By karelriemelneel | February 7, 2012 - 6:04 am - Posted in Duimzuigerij, Nederlands, Scherpe Blik, Tycoon Newspaper Archieven

image by j_denim, edited by Gsorsnoi

GOHES CITY  – Een 16-jarige Nederlander is tijdens een popconcert opgepakt, omdat hij diverse leeftijdsgenoten van het andere geslacht onzedelijk zou hebben betast. De ontuchtige handelingen vonden plaats tijdens een optreden van Lady Haha, die tijdens haar Europa Tour ook Gohes City aandeed. Tevens zou hij seksuele handelingen hebben verricht terwijl hij met zijn lichaam tegen de vrouwelijke concertgangers had staan wrijven.
De jongeman werd eerder al opgepakt voor frotteurisme in het openbaar vervoer. Hij zou jonge vrouwen ongewenst hebben aangeraakt bij het in- en uitstappen van de trein door te grijpen naar de billenpartij en geslachtsdelen. Frotteurisme is het seksueel opgewonden raken door lichamelijk contact met onbekenden. Deze onzedelijke handeling geldt als een strafbaar feit.

By wilburteerman | December 16, 2011 - 6:00 am - Posted in Alweerwolven, Duimzuigerij, Nederlands, Tycoon Newspaper Archieven

B-b-b-bibber. H-het is k-k-k-koud. D-de mussen v-v-v-vriezen d-dood op het d-d-dak. I-inmiddels i-is het 27 g-g-g-graden… o-o-o-onder nul. D-de eind-r-r-redacteur laat mij met dit k-k-k-klote weer d-dit idiote w-w-w-weerbericht op-l-l-lezen in de v-v-vries-k-k-kou. E-en ik s-s-s-sterf er ook v-v-v-van. E-e-e-er komt damp uit mijn m-m-m-mond d-die d-d-d-direct be-v-v-vriest en er h-h-h-hangt een ijs-p-p-pegel aan mijn Unox-w-w-w-w-… m-m-m-muts. B-b-b-bibber ende ik heb het k-k-k-koud. B-b-b-bibber. M-m-m-morgen wordt het g-g-g-gelukkig 25 graden, m-m-m-maar ook o-o-o-onder n-n-n-nul. E-e-e-en nu b-b-b-kijken jullie het m-m-m-maar. Ik g-ga naar b-b-b-binnen!

image by Bash_Din, edited by Gsorsnoi

Opgevist uit de Tycoon Newspaper Archieven publiceren wij vandaag het eerste hoofdstuk van de ‘Lugubere avonturen van Graaf Schaurig’. Aanvankelijk wilde ik de vier eerder geschreven hoofdstukken in glorie herstellen en achter elkaar herschreven online zetten. Wellicht dat dit nog een keer gebeurt, maar vooralsnog houden we het even bij dit ene deel, dat zich prima op zichzelf laat lezen. Vanuit het originele verhaal was het vooral de bedoeling een gepersifleerde versie van ‘Het monster van Frankenstein’ neer te zetten, waarbij de monsters zelf de hoofdrol opeisen. Hoe dat er in toekomstige publicaties uit gaat zien laat ik nog even in het midden. Ik weet namelijk dat Victor Anished ook ooit iets geschreven heeft over de bizarre jeugd van de gruwelijke graaf, die ik liever eerst een keer laat terugkomen. Maar helaas lijken met zijn verdwijning, ook zijn artikelen in rook opgegaan.

DUITSLAND – ZWARTE WOUD: Een kleine zwarte gedaante fladderde langs de nachtelijk hemel dat met een dikke mist was doortrokken. Alleen het heftige geklapwiek van het figuurtje maakte dat het opviel tussen de inktzwarte lucht en de takken van de bomen. Het enige licht, dat afkomstig was van een troosteloos bouwwerk, bescheen deze mistslierten die onheilspellend afstaken tegen al deze groezelige zwarte donkerte.

