad ving het zakhorloge en wist niet hoe gauw hij ermee weg moet wezen. Hij koos het hazenpad.
De ninja moest nu gauw handelen.
Nog voor de graaf en Stein het vertrek weer binnen kwamen wierp de ninja vlug een blik op het andere slachtoffer. Hij moest en zou weten wie er misbruikt werd om de pad het buitengewone leven in te blazen. Op de achtergrond langs het gezicht van de ninja zagen we langs het glimmende samuraizwaard een grijns verschijnen bij Frank Groot. De ninja moest zijn greep om het heft van het zwaard verstevigen om deze niet van schrik uit zijn handen te laten kletteren.
De adem van de ninja leek te stokken en stotterde in zijn verbazing:
“J-jij?”

Wordt vervolgd.

Vorig hoofdstuk: Twee kwaden
Volgend hoofdstuk: De roemslurpers

De volgers van dit verhaal die gewend zijn hier een kleine verzameling anagrammen aan te treffen moeten we ditmaal teleurstellen. Je kunt lang zoeken in dit hoofdstuk, maar een anagram zul je niet vinden.
Wanneer de Navelpad zelf weer aan het woord is, zul je de anagrammen weer herkennen aan zijn schuinsgedrukte woordenbrij.

image by Torley, edited by Gsorsnoi

Nietsvermoedend kwaakt de pad er rustig op los, terwijl hij heerlijk aan het genieten is van het koude badje waar zijn weke lijfje in rust. Hij komt met zijn twee oogjes boven water om eens even rond te kijken wat er vandaag te beleven valt buiten de oevers van deze vijver.
Plotseling duiken er van alle kanten vliegen uit de lucht en scheren zich naar het water. Daar waar zij op nog geen meter afstand boven het oppervlak als kleine torpedo´s naar beneden snellen, verschijnt er uit elk van hun brede bekken een lange tong. Tongen zoveel en zo lang dat ze als grijparmpjes werken.

De pad realiseert zich de vergissing hij heeft gemaakt en probeert onder te duiken. Maar het is al te laat. Hulpeloos moet hij zich overgeven aan zijn belagers en merkt hoe het lucht uit zijn lijfje wordt geperst terwijl slierten van tongen zich om zijn glibberige huid wikkelen.
De vliegen tillen de pad uit het water en nemen hem mee in hun vlucht.
Even verderop komen zij aan bij hun zelf gesponnen vliegenweb en smijten de pad in het plakkerige natuurlijke breiwerk naar de eerder buitgemaakte kruisspin. De prooi is gevonden, gevangen en afgeleverd. De koninginnen vlieg ziet het schouwspel hongerig toe en doet zich ten slotte tegoed aan de gekwelde kwaker.

Predator wordt prooi.

Zou het niet raar zijn wanneer we een paar organismen in een voedselketen een ander plekje geven? Doen alsof het puzzelstukjes zijn die je met veel geweld op een verkeerde plaats probeert in te passen?
Dan zou je een rups over een tak zien kruipen met een merel in zijn bek. Een eekhoorn verliest de strijd terwijl hij door een eik wordt verslonden. Katten zijn hun leven niet zeker en worden opgejaagd door muizen en ratten. Met enige fantasie vallen er nog blauwe vinvissen te herkennen in de reusachtige kadavers die drijven in de oceanen. Zij werden opgevreten door tonnen plankton. Miereneters lijken zonder aanwijsbare reden in de grond te verdwijnen. Alleen het geoefende oog ziet hoe hij werd opgeslurpt door één enkele mier.
Ja ook de riviervissen springen tientallen meters hoog op uit het water om de roofvogels in hun vlucht te onderscheppen. Dezelfde tactiek passen ze ook toe wanneer een ijsbeer of een pinguïn zich te dicht bij een wak waagt.

Opgejaagd door vleesetende groente.

Een angstig konijntje ziet met lede ogen aan hoe zijn vader door een vleesetende wortel aan stukken wordt gescheurd. Eenzelfde lot staat de koe te wachten die wordt opgegraasd door het vraatzuchtige gras.
De komodovaraan weet niet waar hij het zoeken moet wanneer hij achterna gezeten wordt door een kudde wilde waterbuffels. Ja en zelfs een leeuw slaat op de vlucht wanneer hij een kudde hongerige olifanten op zich af ziet komen. Maar hoe anders zou hij hebben gereageerd als hij nog steeds een carnivoor had geweest?
Een enorme wijde bek van een pelikaan klapt zich dicht en heeft daarin zojuist een orka gevangen. Enkele wilde zwijnen verschijnen vanuit het struikgewas om zich te goed te doen aan een onschuldige alligator.
Ja en zelfs de giraffe moet oppassen. Voor je het weet wordt hij opgevreten door een stekelige acacia. De boom zou zijn takken aflikken alsof het net een portie spaghetti had gegeten.

Uitgestorven diersoort.

En de mens? Ach. Wie maalt daar nou nog om? Die is lang geleden uitgestorven en heeft eigenlijk altijd al onder aan de voedselketen gestaan.
De laatste Nederlander werd rond 1690 opgevreten door een dodo. Er wordt gezegd dat de laatste Amerikaan werd verorberd in een MacDonalds door een cheeseburger. En een zak friet maakte de laatste Belg buit toen hij hem in het vizier kreeg vanachter de bosjes in de Ardennen.

Pacman: gefeliciteerd met je verjaardag!