image by TheIncreds, edited by Gsorsnoi

In navolging op Rina Oddels artikel Knappe kop bekt lekker trappen we vandaag af met een hele serie van die originele titels. Iedere Tycoon Newspaper-cyclus zal ik een merkwaardige afbeelding plaatsen met een klein stukje tekst daaronder. De bedoeling is dat jij daar een pakkende, humoristische, originele of anderszins opmerkelijke titel bij verzint. Na twee weken leggen we alle inzendingen voor aan een onafhankelijke jury die uit de ingezonden kreten de beste eruit kiest. Hij of zij die deze heeft bedacht, wint. De winnende tekst wordt dan boven dit artikel geplaatst.

Voor dit nieuwe Tycoon Newspaper-spel zullen wel een aantal spelregels worden gehanteerd:

  • Insturen van knappe koppen kan tot twee weken vanaf het verschijnen van de opgave (*).
  • Je mag niet voor je beurt spreken (zie Spelregels ‘Vuurspugende zonsverduistering detective’ > kopje Je beurt afwachten). Dus als je net bent geweest, moet je eerst even wachten tot een ander ook die kans heeft gehad. Dan pas, mag jij weer.
  • De titels die je verzint worden alleen geaccepteerd indien ze onder dit artikel bij de comments zijn geplaatst.
  • Per comment mag je maar één titel insturen.
  • Korte titels maken meer kans dan langere titels.
  • Iedere inzending is 1 ster waard. Per titel loopt de pot dus op met telkens één ster meer. De pot wordt wellicht niet iedere dag bijgehouden, omdat deze op ieder moment kan worden vastgesteld al naar gelang het aantal inzendingen er op enig moment is binnengekomen.

De pot staat op: 113 sterren en is toegekend aan BoB.
Jury: Edwin Grooters.

Bij deze opgave zal ik geen extra ‘klein stukje tekst’ zetten, zoals ik hierboven heb genoemd, om ruimte te bieden aan de beschreven spelregels. Veel plezier met het bedenken van knappe koppen…!

( * = voor deze opgave kun je dus insturen tot en met donderdag 12 April )

image by Alice Chaos, edited by Gsorsnoi

De jonge vrouw was nooit zwanger geweest. Toch gaf ze hier geboorte aan een stel schepsels van het allerakeligste soort. Haar hele binnenste werd naar buiten toe opengetrokken door de jonge navelpaddden die hun levensvatbare fase hadden bereikt. Gekraak uit haar ruggengraat maakte duidelijk dat deze het begaf onder de geweldig krachten. Een ander naargeestige geluid groeide uit tot een luid kabaal. Het leek alsof iemand een grote mand met ratelslangen had omver geschopt waarop de angstwekkende reptielen waarschuwend hun staarten lieten ratelen. De gigantische massa duivelse wezentjes verspreidde zich als knikkers over de matten. Vele broertjes en zusjes lieten ze daarbij achter in de vormeloos geworden slierten dril achter hen. Ze rolden over elkaar heen en zochten naar hun balans, maar nog meer naar voedsel. In de buik van de Aziatische jongedame was er een heftige concurrentiestrijd gaande geweest om de laatste spaarzaam geworden levenssappen. Het was een lugubere strijd om de tepel geweest. Alleen zochten zij niet naar de moedermelk, maar naar de krachtige roem dat een mens in leven houdt. Nu zij er niet meer was, stortten ze zich op de enige bron van voedsel die hier rondliep: Retroman.
Zelfs de zombies weken uiteen bij het zien van deze onvoorstelbare grootmacht. Honderden, misschien wel duizenden uiterst huiveringwekkende griezels kropen gelijktijdig over zijn voeten en langs zijn broekspijpen omhoog. Allen waren zij onderweg naar dat ene plekje op zijn lijf dat zij zelf met hun geboorte niet hadden meegekregen, het enige litteken dat alle mensen hun levenlang met zich meedragen vanaf de eerste dag dat ze voet op Aarde hadden gezet en een achterblijfsel was van de verdroogde navelstreng.

