Waar ‘eenvoud’ en ‘kunst’ in één zin voorkomen heb je al gauw mijn aandacht. Ik ben een kunstliefhebber en beoefen het ook wel eens als ik daar zin in heb. Dus als er weinig moeite gedaan hoeft te worden om kunst te creëren die mensen nog lang zal heugen, dan vind ik dat knap.

André van Duin is wat mij betreft niet in het hokje te plaatsen: ‘je haat hem’ of ‘je houdt van hem’. André lijkt mij een prima kerel die bij vlagen echt bijzonder lachwekkend kan zijn. Maar ik heb ook zeker mijn momenten dat hij zo flauw is dat ik betwijfel of een flinke hand pekel ons zal redden.

Met de Dik Voormekaar-show had hij mijn lachspieren toch prima in zijn greep. Wie de show kent weet dat hij naast de typetjes die hij met meneer de Groot (Ferry de Groot) neerzet ook filmpjes van zijn sketches toont. In één van die filmpjes treffen we een man in diens woonkamer aan met een kartonnen doos zo groot dat er makkelijk een mens in past. Hij heeft de doos net laten bezorgen door een postbeambte en is enthousiast over zijn verwachting van de inhoud. De man, gespeeld door André, speelt quasi verrast wanneer hij de doos heeft geopend en staart naar de inhoud: een opblaaspop.

Hier begint het knappe wat ik als kunst beschouw: de opblaaspop is gespeeld door een vrouw van vlees en bloed en heeft in de doos aanvankelijk de houding aangenomen van een opgevouwen opblaaspop. Wij als toeschouwer zien daar (afgezien van de opdruk op de doos) nog helemaal niets van. Dat is totdat André vol ongeduld besluit de pop op te blazen. Hij neemt één van de armen van de vrouw uit de doos en begint op haar duim te blazen.
De vrouw popt uit de doos als een vlinder uit zijn cocon. Het is zo magnifiek gespeeld dat je respect krijgt voor de sluitende gelijkenis met een echte opblaaspop. Ik zal er wel verstand van hebben hoor ik je denken.
André zuigt zijn longen nog eens vol zodra de opblaaspop rechtop in de doos staat en blaast er de finishing touch in. Haar mond vormt zich naar een ringvorm zoals we die kennen van zo’n pop en – hoe prachtig – haar borsten puilen ineens uit tot twee indrukwekkende prammen.
Compleet met prima in het beeld van een opblaaspop passend kledingsetje staat daar een mans stoutste droom ‘opgeblazen’ en al. De sketch gaat verder, waarin de zo gespeelde zoutzak André op een ‘droge’ manier zijn avond vult met deze plastische dame teneinde haar per ongeluk leeg te laten lopen en er zelf zo ook een einde aan maakt.

Natuurlijk vermaak ik me prima met dit optreden.

Losgezien van de associatie en de verwerkte grappen in dit optreden, vind ik dit spel zo knap nagespeeld, dat André en zijn team hier echt mijn respect weer mee hebben verdiend.

Ga het zien!

André van Duin – Inflate a Mate

This entry was posted on Monday, June 15th, 2009 at 20:42 and is filed under Algemeen, Nederlands, Scherpe Blik, Web´s Best. You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0 feed. You can leave a response, or trackback from your own site.