Verkoudheid. Bij iedere seizoenswisseling heb ik wel weer last. Wanneer het weer weerbarstig wordt barst bij mij de verkoudheid los. Het is de plotselinge ommezwaai waar ik geen weerstand tegen bieden kan. In één week tijd verdwijnt de schaarse hoeveelheid zon die Nederland bereikt en reikt de herfst met haar buien naar ons uit om ons met een kille knuffel welkom te heten in een nieuw jaargetijde.
Het maakt mij tot een kettingroker, maar dan één zonder nicotine en zonder die stinkende rook. De ene zakdoek heeft haar ondankbare taak nog niet uitgevoerd en via de dichtstbijzijnde prullenbak afscheid van ons genomen of de volgende papieren lap trek ik alweer tevoorschijn uit haar plastic zak. Deze aan een verslaving gelijkende gewoonte begint doorgaans met een paar droge dagen, vooraf gegaan door enkele stille. Laatstgenoemde is de incubatietijd.
Zonder direct al te opvallend de beschuldigende vingers te wijzen, verdenk ik de zondag van 28 augustus jl. ervan mij aangestoken te hebben. Zaterdag en zondag waren de ergste dagen. Je kon geen ‘boe’ of ‘ba’ zeggen – laat staan ‘Warschau‘ – of de bacillen schoten met 150 kilometer per uur door de lucht. Nu kan ik een interessante theorie gaan willen loslaten over waar die bacillen dan blijven als je daarmee moedwillig op de snelweg de maximum snelheid wilt overtreden, maar dat schiet het doel van dit artikel een beetje voorbij. Belangrijker is je te realiseren dat een boterham met pindakaas willen eten op de natte verkoudheidsdagen normaliter niet tot hele smakelijke resultaten leidt. In elk geval niet als je besluit een hap te nemen vlak voor een explosief niesmoment. Ook afwassen heb ik nooit echt praktisch gevonden onder deze condities. Zeker niet met de wetenschap dat er een uitgebreide barbecue vooraf is gegaan aan de totstandkoming hiervan. Dan ben ik meer bezig mijn handen weer af te drogen om een volgende niesbui te ondervangen dan dat ik echt aan het schone sopje toekom. Wat zullen onze gasten opgelucht zijn geweest dat vrouwlief het vlees heeft willen bereiden.
“Iemand nog wat extra saus? Die groene zei je?”
Vandaag is de groene dag aangebroken. Blijkbaar heeft mijn immuunsysteem voldoende kans gehad om de zoute lading naar buiten te bonjouren. Nu is de hardnekkige harde kern aan de beurt. Het zijn die dwarsliggers die zich ongegeneerd ophouden in mijn reukorgaan. Samengeklonterd als een stel opgeschoten tieners schoolt de dikke brei zich samen. Brokken slijm verhinderen mij het gemak er met twee keer snuiten vanaf te komen. Charmant is het nooit en smakelijk allerminst. De zware groene pitten zijn veelal de hardnekkigste. Toch ervaar ik de groene dagen altijd als een stuk effectiever dan de natte. De substanties zijn dan veel meer omvattend en soms lijkt het bijna of er geen einde aan komen zal. Maar het bewijs heb je dan tenminste nog in handen en kun je met een kundig oog inschatten wat hierna nog komen zal. Voor de rode accenten moet je trouwens wel oppassen. Zij waarschuwen je dikwijls tijdig om niet te hard door te blijven baggeren. Het is een alarm waar je niet omheen kunt en voorkomt dat de hersenen niet meer naar buiten komen. Wel zo veilig, en verstandig om het niet te forceren.
Veeg dat zakdoekje nog maar eens nadrukkelijk over die grote dubbele opening om maar zoveel mogelijk bewijsmateriaal bijeen te harken ten teken dat het einde nu eindelijk in zicht is. Gezondheid!
This entry was posted on Monday, September 5th, 2011 at 06:21 and is filed under Alweerwolven, Duimzuigerij, Galbakkerij, Nederlands. You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0 feed. You can leave a response, or trackback from your own site.
