De Tycoon Newspaper is aan een nieuwe reeks artikelen begonnen: portretten van haar verslaggevers. En voor de gelegenheid ditmaal ook eens een karakter dat weliswaar geen verslaggever is, maar door haar aanstelling bij het Gohes City Forensisch Instituut wel een belangrijke rol vervult in het domein van WSNOI. In deze serie belichten we de achtergronden van de fictieve personages die op WSNOI en vooral de Tycoon Newspaper al meer dan eens van zich hebben laten horen, maar waarvan het wel eens prettig is om er ook een gezicht bij te zien. Daar deze personen natuurlijk niet echt bestaan en dientengevolge er geen beeldmateriaal van hen te schieten valt, is gebruik gemaakt van foto’s van figuren waarop zij gebaseerd zijn (hiernaar refereert ‘modelpersoon’ hieronder). Al deze portretten zijn in feite groeiartikelen, want zodra een personage zich verder ontwikkelt op deze site, is het ook wenselijk dat dit artikel daarop bijgewerkt wordt. Zo is het voor mezelf ook te gebruiken als handvat om niet per ongeluk van het bedoelde personage af te wijken. We leiden deze artikelen even kort in met een beknopte personalia waarna we dieper inzoomen op hun oorsprong en hun betekenis voor WSNOI en de TN.

Personalia: America Calista

Functie: Forensisch Geneeskundige bij het Gohes City Forensisch Instituut (GCFI).
Andere namen: Geen
Oorsprong naam: Geen bijzonderheden ten aanzien van de herkomst van haar naam. Dat wil zeggen, haar naam is puur samengesteld uit een voor- en achternaam die ik mij op dat moment aanspraken.
Modelpersoon: Eva Mendes
Eerste oer-artikel: N.v.t.
Eerste online-artikel (waarin dit karakter voorkwam): VZD (10): De rotte appel – deel 1
Uitspraken:
“Deze man heeft [AANWIJZING] meer splinters in zijn donder zitten dan Dwight York interlands heeft gespeeld.”
Hieruit zou je kunnen afleiden dat America graag naar voetbal kijkt en kennelijk wel wat weet van een voetbalheld van haar land Trinidad.

