Deze uitspraak, die doorgaans door onze Retroman gebezigd wordt, zal in de komende periode vaker van toepassing zijn op de frequentie waarin je nieuwe artikelen zult aantreffen in de Tycoon Newspaper. Met een kleine op komst, voorbereidingen die daarvoor in het algemeen getroffen moeten worden en de verbouwing die dat met zich mee brengt, ontbreekt het mij de laatste tijd steeds vaker aan inspiratie en vooral tijd om eens rustig op een lekker artikeltje te gaan zitten kleien. Mijn vaderlijke gevoelens beginnen steeds meer op te borrelen en met de te leveren inspanningen zit ik ‘s ochtends of ‘s avonds steeds vaker op de bank met het een overheersende voorkeur een goed boek op schoot te trekken i.p.v. er zelf één te schrijven. Dat is even jammer voor mijn geesteskindjes natuurlijk, maar zodra ons biologisch kindje de eerste voeten op Aardse bodem zet, zal hij of zij beslist mijn onverdeelde aandacht gaan nodig hebben. Laten we de moeder en de grote zus ook niet vergeten bovendien.

Reken er dus op dat het in de komende maanden steeds vaker voor zal komen dat er enkele weken voorbij zullen trekken vooraleer er weer wat nieuws te lezen valt. Het is een logisch effect dat je ook ziet wanneer je als vrienden jaren met elkaar optrekt en tegen de leeftijd van adolescentie – of een paar jaar daarna – merkt dat je langzaam uit elkaar begint te groeien. Dat is helemaal niet erg. Het is een onvermijdelijk proces. Je wordt verliefd, trouwt, krijgt kinderen en uiteindelijk kom je in een fase terecht waarin je vooral gewoon met je eigen gezin bezig bent. Ik ben reeds ouder van een puberende dochter, dus ben al wat gewend in tijd- en aandachtverdeling in dat opzicht. Toch zie ik gebeuren dat ik aan mijn huidige hobby’s een stuk minder toe zal komen. Unfortunately peanutbutter.

Om mijn creatieve uitspattingen niet helemaal te hoeven missen, heb ik de afgelopen tijd extra inspanningen geleverd de Quiz van de Maand op poten te krijgen. Dit spel op WSNOI, waarin je onafgebroken van quizen zult kunnen genieten, is nog niet zo heel lang geleden van start gegaan op deze site en belooft jullie voorlopig nog wel even bezig te kunnen houden. De tijd dat ik op het oude niveau in een kort tijdsbestek veel spannende verhalen zal schrijven, komt gerust wel weer. Geen van de geplande verhalen komt echt op een zijspoor te staan. Deel 2 van de lopende VZD zal niet worden gecanceld, Achmed blijft monsterachtige gedrochtbeschrijvingen produceren en Rina’s raadsels zul je in de komende maanden ook gewoon mogen blijven verwachten… het ‘wanneer’ is alleen steeds de vraag. Ter vergelijking: Clive Cussler ging ook pas op z’n 55e zijn bestsellers schrijven toen Dirk eenmaal het huis uit was. De goede man is nu boven de tachtig en publiceert nog altijd pageturners.

Daarom houd ik mezelf voor: de Tycoon Newspaper wordt zelf nog eens een boek.

Verstuurd vanaf mijn I-Navelpad

image by VanderWoude, edited by Gsorsnoi

Het bleek een lumineus idee: Jenny had er ineens niet zoveel behoefte meer aan om mee te gaan naar de High Tea in Gohes City, zodat we Retroman hadden aangeboden of hij haar plaats dan wellicht wilde innemen. Het was haar eigen idee geweest dit uitje te organiseren om tezamen met onze dochter en haar vriendje tot een gezellige weekendbesteding te komen. Ieder hadden wij ons eigen tafeltje, zodat de jonge kalverliefde verder tot ontplooiing kon komen, terwijl mijn schat en ik ook even konden genieten van een romantisch samenzijn. Alleen werd er op het laatste ogenblik voor één van ons roet in het eten gegooid, doordat een zware werkweek met veel gereis een wissel begon te trekken op wat Jenny naar het weekend toe nog kon opbrengen. Met reeds enkele andere activiteiten die er in datzelfde weekend stonden gepland in het vooruitzicht, zag ze plotseling als een berg op tegen opnieuw een aantal uur te moeten besteden in het openbaar vervoer en moest zich daarom excuseren. Achteraf bleek dat maar goed ook.

