“Met slechte mensen gaat het altijd goed. Met mij dus nog beter.”

Uitgesproken door: Karel Riemelneel

Datum: Dinsdag 30 december 2008

We kennen het gevoel. Zondagavond 21 december en nog altijd geen idee wat je moet gaan bereiden voor Kerst. Gelukkig is er in zo´n geval altijd een Moraelridder om u bij te staan. Zij het enigszins geromantiseerd, presenteert TN u hier het geheime Galbakken recept van onze Ranschbakkenmeester. Het water verdampt reeds in onze mond terwijl de reuzel aan alle kanten wegvloeit. Gegarandeerd een knallend begin van 2009 met:

“Een prikkelbaar Filippijns wildgerecht met diarreestopper”

Om te beginnen zet je een pot doperwtjes op een zacht vuurtje om alvast even op te warmen. Schil nu wat aardappelen en kook ze zoals gebruikelijk gaar. Neem drie kipschnitzels en panneer ze met broodkruimels, paprikapoeder, kerriepoeder, zout en peper. Bak ze om en om op een hoog vuur goudbruin. Vervolgens vet je een middelgrote ovenschotel in. Snijd de helft van de gekookte aardappels in plakjes en beleg de bodem van de schotel met deze plakjes aardappel. Snijd de kipschnitzels in kleine blokjes (1 cm of zo). Meng deze blokjes met de inmiddels opgewarmde en afgegoten doperwtjes, en verdeel dit over de plakjes aardappel in de ovenschotel. Pureer de rest van de aardappels, en verdeel dit over de schotel. Zet de oven op 3913 graden Celsius, en zet de schotel er gedurende 2 dagen in (vergt dus enige voorbereiding hè). Na twee dagen uit de oven halen, en het overgebleven koolstof verkruimelen tot poeder. Nu heb je alvast wat Norit voor na de maaltijd. Onmisbaar!

Neem nu drie plakjes zure zult, en vul deze met gekonfijte mosselen. Dit is om gang 1 te kunnen verorberen … de zogenaamde ‘amuse’!

Gang 1, amuse:
Eh! Vergeet de amuse. Hiervoor bestaat nog geen pakket bij de ziektekostenverzekeringen. Houd het maar bij de plakjes zure zult met gekonfijte mosselen.

Gang 2, het voorgerecht:
Zoals gebruikelijk heb ik gekozen voor een frisse salade.
Neem wat ijsbergsla, en was deze onder de koude kraan goed schoon. Meng er wat winegums door en breng deze op smaak met wat peper en een weinig zeezout. Even afgarneren met bieslook, basilicum, halfgare bitterballen, plakjes komkommer van minstens twee weken oud, peterselie, hamlappen en dragonder. Enne…dit is heerlijk met een knoflook-haring dressing!

Gang 3, het hoofdgerecht:

Ik heb gekozen voor een Filippijns wildgerecht.
Vraag vier weken voor aanvang bij de slager of hij drie stekelvarken biefstukken kan bestellen (vanwege de lange levertijd) en doe er gelijk maar een reerug bij. Snijd de bovenkant van het vlees gelijkmatig om de centimeter in en tevens een centimeter diep. Wrijf hier een garnalen-guacamole in en laat dit een uurtje marineren in de ketjap/sambal/tabasco vloeistof (doorkruisen wat niet van toepassing is). Vergeet hierbij niet om een zuur-bril te dragen i.v.m. die Arboknakkers.
Schil wat aardappelen en snijd deze in flinke blokken. Smijt deze in de ovenschaal. Leg er wat kippenbouten omheen, alsmede een stokje kandijsuiker, een snee roggebrood, zout, peper, een halve bloemkool, een pot Zaanse mayonaise, een lepel mosterd, een beker crème fraiche, een lik halvarine, een glas doodgeslagen Cola en een boterbabbelaar. Vervolgens braad je de stekelvarken biefstuk en de reerug op een hoog vuur dicht vanwege de sappen. Blus het vervolgens af met onaangelengde sinaasappel limonadesiroop. Leg dit op de rest in de schotel en doe het geheel op 180 graden een half uurtje in de oven. Warm alvast een pot augurken op bij een laag vuurtje. Verdeel de inhoud van de inmiddels gare ovenschotel over drie borden. Drappeer de warme augurken er omheen, en overgiet dit met een saus van slagroom met kruidnagelextracten.