Te midden van deze deerniswekkende toestand was een bouwvallig slot gesitueerd. Vier spitse torens staken spottend richting het uitspansel. Ingestorte muren en de aanwezigheid van modderige mossen ontsierden het eens zo mooie kasteel. Nu had het geheel meer weg van een deprimerende ruïne. Ongedierte tierde er welig en stinkende dampen stegen uit de slotgracht op om de adem af te snijden met een scherpte als dat van ijzige kou.
Een vleermuis vloog de burcht binnen door de gaten die in het raamwerk waren gevallen. Het was hetzelfde diertje wat we eerder al zagen fladderen. Eenmaal binnen vloog hij met onverminderde snelheid langs de vele paarsbruine wandtapijten welke allen waren doorweekt met vettige stof. Langs deze wanden hingen eveneens de grote en afzichtelijke portretten van graven die er eerder in dit slot de dienst uitmaakten. Ook deze portretten waren voorzien van enkele millimeters stof, zodat hun huiveringwekkende voorkomens er nog dreigender door uitkwamen. Lege demonische ogen met doorborende blikken leken je te volgen mocht je het lef hebben aan de doeken voorbij te lopen. Naast deze griezelige portretten stonden er in de hallen ook beelden. Beelden van duivels, leeuwen, slangenmensen, draken, helse honden en zeemonsters. Allemaal waren ze even beangstigend.

De vleermuis streek neer naast twee stalen operatietafels, midden in een hoge ruimte waarin apparatuur stond opgesteld van uiteenlopende aard. Verspreid over andere tafels stond divers glaswerk, zoveel dat je haast zou denken dat de eigenaar ervan er een obsessie in had. Maatkolven, reageerbuizen,  pipettenrekken, erlenmeyers gevuld met verschillende gekleurde vloeistoffen, waterdampdestillaties, filtreerunits en trechters, je kon het zo gek niet bedenken of het was er. Ja, ook een vacuumapparatuur en een heus labyrint van een destillatieconstructie maakte deel uit van de verzameling. Natuurlijk vonden we er ook centrifuges, pompen, stoomturbines, autoclaven, vitrines met chemicaliën, reinigingsmaterialen en een flinke kapstok behangen met gasmaskers, doktersjassen en brillen om veilig mee te kunnen werken. Maar het type materiaal wat je daarnaast veel aantrof was een uitgebreid instrumentarium dat zowel een gemiddelde chirurg of slager niet zou misstaan: arterieklemmen, incisiescharen, hechtmateriaal, wondhaken, scalpsels, modelleermessen, ribbenspreiders, hamers, bijlen, vleesbrekers, uitbeenvorken… om eng van te worden.
Toch was er nog één set objecten die deze hele compilatie tot een nog merkwaardiger geheel wisten te maken; rondom de operatietafels stonden, met een tussenafstand van anderhalve meter tot iedere tafel, vier grote kegelvormige installaties opgesteld die waren bedoeld een vorm van energie op te wekken waar men in de tijd dat dit verhaal zich afspeelt, nauwelijks nog mee bekend was.

Op de tafels lagen twee gedaantes. Eén ervan was klein, wat breed in zijn schouders en was op zijn bovenlijf voorzien van ietwat ruige zwarte beharing. Hij had een muizig gezicht en ook op zijn schedel voorzien van een flinke bos krullend haar. Een vergissing hem te vergelijken met één van Tolkiens hobbits was zo gemaakt. De tweede van het stel was aanmerkelijk langer. Hij had rood haar dat wat korter en piekerig was. Zijn postuur was dat van een magere slungel en zijn handen waren onredelijk groot. Een opvallend detail was het ontbreken van zijn adamsappel. Op de plek waar die hoorde te zitten, was daarvoor in de plaats een kuiltje zichtbaar. Beide waren halfnaakt en vanonder bedekt met een wit laken. Smetteloos was die allerminst. Her en der vond je nog duidelijke aanwijzingen die verwezen naar operatieve handelingen die konden zijn uitgevoerd door een beul. Uit het bovenlijf staken op verschillende plaatsen slangetjes uit het lijf. Deze waren aangebracht met pleisterdrukkers en in hun halzen waren bouten en popnagels zichtbaar.