Retroman bleef er stokstijf bij staan en wist niet wat hij moest doen. De angst verlamde hem, zodat hij een eventuele uitweg niet meer kon zien – als die er al was. Gelaten liet hij daarom datgene gebeuren waar hij al weken voor vreesde dat het een keer zou komen. Moesten er al navelpadden in zijn lijf kruipen, dan was hij er reeds langer van overtuigd dat het een buitengewoon slechte slurping zou gaan worden. Het zou in elk geval nooit één enkele pad zijn geweest die hem van het leven zou beroven. Zombificatie zat er voor hem dus niet in. Het was waarschijnlijker dat hij door een overdaad aan monsterachtige amfibieën zou worden overmand, hetgeen hij nu werkelijkheid zag worden. Een bizarre mengeling van emoties maakte zich van hem meester. Zijn zwaard hield hij haast instinctief nog in zijn handen geklemd, maar de rest van de spieren in zijn lijf begonnen zich langzaam te ontspannen. Als een patiënt die bang was voor de naald keek Retroman een andere kant uit zodra hij merkte dat de padden zijn heupen bereikten. Niet langer vechtend tegen de angst en tranen begon hij ook spontaan te lachen, overtuigd dat de dood nu gauw volgen zou. Aangezet door een misplaatste uiting van euforie klonk dat al snel als een maniakaal schaterlachen. Zijn tong begon droog aan te voelen en alles wat er om hem heen gebeurde, speelde zich af in slow motion.

Zijn benen waren rondom inmiddels volledig bevolkt met honderden kleine padden, niet groter dan de nagel van een volwassen pink. Wat zich afspeelde in minder dan drie seconden, leken voor dit slachtoffer langer te duren dan drie hele uren. Al deze minuscule gedrochten zochten in rap tempo naar de enige ingang die zij kenden in het menselijke lichaam waar zijn toegang toe konden verkrijgen. Je kon het vergelijken met een leger spermacellen die om het hardst bezig waren hun gezamenlijk doel te vinden. Met één interessant verschil: deze engerds waren wel in staat hun prooi te delen.
Had Retromans navel ogen gehad, dan had deze nu recht in de kijkers gestaard van de eerste jonge navelpad die al likkebaardend onder de kleding zijn gezicht liet zien. Een tandloze in een punt uitlopende muil opende zich met daar boven twee volledig emotieloze glazige oogjes, meer pupil dan iris. Niets leek de navelpadden nu nog in de weg te staan om korte metten te maken met Retroman, die mogelijk de laatste nog levende mens in Gohes City was.

Voedsel en voortplanting, voorplanting en voedsel. Dit was de plek waar die twee oerkrachten samenkwamen.