Een sexy bitch met een hart van goud

Zo enthousiast als de lezers keer op keer weer meededen aan het Tycoon Newspaper-detectivespel ‘VZD’ zo groeide ook het aantal personages dat er in optraden. In voorgaande edities van ‘Een portret van…’ heb ik daar al menigmaal wat over losgelaten. America Calista was ook zo’n personage dat met die uitbreidingen op enig moment aan het clubje rechercheurs werd toegevoegd. Maar America is natuurlijk niet even zomaar een karaktertje dat er op het lijstje interessante inspecteurs bij kwam, zij moest echt opvallen. Dat wilde ik, omdat opvallende typetjes de samenstelling dynamisch en onverwacht maken. America moest daarom om te beginnen een arrogante vrouwspersoon zijn én ze moest behoorlijk wat pit hebben, zodat ze geen moeite zou hebben zich te bewegen in het duistere milieu waar de rechercheurs soms mee te maken hebben. Daarbij is het sowieso fijn dat ze van zich kan afbijten en dus ook onder de collega’s niet op haar bekkie is gevallen. Niet dat er in andere misdaad- of CSI-achtige series of verhalen geen gedegen hoeveelheid dames van dit kaliber zit verwerkt, maar het kon geen kwaad om ook aan de VZD een ruige, bijna ongenaakbare femme fatale toe te voegen.
Ik dacht toen, weet je wat, laat ik dit keer eens voor een ruig en sexy type gaan waar de mannen van het Gohes City Forensisch Instituut letterlijk dan wel figuurlijk hun handen vol zouden hebben. Het ‘stijlvolle’ waar femme fatales vaak mee worden geassocieerd, komt daardoor niet echt zo terug in onze America. Maar dat is niet erg. Ik heb haar liever meer sleazy en bijna kinky, kauwgomkauwend en spuwend op de vloer, dan een brave studiebol die bijkans nog wel aantrekkelijk is, maar dat ook alleen is wanneer ze een bril draagt of toevallig iets interessants met haar garderobe rommelt. Toch wilde ik America ook wat onverwachte nettere/zachtaardige eigenschappen toedichten, zoals een groot empathisch vermogen en het dusdanig willen slijpen van conversaties opdat mensen die eerder nog lijnrecht tegenover elkaar stonden het door haar ingrijpen ineens weer wat beter met elkaar kunnen vinden. Een voorkeur voor rockmuziek en ‘harde’ platen zou wellicht ook iets zijn wat je bij haar zou verwachten. Toch blijken die stijlen niet helemaal haar ding. Geef America maar wat jaren ’50 muziek, bossa nova en klassieke muziek, muziek waar ik niet geheel toevallig zelf ook graag naar luister.
Wat je waarschijnlijk wel bij haar zou verwachten zijn van die scenes waarbij je deze sexy bitch een val ziet zetten voor onderwereldfiguren, wat ze dan aanpakt door ze te verleiden om iets van ze gedaan te krijgen en dan net op het laatste moment de val laat dichtklappen en haar behabandjes weer ophijst. Toch gaat ze niet zo ver als ik mij Angelina Jolie voorstel in eenzelfde rol, die ter afsluiting de kop van een mafioso er ook nog af zal knallen zodra deze zijn broek heeft laten zakken en te laat doorkrijgt dat hij is beetgenomen. Nee, veel middelen zal America niet schuwen om in haar werk iets gedaan te krijgen, maar ze werkt wel nog steeds bij het GCFI en dan is het omleggen van criminelen toch niet echt een primair uitgangspunt.
America is meer een ‘dame’ die zich als eerst om een medemens ontfermt zoals het scoutingmeisje Liesbeth, die kort voor hun ontmoeting haar vriendinnetje dood had aangetroffen.
Verder is ze een type dat graag van boter bij de vis houdt en juist niet houdt van om de hete brij heen draaien. Kort nadat ze met Lesley in de dienstwagen na haar introductie aan het korps met hem naar haar eerste zaak rijdt, spreekt ze haar mentor al aan met:
“Pronto, wat hebben de hulpdiensten nou precies aangetroffen?” waaruit voldoende blijkt dat ze ook niet van treuzelkonten houdt. En terwijl ze haar eerste plaats delict (de bus vol moordwapens) aan het inspecteren is, genieten we natuurlijk van hoe zij naast de bus haar rondingen strekt voor een goed overzicht, alsook het moment dat ze samen met Lesley over de stuurkolom gebogen iets aan hem uitlegt en Lesley eerste rang boven haar boezem hangt. Het zijn maar wat details die deze uiterst gespecialiseerde en gedreven forensische geneeskundige extra ‘body’ geven.

De arrogantie druipt er vanaf.

