Deze uitspraak werd ooit gedaan door mijn voormalige leerkracht in Kunstgeschiedenis. Het is geen bestaand spreekwoord en vóór het publiceren van dit artikel zul je er vast op het internet ook geen zoekresultaten op kunnen vinden.
Of het nou precies het woord ‘met’ of ‘op’ was zoals hij dat toen zei, doet uiteindelijk aan de diepere betekenis weinig af. Waarschijnlijk grapte hij het toen om aan te geven dat een goede tekenaar geen succesvolle beta-leerling kan zijn. Wat zoveel wil zeggen dat iemand die in zijn of haar onderwijsrichting beter exacte vakken kan kiezen, vast niet zo goed kan tekenen. Andersom zijn alfa-leerlingen beter in talen.
Daar zal vast wel een bron van waarheid in te vinden zijn. Toch heb ik mijn Duits en Frans destijds ingeruild voor Natuurkunde en Wiskunde B waarbij ik voor beide respectievelijk een 7 en een 8 op mijn eindlijst haalde.
Dit is best verwonderlijk wanneer je realiseert dat ik tegenwoordig talen nog altijd goed op pik en bij simpele sommetjes als ‘100 – 38’ al diep moet nadenken. Euh!
Toch maar een pretpakket nemen de volgende keer…
Blind visualiseren
Ben ik dus een beetje van beide?
Tekenen ben ik wel altijd een kei in geweest.
Via diezelfde kunstgeschiedenis leerkracht ben ik toentertijd op een kunstacademie binnen gewandeld waar ik een paar maandjes heb vertoefd. Ik hoefde een gezicht maar te hebben gezien en ik kon het de volgende dag ‘blind’ natekenen.
Die kracht om mensen uit het blote hoofd te kunnen natekenen ben ik nooit helemaal kwijt geraakt. Maar het gaat me beduidend minder goed af dan toen het geval is geweest. Sterker nog, ik heb zo lang niet getekend dat ik nog maar eens moet zien dat ik überhaupt nog een stripfiguurtje herkenbaar op papier kan krijgen.
Photoshop en programmeren heeft nu meer mijn aandacht gekregen, waar ik mijn creatieve ei ook goed kwijt kan. Kijk maar naar WSNOI en je weet wat dat ons heeft opgeleverd.
Het mechanisme zien
Ik ben een logische denker, maar echt goed rekenen heb ik eigenlijk nooit gekund. Dit feit herinnert me aan die rekensommetjes op school waarbij je een machine in een werkschrift getekend zag staan. Stopte je er aan de ene kant een getal in, dan kwam er afhankelijk van het opgedrukte rekensommetje aan de andere kant een ander getal uit.
Dat ging mij (en gaat mij nog steeds) altijd goed af. Als ik het mechanisme maar voor me zie.
Zo kijk ik ook naar de rest van de wereld. Ik ben erg sterk visueel ingesteld. D.m.v. mijn fotografisch geheugen kan ik van locaties tot afbeeldingen en van rekensommetjes tot gesprekken als een copy-cat uittekenen.
Handig zo’n Tomtom
Nog altijd weet ik op een map de route uit te stippelen van Koblenz tot Trier waar ik rond 1995 op vakantie geweest moet zijn. Rekensommetjes kan ik alleen oplossen als ik de ‘truc’ maar voor me zie. Uiteraard kan ik onmogelijk alle namen van de mensen die ik in mijn leven heb ontmoet herinneren, maar als ik je gezicht eerder heb gezien zal ik je zeker herkennen.
Dus hoe zit dat dan met die gesprekken?
Heel simpel: ik heb niet altijd een idee wanneer je iets gezegd hebt …
… maar als ik weet wat je gezegd hebt, weet ik ook waar je het gezegd hebt.
Ik moest nodig weer eens gaan tekenen.
This entry was posted on Thursday, February 11th, 2010 at 14:01 and is filed under Astronomisch gedachtegoed, Duimzuigerij, Gevleugelde Uitspraken, Nederlands, Verbaal Genot. You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0 feed. You can leave a response, or trackback from your own site.
Weet je eigenlijk altijd wel wat je zelf zegt of ook alleen maar waar je bent?
Goh, wat knap, de route van Koblenz naar Trier! Gewoon de Moezel volgen….
Nou BoB met dat weten wat je zegt of waar je bent, ik euh… shit, nou ben ik kwijt wat ik wilde zeggen…
Die Moezelroutegrap blijft leuk! 🙂
Nou, ik heb die Moezelgrap een paar keer achter elkaar doorgelezen en de lol is er nu toch echt wel af! 😉
@ BoB: Ik hoop dan voor jou dat je die Moezelgrap alleen gelezen hebt zoals je hier zegt. Want als je hem steeds van boven naar beneden gelopen hebt … dat is best een pokkeneind. Dan is de lol er inderdaad gauw af!
Bedoel je niet de MoezelTrap???
Hey Snorpie, ik keek toevallig gisteren naar een paar van mijn oude tekeningen en toen dacht ik: ‘Gompie, volgens mij tekende ik toen gedetailleerder en preciezer dan wanneer ik nu iets op papier zou zetten!’