Gang 4, het nagerecht:

Voor het toetje heb ik een sorbetglas gevuld met sate-ijs (kant en klaar te verkrijgen bij de slechtere supermarkten). Hierover giet je een sausje van gepureerde gamba’s en een teentje of 9 knoflook. Vermaal wat kardemonpeulen tot poeder en roer dit door wat aardbeien saus.
Tip: Lekker met een kopje warme cola met chocolade-pepermunt-ontbijtkoek-sliptong-appelstroop-cruesli-room!

Eet smakelijk! En hele fijne dagen van uw -3 Michelin-sterren Moraeltopkok!

Wegens kredietcrisis is ons 3 sterren restaurant genoodzaakt de menukaart hier en daar aan te passen.
daarom zoeken wij iemand die de onderstaande, nieuwe functie kan invullen.
 
Restaurant “de Stoofpot”, te Zwammerdam
zoekt met spoed enthousiaste
 
doperwten-vullers (m/v)
 
Je draait mee in ons professioneel keukenteam, alwaar je voor ons nieuwe gerecht doperwtjes vult met een mousse van witte truffel en artissjokkenhartjes.
Een vaste hand is een vereiste, alsmede een voorkeur voor precisie-werk. Drankproblemen vormen een obstakel. Ben jij iemand die van doorzetten weet, en geen moeite heeft met dagelijkse sleur…dan zijn wij op zoek naar jou!
 
Leeftijd: geen bezwaar
Salaris: waarschijnlijk wel
 
Zwemdiploma strekt tot aanbeveling, alsmede een schoenveterstrikdiploma.
Ook een goede aanleg voor memory & galgje vormen een pré.
 
Bent u geïnteresseerd om ons team te komen versterken, reageer direct en stuur je motivatie inclusief CV naar werving@wsnoi.com of kijk op onze website: http://werkenbij.wsnoi.com/.

Voor inlichtingen kunt u terecht bij: Karel Riemelneel, misdaadverslaggever en parttime sous-chef restaurant “de Stoofpot” te Zwammerdam.

Bedrijfsnaam:
“Het Beitje”
Onderdeel van de B.V.S. (Bijenhoudersorganisatie voor speelgelegenheden)

Locatie/Standplaats:
Hardinxveld-Giessendam

Salaris:
3140,- bruto per maand incl. risico-toeslag (het werken met kinderen is gevaarlijk werk!).

Bedrijfsprofiel:
Aangezien het op commerciële basis houden van bijen voor de productie van honing in Nederland vrijwel niet meer voorkomt is “Het Beitje” opgericht om bijen houden weer interessant te maken. Deze organisatie is erop gericht om mensen die met kinderen hebben gewerkt, maar om ongelukkige reden uit de beroepsgroep zijn gezet, toch weer aan het werk te krijgen.

Bedrijfscultuur:
“Het Beitje” is een gesloten organisatie in een open omgeving.

Functieomschrijving:
Je houdt je bezig met de domesticatie van bijen in een speeltuin. De bijen moeten rustig gehouden worden door ze te beroken terwijl de kinderen rustig moeten worden gehouden door ze van honing te voorzien.

Functie-eisen:
Je bent graag een bezig bijtje en weet goed met kinderen om te gaan. Tevens beschik je over een afgeronde opleiding Leraar basisonderwijs met minimaal 5 jaar werkervaring of heb je minimaal 15 jaar in een crèche gewerkt. Ervaring met de imkerij is niet vereist.

