“O jee, mijn voorspellingen over de overname van de micro organismen is uitgekomen. Ik had toch al die tijd al gelijk. Al die tijd proberen ze ons al over te nemen maar elke keer als wij hun groen/blauwe massa zien kijken wij afkeurend en afdankend bij de geur en gooien we ze zonder pardon in de prullenbak. Nu hebben ze eindelijk dus toch iets gevonden. Keukenlijken zorgt ervoor dat ze op onze oude troep kunnen heersen en op ons misschien uiteindelijk wraak nemen of zelfs wel overnemen. Ik ga toch maar gauw even in de keuken kijken…”
Dat waren de laatste woorden van Black Hearted Goddess. 15 juni 2008 j.l. is de zwarthartige godin officieel als vermist opgegeven bij de politie van Bunschoten-Spakenburg. De politie trof op zondagochtend een ravage aan in de keuken van deze zwarte hartigheid. De keukendeurtjes stonden wagenwijd open en waren aan beide kanten met bloed besmeurd. Tevens lag een hele huisraad aan keukengerei over de tegeltjes van de keuken verspreid.
Sporenonderzoek heeft nog niet tot gewenste resultaten geleid daar er geen stoffelijk overschot is aangetroffen. Er kan daarom ook nog niet worden vastgesteld of BHG dood is of dat zij nog altijd blauwbeschimmelde cacaodemons aan het neermaaien is in het labyrint van haar keukenkasten. Onze reporter Huko Myerop ging op onderzoek uit en bracht ons het volgende verslag uit:
Met het onderzoek naar de keukenlijken is onze gewaardeerde criticus de Black Hearted Goddess vermist geraakt. Na een poos tevergeefs te hebben gewacht op resultaat, heb ik besloten om zelf op onderzoek te gaan.
Gewapend met een nieuw gekochte pollepel als wapen en vergiet als helm, dook ik het keukenkastje in. Zoekend naar aanwijzingen kwam ik regelmatig in de drab vast te zitten, tot ik eindelijk een spoor langs de waterleiding naar beneden zag lopen. Op het moment dat ik naar beneden wilde afglijden hoorde ik een geluid achter me; een groep bloeddorstige micro-organismen. Ik sloeg met de pollepel de waterleiding kapot waarna het keukenkastje volliep met schoon water, wat het einde voor de micro-organismen betekende, ik kon dus weer verder.Terwijl ik naar beneden gleed vond ik de wenkbrauwpiercing van blackheartedgoddess, maar dan met vieze beschimmelde smurrie eraan vast, dus zat ik goed.Eenmaal beneden stond ik in een donkere tunnel waaraan ik aan het einde licht ontwaarde.
Ik draaide me om en zag achter mij een spin met 6,5 poten, waarbij aan de halve poot een vage smurrie zat. Ik was helemaal de weg kwijt en snapte er niks meer van, zeker niet toen de spin ook nog begon te praten. Deze vroeg wat mijn laatste wens was. Ik wilde tijd winnen en vroeg daarom maar om uitleg.
“Aangezien je het toch niet gaat overleven kan ik het je wel vertellen”, vertelde de spin me.
Het begon met het getreiter van Guido. Deze vond het nodig zijn mes op mijn poten uit te proberen, stukje voor stukje. Bij mijn tweede poot wist ik echter te ontsnappen en vluchtte een keukenkastje in. Met mijn halve poot stapte ik echter in een lekkende batterij, waardoor de chemische zooi meteen in mijn bloedbaan werd opgenomen. Na een hevige pijn begon ik ineens immens te groeien en er was maar 1 gedachte bij mij: wraak. Guido verstijfde van angst op het moment dat ik het keukenkastje uitkwam en liet daarbij zijn mes vallen. Ik pakte deze op en stak hem door zijn been. Op dat moment zette Guido het op een rennen. Helaas kon ik hem niet achteraan omdat ik weer begon te krimpen en dus geen schijn van kans meer had. De lekkende batterij was immers geen konijnenvoer-batterij, dus de lading ervan ging ook niet zo lang mee.