Poe hee, dit artikel is nog onsmakelijker dan dat verhaal over die ghoul!
@Retroman: ah, heel mooi, dan ben ik in mijn opzet geslaagd 🙂
Gatver! Wat een verschrikkelijk smerig verhaaltje! Ik zie er helemaal groen door
Ik ben best benieuwd naar de biografie van Wilburt. Hoe zou hij er toch uit zien?
Volgens mij zit ie qua uiterlijk ergens tussen de Hulk en Oscar van Sesamstraat.
Wat hebben jullie toch met Oscar uit Sesamstraat de laatste tijd?
Nu niet groen van jaloezie worden hè, Wilburtje!
Ik heb juist een heel miezerig mannetje voor ogen bij Wilburt! Zoiets als Mr. Mackey uit South Park (m’kay). Toevalligerwijs ook altijd in het groen…
Maar in het verlengde van misdaadspecialist Peter Timofeeff zou de weerman natuurlijk ook gewoon op Peter R. de Vries of John Vermeulen kunnen lijken 😉
Overigens had ik na het lezen van dit verhaal weinig trek meer in mijn broccoli met kaassaus vanavond… bedankt, Wilburt 🙁
Hahaha, mooi verhaaltje. Vooral de alinea van “Vandaag is de groene dag aangebroken.” 😀 28 augustus was ik overigens ook wel bang om verkouden te worden met twee infectiehaarden in ons midden. Gelukkig bleef me dat bespaard 🙂
Kijk nog even naar:
Het is de plotselings ommezwaai […]
Zaterdag en zonder waren de ergste dagen.
[…] om de door zoute lading naar buiten te bonjouren.
Zo, en hierbij heb ik ook mijn eerste artikeltje kunnen aanbieden aan Webtales. Maar of ze daar nou blij mee moeten zijn… 😉
@Retroman: Nee hoor, daar word ik niet zo snel jaloers van. Ben daar bovendien te oud voor (zie onder).
@BoB: vooral die kaassaus doet ‘t ’em! Als je met John Vermeulen trouwens de schrijver bedoelt dan kom je inderdaad al wat meer in de hoek van waar ik op lijk. Met Peter R. de Vries trouwens ook wel, maar die heeft net te veel haar. Daar moet ik ook bij opmerken dat ik wat meer een bolle kop heb. Ook ben ik vaak de leukste thuis (en daar buiten). Alleen is degene waarop Gsorsnoi mij heeft gebaseerd niet meer in leven. Hij overleed op 72 jarige leeftijd.
Foutje van mij, ik bedoelde eigenlijk John van den Heuvel!
@BoB: Nou in dat geval kan ik je verzekeren dat ík meer haar heb. 😉
Heb je het soms over Wim Kan?
Nee, die overleed in ’83 (leven Wiki!).
En hoe oud was hij toen, Wiki-wijsneus?
Dan is het Frans van Dusschoten, bijna altijd de op een na leukste thuis 😛
71, 72? 😉
En Frans … is inderdaad op wie ik gebaseerd ben!
Je laat maar weer eens zien wat een goede tekenaar je bent 😉
http://wsnoi.com/tn/?p=290
Je kunt er in elk geval op rekenen dat Gsorsnoi mijn achtergronden goed zal optekenen. 😛
Vandaag is het trouwens een goeie dag: het zit lekker los. Zakdoeken vol! Dus het einde van mijn verkoudheid is nu in zicht.
Smakelijk!
Hé fijn bedankt! Ik heb het nu ook!
Het weer is zover! Of nee, andersom natuurlijk. 2012 begint bij mij met een natte dag. Aaargh! En ik had nog zo gehoopt op een gezond nieuw jaar…
Weer een groene dag. Pfff!
@Wilburt: je hebt wel erg veel groene dagen! Weet je zeker dat je echte naam niet Martin Arsman is?
Met die identiteitscrisis van Gsorsnoi weet je maar nooit! 😉
Vandaag is het mijn groene week!
Hopelijk morgen tijd voor een ander kleurtje? 😆