Plotseling steeg er naast deze opstelling een grijze wolk op die even snel in volume aanzwol als dat deze later weer verdween. Een sissend geluid was hoorbaar alsof iemand koud water in een hete pan gooide. In de optrekkende waas werd gauw een nieuwe gestalte zichtbaar. Het gebochelde gedaante dat erin verscheen, had zijn armen in de lucht gestoken. Zijn handen waren in operatiehandschoenen gestoken en wezen strak naar beneden. Twee arglistige ogen werden zichtbaar op een misvormd gelaat. Ze waren zo duister en hol dat je het idee kreeg alsof je recht in de krochten van de hel keek. Het gezicht van deze man was zo rijk met rimpels bezet, dat de wallen onder beide ogen uit drie platte maar vette kwabben leek te bestaan. Hij was gekleed in een lange doktersjas en stond in deze contreien bekend als een graaf met dictatoriale karaktertrekken. Deze man, was de verschrikkelijke Graaf Ignatz Schaurig.

Buiten scheurde een donderslag de griezelige stilte uiteen, vlak nadat een lichtflits het firmament verlichtte. Het was de energiebron waar Graaf Schaurig vol enthousiasme naar verlangde. Het enige wat de kille graaf nog stond te doen was een schakelaar over te halen op het moment dat de bliksem zou inslaan.
Het moment was daar. Een ingewikkeld uitziend apparaatje dat gewoon een klok moest voorstellen en voornamelijk bestond uit hout en koper, gaf het tijdstip aan van 0:07.
Graaf  Schaurig sprak met een overduidelijk Duitse tongval:
“Welterusten stad die zijt gedoemd. Sluit U beide ogen en slaapt lekker. Want één bliksemschicht is voor Frank Groot und Stein Klein die wekker…”
En inslaan deed die bliksem. Via een gemonteerde ijzeren pen op het dak sloeg het weerlicht langs één van de spitse torens van het slot recht in de vier grote kegelvormige energieopvangers. Kort daarop kwamen de twee afzichtelijke monsters op de tafels langzaam tot leven. Ze rezen hun bovenlijf op en staken hun armen recht naar voren. Hun handen hingen er even slapjes bij als eerder de graaf de zijne naar beneden had gestoken. Ze stonden op van de tafels en liepen richting Graaf Schaurig.
“Ja, stop u maar, meine Freunden. Muhahahaha! Frank Groot und Stein Klein zijn geboren…”

By tinusicket | November 15, 2011 - 12:14 pm - Posted in Nederlands, Tycoon Newspaper Archieven

Karel Riemelneel behoeft eigenlijk allang geen introductie meer. Toch kwam ik onlangs in de Tycoon Newspaper Archieven het volgende artikel tegen waarin hij tijdens één van de eerste papieren versies van de Tycoon Newspaper door mij aan ons werd voorgesteld:

Gekleed in een donker driedelig pak kwam er gisteren een besnorde figuur de redactie van de Tycoon Newspaper binnenstappen. De grof gebouwde man maakte zich bekend als Karel Riemelneel en beweerde alle kennis te hebben over zaken die zich in de ondergrondse wereld afspelen. Criminelen zoals Tony Vijzeldoorn en Ibrahim Alaskha werden reeds door hem ontmaskerd. Johan Bestebuurtje stond bekend als een goede vriend, maar Karel Riemelneel weet inmiddels wel beter. Volgens hem zou het een schuilnaam zijn van de Japanner Shoko Asahara Harakiri die aan zijn geelhuidige schuldeisers probeerde te ontkomen, maar kwam door een ongeluk om het leven toen hij een appeltje probeerde te schillen en zijn buik open sneed.
Of Riemelneel inderdaad een aanwinst is voor onze redactie zal nog moeten blijken. Als het zelf maar geen crimineel is, want die gaan over lijken!

By rinaoddel | October 11, 2011 - 7:31 am - Posted in Duimzuigerij, Nederlands, Tycoon Newspaper Archieven

image by jkbrooks85, edited by Gsorsnoi

Eerdaags verschijnt mijn portret hier op de Tycoon Newspaper en zal er wat worden verteld over hoe ik hier verslaggeefster ben geworden. Tijdens het schrijven van dat portret en het zoeken naar oude artikelen heeft Gsorsnoi nog een aantal ongepubliceerde schrijfsels van mij gevonden. Van één ervan hebben we ons altijd afgevraagd of we die nou nog wel uit de Tycoon Newspaper Archieven moesten opvissen en publiceren. Want tjonge jonge, wat is ie flauw! Maar ja, heeft het schrijven van flauwe informatie ons er ooit van weerhouden iets in deze krant te zetten?

