Alleen jij kan mij vertellen
Hoe of de zon zal schijnen
Hoe koeien met hun bellen
Achter heuvels zullen verdwijnen

Hoe bijtjes zullen zoemen
Hoe regen de dans zal doen
En mij kan jij vertellen
Hoe lang ik wachten zal op je zoen

Door heuvels en door dalen
Luister ik graag naar jou
Dat ik nergens in zal storten
Omdat ik blind op jou vertrouw

Alleen jij kan mij vertellen
Wanneer ik dromen kan
Hoe of wij zullen vertrekken
Waar onze reis eindigen zal

Lang hebben we er over na moeten denken voor we besloten dit artikel te willen plaatsen. En lang is het. Dat gegeven op zich is op een weblog al dodelijk. Echter, deze fijne collega heeft het er in onze optiek tot gepresteerd een dusdanig kunstwerk te kunnen schrijven over een totaal onbegrijpelijke materie dat we hem als gast auteur een kans gunnen. Voor de leesbaarheid volgt hier eerst deel 1. Eerlijk is eerlijk, het is werkelijk subliem als je zo kunt schrijven! Chapeau!
Lees en vooral huivert!Ter illustratie het volgende waar gebeurde verhaal:Als iemand een lichamelijk ongemak oploopt ergens in den lande, is het voor medische hulpverleners bijzonder handig om op elektronische wijze de medische doopceel te kunnen lichten van het slachtoffer. Dit om te voorkomen, dat wanneer medicatie moet worden toegediend, zich complicaties kunnen voordoen, door het niet kennen van voorgenoemde doopceel. Met daarmee als mogelijk resultaat, het rochelend ter aarde storten van de patiënt.
Welnu daar is van overheidswege over nagedacht en een richtlijn voor
opgesteld: Het EPD. Ofwel het Electronisch Patienten Dossier. En dit alles wordt ondersteund met een berichtensoort HL7 in het formaat XML:
      Voor hen die dit begrijpen ….geen verder uitleg
      Voor hen die niet begrijpen…..laat maar
      Voor hen die het een beetje begrijpen….ook een soort EDI.
Dit HL7 is redelijk geïntegreerd in de medische wereld waar het op informatie-uitwisseling aankomt tussen diverse componenten in deze wereld.

Voor dit soort berichten heeft zich een aantal enthousiastelingen georganiseerd en sterk gemaakt in de vorm van een stichting. Deze stichting heeft gemeend om een themamiddag te moeten organiseren betreffende HL7.
In of-all-places: EDE.

———Tot zover de inleiding———-
Als redelijk onbevangen automatiseerder in het medische circuit, natuurlijk een uitgelezen kans voor mij dit vak-jargon eigen te worden.
Welnu, ondergetekende heeft acte-de-presence gegeven en één en ander is uitgelopen op een zgn. bad trip.
De trip is gemaakt met een collega, die zich al geruime tijd in dat vakgebied begeeft, en dit gegeven is in het verdere verloop van het verhaal niet onbelangrijk.

De reis, 111 kilometers groot, zou zich normaal gesproken in ruim 5 kwartier kunnen voltrekken. Maar de AORTA van Nederland, te weten de A2, was dusdanig bezet dat de reis dus ruim 2 uur in beslag nam. (Velen met U staat in de bijbel, waarvan acte).
Ik had hier achteraf gezien al nattigheid moeten voelen.

Het gebouw waar het samenzijn moest worden gevierd, deed het ergste vermoeden. Ondanks onze moeizame heenreis en ontstane vertraging had het festijn nog geen aanvang genomen.
Doch bij ons binnenkomen werd eenieder direct gemaand zich onverwijld richting feestzaal te begeven, en feest werd het!
Maar halsstarrig als wij als duo waren, lieten wij ons eerst nog een kopje koffie inschenken, met de gedachte “lul maar, eerst koffie en dan de rest, wij komen wel”.
Er werd ons tevens een koekje aangeboden, welke wij gretig tot ons namen.
En niet 1, maar volgens een goed Zaans gebruik, gewoon 2.
Dit nu was waarschijnlijk een cruciale fout!
Tot op dit moment verdenk ik deze koekjes als bron van de zware middag.
(paddo’s ?)
Enfin koffie op, de zaal in, het feest kon beginnen. Kom maar op met die hap!

