Het was een warme zomerdag toen ik besloot om iets uitzonderlijks te doen: wat huishoudelijke taken af te handelen.
De wasmand zat al maanden barstensvol met vuile kleren, dus het leek me goed om eens een uitzondering te maken en de wasmachine eens aan het werk te zetten. Maar daarmee confronteerde ik mezelf met een probleem wat ik al mijn hele leven met mij meesleep: mijn allergie voor waspoeder.
Ik had altijd al last gehad van een gevoelige huid en waspoeder maakte het alleen maar erger. Rode plekken, jeuk, en soms zelfs blaasjes waren het resultaat. Dus greep ik naar de vloeibare wasmiddelen. Meestal ging dat goed, tot die ene dag.
Terwijl ik door de gangen van de supermarkt liep, werd mijn aandacht getrokken door een schreeuwerige reclame op een van de schappen: “Nu gratis Choloreus bij aankoop van twee actieproducten.” Mijn eerste gedachte was: “Wat in hemelsnaam is Choloreus?” Het klonk als iets rechtstreeks uit een horrorfilm.
Maar ik moest toegeven, de aanbieding was verleidelijk. Wie houdt er niet van gratis spullen? Ik begon mijn mandje te vullen met de vereiste producten, maar toen drong de vraag zich op: was dit voor mij niet heel risicovol?
Terwijl ik stond te twijfelen, passeerde een oudere dame me met een blik vol afschuw. “Denk je echt dat het veilig is om dat spul te gebruiken?” vroeg ze met een frons. Haar opmerking bracht me aan het twijfelen. Misschien moest ik het advies van een vreemdeling serieus nemen.
Toch besloot ik om de actieproducten niet terug te leggen en ging ik overstag om Choloreus te proberen. Daar zou ik gauw spijt van krijgen.
Een paar dagen later, terwijl ik rustig een boek las in mijn favoriete fauteuil, begon mijn huid plotseling te tintelen. Eerst dacht ik dat het gewoon de hitte was, maar toen werd het erger. Rode vlekken verschenen op mijn armen en benen, en een ondraaglijke jeuk overviel me. Bultjes begonnen zich te vormen en voordat ik het wist zat ik helemaal onder de pus.
Paniek sloeg toe terwijl ik me afvroeg wat er aan de hand was. Had ik per ongeluk iets gegeten waar ik allergisch voor was? Had ik een nieuwe lotion gebruikt die mijn huid irriteerde? Maar toen herinnerde ik me de bijna-aankoop van het vreemde wasmiddel.
Ik snelde naar de badkamer en spoelde mijn huid af onder koud water. Maar de jeuk leek alleen maar erger te worden. In mijn wanhoop trok ik mijn telefoon tevoorschijn en begon te zoeken naar ‘choloreus’.
Wat ik ontdekte, liet me bijna van schrik van mijn stoel vallen. Choloreus was geen merknaam of een fancy nieuwe toevoeging aan wasmiddel – het was een zeldzame, maar uiterst besmettelijke huidaandoening die voornamelijk voorkwam bij vee en via het vet van vee op mensen kon overspringen. Zou dit vet soms verwerkt worden in “schoonmaakproducten”?
Mijn hart bonkte in mijn keel terwijl ik me realiseerde dat ik bijna iets verschrikkelijks had geïntroduceerd in mijn huis. Ik gooide de resterende producten weg en waste mijn huid grondig met een milde zeep. Gelukkig leek de reactie na een paar uur af te nemen, maar het voorval liet me achter met een diepere angst voor de verraderlijke wereld van huishoudelijke producten.
Vanaf die dag zweer ik bij mijn vertrouwde, anti allergene wasmiddel. Of ik was mezelf gewoon een hele tijd niet.
En hoewel de verleiding van gratis producten soms groot is, weet ik nu beter dan mijn gezondheid op het spel te zetten voor een dubieuze aanbieding. Soms is het gewoon niet de moeite waard om een gok te wagen, vooral niet als het gaat om je eigen welzijn en ik liever vertrouw op mijn eigen huidvet.

This entry was posted on Sunday, August 15th, 2010 at 08:50 and is filed under Duimzuigerij, Nederlands, Scherpe Blik. You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0 feed. You can leave a response, or trackback from your own site.