image by A.Wang, edited by Gsorsnoi
In tegenstelling tot de meeste avonden, rende Sophie enthousiast van de badkamer naar haar slaapkamer om te gaan slapen. Ze had vluchtig haar tanden gepoetst en sprong op bed. Nu wachtte ze op haar moeder, terwijl ze met haar tong over het gat tussen haar voor- en hoektand gleed. Het gaf een gek gevoel, maar deed gelukkig geen pijn. In haar hand lag de snijtand die tijdens de middagpauze op school was losgeraakt toen ze haar boterhammen at.
“Ligt je tand al onder je kussen?” vroeg Sophies moeder toen ze de slaapkamer binnen kwam lopen.
Het meisje haalde haar hoofdkussen van zijn plek en legde de tand op de matrasovertrek. “Zo?”
“Ja, en nu moet je het kussen erop leggen.”
Sophie deed wat haar moeder zei en ging liggen. “Hoeveel geld denk je dat ik krijg?”
Haar moeder lachte. “Dat weet ik niet. We zullen het morgen zien.”
“Dan ga ik meteen slapen.” Sophie sloot haar ogen en voelde hoe ze werd ingestopt.
“Geen verhaaltje?” vroeg haar moeder.
“Nee, dat hoeft vanavond niet.”
“Goed dan, maar ik wil wel een kus.”
Sophie opende haar ogen, gaf haar moeder een nachtkus en krulde zich toen op.
“Slaap lekker, lieverd.”
“Slaap lekker, mama.”
Sophie zag door haar oogleden dat het licht doofde en hoorde haar moeder van de kamer vertrekken. Ze kneep haar ogen stijf dicht en probeerde vlug in slaap te raken, zodat het sneller morgen zou zijn, maar ze merkte dat het niet lukte en woelde ongedurig onder het dekbed.
Uiteindelijk opende ze haar ogen weer. Door de spanning over wat ze de volgende ochtend zou vinden, was ze nog klaarwakker. De deur van haar slaapkamer stond op een kiertje, waardoor er een strook licht de kamer binnenviel en schuin over haar bed scheen. Sophies hand gleed onder haar kussen en ze controleerde of de tand nog op zijn plaats lag. Ze was vreselijk benieuwd hoeveel geld ze zou krijgen van de tandenfee.
Opeens hoorde Sophie een krakend geluid en opende haar ogen. Ze wist niet of ze al had geslapen of niet, maar ze voelde zich wel erg duf. Terwijl ze met haar ogen knipperde keek ze haar kamer rond, om te zien wat het geluid veroorzaakte. In het kleine beetje licht dat in de kamer scheen, zag ze opeens dat het gordijn een stukje open was geschoven en dat haar raam openstond. Ze kon zich niet herinneren of het raam wel of niet open had gestaan toen ze was gaan slapen.
Haar gedachten verstomden toen ze voelde hoe het dekbed om haar benen strak werd getrokken, alsof er iets op haar bed was gevallen. Geschrokken keek ze in het donker en zag iets glinsteren. Langzaam kwam het dichterbij en net voor het zich in het licht zou bevinden, zag Sophie twee kleine gele ogen en een mond vol kleine scherpe tandjes, die glommen door het speeksel dat eraan kleefde. Het volgende moment gaf het wezen zich bloot door in de strook licht te stappen. Het was een klein, kaal mannetje – niet veel groter dan Sophie zelf – met een oude, rimpelige huid. Hij had een kleine, stompe neus en puntige oren. Zijn dunne armen en benen waren lang en eindigden in slanke handen en voeten, met scherpe nagels. Op zijn heup lagen twee buideltjes, die aan het koord rond zijn middel hingen. Hoewel het wezentje niet erg groot was, zag het er raar en eng uit. Angstig trok Sophie haar benen op, klaar om uit bed te vluchten.
“Wees niet bang, kleintje.”
Sophie schrok van het krakerige, maar vriendelijke stemmetje. Ze wist zeker dat ze de taal niet verstond, maar toch leek ze te begrijpen wat er tegen haar gezegd werd.
“Alle kinderen kunnen mij verstaan,” fluisterde het mannetje, alsof hij haar gedachten had gelezen.
Bedenkelijk keek Sophie hem aan en het liefste wilde ze heel hard gillen, maar haar adem stokte in haar keel.
“Ik ben de tandenfee. Heb jij een melktand voor mij?” Het wezen glimlachte.
Sophie bleef stil en haalde zo zachtjes adem dat het niet meer te horen was.
“Ik heb iets voor jou, in ruil voor de tand.” De tandenfee stak zijn hand in één van de buideltjes en haalde er vervolgens een grote gouden munt uit.
De ogen van Sophie werden groter. De munt zag er niet uit als het geld dat ze normaal kreeg; het was veel groter en glinsterde zo fel dat het leek alsof het licht gaf. Terwijl Sophie als betoverd naar de munt staarde, kroop het mannetje dichterbij, tot zijn gezicht vlak bij dat van het meisje was.
“Ik heb een voorstel,” fluisterde het wezentje op een zangerige toon. “Ik geef jou voor elke tand een gouden munt.”
