Na het lezen van dit artikel zul je de ober niet langer vragen waarom er een haar of vlieg in je soep zit. Je wil dan veel liever weten of de kok toevallig op de fiets naar zijn werk is gekomen of dat hij een ander vervoermiddel heeft gekozen. Waarom dat zo is, en waarom dit niet opgaat voor kale koks, lees je hier:

“It all makes sense to me now” zeggen ze in het Engels zo mooi. Nu weet ik wel dat ik traag ben van begrip, maar dit heeft me maar liefst twintig jaar gekost om het te begrijpen. Een klasgenootje zei eens tegen mij dat ik een ‘tuinkruidenkapsel’ had. En het ‘waarom’ daar ben ik nu na mijn recente aanvaringen wel achter. Wie mij kent, weet dat ik lange tijd stekeltjes heb gehad. En het zijn die stekeltjes waar die uitspraak van dat klasgenootje op sloeg en mij een figuur deden slaan wanneer ik op mijn werk arriveer. Dat wil zeggen: als de herfst aanbreekt.

Gisteren in de vroege avond wees mijn vrouw mij op de aanwezigheid van een dikke vette oranjebruine spin. Deze had zijn web geweven tussen onze conifeer en de boom waarvan ik er nog altijd niet achter ben of het een vlier is. Hij keek ons aan met zijn acht ogen zo met een blik van wat moet je? In de tijd dat ik het mij bij het druk maken over ‘grootte’ nog had over de stuiters en bonken in mijn knikkerzak, zat er zeker geen bonk tussen die groter was dan het lijf van deze spin. Zo groot was deze! Naast die ene tarantula die ik heb gezien in één van de vele door mij bezochte dierentuinen, is het mij daarna enkel in de Filippijnen nog overkomen dat ik grotere spinnen heb mogen aanschouwen dan deze. Natuurlijk heb ik deze voor de vorm even netjes verwijderd, maar ik bereide mij vast voor op de invasie die nog volgen zou.

Trouw aan mijn stalen ros ging ik op dit voor Nederland zo typerend vervoersmiddel op weg naar mijn werk. Geheel in tegenspraak met mijn gevoel, besloot ik in de poort achter ons huis eens een keer de andere kant te pakken om op de straat uit te komen. Ik had beter moeten weten! Dit stuk poort was namelijk langer, gewoon omdat wij niet precies in het midden van de straat wonen. Nog geen tien meter verwijderd van onze poortdeur was het al meteen raak. Je hoort niets, je ziet niets – en plotseling reeg een kleverige substantie zich vast aan de uitsteeksels van mijn haar. Hoe fijn! Tot mijn grote opluchting bleef mijn gelaat gelukkig ongeschonden. Dus toen ik aankwam op mijn werk, nog voordat ik een slok kon nemen van mijn nog te hete koffie, liep ik naar de spiegel van het toilet en aanschouwde het tweedehands kunstwerkje van meneer of mevrouw spin. Getverdemme!

Normaal besluit ik pas tot het verwijderen van dit nare plaksel uit mijn tuin tot het echt te gek begint te worden, want een normale hoeveelheid spinnen in je tuin, is eigenlijk best nuttig, maar dit werd even te gek. Meestal laat ik ze zitten om ze korte metten te laten maken met andere ongewenste ongedierten – feitelijk een pleonasme. Ditmaal echter, dwong de nare aanvaring mij tot dratischere maatregelen. Voor het fatsoen trok ik de raggen toch maar uit mijn haar en bedacht mij wat die klasgenoot destijds tegen mij zei. Ja inderdaad, nu ik er zo over nadenk: mijn vrouw was ook zo’n verzameling verse kruiden gestart. En als ik alleen maar aan de groeispurten van de bieslook en de peterselie denk, dan maakt dit de gelijkenis met mijn kapsel ineens wel heel erg treffend.

Het zal niet de eerste keer zijn dat ik mezelf ’s avonds voor de spiegel afvraag wat die arachnofobische miniatuur mummie in een kunstig geregen spinnenrag in mijn haar te zoeken heeft. En het zal ook vast niet de laatste keer zijn. Het enige wat ik hieruit kan concluderen is dat ik spoedig een bezoek moet brengen aan de kapper.

Behoeft de verwijzing naar de kok nog enige uitleg, die haren en vliegen in je soep? Ga maar eens na wat je nog meer voor geleedpotigs er tussen balletjes in je soep te vinden zijn. Die kok is gewoon op de fiets naar z’n werk gegaan zonder zijn witte hygiëne-mijter. Zijn pruik deed de rest. Geloof mij nou.

[Update 29/09: artikel verbeterd, herschreven.]