Wat eten wij vandaag is toch altijd weer de hamvraag als het er om gaat wat wij vandaag zullen eten. Als ik nu om ham vraag dan kan ik erop rekenen dat het op is. Daarom doen wij een greep in de vlaflipperkast. Alvorens wij ergens mee aan de slag gaan sla ik de room vast op. Want om slagroom te kunnen maken moet je een goeie honkballer zijn. Maar behoed je voor een enorme hoeveelheid slagroom, anders schrik je je straks een hoedje. En aangezien we nu niet echt zitten te wachten op een slaghoedje, slaan we de room dan toch maar even over. Misschien dat er nog een roomsoesje in zit, maar dat wordt bij nader inzien ook weer zo’n troep. Dus sturen we de troepen met slaghoedjes naar Rome. En als ik dit nu eens goed nalees, slaat dat ook weer helemaal nergens op.
Nu graaf ik toch een diep in mijn hersenstam. Want voor zover ik mij herinner, moet ik nog wel ergens de ingrediënten hebben liggen voor hersenstampot. Neem bijvoorbeeld mijn stamvader. Hij kan namelijk erg hard stampen. Hij stamt vanaf het allereerste deel van de stamboom. En dat begrijp ik dan weer niet. Want een stamboom begint toch ergens in de takken? En op de stam sta ik zelf. Mijn voorvaders kunnen trouwens al überhaupt mijn stamvaders niet zijn. Ik geen voorvader maar een voormoeder en die was een stam-pot. Maar goed, nu begin ik aardig te stamelen. En dat bewijst maar weer dat ik een ras echte stamgast ben.
Daarom gaan we nu over naar de jus. In de tuin heb ik nog een juslepelaar staan die ik mooi met jus kan opdienen. Ik heb alleen geen juslepel merk ik nu. Dat is balen. Eerst ging mijn slagroom al naar het slagveld in Rome, hersenstamppot zit er ook niet in omdat mijn voormoeder stam-pot was, en nu blijk ik ook al geen juslepel te hebben. Gelukkig ben ik aardig lenig, dus legde ik de lepelaar lekker in de lengte aan een leiband. Het is namelijk het geval dat ik vroeger zeer veel ervaring heb opgedaan bij het lezen in kookboeken. Leergierig dat ik was luisterde ik altijd naar mijn intellectuele leraar hoe hij voorlas uit erg leerzame leesbare legendarische lectuur dat handelde over een levengevaarlijke loslippige lanterfantende lesbische lichtekooi. Mijn ondertussen geliquideerde leraar bleek een enorme leugenaar. Hij legde mij later uit dat het eigenlijk een lofdicht was dat ging over het logaritme van een logistieke loempia.

By rinaoddel | February 2, 2011 - 1:39 pm - Posted in Duimzuigerij, Nederlands, Tycoon Newspaper Archieven

image by justDONQUE, edited by Gsorsnoi

‘k Ben opgetogen
Ik kijk om me heen
Alles lijkt nu anders
Mijn hoofd doet raar en ik voel me vreemd
Toch weet ik wel wat dit gevoel voor oorzaak heeft
In gedachten voel ik mij zelfs al bevrijd
Kan mijn pas niet vinden
Maar natuurlijk die heb jij

Ik moet pinnen
Pinnen om de hoek
Pinnen uit de muur
Ik wil pinnen
Pinnen sinds de dag
Dat het geld er is
Pinnen
Pinnen om te shoppen
Nee, ik kom niet tot bezinnen
’t Geld is binnen

Verplichtingen voor vandaag heb ik reeds geannuleerd
En zonder iets te zeggen, mijn pasje klaar te leggen
Ben ik naar mijn bank gesmeerd
En ik vraag me af waarom ik doe wat ik nu doe
Maar van lekker winkelen voel ik mij vrij
Ik lijk gek te worden
En man wat ben ik blij!

Ik moet pinnen
Pinnen bij de bank
Pinnen in een shop
Ik wil pinnen
Pinnen sinds de dag
Dat het geld er is
Pinnen
Pinnen om te shoppen
Nee, ik kom niet tot bezinnen
’t Geld is binnen

Aan het einde van de maand had ik bijna niets
’t Geld ging steeds iets harder
Ik pak nu gauw mijn fiets
Ik sta voor de keuze
Haal het eraf of druk op ‘NEE’
Besluit de angsten van me af te slaan
En met mijn PIN aan de gang te gaan
Mijn vinger op ‘AKKOORD’ gedrukt
‘Pas geblokkeerd’ oh nee, oh nee!