Dienstverband:
Vast, zo lang je het volhoudt.

Solliciteren:
Interesse in deze functie? Reageer direct en stuur je motivatie inclusief CV naar werving@wsnoi.com of kijk op onze website: http://werkenbij.wsnoi.com/

Bedrijfsnaam:
S.O.C. Nederland B.V

Locatie/Standplaats:
Madeira

Salaris:
1550,- bruto per maand en een uitstekende bonusregeling.

Bedrijfsprofiel:
Serinus origami canarius is ’s werelds grootste leverancier van voorverpakte kanaries met meer dan 500 filialen wereldwijd en ruim 121,4 miljoen afnemers. Er bleek veel behoefte te ontstaan bij krapbehuisde vogelliefhebbers om over een opvouwbare huisdiervariant te kunnen beschikken. Hiertoe heeft de oprichter Dhr. Syl. The Cat de bijzonder ingewikkelde vouwkunst Origami canarius vanuit China laten overvliegen en is aan het vouwen geslagen.

Bedrijfscultuur:
Serinus origami canarius is een informele en professionele Kanarievouworganisatie waar kwaliteit en service centraal staan.

Functieomschrijving:
Je assisteert een professionele kanarievouwer bij het omslaan van de vleugels van de kanaries. Je en let er op dat de vogels niet wegvliegen en je biedt mentale steun aan jouw mentor.  Je werkt in een klein team met actieve leden. Als creatief medewerker kan je snel schakelen en vind je het een uitdaging om in een resultaatgericht team te werken.

Functie-eisen:
Je bent een creatieve, communicatief sterke, prestatiegerichte en flexibele origami master.

Dienstverband:
Vast, totdat zelfstandig uit het nest kan vliegen.

Solliciteren:
Interesse in deze functie? Reageer direct en stuur je motivatie inclusief CV naar werving@wsnoi.com of kijk op onze website: http://werkenbij.wsnoi.com/

Aangevraagd door: xNikkiX  

“Krijg toch allemaal de kolere! Val voor mijn part allemaal dood!” Het zou zomaar een stukje kunnen zijn uit het levenslied van deze makker:

De hitsige menigte danst op de denderende muziek op deze late herfstnacht. De mensen in de buurt doen hun uiterste best om boven de herrie uit de slaap te vatten. De lege dorpstraat glimt nat in de koude nacht. In dit seizoen vinden we deze jongeman die dit stelletje ongeregeld vanachter de bar gadeslaat in de plaatselijke kroeg. Hij is het die de jeugd van een vochtige versnapering blijft voorzien. De dj vervangt het voorlaatste nummer met de laatste voor deze nacht. Hij heeft reeds vanaf tien uur plaatjes zitten draaien. De nuchtere barman zet rustig de spullen aan de kant en laat de boel de boel.
De laatste wiebelende kontjes hebben zich in een regenjas gehesen en verplaatsen zich op bagagedragers de nacht in. De nuchtere barman smijt zichzelf eruit en pakt het zadel om zich naar huis te bewegen. Alleen een huis … dat heeft hij niet. Normaal is zijn bagagedrager ook bezet en ontwaakt hij de volgende middag weer in een vreemd bed. Nu miezert het, het drupt en het zeikt dusdanig dat hij radeloos door de moezon tuurt naar een dak boven zijn hoofd. Zijn maag knort en zijn hoofd wordt draaierig. De chinees is al uren dicht. En omdat andere opties uitblijven besluit onze nuchtere barman om maar weer bij zijn broer in te breken. Echt inbreken is het niet. In geval van nood mag hij van zijn broer met de gegeven sleutel binnensluipen om niet in de open lucht te hoeven slapen.
Al fietsend gaan er allerlei gedachten door hem heen. Hij heeft geen huis en is dus feitelijk dakloos. De kamer die hij laatst had gehuurd voor een prikkie was hij uit getrapt, omdat zijn betalingsverplichtingen vaak op niets uitdraaide. Tezamen met een draai om zijn oren was hij met zijn knapzak op straat gezet. En dat was niet de eerste keer dat dit gebeurde. Nadat hij het ouderlijk huis had verlaten begon het leven meer en meer op een ratjetoe te lijken. Het leven draait meer en meer op overleven. Een fatsoenlijke opleiding kon er niet meer vanaf. En dus kijkt onze nuchtere barman met zijn glazige ogen door een waas van tranen voor zich uit. Fietsend op de automatische piloot gaat er door hem heen: “Ik heb geen zin om braaf te leren. Ik eindig toch wel … in de goot”.
Plotseling zwaait het lichaam van de barman in een radslag door de lucht terwijl de stalen constructie van de fiets onder zijn benen vandaan wordt getrokken. Met een kletterend geluid schraapt het frame over de klinkers en breekt de fietsbel af van het stuur. Het zou het eerste en enige geluid zijn die de fietsbel zou maken daar deze nooit heeft gefunctioneerd. De verdraaide radertjes die de oorzaak vormden van het defect schieten los uit de schelp waarin deze waren gevat en stuiteren over de straatstenen in alle richtingen. Een linkerjukbeen kraakt op de rand van een open put zodat een sliert slijmerig bloed buiten de put op straat belandt. Aan de rand van de open put klapt een houten hek dicht en valt om zodra deze door een slingerende arm omver wordt geworpen. De normale doorgaande weg werd gebarricadeerd door wegwerkzaamheden, maar de duisternis had niet hoeven beletten dat hij dat zou opmerken. Enkele raddraaiers hadden een stok tussen de wielen gestoken. Het valt te raden wat er vervolgens gebeurde. Het licht bij de barman knipt uit wanneer zijn lichaam de put inglijdt.
“Kinderen willen niet met me spelen. Noemen me Rat, en wijzen me na. De enige die me wat kan schelen. Die is er nooit, dat is m’n pa”
De energie trekt verder weg uit het lijf van de ongelukkige barman terwijl deze dieper in de put zakt en tegen de wanden van de put knalt. Met het bewustzijn verloren tuimelt hij in een grote open ruimte  welke diep in de aarde verborgen ligt. Een met een stalen pin doorstoken stuk kunststof met reflectoren glinstert nauwelijks meer in deze inktzwarte duisternis wanneer deze op het hoofd van het slachtoffert dondert.
En daar ligt hij dan: de nuchtere barman, nu nuchterder dan ooit, op de binnenkant van een met slijk bedekte betonnen pijp, midden in het rioleringssysteem van de stad waarin hij ooit een huis had. Een stroom afvalwater gutst vanuit een hoger liggende pijp op zijn voeten en zoekt een weg langs zijn lichaam door de rest van de pijp naar het laagste punt. Brokken viezigheid uit gootstenen, putjes, afwateringssystemen en toiletbuizen drijven in het rioolwater over het gebroken lichaam. Het water is koud en kleurt zich een korte poos rood vanaf de plaats waar de barman ligt. Een beetje maag draait zich om bij de aanblik van dit alles.
Enkele minuten verstrijken tot er plotseling weer wat leven komt in deze man. Het zijn vooral de ledenmaten en het hoofd dat de meeste schade heeft geleden aan deze val. Een brandende pijn trekt zich door het hele lichaam. Normaal gezien zou een val als deze iemand in comateuze of half dode toestand hebben achtergelaten. Het mag dan ook een wonder heten dat er beweging is te zien in de armen die langzaam het lichaam willen oprichten. Maar het mag de moeite niet baten, de vreselijke pijn drukt hem weer terug in het rioolwater. Een rat draait zich om en neemt de benen wanneer een donkere gedaante naast het gebroken lichaam komt staan. De nuchtere barman doet een poging een glimp te krijgen van het persoon naast hem voordat het licht in zijn ogen helemaal uitgaat. Voordat dit gebeurt ziet hij dat dit een blauw ge-uniformde politieagent is. Maar wat de agent hier zo snel heeft gebracht mag Joost weten.
“Had ik maar iemand om van te houden
Twee zachte armen om me heen
Die mij altijd beschermen zouden
Ik voel me zo verdomd alleen”

