image by chris.corwin, edited by Gsorsnoi
Het werd wel weer eens tijd dat we jullie gingen verwennen met een artikeltje in de categorie ‘Gekalibreerde gedrochten’. Het laatste artikel op de Tycoon Newspaper dateert alweer uit 2008. 6 Augustus 2008 wel te verstaan. Toen schreven we over de Megalodon. Dat artikel en degene die we je nu zullen voorzetten zijn eigenlijk zelfs al veel ouder. Ik schreef ze in 2000, toen er van een digitale versie van de Tycoon Newspaper nog lang geen spraken was. Het zijn verhalen uit de Tycoon Newspaper Archieven.
Hierbij dus het originele verhaal over de Narwal zoals ik deze toen heb geschreven.
De theorie is inmiddels wel wat achterhaald. Maar wat geeft het?
De volgende keer neemt mijn alterego Achmed Liën deze categorie voor zijn rekening. Maar voor nu, nog even mijn oude versie:
Suikerzoet Troetelbeer-gehalte.
Ja ja, geef het nou allemaal maar toe: we hebben allemaal wel eens ‘My Little Pony’ zitten kijken. Die zoetsappige tekenfilmserie met allemaal kleine eenhoorntjes en een suikerzoet Troetelbeer-gehalte. Ze hadden alle kleuren van de regenboog en de één huppelde nog irritanter vrolijk rond dan de ander.
De mannen onder ons denken misschien wel dat ze allemaal zo mannelijk zijn en vol testosteron de stoere knap kunnen uithangen. Maar diep in ieder van deze koele kikkers schuilt nog altijd dat kleine lieve onschuldige ‘My Little Pony’-hartje. Ahum, blêh!
Maar goed, het gaat mij er hier helemaal niet om of je nou een bikkel bent of een softy. Het gaat mij hier om zo’n paardje van dat gnoomformaat. Je weet wel: de eenhoorn. Zo’n lilliput poepfabriek. Zo’n dwergknol met een bovenmaatse breinaald op hun kop. Vind je het gek dat ze alleen bij vrouwen in de smaak vallen? Verschrikkelijk vind ik ze. Toch … inderdaad … ook ik heb ‘My Little Pony’ wel eens gekeken.
Visuele kruising.
Dat dier is zo mythologisch en oud als de Bijbel. Het zou me om die reden ook niet verbazen dat wanneer je bij de schimmel van Klaas op zijn neus tussen de grijze schimmel haren kijkt, er een litteken van die verdraaide lans te vinden is.
Kortom, die bezemsteel van dat arme beest heeft net als Sinterklaas en de Kerstman behoorlijk wat vragen opgeroepen. Heeft er überhaupt ooi t wel eens zo’n beest bestaan? Nee, niet Sinterklaas sufferd!
Er is een stellige stelling waarvan ik vind dat het wel erg geloofwaardig omschrijft hoe de eenhoorn ontstaan zou kunnen zijn. In feite zou de zogeheten ‘eenhoorn’ nog steeds kunnen bestaan. Het dier ziet er alleen niet direct uit als een paard en door de lucht vliegen kunnen ze ook niet. Zwemmen kunnen ze wel.
De eenhoorn zou namelijk worden belichaamd door een kruising tussen een paard en een narwal. Een visuele kruising wel te verstaan!
Bovenmaatse satéprikker.
Een narwal is een dier dat in de Noordelijke IJszee leeft en een behoorlijke lans op zijn kop met zich meedraagt. Even buiten het midden van de kop van de narwal groeit er een spiraalvormige tand uit zijn kop. De narwal is een soort rob en heeft twee tanden. Eén tand blijft echter onderontwikkeld in zijn kaak zitten terwijl de ander naar mate het dier ouder wordt groter en groter groeit. Net zo groot tot het op een dag uit zijn kop groeit tot het formaat van een flink zwaard.
Deze zwaardvormige tand gebruikt hij niet zozeer als wapens als wel als een stoottand om in de paringstijden mannetjes narwallen mee te kunnen wegstoten van het wijfje.
‘Geef mij het vrouwtje anders prik ik je lek’. Zo gebeurt het vaak. Het zwakkere mannetje verliest het dan en wordt uit de groep gestoten of bezwijkt aan de aangebrachte verwondingen. Het vrouwtje heeft hier allemaal weinig last van: zij heeft geen lans en hoeft ook niet te vechten.
Voorloper van Photoshop.
De voornaamste reden waarom men denkt dat de narwal voor eenhoorn moest doorgaan, is omdat ze denken dat men ooit een uit het water opspringende narwal in het silhouet met een paard op de voorgrond met dit mythische dier moeten hebben aangezien.
Tegenwoordig kunnen we dit met Photoshop veel gemakkelijker voor elkaar spelen. Maar aangezien ze toen nog niet geloofde in Photoshop en Hans Anders pas in de twintigste eeuw werd geboren, kun je ze deze visuele verwarring moeilijk kwalijk nemen.