Thee blijft toch een populair onderwerp hier op de Tycoon Newspaper. Niet moeilijk: thee is erg lekker op z’n tijd.

Wat dat betreft zal het Amerikaanse koffiebedrijf dat deze week z’n eerste Nederlandse vestiging opende op Utrecht Centraal het nog erg moeilijk gaan krijgen. Buiten het moeten concurreren met  andere koffie-shops in Nederland, heeft dit bedrijf ook met de tegenslag te doen dat steeds meer Nederlanders thee zijn gaan drinken.

Thee is naast lekker nu ook leuk geworden. Wanneer mijn vrouw een half uurtje later thuis is, heeft ze een omweg gemaakt langs het Centraal Station in Amsterdam alwaar een heus drugsfree teashop gevestigd is. Deze winkel is gespecialiseerd in uitlopende theesoorten die vooral verkocht worden in originele bladvorm.

Hier onderscheidt deze thee zich van de rest van de theemassa. Je kent ze wel, die groene kartonnen thee verpakkingen die men ‘gewone thee’ pleegt te noemen. Oh wat haat ik die term! Kunnen we niet meer lezen? Er staat toch duidelijk English Blend! Ik ben geneigd op m’n dienblaadje met een bekertje heet water terug te komen als iemand mij weer eens vraagt ‘gewone thee’ mee te nemen.

Toch is er wel degelijk een scheidingslijn te trekken tussen deze ‘gewone’ zakjes thee en de bladerthee. Die laatste categorie komt niet in elk huishouden evenveel voor, zodat men dit ‘speciale’ thee is gaan noemen. Hoezo ‘speciale thee’? Heb ik al die tijd niet opgelet en groeit thee tegenwoordig in zakjes aan de bomen dan? Wordt deze thee pas ‘speciaal’ als  die zakjes opengeknipt worden en zo de bladerthee wordt geboren?

Heb ik al niet eens gezegd dat ik het zonde vind om na een keertje trekken, je zakje weg te gooien?  Die zakjesthee (ik drink het ook) is één groot massaproduct. Vers is het nooit! Zelfs bij koffiedrinkers die het alleen in huis halen voor de visite, komt dit massaproduct ongegeneerd de voorraadkast uit wandelen. Soms letterlijk!
Het geval wil dat ik een keer bij iemand thuis thee heb willen drinken. De theebladeren stonden onherkenbaar stijf in het zakje. Deze fossiele theesubstantie bleef met zakje en al op het hete water drijven zonder te worden opgenomen.
Nou vraag ik je: is dit soms wat ze bedoelen met ‘groene’ thee?
Gadverdamme!

Geef mij de bladerthee maar.
Deze thee is in bladvorm gebundeld in – jawel-  een kartonnen zakje. De thee kan hier uit geschept worden om met behulp van een filter af te dalen in het hete water. Voor de nuchtere Nederlander is het misschien wat wennen, maar je kunt hier de aardbeistukjes en kamillebloemetjes gewoon nog in natuurlijke vorm in herkennen.

Natuurlijk, het is wat meer  werk (wat hebben we het over!), maar het  levert echt veel betere thee op. Wij hebben er thuis zelfs speciale glazen theekoppen voor aangeschaft waar een flink filter en glazen bladhouder bij geleverd zijn. Deze theeglazen zijn zo groot dat ze voor een bescheiden soepkom niet onderdoen. Dit is overigens wel een dure hobby moet ik toegeven: één kopje kost meer dan E 20,-.
Daar moet wel van gezegd worden, dat je de thee gerust een uur kunt laten staan, zonder dat deze helemaal tot koud afgekoeld is. Mijn advies is wel om de thee binnen 45 minuten op te drinken. Dan is deze nog wel het lekkerst.
Tot slot: naast de smaak, heeft deze thee ook geur. Want dat is iets wat van veel andere theezakjes niet kan worden gezegd.

Of ze ruiken naar schimmel.

En de synthetische thee? Je weet wel, die thee in die plastic piramide zakjes! Die wordt dus getrokken van kunstbloemen.