Lesley en Koen merkten het, zoals je hiervoor al hebt kunnen lezen, helemaal aan het begin van De rotte appel meteen al op. Nadat America kort door Karel Riemelneel aan het team was voorgesteld, concludeerden de mannen al direct dat ze zojuist een bloedmooie collega rijker geworden waren. Beide heren waren direct door haar uiterlijk opgenomen en spraken er na haar introductie als mannen onder elkaar over: de latina met haar perfect rondingen, haar grote borsten en haar intrigerende sensualiteit. “Woh, heb je die borsten gezien man?” was het eerste wat Lesley sprak toen de twee nog maar net het GCFI waren uitgelopen, waarop Koen hem tot orde moest roepen, omdat hij al voorzag dat Lesley het anders moeilijk zou krijgen zijn focus erbij te houden daar hij door Karel als haar mentor was aangewezen. Koen had ook allang door dat Lesley nog een pittige kluif aan haar zou hebben, aangezien haar arrogante oogopslag verried dat het geen kat was die je zonder handschoenen moest aanpakken. En dat was iets waar hun collega’s die daarna met haar moesten samenwerken ook nog wel achter zouden komen. Want een kat heb je van haar zo te pakken, zodra je met seksistische opmerkingen begint of met andere vrouw-onvriendelijkheden komt aandraven. En dat is uiteraard nu net hoe ik America in het Tycoon Newspaper-wereldje wil presenteren: een rauwe griet die van zich afbijt en overloopt van arrogantie, al lijkt dat laatste soms gespeeld.
Je zou je, haar beschrijving zo lezende, wellicht al gaan afvragen of hier eigenschappen tussen zouden moeten zitten die van mijn eigen persoonlijkheid zijn afgeleid. De TN personages waar ik jullie middels de portretten al kennis mee heb laten maken zijn immers vaak een uitvergroting van mijn eigen karakteristieken. Wel, voor wie het nog niet van mij weet, ik kan soms ook best zelfingenomen zijn. Dus maak je over die overeenkomst maar geen zorgen. Maar dat is niet hetgeen waar je mij op het eerste oog in zou moeten herkennen. Sterker nog, America hoeft niet primair bedoeld echt veel weerspiegelingen van mijn eigen persoonlijkheid te zijn. In haar geval is het eerder zo dat zij een overdreven versie vormt van de vrouwen waar ik op val…
…Yep!
Zo is het. Je zal het misschien niet achter me hebben gezocht, maar typetjes zoals America Calista zijn nu echt de vrouwen waar ik in het bijzonder een zwak voor heb. Het mooiste meisje van de klas, die bloedmooie verkoopster bij de Starbucks waar iedere man dagelijks een praatje mee heeft, de sexy medepassagier die je elke dag tegenkomt in de trein en jou nog geen blik waardig gunt, kortom: de onbereikbare vrouw. Ik leg de lat graag erg hoog.
En mocht het nu zo zijn dat je hoogst verbaasd reageert nu ik je vertel dat (het modelpersoon van) America Calista kennelijk tot mijn idee van een droomvrouw behoort, wellicht dat je dan al minder geschokt bent wanneer je beseft dat de moeder van mijn kinderen van de andere kant van deze planeet komt, ook buitengewoon sexy is en vol zit met temperament. ‘Stille Willy’, het ‘buitenbeentje van de familie’, de ‘introverte schrijver’, geloof me, ik heb ze allemaal al een keer gehoord, maar wie bij dat beeld van mij had gedacht dat ik oud zou willen worden met een brave vriendelijke huismus, die persoon kent mij kennelijk dan toch nog niet goed genoeg. Ik vrees dat dat niet aan mij besteed zou zijn. Ik zoek graag de tegenstelling op, wordt het liefst uit mijn comfort zone getrokken en maak het mezelf graag zo moeilijk mogelijk. Verliefd worden op de vrouw die ik toch vast niet zou kunnen krijgen, wakkert bij mij juist alleen maar meer de wens aan om alles op alles te zetten om deze persoon het hof te maken.
Een vrouw heb ik het liefst met een sterk karakter, iemand die niet op haar bekkie is gevallen, iemand die net zo graag mij de beslissingen laat maken als zelf het roer in handen neemt, maar ook iemand die overloopt van sensualiteit en wanneer het haar uitkomt ook wat uit de hoogte mag zijn. Een gezonde dosis arrogantie, zolang het niet te overvloedig is, vind ik stiekem eigenlijk best aantrekkelijke eigenschap aan een vrouw.
Wanneer je dan op het punt uit komt om te bepalen wie dan het modelpersoon voor America Calista zou moeten zijn, dan zou je haast gaan denken dat ik daarmee dan op iemand als Keira Knightley zou zijn uitgekomen. Het is niet gezegd dat een vrouw zich ook echt verwaand hoeft te gedragen, maar ik denk dat velen het wel met me eens zouden zijn wanneer ik Keira aanwijs als één van de beroemdheden die om een dergelijk uiterlijk wel echt bekend staat. Zij hoeft haar gezicht niet eens in een plooi te vouwen om het uit te stralen, zij is er gewoon voor in de wieg gelegd om arrogant te kunnen zijn. Hou me ten goede, ik ben helemaal niet iemand die beroemdheden volgt in hun omgang met mensen buiten hun acteerwerk om, dus ik heb ook geen idee of ze zich buiten haar werk ook echt laatdunkend toont, maar wat ik er van op mijn televisie van kan zeggen, is dat ik vooral haar koppie buitengewoon aantrekkelijk vind en dat ze een super verleidelijke uitstraling heeft. Daar is wat Keira betreft voor mij ook alles mee gezegd. Want meer dan haar zelfingenomen uiterlijk vind ik er verder niet bijster veel aan. Niet alleen is ze graatmager, maar hoe ze zich verder gedraagt en hoe ze zich beweegt, is ze het voor mij dan weer net niet.
