Katten eten van tafel en van je bordje als het kon.
Katten krabben aan je bank en verharen tegen je schone pantalon.
Katten miauwen je wakker en gapen in je gezicht
Ja juist als ze hebben gegeten is de walm aan jou gericht.
Katten lopen voor je voeten, maar hinder mag het niet heten.
Ze poepen in je tuin, maar verder zijn het scheten.
Onze oudste poes er ook zo één. Op die eetgewoontes na voldoet ze prima aan dit profiel. Ze is een lief oud beestje, maar begint duidelijk wat kuren te krijgen. Ze melkt de oren van je kop en waggelt onhandig op alle plaatsen waar jij zelf ook net wilt lopen. Niet dat ze daar nou zoveel aan kan doen. Ze is een beetje simpel en toch een lieve oen. Huiskatten zijn nou eenmaal niet gebouwd om je te helpen met de afwas of het invullen van je belastingformulieren. Dan is een hond handiger en hulpvaardiger en brengt je in elk geval een krant. Zolang hij er maar niet op heeft lopen kwijlen of aan stukken heeft gerukt nadat deze op de deurmat is geland.
Je hebt katten en je hebt poezen zoals die oudste van ons. Ze is een angsthaas eerste klas en verstandig allerminst. Als er buiten een storm opsteekt zoals ze die weleens hebben in Amerika of in de Filippijnen, dan staat juist zij te melken voor de deur dat ze naar buiten wilt. Heb je net je was klaargelegd om de volgende morgen te gaan strijken, dan kan het bovenste wasgoed weer opnieuw in de was. Tja, dat is dan toch echt je eigen schuld geweest. Had je het maar moeten afdekken. Dan had het nu niet zo onder de haren gezeten. En wanneer je dacht dat je haar mee uit de woonkamer hebt genomen om af te sluiten en te gaan slapen, dan vind je haar juist de volgende ochtend hongerig aan woonkamerzijde van je woonkamerdeur. Zucht, en zo hebben we er nog twee!
Een poes geleden, toen we pas in ons nieuwe huis zijn komen wonen, maakte zij het opnieuw te gek. Wij hadden nog amper onze dozen uitgepakt en dan ken je het wel, de katten verkenden hun nieuwe buurt. Ze hadden de tuin en daarmee de verkregen vrijheid ontdekt. En geef ze eens ongelijk! Wij als mensen wandelden natuurlijk even vrolijk en verkennend door deze onbekende wijk. Maar zie die katten dan maar weer er eens binnen te krijgen.
Op één ochtend trof ik het gelukkig en had ik ze binnen zonder al te veel oponthoud. Alleen kan ik je wel vertellen dat dit wel tot de uitzonderingen behoort. Want op een dag dat ze net goed en wel een beetje gesnuffeld had aan de tuin en eens had bekeken wat dat nou is zo’n ’schutting’, besloot ze op avontuur te gaan. Zondagmiddag was ze weg, de hort op, de wijde wereld in. In eerste instantie merk je daar niet zoveel van, omdat je nou eenmaal met je eigen bezigheden zoet bent en de aandacht voor een kat in zo’n nieuw optrekje al gauw vergeet. Op een goed moment viel de avond en het werd het plotseling rap donker. Het was nog volop zomer, dus wanneer dat paarszwarte gordijn over de wereld wordt getrokken is het al echt heel laat. En onze poes? Die was wieberen!
Geen grote ramp. Dit gebeurde al eens eerder en na een dag was ze gewoon weer thuis gekomen. Dan zou ze ’s ochtends rond een uur of half vier onder het raam van onze dochter staan miauwen en met enig gemopper werd ze dan binnen gelaten. Dus besloten we dit eens af te wachten.
Eén dag later.
We wachtten nog steeds.
Twee dagen later.
We begonnen ons ongerust te maken en liepen overdag eens door de buurt om haar te zoeken. Veel gezoek, geen poes.
Drie dagen later.
De zorgen begonnen te groeien. Eet ze wel goed? Is ze nog in de buurt? Is ze naar ons oude huis terug gelopen? Weet ze dit huis nog wel te vinden? Zit ze bij iemand binnen? Is ze onder een auto terecht gekomen?
De donderdag na de verdwijning.