Best jammer omdat ik er een stuk meer uit had kunnen halen, maar toch ben ik er niet al te rouwig om. De laatste jaren ben ik gewoon, net als jij, meer bezig geweest met andere dingen, zoals filmpjes maken (en recentelijk retrogames in elkaar flansen), dus wat creatief bezig zijn betreft zit dat wel snor.
Maar goed, nu wil ik dat geheugen van jou even toetsen.
Kun jij je nog herinneren dat we in onze GGD-periode een keer met z’n allen hadden afgesproken, en dat jij toen de helft van de avond bezig bent geweest met het krabbelen van allerlei rare dingbats op een groot vel papier? Uiteindelijk had je dat vel toen naar het werk meegenomen en aan de muur gehangen.
Mijn vraag is nu: WAAR waren wij met z’n allen op die bewuste avond?
Ik zie Snooimans nu heel diep nadenken tegenover me! Misschien moet zijn fotografisch geheugen nog ontwikkeld worden???
Nah, dat kan bijna niet anders dan dat dit bij Wally thuis is geweest.
Ik moest wel even flink nadenken (lees: ontwikkelen) wat je met dingbats bedoelde. Maar ik begrijp dat dat die droedels moeten zijn geweest.
Had Hester die tekening er later niet weer vanaf gehaald?
In teksten locaties herinneren ben ik overigens wel sterker, dan WAT ik WAAR gedaan heb. 😉
niet weten wat ik waar heeb gedaan klinkt mij aardig als de zondagochtenden uit mijn studententijd
Nou Gsnorpelientje, ik denk dat je nog ietsje langer in de doka had moeten blijven, want volgens mij is jouw antwoord incorrect. Het grappige is dat ik het antwoord ook niet meer wist op het moment dat ik de vraag stelde, maar gisteravond heb ik nog even goed in mijn geheugen gegraven, geboord en gespit en kwam ik middels de kracht van deductie uiteindelijk tot de volgende conclusie:
Wat ik mij namelijk als eerste kon herinneren, was dat het papier waarop je die droedels getekend had, het soort papier was wat ze in restaurants onder je bord leggen. Oftewel: de locatie moet wel een restaurant geweest zijn. Daar ik mij slechts twee gelegenheden kon herinneren waarop wij in die periode met de GGD’ers uit eten zijn gegaan, moest het antwoord wel nabij zijn.
Het eerste etentje wat me te binnen schoot was die keer dat we op een zomerse dag op een terrasje in een zijstraat van het Leidseplein aan het eten waren en er plotseling een glimmende limousine voorbij reed met daarin de glimmende kale kop van Vin Diesel, die onderweg was naar de première van ‘The Chronicles of Riddick’ (flutfilm trouwens).
Was dit dan die bewuste droedeldag? Neen. Buiten eten betekent: minitafeltjes! Dus veel te krap om te kunnen tekenen zonder dat je je buurman of buurvrouw van zijn of haar stoel stoot met je ellebogen.
Dat brengt ons tot de enige juiste conclusie: ons tweede GGD-etentje bij restaurant Sukasari in de Damstraat. Omdat ik daar vaker ben geweest (een vriendin van me werkte daar) kan ik me nog goed de kleuren van het interieur herinneren: een soort combinatie van beige/zalm/bruin-tinten, net zoals…… het papier waar jij die droedels op had gemaakt!
Case closed!
In het geval dat mijn verhaal incorrect is hoor ik het graag, want mijn geheugen is bij lange na niet feilloos!
Moedige poging Retroman, maar wat mij betreft nog geen closed case.
Ik kan me namelijk niet herinneren dat ik met een papieren placemat onder mijn armen vanuit de Damstraat in de tram of in de benenwagen ben gestapt om vanuit Amsterdam CS mijn weg richting huis te vervolgen alwaar ik in een coupé zittend het droedelige kunstwerk met mijn leven zou moeten hebben beschermd tegen kreuken.
Dat zou ik me toch echt wel moeten herinneren!
Tenzij één van de andere aanwezige GGD-ers dingbat-oppas heeft gespeeld die avond, zodat het makkelijker was om die nachtwacht de volgende dag mee te nemen naar de Nieuwe Achtergracht.
Misschien heb je hier wat aan:
– Naast een groot papieren vel had Wally ook tekengerei. Tenzij ik vanaf een pizza-palet met tomatensaus de droedels heb zitten vingerverven zou ik niet weten hoe ik in het restaurant aan een POTLOOD of PEN kon komen. Dat wil zeggen: als ik die niet toevallig bij me had.
– Zeggen het getal 7 en de muurtekening van Wally je iets?
Ik begin er steeds zekerder van te worden dat het bij Wally thuis moet zijn geweest. 😉
Hmm…grappig, ik zal binnenkort eens aan Sjaan en Wally vragen of ze het nog weten, want ik vind mijn eigen antwoord nog steeds iets aannemelijker :p
– Wat het raadsel van het tekengerei betreft: ik heb altijd pennen en potloden bij me wanneer ik op stap ga, dus ik zou ze aan je geleend kunnen hebben. En zo niet, dan zou ik het wel aan de bediening gevraagd kunnen hebben.