Gelukkig was Retroman blij verrast in haar plaats mijn ‘date’ te willen zijn. Ik had hem die donderdag meteen gebeld. Verheugd verlangde ik ineens met geheel andere vorm van voorpret naar die bewuste zaterdag, omdat ik deze fijne vriend toch ook alweer een flinke poos niet had gezien. Nerderige feitjes uitwisselen, goede oude tijden ophalen van bij onze gezamenlijke ex-werkgever, praten over de artikelen op de Tycoon Newspaper en hem er op strategische wijze van overtuigen dat het nu wel een mooi moment zou zijn om toch ook die Doom-levels van mij eens te gaan spelen. Het was al zo lang geleden dat ik die had ontwikkeld en had ze eigenlijk nog nauwelijks door iemand kunnen laten testen. Oh, ik zag het al helemaal zitten! En zo kwam het dat ik me met twee tieners in de trein naar Gohes City begaf en kon uitkijken naar het weerzien van deze al even grote nerd als ikzelf bij Het Badhuis in het oostelijke deel van die grote stad.

We mogen dan in sommige weken weleens dagelijks per mail contact hebben met elkaar, het was nu al zo lang geleden dat we als twee ouwe rakkers met een kop thee op tafel over onze dagelijkse bezigheden had geouweneeld. Het werd hoog tijd dat we daar eens verandering in aanbrachten. Soms hoeft vriendschap helemaal niet uit wezenlijke wekelijkse ontmoetingen te bestaan. Maar hoe fijn en heerlijk is het dan als je elkaar na lange tijd wel weer eventjes kunt zien?
Het Badhuis liet zich makkelijk vinden; we stapten in Oost uit een krakende tram – die zijn beste tijd inmiddels wel heeft gehad – en liepen één straatje uit, recht op het café af. Het bouwwerk vormde de spil van een pleintje. Aan vier kanten stroomde het verkeer in haar hectiek voorbij, al leek eenieder die aan de tafeltjes in het midden daarvan zat, zit weinig aan te trekken van al die onrust. Integendeel; iedereen zat heerlijk binnen en lieten schijnbaar alle rassen aan koetjes en kalveren de revue passeren onder het genot van een van een vleug honing voorziene bak muntthee of iets anders uit het assortiment. Buiten begon het ook nog ietwat te miezeren. Dus gaf ze eens ongelijk!

Met de kinderen betrad ik hetzelfde plein en voegden ons bij de andere bezoekers. Jenny had alles piekfijn geregeld; via een online deal had ze verzorgd dat alle versnaperingen vooraf al waren betaald (waarvoor dank!). Het enige wat wij hoefden te doen, was achteraf een coupon overhandigen aan een serveerster en voldaan het pand weer verlaten.
Zo gezegd zo gedaan. Retroman arriveerde slechts een paar minuten later dan wijzelf. Dus terwijl ik het verliefde koppel een plaats aanwees, zwaaide ik hem in een telefoongesprek naar binnen. Alsof we gisteren nog als collega’s hadden samengewerkt, wat inmiddels ook reeds 8 jaar geleden was. Ik mijn eerste grijze haren, hij wat inhammen. Verder waren we geen spat veranderd. Twee nerdige dertigers waarbij de tijd zo’n beetje stil was komen te staan toen we elkaar voor het eerst de hand hadden geschud. We lachten wat, maakte extreem flauwe grappen en haalden in alle rust die goede oude tijden op.
Ons tafeltje volgde hetzelfde arrangement als dat van de kinderen. Voor ons stonden twee koppen thee, klaar om ieder moment hervuld te worden met de pot thee die ernaast was gezet, en een gelaagd treetje waarop verschillende ‘zoete broodjes’. De rest van de gezelligheid was voor onszelf om ingevuld te worden.

