Komt een oude man met stoppelbaard en ietwat onverzorgd uiterlijk met een zuinige sigaar op z’n lippen ons bedrijf binnen lopen en vraagt:

“Meneer, zou u mij kunnen helpen? Ik krijg mijn gulp niet dicht.”

De man houdt beverig twee vuisten bij zijn broek in een poging deze nog om zijn heupen te houden en sjokt de bedrijfsvloer op. Een collega van mij verwelkomt de man joviaal en zegt begripvol:
“Natuurlijk meneer.” Vol verwondering kijkt hij van de man naar zijn kruis en beoordeeld de beschreven situatie. “Nee, helaas. Dat zal mij ook niet lukken. Uw broek is te klein meneer.”
Ietwat beteuterd aanschouwt de oude man het zaakje en blijft even stil.
“Ik kan beslist niet zeggen dat u dik bent meneer,” de man was buitengewoon mager “maar ik denk dat er niets anders op zit dan dat u toch een andere broek zal moeten kopen.”
Twijfelend doch instemmend mompelt de man iets wat op een ‘ja’ lijkt en blijft wat besluiteloos bij ons hangen. Uiteindelijk weet mijn collega hem toch te overtuigen dat wij hem niet kunnen helpen waarop hij met aarzelende tred vertrekt.