Mijn stalen ros is ook als een veulentje begonnen. Je weet wel, zo’n fietsje met zijwieltjes.
Wat weet jij zelf nog van het moment dat je voor het eerst ging fietsen zonder die zijwieltjes? Voor een hoop mensen is dat alweer een hele tijd geleden. Kun jij je die dag nog herinneren? Is het lang geleden? Weet je nog waar je toen woonde? Heb je er leuke herinneringen aan? Of was het vooral pijnlijk?
Ik had mij toen bezeerd, dat weet ik nog wel.
Toch wel groot hoor, zo’n kleine jongensfiets. Voor een kleine jongen dan.
Geen steuntjes meer aan de zijkanten. Tijd om je eigen evenwicht te vinden. Je staat (of zit) er nu alleen voor. Laat jij maar zien dat je het kunt: die fiets beheersen en vaart maken.
Op een veilig warm plekje.
Het was een zonnige dag in Hoorn. Een plaatsje in West Friesland (Noord Holland!). Wij woonden in de rechter oksel van een t-splitsing in een hoekhuis. Wat zou ik zijn geweest? Een jaar of vijf misschien? Ik kan niet jonger dan vier zijn geweest, omdat ik toen simpelweg nog niet in die Kersenboogerd in Hoorn woonde.
Het was op het voetpad voor het huis van mijn klasgenootje Pepijn en ik fietste daar een paar keer terug in de richting van ons huis. Want je eigen huis is de veiligste plek. Dus als ik val, dan kan ik in elk geval snel terug naar de plek waar ik me prettig voelde. Zo dacht je.
Na regen …
Ik viel.
Een schaafwond op mijn rechter knie.
Zo gaan die dingen. De tijd van “Kijk mama. Bloed!” op een nauwelijks zichtbaar beschadigde huid had ik al wel achter mij gelaten. Maar meer dan een oppervlakkige schaafwond was het zeker niet. Ik zocht hulp bij mijn vader of bij de moeder van Pepijn. Wie het was die me hielp weet ik inmiddels niet meer. Maar iemand hielp mij terug op mijn fiets.
Mijn broek moet ook wat vies zijn geworden of misschien was hij wel wat beschadigd. Welke kleur de kleding was die ik die dag droeg, weet ik allang niet meer. Laat staan dat ik nog weet of mijn kleding bedrukt was of niet. Stond er een afbeelding op, was het tekst, of gewoon een saaie kleur?
Ik weet alleen dat de zon scheen. Maar dat was logisch. Met een regenbui zou ik niet op mijn fiets zijn gestapt.
De tweede keer ging het al beter. Ik stapte met mijn geschaafde knie opnieuw op mijn fiets en had ontdekt dat ik fietsen leuk vond. Die plek op mijn knie was ik alweer vergeten.
Een paar dagen later fietste ik vrolijk achter mijn vriendinnetje aan door de steegjes van de nieuwbouwwijk, alsof het één groot raceparcours was. Sandra fietste voor mij uit en we fietsten precies door het steegje achter ons huis richting de straat. We wilden deze straat over steken, om zo uit te komen bij het volgende steegje. De aansluiting van het ene op het andere steegje is precies was ons het gevoel van een parcours gaf.
De noodrem.
Alleen was zo’n parcours niet zonder gevaren.
Sandra slipte door de ene steeg over de weg naar de andere steeg en verdween vrolijk verder fietsende uit het zicht. Maar ik, ik fietste door het oog van de naald. Een automobilist moest vol in zijn remmen trappen om ervoor te zorgen dat ik nog in staat zou worden gesteld om zelf een keer mijn rijbewijs te halen, gelukkig met mijn vrouw te trouwen en deze Tycoon Newspaper te kunnen bedenken.
Huilend stopte ik in de steeg aan de overkant en de bestuurder, die was uitgestapt, ving me op en droogde mijn tranen.
Oefening baart kunst.
