Lekker bijdehand: loop ik deze avond voordat de koopavond van de buurtsuper eindigt nog even naar de winkel op en neer, word ik onderweg naar huis gesneden door een patrouillewagen en aangehouden. Oom agent leunt uit z’n portier en spreekt mij aan. Ikzelf sta er ietwat bezopen bij; mijn pantalon zeiknat, capuchon over mijn knar en trakteer ze daarbij op een geïrriteerde blik.
“Goedenavond meneer, weet u dat het niet is toegestaan om beschonken de straat op te gaan?”
Nee hè, dacht ik. Waarom moeten ze uitgerekend vandaag mij hebben? Er zat mij al zoveel tegen en nu dit weer. Het moet de twee dienstkloppers zijn opgevallen dat ik op hoge poten naar huis liep terwijl ik in mijn hand op dreigende wijze een fles vast hou. Daarom laat ik ze de fles zien en vraag de agent die mijn aansprak indringend:
“U maakt zeker een grapje?”
Hij kijkt naar het etiket op de witte fles en leest er wat de werkelijke inhoud is ‘Shout’ (vlekkenoplosser). Beide heren lachen en kijken mij daarop met veel aangenamere aangezichten aan.
“Excuus mijnheer. Het spijt ons dat wij u in dit natte weer gestoord hebben.”
Er wordt mij nog een goede avond gewenst en ik mag mijn weg vervolgen. Nog steeds baal ik ervan dat ik een tandpastavlek heb op mijn inmiddels natgeregende pantalon en er in de stromende regen op uit moest om mijn broek te redden, maar het leed is reeds verzacht door dit bezopen misverstand.