De Reuze Navelpad had voortdurend met respect tegen zijn nieuwe vriend opgekeken. De man die hij tot voor kort alleen als ninja kende, had al vóór het eerste moment dat ze elkaar hadden ontmoet niet alleen voor zijn eigen hachje gezorgd, maar had daarbij ook constant geloofd in de uiterst geringe kans om nog minstens één soortgenoot te vinden waarmee hij deze immense stad uit kon vluchten. Die hoop bleek tevergeefs. Al had hij wel een andere, zij het onwaarschijnlijke, bondgenoot gevonden die hem trouw aan zijn zijde stond. Maar de overmacht aan zombies en navelpadden op een toneel dat meer labyrint was dan metropool, kon nauwelijks een congruerende partij worden genoemd.
Retroman was vanaf het allereerste begin gedoemd geweest te sterven. De toorn van Graaf Schaurig had in het toekomstbeeld waarin de Reuze Navelpad zich bevond, zijn uitwerking gevonden. Nietsontziend had de duistere graaf middels zijn padden wraak genomen op… ja wat eigenlijk? Al wat de pad daarvan wist was dat ene Kornelis Oflook een rol moest hebben gehad in dit geheel. In Retromans herinneringen had hij de spottende blik gezien die de graaf met deze reporter had uitgewisseld. En de intensiteit van de helse bliksemschichten die daarbij vrij kwamen, waren hem niet ontgaan. De kompaan waarmee hij inmiddels in de afgelopen dagen lief en leed had gedeeld moest nu de prijs betalen voor een vete die niet de zijne was. Kornelis Oflook, schuldig aan dit kwaad of niet, had naar alle waarschijnlijkheid zelf ondertussen ook de dood gevonden. En met hem duizenden andere inwoners van de metropool die zo onderhand de grootste spookstad van de wereld was geworden.
Het was meer onrecht dan de pad verdragen kon. Het maakte hem intens kwaad. Een emotie, die hemzelf nog niet in die hoedanigheid was overkomen, overmande hem en maakte zich van hem meester. De kleine Reuze Navelpad balde zijn vuisten en hij raakte zichzelf kwijt op het moment dat een kettingreactie van chemische processen in zijn lijf was opgestart. Hij voelde hoe zijn lichaam verkrampte en gedwongen werd zichzelf voorover te buigen, omdat er een geweldig kracht in zijn buik was losgekomen die geleidelijk door de rest van zijn systeem trok. Met zijn pols drukte hij tegen het bovenste deel van zijn buik als automatische reactie op een opkomende misselijkheid. Zijn kuiten spanden zich aan zodat hij door zijn knieën boog. Hierdoor had hij een houding aangenomen waarop men gauw zou denken dat hij niet lekker was geworden en op het punt stond om te gaan overgeven. Maar dat gebeurde niet. In plaats daarvan werd de Reuze Navelpad gehuld in een grijze vettige rook die uit zijn vel opsteeg en langzaam in volume toenam. Hij bleef daaronder prima zichtbaar, omdat zijn huid plotseling begon te opgloeien. Een bruinoranje schijnsel prikte door de dampende lucht. Over zijn gehele lijf begon hij overmatig te transpireren. Zweet parelde er ook op zijn afgeplatte voorhoofd samen. Er vormde zich een uiterst ernstige gezichtsuitdrukking op het gelaat van de Reuze Navelpad. Boos was hij, furieus op de aaneenschakeling van iniquiteiten. Geërgerd staarde hij even naar de overblijfselen van de Aziatische jonge vrouw. Haar stoffelijk overschot was eigenlijk meer uitgekotste soep dan een karkas waar je nog enigszins een mens in zou herkennen. Haar oneervolle dood en de bedreiging waar Retroman voor stond, waren voor hem de spreekwoordelijke druppel geweest.
De explosie van zijn woede viel samen met het moment dat de eerste navelpadden nog bezig waren langs Retromans broekspijp omhoog te kruipen. En in diezelfde paar seconden dat dat gebeurde, zou de Reuze Navelpad zijn laatste en meest indrukwekkende eigenschappen gaan ontdekken. Het was een vermogen waarmee hij zich kon onderscheiden van alle slechte navelpadden. Schuivend over de tatamimatten spreidde hij zijn benen en kropte hij zichzelf nog verder in elkaar. De laatste milliseconden op zijn interne tijdbom tikten weg.
Plotsklaps nam hij een compleet andere houding aan en bracht een akelig keelgeluid voort. In één beweging rechtte hij zijn rug en stootte hij zijn armen wijd opzij. Zijn schouderbladen knikten daarbij naargeestig. Een uitbarsting van energie vrij kwam waarbij een schokgolf opgang werd gebracht die door alle aanwezigen in deze ruimte gevoeld kon worden. Een aantal minuscule navelpadden raakten daarop hun grip op Retroman kwijt en werden gewoonweg van zijn lijf geblazen. Opnieuw balde de nijdige pad zijn vuisten en bracht deze ditmaal boven zijn hoofd. Met een alles verdovende nieuwe oerwoudkreet verzorgde hij dat Retroman ook van de resterende navelpadden werd bevrijd alvorens weer ineen te duiken. Voorovergebogen zette hij de worsteling voort tegen zijn eigen immense krachten. De losgeschoten navelpadden weken allen uiteen. Tegen dergelijke grootmacht konden zij geen tegenstand bieden. Van de zombies was inmiddels al geen spoor meer.
Vervolgens vertroebelde de gedachten van de Reuze Navelpad en keek hij nog even voor een laatste keer naar zijn vriend. Deze zat rechts opzij van hem tegen de kast van mahoniehout en notenfineer. Ook hij was omver geblazen en was zo perplex dat hij geen woord meer kon uitbrengen. Gevangen door de blik van de pad verstijfde hij van angst. En zo aanschouwde hij hoe ineens de pupillen in zijn twee kralige ogen zag vervagen totdat ze uiteindelijk geheel verdwenen. Die blik hield de pad nog even vast voordat hij zichzelf helemaal zou verliezen, omdat hij voelde dat dit wel eens hun afscheid kon betekenen. Ten slotte keerde hij zich weer in zichzelf en onderging de grootste pijnen. Beroofd van zijn zinnen staarde hij in een nietsziende blik naar de matten, terwijl zijn lichaam begon op te zwellen. Spieren verstrakten zich en namen vlot in omvang toe. Als een snelgroeiende plant die nog vlugger groeide dan de meest levenslustige bamboe namen zijn armen en benen in lengte toe. Zijn eerder zo slanke ledematen kregen ineens een flink volume. Zijn vlees werd opgeblazen en zijn huid verkleurde naar een teint donkerder.