Iets daarna kwam Black Hearted Goddess het keukenkastje in, waar ik me weer schuilhield. Met behulp van de micro-organismen wisten we haar te overmeesteren en hierheen te ontvoeren. Haar losgeld zou een pakje duracel batterijen zijn. Nu weet je het hoe en waarom, dus wordt het tijd om jouw leven te beëindigen”.
Terwijl de spin zijn verhaal deed had ik het mes uit mijn been gehaald en maaide in 1 slag vier van zijn poten doormidden. Hierna mikte ik hiermee op het hart, maar omdat deze vol smerigheid en smurrie zat, brak deze af en kwam ik niet verder dan een sneetje. Zonder na te denken pakte ik mijn pollepel, stak die door de snee heen en peuterde zo het hart van de spin eruit, wat het einde voor de spin betekende.
Ik pakte Black Hearted Goddess op en rende met haar zo snel mogelijk naar buiten, nog steeds levenloos. Bij het keukenkastje aangekomen stond ik tot halverwege mijn lichaam in het water dat bleef stijgen door het gat in de waterleiding, wat me op een idee bracht. Ik ging naar boven, liet een warm bad vollopen en gooide er veel zeep in, waarna ik Black Hearted Goddess erin legde. Daarna draaide ik de hoofdkraan uit, zodat niet het hele huis onder water zou komen te staan i.v.m. de lekkende waterleiding. Weer terug op de badkamer was Black Hearted Goddess aan het ontwaken, het werkte. Achteraf vielen de gevolgen dus mee, maar ik heb ervan geleerd; koop alleen spullen die je daadwerkelijk gebruikt en hou het schoon!
Toch blijft de vraag: wat deed die rechercheur beneden en waarom schoot hij op mij? Gelukkig is het voorbij en doet dat er niet meer toe, of toch wel?
This entry was posted on Sunday, August 17th, 2008 at 14:57 and is filed under Duimzuigerij, Galbakkerij, Nederlands. You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0 feed. You can leave a response, or trackback from your own site.
Hoe KOM je er op?
Hoe kom je ervan af is een beter vraag:P
Sjonge jonge ben blij dat ik hier nog terug kan komen om dit na te vertellen. Ook al wil je dit soort dingen liever niet navertellen simpelweg omdat je ze liever gewoon NIET meemaakt. Maar helaas had het lot iets anders voor me in petto.
Het was er niet te doen beneden. Toen ik er aankwam trof ik veel smerigheid aan en het stonk daar enorm. Het is niet te geloven hoe het toch zo smerig kan zijn ondanks dat je elke keer je best doet je keuken schoon te houden met je een Cillet Bang in de ene hand en een flinke schuurspons in de andere. Deze had ik helaas niet bij de hand want ik zou alleen dingen weggooien dit keer, schoonmaken kwam later wel dacht ik bij mezelf.
Zodra ik beneden kwam begon de ellende, ik voelde allemaal smurrie en het werd meer en meer. Al heel gauw kon ik niks meer bewegen en viel ik op de grond neer. Vlak voordat ik mijn ogen sloot, zag ik nog wel die rare spin staan. Van de redding verder heb ik niks meegekregen. Ik werd wakker in een lekker warm bad en hoopte dat dit allemaal een droom was geweest en ik voor de zoveelste keer weer in slaap was gedonderd in bad. Helaas niks van dat alles was waar en dat was te zien aan Huko Myerop die zijn leven voor mij had geriskeerd en naast me op het randje van het bad zat.
[…] laat horen. En als we nog even verder terug graven in de oudheid dan komen we zelfs Hukomyerop’s ‘Keukenmeid zoekt keukenlijk’ tegen. Heeft hij gevonden en is er inmiddels gelukkig mee […]