Jammer is het dan, wanneer de engelse gezegde ‘time flies when you’re having fun’ een einde moet maken aan het geheel. Retroman had later op de middag namelijk nog een andere afspraak. Bovendien wilden de kinderen en ik ook wel weer een beetje op tijd thuis arriveren. Nog volop in onze gespreksonderwerpen wierpen we een oog op de klok en stemden in met het moment waarop we zouden vertrekken. Een cruciaal besluit. Daar zouden we later nog uitgebreid op terugkomen.
Retroman en ik bleven voor we opstapten nog even hangen in een filosofie over hoe toeval geen toeval kon zijn en dimensies worden gecreëerd door de keuzes die eenieder in z’n leven maakt. De theorie zou hierop neerkomen dat bij iedere beslissing die een mens maakt, nieuwe werelden ontstaan gelijk aan de veelheid van keuzemogelijkheden die vooraf gaan aan dat ene besluit. Had ik bijvoorbeeld in mijn jeugdige jaren er niet voor gekozen om op badminton te gaan, dan zou ik vrijwel zeker Jenny nooit hebben ontmoet. Ik zou dan niet met Doubleyou in de onenigheid zijn beland over hoe een ‘heren dubbel’ gespeeld moest worden en zodoende niet uiteindelijk met hem bevriend zijn geraakt. Zonder hem als vriend was het uitgesloten dat hij mij er een aantal jaar later van zou overtuigen om eens te gaan uitproberen wat ‘chatten’ was. En precies die aanmoediging bracht mij online tot de verleiding verliefd te worden op Jenny, die in het verre Filippijnen woonde. Het is een hele ketting van keuzes geweest. Doubleyou of ik hadden namelijk ook kunnen besluiten om niet te komen tot het bijleggen van ons geschil, zodat onze vriendschap nooit had kunnen ontstaan. En accepteren dat chatten misschien toch wel een leuke bezigheid is, was ook iets waar ik het mee oneens kon blijven zijn.
Toch geloof ik dat er met het aantal keuzes die er in de loop der tijd aan ons worden voorgelegd automatisch nieuwe dimensies worden gecreëerd waarin we anders hadden beslist. Zo bestaat er een versie van mij, in een heel ander universum, waarin ik met een hele andere vrouw ben getrouwd. Of misschien wel helemaal niet. Net zoals dat ook moet gelden voor het levensverloop van Jenny. Retroman had ik misschien wel niet eens gekend als ontwikkelingen een ander beloop hadden genomen. Werelden bestaan bij de gratie van de mogelijke andere paden die er kunnen worden ingeslagen. Dat is hoe ik het zie.

Retroman kon nu een paar dingen doen (opnieuw een keuze!): mij schaapachtig aankijken en/of mij compleet voor gek verklaren, of hij kon meegaan in deze geesteswetenschap, misschien wel gewoon omdat hij de theorie plausibel vond. Het scheen mij aan dat hij koos voor het laatste, gezien zijn reactie op mijn relaas. Voor het verdere verloop van deze dag was zijn standpunt interessant, maar net zoals dat voor mijzelf gold, van weinig invloed op de gebeurtenissen die nog zouden volgen. Was het voorbestemd dat we het juist vandaag en juist hier over dat onderwerp moesten hebben? Het is een vraag die ons lang zal bezighouden. De profetische waarde was in elk geval enorm!

Op een goed moment stonden we buiten op het verkeersplein en gevoed door Retromans kennis van de dienstregeling van het openbaar vervoer liet ik mij leiden welke tram- of buslijn nu het beste was om te pakken. Ik liep ietsjes op hem en de kinderen vooruit en kreeg daardoor zijn laatste suggestie niet helemaal goed mee. Mede doordat zijn advies in de herrie van het verkeer verstomde. Hij had naast de tramdienst aan de overzijde van de straat namelijk nog een alternatieve route voor ons bedacht: een buslijn, die aan deze kant van de straat ieder moment kon arriveren. Ik stak het zebrapad over toen Retroman zijn idee herhaalde. Ditmaal drong het wel tot me door en keek ik naar hem om. Ik meen dat dezelfde bus waar hij op doelde zojuist aankwam, terwijl ik nog twijfelde of we voor zijn eerste of tweede suggestie moesten gaan. Voor de bus kiezen zou hebben betekend dat we gehaast afscheid moesten nemen. Retroman moest dezelfde tram hebben om thuis te komen die hij ons in eerste instantie had geadviseerd. Dus bracht dit de optie met zich mee om nog even wat na te babbelen.
Uiteindelijk treuzelde ik te veel, waardoor de bus alweer op het punt stond om te vertrekken en we die dus miste. Wat achteraf maar goed was ook!