Sophie vond het lastig om helder te denken. Ze was moe en de grote gouden munt trok al haar aandacht. Maar wat had de tandenfee gezegd? Een gouden munt voor elke tand? Ze had er toch maar één voor hem?
“Nee hoor,” onderbrak de tandenfee haar gedachten. “Je hebt een hele mond vol.”
Sophie keek hem verward aan en zag dat het wezen met zijn vrije hand iets uit zijn andere buideltje haalde. De tandenfee kon zijn gemene grijns niet onderdrukken en het meisje herkende het instrument in zijn hand: een roestige nijptang!
Sophie voelde dat het mis was en wilde gillen, maar de tandenfee drukte zijn hand op haar mond en blies zijn adem uit in haar neus. Het rook vreemd; zoet en weeïg. De gedempte gil van het meisje stierf weg en ze staakte haar poging om zich onder de tandenfee uit te wurmen. Haar oogleden werden zwaar en langzaam raakte Sophie buiten bewustzijn. Het laatste wat ze hoorde was het gegniffel van de tandenfee.
Enkele uren later klonk er een afschuwelijke schreeuw in het huis van Sophie. Haar moeder – die de melktand voor wat muntgeld wilde verruilen – vond het bleke lijkje van haar dochter. Het raam stond open en uit de bloederige, tandenloze mond van Sophie stak een buideltje met gouden munten.
This entry was posted on Monday, January 2nd, 2012 at 07:40 and is filed under Duimzuigerij, Galbakkerij, Gekalibreerde Gedrochten, Nederlands. You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0 feed. You can leave a response, or trackback from your own site.
2012 wordt afgetrapt met het TN-debuut van Zombie! Vol trots publiceren we hierbij ‘Tandenfee’!
Allen, nog een aangenaam een bloedstollend nieuwjaar gewenst!
Hee Zombie, mooi debuut op de TN! En meteen lekker bloederig… die tandenfee doet me wel heel erg aan mijn eigen tandarts denken, alleen moet ik daar ook nog zelf de munten meebrengen 😛
Cool, 2012 begint lekker bloederig! Leuk verhaal Zombie!
Als iemand nu nog een leuke woordgrap kan maken over de jaarwisseling en het wisselen van tanden, dan kan deze dag niet meer stuk!
Bedankt allen! Het is leuk om hier een verhaaltje van mijzelf te zien staan. De beste wensen voor het nieuwe jaar 🙂
@Bob: iets zegt me dat je in dit geval toch liever munten betaalt dan dat je ze krijgt.
Verrassend + / gaaf verhaaltje Zombie! En als dit het niveau en stijl van het komende jaar gaat worden op de TN, zul je mij nog veel zien hier.
Ben benieuwd naar meer van dit!
Dank je wel! 😀 Gelukkig heeft de TN natuurlijk Gsor al om het niveau hoog te houden 🙂
Zombie bedankt voor dit gruwelijk verhaal. Hoe verzin je het en schuilt er toch ergens een ietwat morbide geest in je.
de gruwelijkste wensen voor 2012
Haha, die morbide geest is idd wel aanwezig! Maar gelukkig voert die niet de boventoon.
Mja ik kan dan niet weg blijven he;) Bloederige verhalen en mijn oren staan meteen wijd open;) Vet verhaal. Leuk feitje, had stekker van mijn laptop er niet goed in zitten dus op moment dat ik in het verhaal zat viel mijn geluid en laptop ineens stil…..scary;) Ik slaap met een knuppel vannacht langs mijn bed;)
En dan een gil horen, licht aanzetten, heb je je eigen vent een paar tanden uit z’n bek geslagen!
Slim… 😉
Klinkt griezelig bekend dit……..
Mijn zusje vertelde mij ooit dat het ‘monster’ onder ons bed eigenlijk de tandenfee was. Oh wat was ik boos toen ze een keer een grap uithaalde met rode bosbessen!!!!!
@BlackheartedGoddess: Haha, dat is idd scary. Precies het verkeerde moment voor een stekker die er niet goed in zit. Bedankt voor je compliment 🙂
@Sandra: Hahaha! Ik kan me voorstellen dat je boos was, maar ‘t is wel een goede grap. Vast een oudere zus? Ik vond het ook altijd leuk om mijn broertje dingen wijs te maken. Grappig dat de tandenfee bij jou al als monster “bekend” was.
Het moge duidelijk zijn Zombie: jouw ‘Tandenfee’ is een hit! Praktisch de gehele WSNOI-familie heeft erop gereageerd. En terecht, het is een mooi monsterverhaal met een briljante ontknoping. Ik heb hem daarom ook maar extra toegekend aan de categorie ‘Gekalibreerde gedrochten’, want daar hoort ie thuis. 😉
Gaaf 😀
Stiekem komt het mij ook wel goed uit. Als ik jullie laat wachten tot het monsterverhaal van Cthulhu klaar is, dan zitten we ergens halverwege februari voordat er weer iets nieuws verschijnt op de TN. Dus v.w.b. Tycoon Newspaper cyclus hebben we met jouw verhaal deze maand meteen het monsterverhaal gehad. 😉