De hele zaak werd voorgezeten door een vrouw, op zich wel stoer natuurlijk.
Maar bij nadere bestudering was ik van de sekse niet geheel overtuigd.
Cup 0,5 A, hoofd als vrouw, brede torso, maar toch weer een dikke vrouwelijke kont. Tja, kon alle kanten op. Ik had de hele middag de tijd om dat te bestuderen.

Spreker 1 begon over modellering, een niet te volgen verhaal, maar op dat moment nog geen paniek er zou immers nog veel theorie volgen.
De eerste wegtrekkers dienden zich aan, doch door een redelijk gecamoufleerde plek was dit nog goed te verbergen.
Onderweg met spreker 2, kreeg ik het koud. Met nog steeds de geruststellende gedachte dat er nog 4 sprekers zouden volgen.
Maar koud bleef het en dientengevolge was een wegzakker nog redelijk te onderdrukken.
Bij spreker 3 sloegen de veronderstelde paddo’s in volle hevigheid toe. Ze hadden iemand bereid gevonden om over het transporteren van gegevens een zegje te doen.
Deze man, volledig overtuigd van eigen kunnen wist, van een zelfs voor leken te volgen verhaal iets te maken, waarmee eenieder die het hoort een status van volledige desoriëntatie bereikt.
Deze trol leek te zijn ontsnapt uit een verhaal van Ollie B. Bommel, waartegen Tom Poes de wapenen moest opnemen, om toch voor een goede afloop te zorgen.
Een angstig en bevreemdend effect maakte zich van mij meester, maar koud bleef het. Wat weer een vervelend effect had op de blaas.

Wordt vervolgd in Een onbegrijpelijk HL7 avontuur (2)

Je bent wel meteen klaar dan. Ik bedoel, direct op je gat gaan zitten en achter over hangen met de houding van “Zo, die zijn uitgepoept, ik hoef niet meer” dat zal er niet in zitten. Ga daar wel vanuit. Je hebt nu echt een berenklus voor je neus liggen. Wat zeg ik? Aan je tepels liggen. Maar je druk maken over gezinsuitbreiding, een gezellig huis vol familie zo rond de feestdagen, dat hoef je niet meer.

Hulp in huis zul je natuurlijk de eerste, pak ‘em beet, 10-14 jaar wel nodig hebben. Maar na die tijd wórdt er voor je gestreken, gewassen, etc, etc, etc. Ik zou het afdwingen tenminste. Je verwacht als één van de acht van mij toch niet dat als ik je 14 jaar heb lopen spenen, dat je vervolgens tot 6 uur ’s nachts in de kroegen kan overnachten om mamma zaterdag ook nog eens het huishouden voor je te gaan zitten doen terwijl jij je roes ligt uit te slapen hè? “Zo zijn we niet getrouwd” hoor ik mijn oudjes nog zeggen. Alle handjes heb je dan wel nodig.
En als ze allemaal van eenzelfde leeftijd zijn, dan is een gelijke lijn van aanspreken wel prettig. Laten we wel zijn: stel je nou eens voor dat die koters met zijn achten hadden afgesproken om steeds twee jaar na elkaar uit jouw schoot de wereldbol te komen oplopen. Dan houdt jij de broekenpoepers en de Koning van de Pus niet meer uit elkaar. Mijn diepste respect en een constant ‘Amen’ dus voor je als je dan met een gezin in elke leeftijd een gelijkmatige aandachtsverdeling naar je kinderen kan bedelen. Ik vrees dan ook dat je beter af bent als je in één keer voor ‘zeug’ getekend bent.