Onderweg in de tram hadden we afscheid genomen van Retroman en kwamen door niet voor de bus te hebben gekozen net te laat op het centraal station aan om de trein van zes uur nog te kunnen halen. Daar uiteindelijk toch aangekomen had ik met de kinderen nog wat verwarring over welke verbinding we precies moesten nemen, omdat ik uit ervaring weet dat één route over het kanaal naar het noorden in het weekend is afgesloten. Bij het plaatsje Halfweg werd er gebouwd aan een nieuw station. En om de pendelende passagiers tijdens de werkweek zoveel mogelijk te ontlasten, werden deze werkzaamheden in het weekend gepland. Ideaal voor de mensen door de week, maar uitermate irritant voor de reizigers in het weekend. Zeker wanneer dit extra reistijd oplevert via een omslachtige andere route. Zodoende waren wij in de eerste plaats ook juist via die rare route in Gohes City beland, dus leek het mij logischer om diezelfde route terug naar huis te nemen. De kinderen echter, stelde voor om toch over Haarlem terug te gaan. Het was sneller, en de werkzaamheden waren voor die zaterdag afgerond, dus dat kon inmiddels ook.
Eerder had de keuze om naar de kinderen of naar mijn eigen gevoel te luisteren nog heel wat kunnen uitmaken; hadden we namelijk toch de bus gepakt, dan hadden zij mij beslist overtuigd om de trein van zes uur te nemen. Die we in dat geval ook gehaald hadden!

Zaterdag 21 april 2012 – als gevolg van de onoplettendheid van een treinmachinist en een verouderd beveiligingssysteem, rijdt de sprinter van Gohes City naar Uitgeest even over de klok van zes frontaal in op de intercity van Den Helder naar Nijmegen. In beide treinen zitten honderden passagiers. Dat gebeurt op de Singelgrachtbrug ter hoogte van het Westerpark. Er vallen 125 gewonden, waarvan 45 ernstig. Het zou met name om botbreuken en ernstige kneuzingen gaan. Het duurt ruim drie uur voordat alle passagiers uit de twee treinen zijn bevrijd. De reddingswerkzaamheden worden bemoeilijkt doordat de brandweer lastig bij enkele coupes kan komen daar deze midden op de brug staan.
Het missen van een rood sein legt het treinverkeer in Gohes City tot in de late uurtjes volledig lam. Passagiers die over station Sloterdijk naar Haarlem of Zaandam moesten reizen zijn voor de rest van de avond aangewezen op busvervoer, taxi’s of opgepikt worden door familie of vrienden met de auto. Voor wie dat laatste geen optie is, kan worden gerekend op meer dan anderhalf uur extra reistijd.

Zondagmiddag werd ik gebeld. Ik was die arme Retroman helemaal vergeten. Doordat wij tegen de vier uur bezig zijn geweest om van Gohes City naar Beverwijk te komen, is mijn eerste prioriteit geweest dat het vriendje van onze dochter weer veilig naar huis kon en zijn ouders daarvan op de hoogte werden gehouden. De laatste restjes batterij op onze telefoons stelden ons nog maar net in staat om zijn vader op tijd te verkondigen dat wij nìet in die trein zaten.

Maar als wij toch eens wel in die bus hadden gezeten… dan had dit verhaal heel anders kunnen aflopen.

Het Openbaar Ministerie in Gohes City heeft afgelopen maandag in het grootste geheim en geheel onverwacht de hoofdverdachte in het liquidatieproces ‘Manhangers’ op vrije voeten gesteld. Dat heeft de Tycoon Newspaper uit verscheidene opsporingsbronnen vernomen. Het OM heeft, op basis van de verklaringen van aanklagers en kroongetuige, vorige maand vijf keer levenslang geëist tegen de BoBfather wegens het uitvoeren van grootschalige liquidaties in de onderwereld van Gohes City. In alle gevallen werden de slachtoffers met de strop om het leven gebracht. Van slechts 462 slachtoffers werden de stoffelijke overschotten gevonden. Het OM vermoedt echter dat dit nog maar het topje van de ijsberg vormt en er nog vele lijken zullen worden geborgen.

De BoBfather werd al eerder genoemd in dit proces, maar ondanks de vele verdenkingen op zijn persoontje is van harde bewijslast nog geen sprake. Topcrimineel PiCo was eveneens betrokken bij een aantal van de moorden maar sloot een deal met het OM. In ruil voor medewerking met Justitie eiste hij een strafverzwaring tegen de BoBfather. Dit omdat hij met deze overeenkomst heeft toegezegd extra bewijsmateriaal aan het licht te kunnen brengen waarmee de volledige schuld van de BoBfather kan worden bepleit. Na het doen van dergelijke uitspraken heeft hij echter kunnen ontkomen en is van de Topcrimineel nooit meer iets vernomen. Diverse nieuwe opsporingsbevelen hebben nog niet tot zijn aanhouding geleid. Vermoedens rijzen daarom dat hij er tussenuit is geknepen of dat er handlangers van dezen of gene zijn geweest die hem voorgoed de mond hebben gesnoerd.

