Met de Suske en Wiske’s ben ik altijd fan geweest van de samenwerking tussen Willy Vandersteen en Paul Geerts. Ook na het overlijden van Vandersteen heb ik een hele serie S&W’s uit de hand van Geerts geboeid gevolgd. Dat liep goed tot ongeveer vanaf de albums Snikkende Sirene (nr. 205) tot de Begeerde Berg (nr. 215) zo’n beetje. Daarna vond ik het al gauw minder worden. De stijl van tekenen werd in negatieve zin vlotter en de ingebrachte grappen deden voor mij erg geforceerd en gerecycled aan. De afbreuk van het echte Suske en Wiske gevoel kwam voor mij vooral toen Marc Verhaegen z’n gezicht liet zien. Maar Luc Morjaeu en Peter van Gucht maken er wel echt een potje van!
Ik overweeg al langer om de nieuwe strips maar niet meer te kopen, maar om één of andere reden blijf ik toch trouw aan dat gestrikte grietje en die iets te brave gekuifde vriend van haar.
Met het verschijnen van Het Schrikkelspook (331) heb ik zowaar weer even lol; professor Barabas doet ineens weer enkele nieuwe en interessante uitvindingen. Waarom er gelijk een hele serie nieuwe uitvindingen in één album gepresenteerd moet worden snap ik dan weer niet, maar vooral de teledresser kan ik wel pruimen. Het idee van de teledresser is dat de tijdreiziger direct in de stijl van de tijd waar deze naartoe flitst wordt gekleed. Alhoewel ik het bij tante Sidonia thuis de kledingkast in duiken om ons op een nieuw avontuur voor te bereiden ook z’n charmes wel vond hebben, kan ik best respect opbrengen voor deze twist. Ook het tijdstablet, waarmee professor Barabas een flitspoort op elke willekeurige locatie creëert vind ik leuk bedacht.
Toch, aan de andere kant, mensen waar is tijd gebleven dat mensen zich nog alleen met de teletijdmachine verplaatsten?
This entry was posted on Thursday, August 21st, 2014 at 07:50 and is filed under Duimzuigerij, Nederlands, Scherpe Blik. You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0 feed. You can leave a response, or trackback from your own site.
Als kind las ik Suske & Wiske. Ik denk dat ik er een stuk of twintig had en heb er veel geleend van een neef. Op een zeker moment ben ik het ontgroeid en vond ik Suske & Wiske te veel gericht op jonge lezers (te braaf), ondanks dat het wel hele leuke aspecten heeft. Bijvoorbeeld dat verkleden thuis, dat is juist de charme van Suske & Wiske, dus die teledresser lijkt me niet echt een verbetering. Maar goed, dat is lastig te beoordelen, nu ik al járen geen Suske & Wiske album meer heb opengeslagen.
Wel heb ik recentelijk deel één van Amoras gelezen en heb ik deel twee thuis liggen. Vooralsnog vind ik het niet briljant, maar het leest wel makkelijk weg en heeft toch iets nostalgisch 🙂
Ik ben een groot fan van de eerste verhalen van Suske en Wiske, maar ik ben al zeker 150 delen geleden afgehaakt. Op een gegeven moment begonnen de verhalen steeds meer politiek correct en op een flauwr manier maatschappelijk verantwoord te worden. Doe mij de Vandersteense versie maar!
Overigens is mijn favoriete S&W-album aller tijden ‘De Sprietatoom’, waarin mijn held Lambik voor het eerst optreedt,
De Amoras-serie is inderdaad even wennen. Na deel 3 kom je eigenlijk pas echt een beetje in het verhaal en wordt het duidelijk nog een stuk grimmiger dan je in deel 1 kon lezen.
Van de rode reeks heb ik op een stuk of tien albums na alles. + nog enkele speciale edities en een paar albums uit de PLUS-reeks. De Koperen Knullen blijft mijn favoriet. Maar ook De Tamme Tummi, De Witte Uil, De Parel in de Lotusbloem en Sagarmatha zijn er een paar die ik qua verhaal en tekeningen goed in elkaar vind steken.
Volgens mij waren De Gramme Huurling en Het Eiland Amoras mijn favorieten. De Gramma Huurling was in ieder geval één van de inspiratiebronnen om in groep 8 zelf een stripboek te tekenen.
Haha! Ik heb zelf nog wel eens een poging gedaan een S&W stripverhaal op te stellen. Het wordt wel even diep graven hoe dar alweer heette en waar het verhaal over ging, maar geinig was het wel. Barabas had in dat verhaal de Eiffeltoren en het Antomium tot leven gewekt. Meer weet ik er even niet meer van.
Maar wat zei je nou? De Gamma Huurling? Oh nee, wacht dat wordt weer een ander verhaal! 😉
Grappen maken over iemands schreivouten in hetzelfde commentaar waarin je zelf over het ‘Antomium’ rept vind ik knap brutaal, Achmed!
Hahaha, oeps! 😳 Ik zal beter op mijn woorden letten BoB. 😆
Het zal wel door de Wet van Muphry komen.
Haha, bedankt BoB! Klinkt trouwens wel als een leuk verhaalidee voor S&W, Achmed 🙂