Het repeteren van deze informatie en het vermogen om al die details terug te halen die je wel en niet herinner, stellen je in staat de fijne en minder fijne moment van toen te kunnen terughalen. Ik heb nooit getwijfeld aan mijn lange termijn geheugen. Die werkt als een gieter … euh … maak daar maar een trein van!
Het is mijn korte termijn geheugen waar ik moeite mee heb. Hoe ik soms überhaupt in staat ben om dingen te onthouden is echt een raadsel! Je kunt wel stellen dat mijn korte termijn geheugen een zeef is, terwijl herinneringen in mijn lange termijn echt wel safe zijn.
Toch is het niet bijster knap dat ik al deze informatie nog weet. Geheugen is net zoals leren fietsen: je moet het herhalen. Denk eraan terug. Speel dat filmpje nog eens af en schrijf het zonnodig op. Zoals ik nu doe.
Alleen dan kun je zeker zijn dat je het allemaal nog weet wanneer jij dadelijk jouw auto inruilt voor een scootmobiel.
This entry was posted on Friday, September 3rd, 2010 at 10:34 and is filed under De avonturen van mijn stalen ros, Nederlands, Retourtje naar hier en terug. You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0 feed. You can leave a response, or trackback from your own site.
Gsorsnoi,
Qua kleding denk ik dat je toen ook al een shirt met een “S” droeg.
Was dat huis waar je woonde wel oksel-fris ?
Zoals ik je nu ken zal je de moeder van Pepijn wel opgezocht hebben.
Als je een paar keer terug fietste, hoe ging je daar dan heen ?
Dat incident met de auto verklaart alles omtrent het halen van je rijbewijs (angst voor auto’s)
Voor de zekerheid sluit ik deze link in, gezien je problemen met het korte termijn geheugen moet je het maar eens goed doorlezen.
http://mens-en-gezondheid.infonu.nl/aandoeningen/37102-hoe-herken-je-alzheimer-belangrijkste-tekenen-en-symptomen.html
Hopelijk weet je straks nog dat je het artikel van jouw hand is.
Wie zegt trouwens dat ik mijn auto inruil voor een scootmobiel.
Nee, ik weet zeker dat ik nog geen Superman was destijds, beste Dolende Waterlander! En wil je dat trouwens niet te hard roepen steeds? Anders gaat mijn geheime identiteit dadelijk nog verloren.
En weet jij trouwens hoe dat heet, wanneer mensen dingen vergeten? Of had ik je dat al gevraagd?
Weet je zeker dat je niet op je kop gevallen bent? Dat zou ook de problemen met het korte termijn geheugen verklaren!
Nee, het was mijn knie! 😀
Ik heb veel jongens achter mij aan gehad. Maar jou kan ik me toch niet herinneren hoor!
Dit valt me wel van je tegen hoor Sandra! Hebben we vier jaar verkering gehad … ben je me al zo snel vergeten?
Ik heb duidelijk wat indruk bij je achtergelaten.
( 😉 )
@Sandra: ook al problemen met je lange termijn geheugen?
Dat weet ik al niet meer BoB.
Ik weet wel dat ik niet op nurds viel en mijn vriendjes nooit GSORSNOI heetten!!!!!!!!!!!!
Nerds, Sandra, met een ‘e’.
NERD!!!!!!
😀 Wat ben ik toch blij dat ik niet met jou getrouwd ben!
Hahahaha!!!
@sandra: hij is geen echte nerd, maar een wannabe!
@gsorsnoi: er zijn meer hondjes die Sand… ik bedoel Fikkie heten hoor!
kom op nou Gsnorski….
een echte “man of steel” heeft toch geen last van een paar schaafwondjes.
Ik val niet op bitches BoB!
Doh, zo jij druft!
@PiCo: niks ‘man of steel’! We wisten toch al lang waar die ‘S’ voor staat? Zie Blik(je) op de weg
DuRft Sandra … weer een typfoutje.
Sorry, was een beetje onder de gordel …
@gsorsnoi: nee, je valt op je knie terwijl je er achteraan fietst!