Ik moet pinnen
Pinnen om de hoek
Pinnen uit de muur
Ik wil pinnen
Pinnen sinds de dag
Dat het geld er is
Pinnen
Pinnen om te shoppen
Nee, ik kom niet tot bezinnen
’t Geld is binnen

Pinnen bij de bank
Pinnen in een shop
Pinnen sinds de dag
Dat het geld er is
Als ik ervan droom
Als ik eraan denk dat ik weet dat ik bevrijd ben
Als ik me verveel of mezelf weer eens kwijt ben
Pinnen in om de hoek

Ik moet pinnen
‘Geld is binnen
Ik wil pinnen

Pinnen…

By karelriemelneel | August 8, 2010 - 4:58 pm - Posted in Duimzuigerij, Nederlands, Tycoon Newspaper Archieven

image by jm3, edited by Gsorsnoi 

Na een heftige explosie in de Franjéstraat in Baarlem stond afgelopen zaterdagmiddag een deel van de winkelstraat blauw van de rook.

Door een ongelukkig voorval heeft een zware ontploffing plaatsgevonden in de verlichtingswinkel ‘Ja, Allicht’. De vrouw van de lampenboer zal zijn nog overgebleven peertjes een flinke poetsbeurt moeten geven nadat zij zichzelf van de schade en het enorme verlies heeft hersteld. Eigenaar Oswald Ram is niet meer. De zwaargetroffen echtgenote Petronella Ram meldt nog beverig hoe de heer Ram bij een ongeluk met een stapel exploderende TL-balken om het leven kwam. Petronella had haar man al eerder gewaarschuwd over de opslag van de 650 stuks tellende antieke TL-balken.
“Met een paar stevige touwen zaten deze vastgesnoerd in het magazijn. Maar toen afgelopen week de heer Ram een volgende TL-balk aan zijn collectie toevoegde brak één van de onderliggende TL’s doormidden. Het gas in één TL-balk is niet gevaarlijk. Maar 650 exploderende TL’s overleeft niemand.” aldus mevrouw P.Ram.

By achmedlien | June 5, 2010 - 12:00 pm - Posted in Nederlands, Tycoon Newspaper Archieven

Als dit artikel niet uit de Tycoon Newspaper Archieven komt dan weet ik het ook niet meer.
Het zo teruglezende kan ik niet onderdrukken dat ik automatisch moet denken aan het filmpje Game Over van Romeo Mazzei. Ookwel bekend als onze Retroman. Ook eerder werk van Retroman en artikelen die ik zelf na die tijd heb geschreven doen erg denken aan het thema in dit verhaal: een gamer waarvan de fantasie op hol slaat. De alternatieve werkelijkheid uit een spel doet zich even voor als de ‘echte’ realiteit om aan het einde van het verhaal toch weer als fantasie door te gaan. In een enkel geval eindigt het verhaal in een cliffhanger waarbij de fantasie zich toch op slinkse wijze nog even in onze ‘echte’ realiteit laat zien.

Om het oude karakter van schrijven te behouden heb ik onderstaand artikel bewust niet aangepast. Je leest het, zoals ik het in 2000 heb geschreven:

Ook rond de eeuwwisseling is er iets mysterieus gebeurd.
Ditmaal overviel het buitenaardse onze vriend Bart. Ons Bartje dacht namelijk dat de eeuwwisseling rustig zou verlopen. Maar nee hoor.

Bart zat thuis rustig met zijn ouders in spanning af te wachten hoe of de eeuwwisseling zou verlopen. Zouden de computers op hol slaan? Bleven de kerncentrales nog in stand? En zou de stroomvoorziening actief blijven?
Op het moment dat Bart dit dacht ging het mis.
Het was slechts drie over half twaalf en toch viel de stroom al uit. Bart dacht nog even dat ze de energiecentrales aan het testen waren of ze Milleniumproof waren.
 