18 jaar jezelf uit de naad werken, 500 keer dubbeltjes omdraaien om rond te kommen, lobbyen bij kerken, buurtgroepen, familie, vrienden en vrijwilligers voor hulp in allen handen, gratis monsters voor flesvoeding afdwingen bij de kinderartsen, kortingsbonnen en kwantumkortingen verzamelen alsof je aan het hamsteren bent. Dat is dan alleen nog maar het financiële stuk!  Wat te denken van de onlosmakelijke kennismaking met insomnia  ten gevolge van het nachtwaken om die snaveltjes ‘s nachts dicht te houden en zelf te kunnen slapen? Uiterlijk zou ik je maar niet meer druk maken. Dat komt toch nooit meer goed. Als je tegen de pensioenleeftijd uitgerangeerd bent kunt je met jouw wallen onder de ogen altijd nog aan de bak als anti-tankwal. Ook zou ik, nadat je het peleton verloskundigen de deur uit hebt geschopt, het volgende blik zorgverleners, babysitters en psychologen opentrekken. En zeker die laatste kun je wel eens harder nodig gaan hebben dan je lief is. Dus ik zou maar iets bedenken om je hoofd koel te houden, want je zult het nodig hebben.

Kortom: de 168-urige werkweek is zojuist voor jou uitgevonden.

In het dierenrijk zijn er ‘worpen’ waar astronomische aantallen kinderen ter wereld worden gelanceerd, waarbij je dat laatste soms letterlijk kan nemen. Maar eigenlijk is het in de wereld van de zoogdieren best RAAR als je aankomt met ‘een kudde babies’. Met 10 tot 12 jongen houdt het echt wel een keer op. Er zijn simpelweg niet meer tepels op de buik van de mamma te vinden. Je zou bijna suggereren dat deze Amerikaanse beschermheilige van de borstvoeding een beetje oneerbiedig een ‘zeug’ genoemd zou moeten, maar netto is eigenlijk elke vrouw dat. Wij zogen en daarmee zijn wij zoogdieren. Echt leuk vinden we de term niet wegens de vrouwonvriendelijke associaties.

Even te vergelijk!  

Een vos baart zo’n 4-6 jongen;  die pikkerige egel werpt 3-7 speldenkussens naar buiten; een muskusrat poept er tussen de 6 en 12 jongen naar buiten; onder de hondachtige is het de Afrikaanse wilde hond die er met 10 stuks er haar buik  vol van heeft;  het wilde zwijn zorgt met  haar 4 tot 12 jongen tot de overbevolking op de Veluwe en de berglemming … die doet het precies andersom in tegenstelling tot de hiervoor genoemde soorten … zij zoogt er eerst  3 tot 9 jongen om vervolgens minimaal de helft van dat aantal over de rand van een berg te werpen.

Mocht al het hiervoor genoemde je dan toch hebben geïnspireerd tot het samen onder de wol kruipen, doe dat dan in België  waar je kraamgeld kan krijgen voor meerlingen (meer dan twee) wat kan oplopen tot boven de  €1100 per kind. En in het belang jouw en de toekomstige administratie van de kroost, geef ze in vredesnaam allemaal een andere voorletter!

Eeuwig geridderd zedenmeester van Sweavelhooffen,

In de totaliteit van dit allesomvattend geheel wil ik volledig zijn geenszins enig detail weg te laten om u compleet te voorzien in uw maximale behoefte aan informatie. Niet geheel in tegenstelling tot hetgeen eerder nog niet genoemd werd, laten we nog geen negatieve klanken horen om u te ontzien van de waan dat niets tot nergens leidt.

Aangezien uw geheel onthouding van de wetenschap van kennis u aanzet tot de onkunde van het bekende, toont het onbekende zich volledig. Ik pleeg stellig te veronderstellen dat ik daaraan denk en verschoon mij daarom van mijn ongenoegzaamheid u alles te willen vergeven wat nooit uw schuld kan zijn geweest daar er nooit daadwerkelijk is aangetoond dat u de dader geweest bent van deze nooit gepleegde daad. Zodra is aangetoond dat het feit als niet bewijsbaar geen plaats heeft gevonden acht ik de kans groot dan men ooit zal hoeven stellen dat er iets is gebeurd. Dat wil zeggen, als de aanklacht luidt dat het oordeel vooraf is gegaan aan de toezegging dat er toekenning is trek ik mijn handen ervan af.