Op dit moment zijn we de Nederlandse Databank Gezelschapdieren gaan bellen, hebben de dierenarts ingelicht en hebben posters in de buurt opgehangen. Je hoopt toch dat er dan mensen zijn die je poes toevallig ergens hebben gezien en er melding van maken waar ze is. Of misschien hebben ze haar wel binnen gelaten en wachten zij tot de eigenaar zich meldt. Maar nee hoor, niemand die er reageerde op de posters die wij voor haar hadden opgeplakt.
Vrijdagochtend 03:30.
Miauwend stond ze aan de deur.
Nu vraag ik je: zou ze soms de posters hebben gelezen???
[Update 30/08: artikel verbeterd, herschreven.]
This entry was posted on Thursday, October 8th, 2009 at 12:02 and is filed under Duimzuigerij, Nederlands, Redigeren en DT-filteren, Retourtje naar hier en terug. You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0 feed. You can leave a response, or trackback from your own site.
En… had ze je agenda in haar bek?
Wat dacht je dan? Dat mijn agenda voor mijn deur had staan miauwen?
😉
Ik had hier eigenlijk een vraagje over aan Jolien, maar stel die toch maar niet.
Misschien was het wel niet bedoeld zoals ik het las….
😉
Ging het soms over haar poes?
lekker leesvoer dit
leuke binnenkomer
dubbelonzinnig bedoel ik eigenljk
Volgens Achmed was het wel je agenda die voor de deur stond te miauwen en krabben Karel.
En zeg nou zelf, hoe kan zo’n (@) nou miauwen met een agenda in haar bek….
@MonkYD – Welkom
@Bob – Ik weet niet of ze een poes heeft, maar dan denk ik weer dat ze toch echt wel een poes moet hebben. Maar of die kan lezen weet ik dan weer niet. Zou wel leuk zijn want dan kan die ‘spannende’ verhaaltjes vertellen voor het slapen gaan…..
Welterusten
PiCo
Nee, ik heb geen poes. Ik ben wel een ouwe kater: Loeki.
Die miaauwt alleen als hij eten wil. Hij leest mij eerder de les dan denk ik. Maar een poes die voorleest?
Je leest te veel Garfields denk ik.
Om bij het onderwerp te blijven: ik moet nog wat dozen inpakken. Inderdaad. Met boeken.
@ Karel & Achmed (, Snorzooi, Rina, etc.):
Bedankt voor de tip! Ik zal mijn agenda bij Loeki neerleggen. Dan kan ik deze na de verhuizing nog bij hem terugvinden.
Groetjes,
Jolientjuhh!
@Jolien: dus als ik het goed begrijp heb je geen poes, maar wel een doos???
Poezen verhuizen altijd makkelijk mee.
B ij inpakken kruipen ze altijd in de doos waarmee je bezig bent.
Dus als jij na de verhuizing Loeki kwijt bent, raad ik je aan om te starten met het vullen van de boekenkast.
Ik zou in ieder geval geen 3 dagen wachten.
Veronderstel dat je kookboek bovenop ligt en hij toch kan lezen, dan is je biefstuk niet meer veilig. Waarschijnlijk zit jij dan al snel met de brokken.
En voor de slimme lezers onder die wel weer een opmerking willen maken op de dubbelzinnigheid. Nee niet die kattenbrokken, maar van het bord wat hij in zijn vlucht meeneemt de grond op.
The Wizard
Loeki, grappig zo heette de poes, sorry, de kat van mijn allereerste vriendinnetje ook.
Tja, bij lezende poezen ga je een beeld vormen, maar nu boeken in dozen. Wat als je poes nou een boek wil lezen dat net onder in je doos zit……..
Later………
De rooie kater die wij hadden voordat ik met een kat een vier poezen ging samenwonen heette ‘Roeki’. Ook toevallig toch?
Een vier poezen… dat zijn er dus veertien!
Eén vier … ik snapte het eerst niet. 1 4 … veertien dus.
Oké foutje. Moest zijn ‘…met een kat EN vier poezen…’
Toch bedankt dat je altijd weer met een scherp oog naar de teksten kijkt!
Hé Jolientjuh,
Waar zit je de laatste tijd? Ben je je doos met boeken aan het zoeken? Of ben je je agenda EN Loekie misschien kwijt?
Nog iets te melden uit Flippoland Karel?
Groet,
PiCo
Nee, mijn dozen en kat heb ik al ingepakt.
Nu nog verhuizen!
Succes dan, dacht dat je al midden in de verhuizing zat gezien de “stilte”
Update: Dit artikel herschreven.