Langzaam maar zeker schoof het dak van Bart’s huis open. Het dak van zijn huis was bevestigd met de echte beugel van biermerk Gloorsch. Net als het voetbalstadion de MacArena kreeg Bart’s huis een open dak. Bart keek even met een niet begrijpende blik naar boven. In de lucht zag hij een partij wolken die spiralend boven hem samenpakten. In deze wolken zag hij blauwe en helderwitte schichten. Net als bij onweer. De wolkenpartij nam een zekere vorm aan. Het was net alsof het in een tuut naar beneden kwam zetten. En dat deed het ook!

Bart was dit soort verschijningen natuurlijk niet ongewoon. Vaak zit hij achter zijn Penzium 3 computer spelletjes te spelen waarbij hij in zijn spelletjes vaak te maken kreeg met ongewone taferelen. Zo meent deze computergek te zijn opgenomen in het spel ‘geDoomed door Quake’.
Bart nam er zijn gemak van en ging op de bank liggen met een bak chips en een lekker drankje. En zo aanschouwde hij wat er boven hem gebeurde. Rond de klok van twaalf stortte de elektrische wervelwind op Bart neer. Bart werd bevangen door een enorme elektrische energiestoot. Deze stoot gaf Bart de energie om nog eens een halve centimeter groter te worden. Bart voelde zich oppermachtig.

Helaas, dit is niet de eerste aflevering van ‘Schatje, ik heb mijn kind opgeblazen’. Nee, de gemene Karnamel kwam met zijn poes Israël en hij toverde Bart om in een dwerg. Op Bart’s scherm verscheen het bericht: ‘Game Over’. Bart hoorde zijn moeder roepen: “Bartje, sluit je je computer af? Je hebt nu lang genoeg ‘De inslag van Zen gespeeld.’
 

image by azrainman, edited by Gsorsnoi 

Het is algemeen bekend dat het infrastructurele macrobiotische geëvaporeerde T.Y.C.O.O.N. bijdraagt aan een beter seksleven. T.Y.C.O.O.N. staat voor ‘Transverse Ypsilon Coördinator Onder Oxygene Niveaus’. Wat inhoudt dat als u hiervan op zondag 3/8 theelepel toevoegt aan een koffiemok die voor 4/5 gevuld is met karnemelk, u acht kilo afvalt en ervan verzekerd kan zijn dat u geen last meer heeft van os occipitale claviularius heipalium ego sleepkabels.
Tot zover de werking van T.Y.C.O.O.N.

Maar wist je dat geneesmiddel ook een helende werking heeft op het gemolatrictus geniusus farticoale? Oftewel het groen gele gifkikker-eczeem.
De weledel zeer hoog geleerde heer Prof.Dr.C.O.L.A.Ruckmüg heeft namelijk dermatologisch aangetoond dat wanneer crulilaris reeftefius onder een temperatuur van -26°C wordt toegevoegd aan een scheutje neuspulkius canosleepcal deze emulsie zal toekomen aan het geijkte kosmopoliet krimpmof.

Op het jaarcongres van het hoogstaande comité ‘Met welke lijm lijm je een reageerbuis?’ in West Auckland reikte algemeen congreslid K. Weetal aan de weledel zeer hoog geleerde heer Prof. Dr. C.O.L.A. Ruckmüg de Nobelprijs uit voor  de O.I.G.(Ontzettend Interessante Grabbel-prijs), waarvan de weledel zeer ongeleerde heer Drs. Ir. M.J.A.Z.N. (Docterandus Ingenieur met jeuk aan zijn neus) K.Riebel het initiatief had genomen.

Het gele stickertje op dit medicijn waarschuwt er wel voor dat je het beter uit de beurt kunt houden van Navelpadden.

By rinaoddel | March 11, 2010 - 1:20 pm - Posted in Duimzuigerij, Nederlands, Tycoon Newspaper Archieven

image by Phim Anh, edited by Gsorsnoi

Gisteren rond de klok van vier kantelde een driewielig voertuig vlak voor het knooppunt Rotterpolderplein. Even daarvoor werd hij ingehaald door een Mini. De bestuurder meende in de Mini een man te hebben gezien die vanachter zijn stuur deed alsof hij een teddybeer de omgeving liet zien.
Het incident leverde onze asfaltjungle een file op van vijftien kilometer. ‘s Avonds na elven werd de weg weer vrijgegeven i.v.m. een door de gekantelde driewieler veroorzaakte kettingbotsing. Of kwam het nou door die teddybeer?