Wees gerust Snor. Mijn man heeft mij wel eens teef genoemd.
Dus dan is bitch een compliment.
Ja Gsnorski….
en weet je zeker dat die Sandra van vroeger echt een vriendinnetje was.
Meestal fiets je dan naast elkaar een weg over en probeert je “vriendinnetje” je niet snel over te steken vlak voordat er een auto aankomt…..
Wist Sandra überhaupt wel dat je achter haar aan reed?
@PiCo:
Het was me al heel snel duidelijk waar onze relatie heen ging. Dus duwde ik haar voor me uit…
… maar ja, die Peter Parker-onhandigheden speelde mij parten.
SPEELDEN
SpeeldeN mij parten, snoimans! Je past misschien toch beter bij Angel dan je zelf denkt!
speelden Gsnorski !!!
*Zucht*
Achteraf denk ik dat we prima bij elkaar gepast hadden…
@snoi: Hoe voelt het nou, dat er drie mensen tegelijk bij je onder de gordel zitten?
@gsnorsoi: volgens mij ben jij aan de beurt !!!!
Ik was gelijnd!
@gsnorsnoi: nou is BoB al halen. Dan ben jij de volgende
Fikkie?
Tjee, hier moet je de oorlog mee winnen!
Die stunteligheid is nou precies waarom ik zo op Peter Parker lijkt. 😉
Dat was expres zeker, lijkT i.p.v. lijk. Of heb je echt last van onder de gordelroos?
Waar je mee omgaat word je mee besmet!
Was het Sandra die alles als eerste vergat of was het Gsorsnoi, vordat ze met elkaar omgingen
of was het een gevaarlijk “vergeet alles nu” onder de gordelroos virus in een parfum flesje die Gsornoi tot deze achtervolgings waanzin verleide.
Het verhaal begint nu echt wel een beetje een eigen leven te leiden. Volgens mij denkt The Wizard nu echt dat Snorzooi en Sandra iets met elkaar gehad hebben.
Dat zal ook best het geval zijn geweest. Maar dan was het zeker niet deze Sandra. Zij is namelijk MIJN NICHTJE. En ik kende Snor pas na 2000. Mijn nichtje kende Wsnoi later dan mij. Ik heb namelijk voor een beetje reclame gezorgd destijds.
Of was het nog maar ZO kort geleden dat je geen zijwieltjes meer hebt, Snorzooi?
Dat verklaart meteen waarom je het je nog kan herinneren!
@Jolien: heb je het verhaal over dat blikje niet gelezen dan? Hij heeft NOG STEEDS zijwieltjes nodig, hoor!
Ummm… wie is nou Sandra? Wel of niet je vriendin / vourw? En nicht van Jolien?
Sandra is het nichtje van Jolien, maar dat wisten sommigen al.
Nu herinnerde Gsnorski zich na een val van zijn fiets (dat is eigenlijk geen nieuws) opeens dat hij vroeger verkering heeft gehad met Sandra en dat hij ook een keer van zijn fiets op zijn knie was gevallen toen hij achter Sandra aan reed.
Helaas heeft Sandra dat niet gezien, omdat ze waarschijnlijk niet wist dat Gsnorski achter haar aan reed. Had ze dat wel gezien dan was Sandra nu misschien wel Gsnorskis vrouw geweest en had Gsnorski haar waarschijnlijk wel eens teef genoemd, maar aangezien ze toen niet eens de moeite nam om om te kijken, kon Gsnorski nu na al die jaren eindelijk een keer bitch tegen haar zeggen.
Tot hier snapte ik het nog, maar nu durft Jolientjuh opeens te beweren dat Sandra Sandra niet is en zij al eerder met Gsnorski om ging. Was dat dan in de box of zo?
Hier zaten we natuurlijk op de wachten:
Niet alle teefjes heten Sandra!
Dit artikel was ik bijna vergeten.
Ik weet nu waarom! Van je familie moet je het maar hebben…… 👿