Nou en op welke bekende dames die zich hooghartig kunnen tonen, kun je dan uitkomen wanneer het op een geschikt modelpersoon voor America Calista aankomt? Er zijn er namelijk nogal wat! Je zou onder andere kunnen denken aan Eiza González, Catherina Zeta-Jones, Jessica Szhor, Sofía Vergara, Michelle Rodriguez, Angelina Jolie, Natalie Eva Marie, Zoe Saldana, of iemand als Ciara(!)
( ik gok dat ik de meeste mannelijke lezers onder ons nu kwijt ben, omdat ze zijn blijven hangen op de ‘Afbeeldingen’ van Google! 😉 )
Merk op dat ik in dit rijtje hoofdzakelijk vrouwelijke bekend- of beroemdheden heb genoemd die een getinte of donkere huid hebben. Anders zouden ze niet voldoen aan het criterium dat America uit Trinidad komt of een afkomst kent van dergelijke origine. Eenieder die in dat rijtje genoemd is die daar wat jou betreft niet aan voldoet mag je ook direct weer uit het lijstje van kandidaten schrappen. Keira Knightley – naast Eva Green wat mij betreft de belichaming van een natuurlijke arrogantie tronie – had dus nooit door deze selectie gekomen. Bovendien heeft America ook wel iets meer ‘bos hout’ om haar er überhaupt voor in aanmerking te laten komen. Een bos hout is bij Keira in het geheel ver te zoeken.
Met zo’n kandidatenlijst voor de missverkiezing ‘America Calista’ zijn er wel een aantal van deze bloedmooie bitches die hoge ogen zouden gooien naar een plaats als First Runner Up. Sofía Vergara, bijvoorbeeld, zou een goede kans maken op een tweede of derde plaats. Met haar imponerende oogopslag en gezonde dosis sensualiteit zou ze het menig deelnemer erg lastig kunnen maken. Waar het op een flinke voorgevel aankomt mept ze een Keira Knightley in ieder geval zonder pardon van het podium(!) Toch heb ik Sofía niet als modelpersoon voor onze America door laten gaan. Daar heb ik een aantal redenen voor: ten eerste is ze vaak te zachtaardig, haar arrogantie vind ik net even te geacteerd en bovendien vind ik haar te veel richting de vijftig neigen om echt goed door de casting te komen. America Calista is met 1974 als geboortejaar toch al een beetje een cougar wanneer je ziet hoe haar invloed op haar jongere collega’s is, maar ze hoeft niet het beeld neer te zetten dat ze ook bijna de moeder van de jongste collega’s had kunnen wezen. America Calista is dus inderdaad niet de jongste, maar ze heeft wel nog steeds die jeugdige uitstraling waardoor haar leeftijd lastiger te raden is. Met dit argument valt een suggestie die eerder werd gedaan dat Salma Hayek haar modelpersoon zou zijn dus ook af. Je zou het misschien niet zeggen, maar van alle hier genoemde exotische schoonheden is zij de enige die op het moment van schrijven van dit portret Sara al heeft gezien.
De hele reden waarom ik eerder Sofía een derde plaats zou toebedelen is omdat ik bijna Michelle Rodriguez voor America had gekozen in plaats van de modelpersoon die het uiteindelijk is geworden. Michelle Rodriguez vervult namelijk niet alleen een bijna even ruige als ongenuanceerde rol in films als Need for Speed zoals de werkelijke modelpersoon dat doet, in kampioen kauwgum kauwen is ze ook een ster in (zou ze ook kunnen dammen?). Evenals Michelle deinst onze America er niet voor terug om, met pech langs de weg of voor normaal onderhoud, Lesley opzij te schuiven en zelf onder de motorkap te kruipen. Met haar diep uitgesneden decolleté bungelend boven de ingewanden van hun bedrijfsbak veegt ze met een moersleutel vast en met de rug van haar hand het zweet van haar voorhoofd terwijl ze Lesley, die haar aan staat te gapen, een blik toewerpt van “had je wat?”
Snelheidsduivel Michelle Rodriguez is geknipt voor een rol als deze. Toch zijn er ook voor haar wat argumenten op te noemen waardoor het niet zij, maar… haar mede Need for Speed-chick Eva Mendes is geworden. Yep, hierboven heb je het natuurlijk allang kunnen zien en lezen, maar voor het geval je het echt hebt kunnen missen: het modelpersoon van America Calista is niemand minder dan Eva Mendes. Een lekker ruig mokkel dat de twee kreten ‘arrogantie’ en ‘ongenuanceerd’ zo ongeveer op haar voorhoofd getatoeëerd heeft staan. Zet Michelle en Eva naast elkaar, met in het achterhoofd de voorkeuren die ik hierboven zojuist beschreven heb en het zal je wellicht weinig verbazen waarom ik voor deze tante heb gekozen. Aangezien we toch al een beetje op de platte toer zijn: Eva heeft er net iets meer de tieten voor.