De vervroegde vrijlating gebeurt door justitie onder grote druk van de staat. Tactische financiële overwegingen dwingen de regering tot ingrijpen in het monsterproces doordat er grote economische belangen op het spel staan, waardoor gratie is aangevraagd. Zouden de rechters de vrijlating van de BoBfather niet gelasten, dan kan dit grote geldelijke consequenties hebben voor het bedrijfswezen. De hoofdverdachte oefent immers een bovenmatige macht uit op de landelijke ambachtelijke nijverheid doordat hij tevens hoofdleverancier is van de meeste grondstoffen in de industrie. De rechtbank ziet zich daarom genoodzaakt het proces stil te leggen en de BoBfather op vrije voeten te stellen nog vóór zijn advocaat, Fidel Pastor Caravetta, zijn op 22 juli geplande pleidooi kan houden. Het vonnis stond eerder voor begin 2013 gepland, maar zal nu waarschijnlijk worden opgeschort of in z’n geheel worden afgelast.

De onmiddellijke invrijheidsstelling komt door de openbare aanklager overigens niet geheel als een verrassing. De BoBfather is de rechtbank eerder te slim af geweest.

Dit vind ik de fijnste foutmeldingen! Start ik vanmorgen het programma op waarmee ik mijn website bouw, krijg ik het foutbericht: “No error occurred”.

Prachtig… dus val mij er niet mee lastig en doe gewoon je werk!

image by ramonbaile, edited by Gsorsnoi

Las ik gisteren in de krant:

“U kunt opgelucht ademhalen: De Maya’s dachten volgens wetenschappelijk tijdschrift Science helemaal niet dat de wereld in 2012 zou vergaan. Uit een archeologische ontdekking in Guatemala blijkt dat zij er destijds vanuit gingen dat de aarde nog zeker 7000 jaar zou blijven bestaan. ” – Spits.

Ik wist dat die gasten hun tijd ver vooruit waren, maar dat ze hun eigen Science-tijdschrift hadden hoor ik nu voor het eerst! Publiceerden zij deze dan op kleitabletten net zoals ze dat met hun kalenders deden? Dan hebben ze nu blijkbaar, naast de opgraving van de voorloper van het wetenschappelijk tijdschrift Science, het andere deel van die kalender ook gevonden. De vorige kleitablet was te klein om verder op door te beitelen dan 21 december 2012.
Volgens mij had hier moeten staan…

“U kunt opgelucht ademhalen: De Maya’s dachten, volgens wetenschappelijk tijdschrift Science, helemaal niet dat de wereld in 2012 zou vergaan.” (let op de komma’s!)

image by cadillacjr2002, edited by Gsorsnoi

De ‘easteregg‘ (*)was al enige tijd een fenomeen op WSNOI, nu is het ook mogelijk om naar paaseieren te zoeken met het doel er een collectie mee compleet te krijgen. Wanneer je inlogt op WSNOI dan heb vanaf vandaag de mogelijkheid om tussen de pakketjes die je elke dag kunt vinden, ook deze chocolade traktaties aan te treffen. Natuurlijk zul je even goed moeten struinen door de verschillende pagina’s van WSNOI om ze ook daadwerkelijk alle 12 te vinden, maar dan maak je wel kans op het winnen van een mooie beloning!

Verzamelobjecten, een nieuwe uitdaging op WSNOI

Met de komst van dit jaarlijkse zoekspelletje, introduceren we ook de ‘verzamelobjecten’. De verzamelobjecten zijn opnieuw een terug gebracht onderdeel van de oude WSNOI-site. Daar kon je voor de Huizensite stadsvoorzieningen verdienen. Dit deed je door voor jouw bedrijfje stenen te verzamelen met de symbolen van de Chinese Horoscoop. Die kreeg je dan steeds uitgekeerd op het moment dat je een bepaalde combinatie van stenen in jouw bezit had. Dus dat was niet een kwestie van wachten tot je 12 stenen had en dan was je er wel. Nee, je moest echt zorgen dat je een bepaalde set bij elkaar had gevonden zoals: PAARD, PAARD, GEIT, HAAN, HAAN, SLANG, VARKEN. En dan kreeg je daar bijvoorbeeld een speeltuin of een kerk voor.