Allicht weet u net zo min als ik wat we niet weten. Zo kunnen wij onze handen, die niet vervuild kunnen zijn daar zij smetteloos is, wassen in het reine. Onverrichter zaken heeft het vonnis reeds voltrokken geweest.

Ik hoop dat ik u niet geheel in ongebreken heb gelaten in het verkondigen van dit alles. Want zeg nou zelf, deze onzin is toch je reinste waarheid?

Met vriendelijke groet,

Hij die het beschrevene op papier heeft gezet.

Uitgesproken door: Caramelo

Datum: Dinsdag 20 januari 2009

Dit waren de wijze woorden die mijn graduado Caramelo uitsprak tijdens de Capoeira les op het moment dat het mij eindelijk was gelukt een frontale salto uit te voeren na veel bloed en tranen te hebben gezweet.

Hij besloot deze onliner met de woorden:

“For you I take mij pet off!”

Bestaat uit: “Geen haan die er naar kraait” & “Geen hond die het ziet”

Uitgesproken door: Peter Visser

Datum: Dinsdag 30 september 2008

Bestaat uit: “Begrijp me niet verkeerd” & “Vergis je niet”

Uitgesproken door: Feike

Datum: Maandag 31 juli 2006

Iedereen is Superman
Mijn meester heeft mij ooit het volgende citaat geleerd toen ik nog bij hem in de leer was: “Vrees lijdt tot woede, woede lijdt tot haat, haat lijdt tot leed”. Wat een groot man was hij. Ahum, correctie, zo groot was hij niet, maar hij kon wel grootse dingen! Grootse dingen die hij alleen kon doen door te geloven in innerlijke rust. Snurken mag.

Mijn meester was vooral goed in lucide dromen: dromen waarin je zelf de controle hebt over de irreële gebeurtenissen om je heen. Meestal als je droomt, beleef je de droom, maar heb je er zelf geen controle op. Het zeldzame moment dat je dit wel hebt wordt ‘lucide dromen’ genoemd. Wil je vliegen net als Superman? Of ben je geïnteresseerd in ook maar een klein beetje van zijn kracht? Het kan!
Alles wat je daarvoor hoeft te doen is het volgende recept op te volgen:
Stop met wat je aan het doen bent en kijk om je heen. Verbeeld je dat je nu op dit bewuste moment aan het dromen bent. Bedenk je nu eens of dat allemaal wel kan? Staaf de realiteit aan je eigen logica. Stel jezelf vragen als “Wat ben ik aan het doen? Wat doen de mensen om mij heen? Kan dat allemaal wel? Klopt de omgeving waarin ik mij bevind ook wel met wat volgens de wetten van de natuur tot het mogelijke behoort? Wat deed ik een uur geleden? En wat is daaraan vooraf gegaan waardoor ik nu hier ben?” Stel je jezelf deze soort vragen een keer of drie op een dag en houdt dat een paar weken lang vol. Op een goed moment dwing je van jouw geest af bewust bezig te zijn met het hier en nu en zorg je er zo voor dat je geest hieraan gaat wennen. Onderbewust ben je op deze manier bezig een scherpere onderscheiding te maken tussen wat echt is en wat dat niet is. Op een zeker moment wanneer je ’s nachts weer eens bezig bent enkele hectare regenwoud om te snurken, zul je merken dat je ineens vat begint te krijgen op de acties in jouw droom.
Toen ik nog een kleine jongen was werd ik vaak in mijn droom achtervolgd door een  trein van het type ‘hondenkop’. Soepel als een slang bewoog deze tussen de huizen door en had haar jacht op mij geopend. Dat was, tot ik er zelf op een dag genoeg van had. Op een bruggetje in de Kersenboogerd in Hoorn waar ik goede herinneringen aan heb, draaide ik mij om en spreidde mijn armen. Verzuchtend en de dood accepterend riep tegen de trein:
“Prima, rijdt me maar omver. Dit is toch maar een vreselijke nachtmerrie.”
Want zoveel was ik te weten gekomen. Ten gevolge van dit optreden hield de trein ineens halt en loste op alsof het een wegtrekkende mist betrof.
Jaren later evalueerde ik dit verhaal met een dromoloog wie mij werd aangeraden door een goede vriend van me. Zij vertelde mij dat het heel goed kon zijn geweest dat ik in de periode dat deze dromen voorkwamen werd gepest op school of in mijn omgeving en mijn optreden tegen de trein mij sindsdien sterker heeft gemaakt, zowel in als buiten mijn dromen. Achteraf terug denkende aan haar analyse bleek ze nog gelijk te hebben ook!