– Denk eens aan het papier waar je de droedels op had gemaakt. Volgens mij was dat geen gewoon A4’tje of A3’tje maar van dat restaurantpapier. Of heb ik het fout?
– Enneh…het vervoeren van het stuk papier is toch precies hetzelfde of je nou bij Wally of in een restaurant zou zijn geweest? In beide gevallen had je het mee moeten zeulen. Misschien had je een tas bij je om het in te doen? Misschien was die avond wel iemand jarig en had jij een tas vol kado’s, die je daarna mooi kon gebruiken voor het papier.
– Het getal 7 en de muurtekening van Wally zeggen me niets! Leg eens uit?
Wel komisch zeg, dit oprakelen van triviale herinneringen 😀
Zeker, dit meerkeuze-verleden levert een interessante dicussie op.
– “Seven, that’s the time we leave at seven…” euh sorry, ik liet me even gaan. Dat is een stukje songtekst van het liedje ‘Sentimental Journey’. Wel een toepasselijke titel trouwens. De songtekst niet. Volgens mij kwamen we om 7 uur binnen bij Wally.
Maar met Seven bedoel ik de film Seven, die we bij Wally thuis hebben gekeken.
– Wally was, indien ik het me goed herinner, bezig met een muurschildering van Ajax(?) op zijn woonkamerwand. Die was nog niet af. Maar door onze wederzijdse interesse in de kunst liep ik met Wally mee naar het kamertje erachter waar zijn tekenspullen en andere zaken stonden opgesteld.
Met hem zo pratende over zijn pogingen de wereld van zijn meesterwerken te kunnen overtuigen moet ik spontaan hebben gedacht: “Wally, je tekenspullen of je leven: ik moet nu echt even wat droedels gaan tekenen op het grootste papier dat je me kunt aanbieden, want een jaar of 4 van nu zal een zekere Retroman een aanslag doen op mijn geheugen en dan is het van levensbelang dat ik me dit nog herinner!”
Tijdens het kijken van die film Seven heb ik de salontafel opgeeist en ben er op los gegaan.
Zo ongeveer moet het gegaan zijn …
… denk ik …
Oh ja, zo maar een vraagje: zou het niet logischer zijn geweest als ik Wally had gevraagd de tekening de volgende dag voor me mee te nemen?
Het formaat van de tekening klopt wel trouwens. Dat is zeker geen A4 geweest.
Misschien moeten we Anneke eens vragen. Die heeft een half jaar met haar rug tegen deze tekening moeten zitten.
😛
Haha, the plot thickens!
Weet je wat, ik schakel zodadelijk even een hulplijn in!
Hou je mail in de gaten…
haha, ik zal vertellen wat ik nog weet van die bewuste avond: tijdens het eerste verhaal met droedels meteen dacht ohja dat was toen zo apart van paul dat hij de hele tijd aan het tekenen was terwijl hij iets leuks miste , want paul je ging maar door en ik dacht toen wat zonde, waarschijnlijk van het lekkere eten, want jullie weten hoe ik over eten denk. ook dacht ik meteen aan de tekeningen op een placemat . En deze heb je inderdaad niet zelf meegenomen, maar een van de anderen die de tekeningen op meer waarde hebben geschat dan de kunstenaar zelf. Of als grap op je werk hebben opgehangen. Dit was hoogstwaarschijnlijk Wally. kan ook evetueel romeo zelf zijn geweest. Ik denk zelfs dat jij Paul al een trein aan het halen was en dat een van ons het mee hebben genomen. we moeten wally ook hierover vragen die onthoudt ook veel, Ik wil weten waar het was. Kan zeker sukasari zijn geweest, zeker niet daar waar vin diesel rond liep, want toen was ik het enige meisje en het was nog buiten en licht nee de avond van de droedels was duurde tot later en melihat was er ook bij, want we hadden allemaal verzoekjes om paul te laten tekenen. Hebben we nergens anders een keer gegeten?? niet bij een italiaan in de buurt van het leidsche plein op een hoek ofzo. benieuwd wat wally nog weet….ik ga hem mailen
Bedankt voor je reactie, Sjaan!
…En een kettingmailtje is in werking gesteld 😀
Stiekem vind ik het eigenlijk best amusant dat we nog steeds niet 100% weten hoe het is gegaan. Misschien vallen alle puzzelstukjes pas op hun plaats nadat we onze voltallige vrienden- en kennissenkring hebben lastiggevallen via de e-mail!
ik als CADCAMMER ben dan zeker ook een pretletter. ik kan allebei
Als je zo goed kon tekenen waarom dan nog programmeur worden? Je tekende toch fantastisch?
@Sandra: Programmeren kan hij nog beter! Kijk maar eens rond op deze site.
Sandra en BoB:
Beide bedankt, ik voel me erg gevleid!
[…] “Met een goede tekenaar kun je niet rekenen” […]