Langzaam vulde zijn lichaam de halve kamer waarop Retroman begreep dat hij in actie moest komen, wilde hij niet verdrukt raken. Hij perste zijn rug tegen de vensterbank en hield zijn buik in om hem de ruimte te geven uit te zetten. En daar realiseerde hij zich dat ze een probleem hadden. De groter wordend Navelpad bleef maar in omvang toenemen, zodat eerder vroeger dan later de ruimte voor hen te klein zou worden. Het lage pagodebed was al niet langer zichtbaar. En als de baby navelpadden niet de benen hadden genomen, dan zouden ze nu vrijwel zeker zijn geplet onder het lijf van zijn dikke vriend. De houten panelen waaruit de slaapruimte was samengesteld vielen onder zijn gewicht opzij. Retroman herkende wat er omviel door de klaterende klap waarmee ze in de gangen de matten raakten. Ook het heftig gekraak in de muren van de tempel was onmiskenbaar. Spoedig zou de pad door dit gehele bouwwerk breken. Daardoor zag Retroman zichzelf geen andere keuze geboden dan uit het raam te klimmen. In een wilde sprong dook hij over de rand van de vensterbank waarlangs hij eerder twee zombies naar beneden had gesmeten. Retroman werd gedwongen deze duik zo abrupt te moeten maken, omdat hij bemerkte dat de Reuze Navelpad hem er anders ruw met zijn been had uitgetrapt. Gelukkig vond hij nog houvast aan een geelkleurig ornament dat hij kon vastgrijpen in zijn val. Toen hij ernaar keek ontdekte hij dat het om een draak ging die op een horizontale rij sierpannen was bevestigd. Boven hem strekte de amfibische Alice zijn benen uit. Het gebouw kreunde en het gesteun van de muren deden de balken en de dakpannen in het tempeldak schudden. Met een donderend geraas werd de vloer van de tempel opengereten. Niet ver van waar de gewezen ninja hing, rukte de reusachtige Navelpad de muren uit elkaar, zodat de tempel in tweeën werd getrokken. Onder hen gebeurde datzelfde. Een diepe, brede spleet verscheen in het midden van de U-vormige tempelbasis, trok door het pleintje dat het omringde en reet ook daar het bouwwerk uiteen waar zij eerder samen hun zo strategische positie in hadden gevonden.

Vanuit de schaduw die het been van de Reuze Navelpad over hem had geworpen zag Retroman precies hoe de punt van dat dak verkruimelde en in een regen van dakpannen naar beneden stortte. Hij hield de enige hand die hij vrij had boven zijn hoofd en gebruikte het blad van het samuraizwaard om zich tegen het vallende puin te beschermen. Hoe zou dit in vredesnaam aflopen? vroeg de dappere strijder zich verdwaasd af. Een brok massieve dakpannen had hem op een haar na gemist en hij zag hoe een volgend brokstuk dat waarschijnlijk niet zou doen. Daarom zette hij zich met zijn benen af tegen de tempelwand en sprong vanuit zijn tijdelijke beschutting weg. Een andere keuze had hij simpelweg niet. In zijn sprong hoopte hij niet alleen dat hij ongeschonden door het puin zou geraken, maar ook dat hij zonder al te veel kleerscheuren houvast zou vinden aan de muur van het bouwwerk in het midden van de U-vorm. Daarbij leek het haast alsof hij in een monsterorkaan van de ene schipmast naar een andere moest springen. Overal om hem heen opende zich nieuwe spleten in de aarde en vielen bergen losse stenen door de open lucht.