Lucide dromen kan je mentaal sterken. Kijk alleen uit dat je er niet in doordraaft of het breekt je langzaam op. Droom gewoon lekker verder en doe dan eens lekker wat je zelf wilt. Bij het ontwaken zul je wakker worden als herboren.

“Ik ben altijd vervelend als ik me verveel.”

Uitgesproken door: Gsorsnoi

Datum: Zaterdag 17 januari 2009

Noem hem ouderwets of bijdehand verstandig. Mijn collega Peter heeft in elk geval een interessant afwijkende kijk op dagelijkse beslommeringen in het leven waar wij als kudde dieren massaal voor vallen. Klokslag twaalfuur ruikt het hier naar bammetjes al dan niet met salami of een konijnenvoorraad komkommers zodra de deksels van de tupperware wordt getrokken. En we gaan er allemaal prat op. Peter snapt er al ruim 50 jaar geen moer van. Waarom moeten we zonodig met die stroom mee?

Vandaag moesten zijn naburige collega’s eraan geloven door zijn diepe verlangens naar de goede oude Mario Bros spelletjes te moeten aanhoren. “Ik had zo’n poppetje. Hij kon naar links, drukte ik op deze knop dan kon hij naar rechts en als ik op de spatiebalk of Enter drukte dan kon hij met een beetje gelukt nog springen of schieten ook. En dat was alles wat ik nodig had.” Peter houdt van simpel.
Collega Johan poogde Peter’s aandacht te krijgen door hem te interesseren voor een super-de-luxe game voor zijn ergonomische tv-console waarbij je jezelf een gitaarheld waant. Wat? Nee! Wii!
“Nee man, ik hoef zo’n apparaat niet. Ik heb thuis zelf een gitaar. Dat kan ik wel af zonder tv en zo’n ingewikkeld ding.”

Peter is nog van de generatie waarbij hij in de lente de vogelnetjes uit zijn antenne moet schudden. “Thuis staat er een zwart vierkant doosje waar wat licht en geluid uit komt als ik op een knop druk. Zondags ‘s avonds gaat dat ding een keertje aan als ik de knop kan vinden en echt niets anders te doen heb dan mij te ergeren aan 60% reclames en 40% bullshit. Ik druk de tv dan ook uit als die reclames voorbij komen. Voor mij hoeft het allemaal niet zo. En zeker die reclames niet! Het ergste is nog dat je nog betaalt voor de flauwekul ook.” aldus Peter.
Hij kreeg dan ook ruzie met zijn zoon toen hij plechtig had belooft een nieuwe tv te zullen aanschaffen als de kosten om de oude te repareren boven de honderd euro zouden uitkomen. Gniffelend trok hij de volgende dag 90 euro uit zijn zak en was als een kind zo blij toen hij zijn gerepareerde tv afrekende. De digitale vissenkom functioneerde weer.

“En waarom zo’n ding zo groot moet, snap ik ook niet. Er komt toch alleen maar shit op tv. Sommige mensen gebruiken thuis zelfs een beamer om die onzin mee op de muur te moeten projecteren. Dan zit je dus naar 3 x 5 meter shit aan de muur te staren.”
Voor voetbal op een beetje plasma scherm krijg je Peter ook niet uitgenodigd. Het moet allemaal tegenwoordig zonodig zo groot getoond worden, dat je net zo goed een grasmat tegen je wand kan monteren. Of beter: gooi je bankstel de deur uit en monteer een tribune in je huiskamer als je toch zo graag dat stadion gevoel wilt ervaren.

“Waar gaat het heen met deze High Definition Shit van tegenwoordig?”