Onder de dierenactivisten ben ik zeker geen grote naam. En om nou te zeggen dat ik mezelf een actieve ranger voel, nou nee. Toch steunen wij bij ons thuis twee organisaties die zich inzetten voor het dierenleed wat zich helaas te pas en te onpas aandient. Mag IK mij dan hier even uitlaten over wat ik vrijdag 7 november j.l. in de krant las? Dank u!

Als je als stier op een dag te horen krijgt dat het volgende veld waar je mag gaan grazen de eeuwige jachtvelden zijn, dan bedenk je je wel tweemaal voordat je weer achter de menigte aanschuift. Zo moet deze week ook meneer Stier uit Groningen erover hebben gedacht. Zijn grootste vrees werd bewaarheid toen hij realiseerde wat hem in de slachterij te wachten stond. Hij werd slachtrijp beschouwd.
Nooit meer die groene verse gras smaak, nooit meer onbeschaamd de staart omhoog en plassen maar. Wat zou hij Berta missen en hun kalveren. Morgen zou hij met een beetje geluk vanaf een boterham uit een picknickmand naar een onbekend grasveld mogen staren. Een ander stuk van zijn vlees verdwijnt in het keelgat van een trouwe Mac-bezoeker.
De slachterij: hier zou het eindigen.
“Wegwezen” dacht meneer Stier. “Mij niet gezien”. Voor rennen was hij eigenlijk helemaal niet zo gemaakt. Nu snapte hij waarom hij zo goed te eten kreeg: zodat hij te dik zou zijn om een flinke sprint te kunnen aantrekken. “Nou, laat die matadores maar komen, ik laat me niet kisten”. De levenslustige stier wist de slachterij te ontsnappen en koos het hazenpad. Al gauw belandde hij op een lang gestrekte grijze vlakte bij het Groningse Leek waar diverse gekleurde machines heen en weer raasden. Met grote ogen rolde de blik van meneer Stier heen en weer en wist niet wat te beginnen. In volslagen paniek rende hij door de drukte van deze vreselijke renbaan.
Inmiddels had de politie de A7 afgezet, omdat een potentiële hamburger de bezigheden op de asfaltjungle danig aan het verstoren was. Het beest moest gevangen worden anders konden er weleens menselijke slachtoffers vallen. En dat mocht toch niet gebeuren? De razende stier dreigde naar de andere rijbaan te rennen. Daarom zette twee agenten hun eigen leven op het spel door in hun bolide een poging te wagen deze vleeshoop aan te rijden. Enkele honderden kilo’s kostbaar vlees rolden over het wegdek om even later weer op de hoeven te klimmen en weg te rennen. Het leven van meneer Stier overleefde reeds twee moordaanslagen. Kort daarop trok een agent zijn pistool en maakte driemaal scheepsrecht.

Graag vraag ik u hierbij een minuut stilte voor deze dappere stier die driemaal dapper vocht om niet aan de vleeshaak te hoeven eindigen.
Respect.