De inktzwarte schaduw die uiteindelijk over zijn hoofd viel, leek daarom aan te kondigen dat het nu eindelijk met hem was gedaan. Hoe vaak was Retroman nu al door het oog van de naald gekropen? Wanhopig probeerde hij zijn ogen in al het gruis opengesperd te houden om eventueel nog te kunnen anticiperen. Maar het object dat tijdens zijn sprong over zijn hoofd kwam te hangen, was zo enorm dat het al het zicht ontnam op wat er verder om hem heen gebeurde. Doodsbenauwd gaf hij daarom toe aan het naderende onheil, sloot zijn ogen en verwelkomde de zee van rust waarin hij meende het hiernamaals te gaan vinden. Het kabaal van het vallende puin stierf weg en ook de muffe atmosfeer waarin hij zich al die tijd had begeven werd een stuk minder ijl. Dit moest de weg naar de hemel zijn, zo overtuigde hij zichzelf. En hij voelde ook hoe zijn lichaam opsteeg naar grotere hoogtes. Hij was niet langer bezig de sprong te maken van de ene naar de andere muur. Alles was donker, totdat op een goed moment een lichtbundel hem de roes uit zijn ogen wiste. Het was het zonlicht dat hem deed ontwaken uit zijn vrees. Retroman stond voorzichtig op en in plaats van voor de hemelpoort stond hij recht tegenover twee gigantische ogen. De reusachtige Reuze Navelpad had zijn hand opengevouwen met daarin de dappere kleine man, die hij eerder had onderschept tussen het vallende puin terwijl hij zelf in omvang groeide als Sjakie’s Bonenstaak. Zo hoog als een twintig verdiepingen tellende flatgebouw torende hij hoog boven de ten doden opgeschreven metropool uit. De Reuze Navelpad was nu met recht de Reuze Navelpad.

Wordt vervolgd.

By gsorsnoi | March 20, 2012 - 8:08 am - Posted in Nederlands, WSNOI

image by Gsorsnoi

Wel een account op WSNOI, maar geen geld om spelletjes te spelen? Geen punt! Daar hebben we de onbestaande beroepen generator voor.

Op de ledenlijst kan staan vermeld dat jij WERKLOOS bent. Dat klinkt heel ernstig, maar op WSNOI valt dat eigenlijk reuze mee. Je kan namelijk op ieder moment weer voor een nieuwe baan solliciteren. En het voordeel is: je wordt altijd aangenomen! Eenmaal een baan, heb je dus ook weer geld, en kun je verschillende leuke spelletjes spelen op deze doldwaze site.
Wat kun je doen om je account weer nieuw leven in te blazen?

  1. Surf naar http://www.wsnoi.com
  2. Klik op ‘Inloggen / aanmelden’.
  3. Login met jouw login gegevens (wachtwoord kwijt? Klik dan op ‘Wachtwoord vergeten?’ en volg de instructies).
  4. Eenmaal ingelogd klik je op Ledenlijst. Daar zie je in het rood dat jij WERKLOOS bent.
  5. Klik op ‘Onbestaande beroepen generator’.
  6. Klik op ‘Speel!’ en je komt bij het generator scherm. Deze machine hoest voor jou een leuk beroep bij elkaar.
  7. Draai aan de hendels om een nieuw zgn. ‘Onbestaande beroep’ te genereren. Begin met de meest rechtse.
  8. Klik op ‘Open bureaulade’ en vervolgens op de lade onder in beeld die open schuift.
  9. Je bent nu in het scherm met het sollicitatieformulier terecht gekomen. Lees het rustig door en klik daar ten slotte op ‘Solliciteer’.
  10. Geweldig! Je hebt nu weer werk! En geld om spelletjes te spelen.

Ga nu maar gauw kijken bij de link ‘Games’ om te zien wat voor hilarische spelletjes WSNOI allemaal biedt.
Veel plezier! En mocht er iets onduidelijk zijn, mail gerust. We leggen je het graag uit.

By gsorsnoi | March 14, 2012 - 8:16 am - Posted in Games, Nederlands, Scherpe Blik, WSNOI

image by cadillacjr2002, edited by Gsorsnoi

De ‘easteregg‘ (*)was al enige tijd een fenomeen op WSNOI, nu is het ook mogelijk om naar paaseieren te zoeken met het doel er een collectie mee compleet te krijgen. Wanneer je inlogt op WSNOI dan heb vanaf vandaag de mogelijkheid om tussen de pakketjes die je elke dag kunt vinden, ook deze chocolade traktaties aan te treffen. Natuurlijk zul je even goed moeten struinen door de verschillende pagina’s van WSNOI om ze ook daadwerkelijk alle 12 te vinden, maar dan maak je wel kans op het winnen van een mooie beloning!