Verhaallijn(en)

Nieuw bij de portretten is dit onderdeel ‘Verhaallijn(en)’. Ik gebruik het voor mezelf om wat aantekeningen kwijt te kunnen om een startpunt te hebben waar ik met het TN/WSNOI-karakter naar toe wil. Als je helemaal nog geen idee wilt hebben wat ik voor deze figuren in petto heb en dat liever gewoon gaandeweg in het boek leest, dan adviseer ik je deze tekst over te slaan. Het kan plotspoilers bevatten.

Echte verhaallijnen heb ik met America nog niet voor ogen. Behalve dat er op enig moment in de VZD-verhalen zal worden onthuld dat ze zwanger is van een van haar collega’s. En nee, dat is ze niet van Karel 😉

VZD-afleveringen waar America Calista in voorkomt:

VZD (10): De rotte appel – deel 1
VZD (10): De rotte appel – deel 2

STEM OP HET VOLGENDE PORTRET!

Even als met het voorgaande ‘Een portret van…’ trakteer ik jullie wederom op de mogelijkheid om jullie zelf over het volgende portret te laten beslissen.
Voor de volgende editie kunnen jullie bepalen over wie ik een portret zal schrijven. Je mag stemmen op de volgende personages:

1. Christel Cleybroek
2. Theo Nologie
3. Abdel Dezertecon Kretonshos

Het stemmen werkt zo:

• Jouw absolute voorkeur geef je 5 punten.
• Hij of zij waar je ook tevreden mee bent 3 punten.
• Wie nog wel even kan wachten geef je 1 punt.
• Jouw stem telt alleen indien je een totaal van 9 punten hebt uitgedeeld.
• Je kunt stemmen tot precies 1 maand na het verschijnen van dit portret (14-03-2017 is dus de laatste stemmogelijkheid)

Let op met op wie je stemt want:

• Na de volgende twee portretten kun je in elk geval weer op het personage stemmen die als tweede eindigt. Lees: het eerstvolgende en daarop volgende portret wordt dit personage niet als keuze aangeboden.
• Het personage met de minste stemmen komt op z’n vroegste over drie portretten pas terug.
• Op wie je stemt kan ook invloed hebben op de sterren die je kunt verdienen met de actie hieronder.

Je kunt met het stemmen zelf niets winnen.

RAAD HET MODELPERSOON EN WIN STERREN!

Ook nieuw vanaf het komende portret is het winnen van sterren door te gokken wie ik als modelpersoon voor mijn personages hanteer. Kijk op de nieuwe pagina met redactieleden om te ontdekken hoeveel sterren je per personage kunt verdienen en geef hieronder bij de commentaren door wie jij denkt wie de modelpersonen zijn. Vermeld dus bij iedere stem wie het modelpersoon van jouw keuze is. Let op: per karakter mag je maar één keer gokken.

EXTRA: Is jouw 5 punten-stem het eerstvolgende portret én je hebt het modelpersoon correct geraden? Dan verdien je een extra cheque van 500 sterren!

Verstuurd vanaf mijn i-Navelpad

This entry was posted on Tuesday, February 14th, 2017 at 23:57 and is filed under Een portet van ..., Nederlands, WSNOI. You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0 feed. You can leave a response, or trackback from your own site.