image by Torley, edited by Gsorsnoi

Nietsvermoedend kwaakt de pad er rustig op los, terwijl hij heerlijk aan het genieten is van het koude badje waar zijn weke lijfje in rust. Hij komt met zijn twee oogjes boven water om eens even rond te kijken wat er vandaag te beleven valt buiten de oevers van deze vijver.
Plotseling duiken er van alle kanten vliegen uit de lucht en scheren zich naar het water. Daar waar zij op nog geen meter afstand boven het oppervlak als kleine torpedo´s naar beneden snellen, verschijnt er uit elk van hun brede bekken een lange tong. Tongen zoveel en zo lang dat ze als grijparmpjes werken.

De pad realiseert zich de vergissing hij heeft gemaakt en probeert onder te duiken. Maar het is al te laat. Hulpeloos moet hij zich overgeven aan zijn belagers en merkt hoe het lucht uit zijn lijfje wordt geperst terwijl slierten van tongen zich om zijn glibberige huid wikkelen.
De vliegen tillen de pad uit het water en nemen hem mee in hun vlucht.
Even verderop komen zij aan bij hun zelf gesponnen vliegenweb en smijten de pad in het plakkerige natuurlijke breiwerk naar de eerder buitgemaakte kruisspin. De prooi is gevonden, gevangen en afgeleverd. De koninginnen vlieg ziet het schouwspel hongerig toe en doet zich ten slotte tegoed aan de gekwelde kwaker.

Predator wordt prooi.

Zou het niet raar zijn wanneer we een paar organismen in een voedselketen een ander plekje geven? Doen alsof het puzzelstukjes zijn die je met veel geweld op een verkeerde plaats probeert in te passen?
Dan zou je een rups over een tak zien kruipen met een merel in zijn bek. Een eekhoorn verliest de strijd terwijl hij door een eik wordt verslonden. Katten zijn hun leven niet zeker en worden opgejaagd door muizen en ratten. Met enige fantasie vallen er nog blauwe vinvissen te herkennen in de reusachtige kadavers die drijven in de oceanen. Zij werden opgevreten door tonnen plankton. Miereneters lijken zonder aanwijsbare reden in de grond te verdwijnen. Alleen het geoefende oog ziet hoe hij werd opgeslurpt door één enkele mier.
Ja ook de riviervissen springen tientallen meters hoog op uit het water om de roofvogels in hun vlucht te onderscheppen. Dezelfde tactiek passen ze ook toe wanneer een ijsbeer of een pinguïn zich te dicht bij een wak waagt.

Opgejaagd door vleesetende groente.

Een angstig konijntje ziet met lede ogen aan hoe zijn vader door een vleesetende wortel aan stukken wordt gescheurd. Eenzelfde lot staat de koe te wachten die wordt opgegraasd door het vraatzuchtige gras.
De komodovaraan weet niet waar hij het zoeken moet wanneer hij achterna gezeten wordt door een kudde wilde waterbuffels. Ja en zelfs een leeuw slaat op de vlucht wanneer hij een kudde hongerige olifanten op zich af ziet komen. Maar hoe anders zou hij hebben gereageerd als hij nog steeds een carnivoor had geweest?
Een enorme wijde bek van een pelikaan klapt zich dicht en heeft daarin zojuist een orka gevangen. Enkele wilde zwijnen verschijnen vanuit het struikgewas om zich te goed te doen aan een onschuldige alligator.
Ja en zelfs de giraffe moet oppassen. Voor je het weet wordt hij opgevreten door een stekelige acacia. De boom zou zijn takken aflikken alsof het net een portie spaghetti had gegeten.

Uitgestorven diersoort.

En de mens? Ach. Wie maalt daar nou nog om? Die is lang geleden uitgestorven en heeft eigenlijk altijd al onder aan de voedselketen gestaan.
De laatste Nederlander werd rond 1690 opgevreten door een dodo. Er wordt gezegd dat de laatste Amerikaan werd verorberd in een MacDonalds door een cheeseburger. En een zak friet maakte de laatste Belg buit toen hij hem in het vizier kreeg vanachter de bosjes in de Ardennen.

Pacman: gefeliciteerd met je verjaardag!

This entry was posted on Saturday, May 22nd, 2010 at 18:13 and is filed under Astronomisch gedachtegoed, Duimzuigerij, Nederlands. You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0 feed. You can leave a response, or trackback from your own site.