Verzamelobjecten, een nieuwe uitdaging op WSNOI

Met de komst van dit jaarlijkse zoekspelletje, introduceren we ook de ‘verzamelobjecten’. De verzamelobjecten zijn opnieuw een terug gebracht onderdeel van de oude WSNOI-site. Daar kon je voor de Huizensite stadsvoorzieningen verdienen. Dit deed je door voor jouw bedrijfje stenen te verzamelen met de symbolen van de Chinese Horoscoop. Die kreeg je dan steeds uitgekeerd op het moment dat je een bepaalde combinatie van stenen in jouw bezit had. Dus dat was niet een kwestie van wachten tot je 12 stenen had en dan was je er wel. Nee, je moest echt zorgen dat je een bepaalde set bij elkaar had gevonden zoals: PAARD, PAARD, GEIT, HAAN, HAAN, SLANG, VARKEN. En dan kreeg je daar bijvoorbeeld een speeltuin of een kerk voor.

Nu gaat het er bij de verzamelobjecten juist wel om dat je van één thema precies alle items een keer in je bezit hebt. Dan heb je je collectie compleet en staat er een leuke beloning tegenover. In de regel zal die bonus bestaan uit een aantal vaste sterren. Voor de paaseieren zijn dat er 10. Deze roodkleurige sterren zijn een zeer zeldzaam en een waardevol spelobject op WSNOI. Want hoe meer vaste sterren jij in je bezit hebt, hoe groter je maandelijkse voorsprong is in het spel Tycoon van de Maand.

Meerdere collecties

Op dit moment zul je alleen nog kunnen gaan zoeken naar paaseieren, maar daar komen later nog nieuwe collecties bij. Te denken valt aan: Chinese Horoscopen, krantenknipsels uit de Tycoon Newspaper, portretten van haar verslaggevers, Gekalibreerde Gedrochten, steampunkvoorwerpen en nog héél veel meer.

Het avontuur is echt niet zonder gevaren; onderweg zul je vele andere extraatjes vinden, zaken die je voorheen ook al kon tegen komen op de site. Zoals navelpadden, dieven, boobytraps en financiële tegenvallers. Ook zij zitten in de maanden Maart en April verstopt in de eieren! Op WSNOI mag je elke dag maximaal 10 pakketjes zoeken. De paaseieren nemen nu de plaats van die pakketjes in. Zaak is dus dat – wil je je paaseierencollectie compleet krijgen – je het beste elke dag even op WSNOI kunt inloggen om tussen die 10 paaseieren die felbegeerde creaties te vinden van de Paashaas.

Je vindt de ‘Verzamelobjecten’ als menuonderdeel op WSNOI door eerst in te loggen op de site. Pas dan verschijnt het onderdeel ‘Pakketjes’, net boven de link naar de Tycoon Newspaper.

(* = Zie ook het WSNOI-spel Traditionele Hangman ‘Lintje voor Easteregg vinden’)

By karelriemelneel | March 13, 2012 - 8:57 am - Posted in Contaminaties, Nederlands, Verbaal Genot

image by Kamermuziekfestival Den Haag, edited by Gsorsnoi

Bestaat uit: “Een gevoelig onderwerp aansnijden” & “Een gevoelige snaar raken”

Uitgesproken door: Gsorsnoi

Datum: donderdag 26 januari 2012

By tinusicket | March 6, 2012 - 7:00 am - Posted in Eindelijk uitgeworteld, Nederlands, Retourtje naar hier en terug, Scherpe Blik

RONDE 4: 1e aanwijzing

Deze tiende ‘Waar ben ik?’ is vooralsnog even de laatste, dat wil zeggen in deze frequentie. En voor die gelegenheid heb ik extra mijn best gedaan om hem flink moeilijk te maken. TinEye, een internetprogramma waarmee je de ‘identiteit’ van afbeeldingen kunt opzoeken, heeft het mij dan ook niet makkelijk gemaakt. Wil ik namelijk een goede opgave hier kunnen plaatsen, dan moet ik zorgen dat TinEye mijn afbeeldingen niet kan herleiden tot de fotomateriaal dat op het internet huist. Deze plek trekt een hoop toeristen, wat mij ertoe heeft gedwongen een foto te kiezen waar wat minder herkenbare elementen bevat. Eens zien of jullie met deze sumiere informatie toch weten te duiden waar ik ben!

De regels zijn ongewijzigd en hier na te lezen.

Succes met raden!

1e aanwijzing: Deze bergketen wordt vaak genoemd als ‘s lands voornaamste leverancier van groene thee.

Pot voor deze foto: 90 sterren, toegekend aan BoB.