“Het heelal is oneindig”.

Met die uitspraak kun je het eens zijn of oneens. Het mag in elk geval duidelijk zijn dat zowel de uitspraak als de ontkrachting ervan beide verschrikkelijk moeilijk te verteren zijn. Wij willen als mens zijnde nou eenmaal overal een antwoord op hebben.
Maar waarom eigenlijk?

Het mag duidelijk zijn dat wij mensen er moeite mee hebben zomaar voor lief te nemen dat iets oneindig is. Behalve natuurlijk het saldo op onze bankrekening. Dat mag best oneindig zijn, zolang het dan maar geen roodstand is.
Wij strijden voortdurend tegen het lemniscaat.

Knikkeren in de leegte.

Weet jij wat er zit achter al die planeten en sterren? Ja natuurlijk weet je dat.
Meer sterren en planeten natuurlijk. Maar wat zit daar dan weer achter? En daar achter? Kom ik weer op deze plek in de ruimte terug als ik enkel maar in één richting doorvlieg? En zo niet, wat dan? Wat treffen we dan aan? Meer sterren en gaswolken? Zwarte gaten en nog meer leegte?
Of zit het hele heelal gevangen in één immense knikker die bij een één of andere bescheiden reus in zijn knikkerzak zit? En als dat het geval is: in wat voor land, wereld en heelal zit hij dan en hoe ver loopt zijn heelal door?
Ik hoop in elk geval maar dat die vent niet echt gaat zitten knikkeren dan.

We snappen er niets van. En dat zullen we ook nooit snappen.
Maar accepteren kunnen we dat maar heel moeilijk. Theorieën zullen er genoeg zijn, maar echte verklaringen nooit.
Raar is dat toch eigenlijk.

Oneindig afschaffen.

We spreken nu het volgende af:

Eindig moet alles zijn.
Vanaf nu houdt het hoogste getal dat we kennen op bij één googol. Het getal van Graham schaffen we af. Dat begrijpt toch geen mens. Google daar maar eens op. Dan kom je hier uit.
God krijgt een leeftijd en gaat over googol jaar dood vanaf het moment dat hij begon te scheppen.
Alles en iedereen is sterfelijk.

Absoluut oneindig is niets meer.
We gaan theorieën verzinnen die zogenaamde oneindige combinatiemogelijkheden de kop indrukken. Zo mogen er bijvoorbeeld geen combinaties meer voorkomen wanneer het aantal googol dreigt te worden overstegen.

Herdefinitie van ‘eeuwige leven’.

Het eeuwige leven zoals we deze zouden moeten beleven na de dood, in Hel of Hemel, houdt op na één hele eeuw. Waarom noemen we het anders het ‘eeuwige leven’?
Zie het maar als een tweede kans die goed of slecht kan uitpakken.

De mens en al het andere leven op Aarde gaat een keer dood. Tot stof zullen we wederkeren en dat stof wordt door de wind weggeblazen. Er komt een moment dat de wind ophoudt met waaien.
Dit doet het al als de Aarde ophoudt met bestaan en wellicht al eerder. De zon dooft uit, maar dat wisten we al. Ons zonnestelsel implodeert tot een zwart gat.

Op de lange duur ziet God er ook geen gat meer in.
Hij doet zijn lichtje uit en gaat slapen.
Op een goed moment is er niets meer.

Is dat dan het oneindige niets?