Nu gaat het er bij de verzamelobjecten juist wel om dat je van één thema precies alle items een keer in je bezit hebt. Dan heb je je collectie compleet en staat er een leuke beloning tegenover. In de regel zal die bonus bestaan uit een aantal vaste sterren. Voor de paaseieren zijn dat er 10. Deze roodkleurige sterren zijn een zeer zeldzaam en een waardevol spelobject op WSNOI. Want hoe meer vaste sterren jij in je bezit hebt, hoe groter je maandelijkse voorsprong is in het spel Tycoon van de Maand.

Meerdere collecties

Op dit moment zul je alleen nog kunnen gaan zoeken naar paaseieren, maar daar komen later nog nieuwe collecties bij. Te denken valt aan: Chinese Horoscopen, krantenknipsels uit de Tycoon Newspaper, portretten van haar verslaggevers, Gekalibreerde Gedrochten, steampunkvoorwerpen en nog héél veel meer.

Het avontuur is echt niet zonder gevaren; onderweg zul je vele andere extraatjes vinden, zaken die je voorheen ook al kon tegen komen op de site. Zoals navelpadden, dieven, boobytraps en financiële tegenvallers. Ook zij zitten in de maanden Maart en April verstopt in de eieren! Op WSNOI mag je elke dag maximaal 10 pakketjes zoeken. De paaseieren nemen nu de plaats van die pakketjes in. Zaak is dus dat – wil je je paaseierencollectie compleet krijgen – je het beste elke dag even op WSNOI kunt inloggen om tussen die 10 paaseieren die felbegeerde creaties te vinden van de Paashaas.

Je vindt de ‘Verzamelobjecten’ als menuonderdeel op WSNOI door eerst in te loggen op de site. Pas dan verschijnt het onderdeel ‘Pakketjes’, net boven de link naar de Tycoon Newspaper.

(* = Zie ook het WSNOI-spel Traditionele Hangman ‘Lintje voor Easteregg vinden’)

RONDE 4: 1e aanwijzing

Deze tiende ‘Waar ben ik?’ is vooralsnog even de laatste, dat wil zeggen in deze frequentie. En voor die gelegenheid heb ik extra mijn best gedaan om hem flink moeilijk te maken. TinEye, een internetprogramma waarmee je de ‘identiteit’ van afbeeldingen kunt opzoeken, heeft het mij dan ook niet makkelijk gemaakt. Wil ik namelijk een goede opgave hier kunnen plaatsen, dan moet ik zorgen dat TinEye mijn afbeeldingen niet kan herleiden tot de fotomateriaal dat op het internet huist. Deze plek trekt een hoop toeristen, wat mij ertoe heeft gedwongen een foto te kiezen waar wat minder herkenbare elementen bevat. Eens zien of jullie met deze sumiere informatie toch weten te duiden waar ik ben!

De regels zijn ongewijzigd en hier na te lezen.

Succes met raden!

1e aanwijzing: Deze bergketen wordt vaak genoemd als ‘s lands voornaamste leverancier van groene thee.

Pot voor deze foto: 90 sterren, toegekend aan BoB.

RONDE 1: Niet uitgezoomd

De ‘Waar ben ik?’ van de laatste keer was wellicht iets te dicht bij huis gekozen. Voor de locatie die jullie dit keer kunnen raden gaan we daarom weer even een flink stuk de wereld rond. Het moet toch een beetje een uitdaging blijven, niet waar? Aanwijzingen vooraf krijgen jullie dan ook niet meer. Ga maar lekker puzzelen.

De regels zijn ongewijzigd en hier na te lezen.

Succes met raden!

Pot voor deze foto: 200 sterren, toegekend aan J.M. Leblanc.

Eerst Michael Jackson, nu met Withney Houston. Let op mijn woorden: die lang en breed grijs gedraaide hits van haar van toen, gaan dadelijk gewoon weer als zoete broodjes over de toonbank. Wellicht niet zo massaal als de King of Pop dat presteerde, maar La Houston gaat hier in reservetijd nog een macabare carrièremove maken!

image by Roel, edited by Gsorsnoi

Naar aanleiding van ‘it giet net oan’ (*) kreeg ik deze foto ingestuurd. Ik maakte er een wedstrijdje van wie er het meest originele onderschrift bij kon bedenken. Hierbij enkele treffende reacties:

• Dat is vast geen 15 centimeter!
• Je moet de groente van HAK hebben.
• Ik mis zijn UNOX-…
• Rayonhoofd met strafwerk.
• Vrijwilligers???
• Zo is 200 kilometer wel lang voor een kruisje!
• Wie een wak hakt voor een ander.
• Nieuwe klunetechniek

( * = niet doorgaan van de Elfstedentocht)