Enkele maanden later drinkt de nuchtere barman een pilsje in de kroeg met zijn redder na hun dienst. Het doet hem goed dat hij vandaag met zijn maatje opnieuw wat gespuis heeft de bak in heeft kunnen laten draaien.

In discussies met je kinderen stuit je vaak op interessante visies waar geen volwassen mens onder normale omstandigheden aan gedacht zou hebben. Ik wil het je maar meegeven wat mijn dochter had bedacht bij het eten van een patatje in de Chinees toen we aan de spraak raakte over ‘tweedehands honden’. Vraag me niet hoe ikzelf tot die bizarre stelling kwam, maar in een gesprek over haar toekomstige eigen huisdieren opperde ik dat ze wellicht een keuze zou moeten maken tussen een nieuwe hond of een tweedehands hond.
Hiermee bedoelde ik natuurlijk of het huisdier vanuit een dierenwinkel gekocht kon worden of dat het beestje bij het asiel is weggehaald. In de periode van de opruimingen krijg je de boom waaraan de hond vastgebonden zit er gratis bij. Mijn dochter zag dat toch een beetje anders dan ik vanuit mijn referentiekader had willen schetsen.
Volgens haar is een hond die je in een dierenwinkel koopt sowieso tweedehands. Stellig begon ze uit te leggen dat een hond pas ‘nieuw’ kan zijn als deze nog gezoogd wordt bij de moeder. Een verse hond is pas nieuw als deze nog tussen de andere puppies ligt en zijn oogjes nog moet openen. Een ‘nieuwe’ hond in de winkel kan pas nieuw zijn als de moeder er dus nog aanhangt.

Tegen deze kinderwijsheid kan geen mens op!

“Goedemorgen dames en heren, door een verstoring in de werkzaamheden is er een vertraagde aanrijding mogelijk tussen Alkmaar en Den Bosch. Houdt u rekening met extra reistijd van ingezette bussen.”

Onder de dierenactivisten ben ik zeker geen grote naam. En om nou te zeggen dat ik mezelf een actieve ranger voel, nou nee. Toch steunen wij bij ons thuis twee organisaties die zich inzetten voor het dierenleed wat zich helaas te pas en te onpas aandient. Mag IK mij dan hier even uitlaten over wat ik vrijdag 7 november j.l. in de krant las? Dank u!

Als je als stier op een dag te horen krijgt dat het volgende veld waar je mag gaan grazen de eeuwige jachtvelden zijn, dan bedenk je je wel tweemaal voordat je weer achter de menigte aanschuift. Zo moet deze week ook meneer Stier uit Groningen erover hebben gedacht. Zijn grootste vrees werd bewaarheid toen hij realiseerde wat hem in de slachterij te wachten stond. Hij werd slachtrijp beschouwd.
Nooit meer die groene verse gras smaak, nooit meer onbeschaamd de staart omhoog en plassen maar. Wat zou hij Berta missen en hun kalveren. Morgen zou hij met een beetje geluk vanaf een boterham uit een picknickmand naar een onbekend grasveld mogen staren. Een ander stuk van zijn vlees verdwijnt in het keelgat van een trouwe Mac-bezoeker.
De slachterij: hier zou het eindigen.
“Wegwezen” dacht meneer Stier. “Mij niet gezien”. Voor rennen was hij eigenlijk helemaal niet zo gemaakt. Nu snapte hij waarom hij zo goed te eten kreeg: zodat hij te dik zou zijn om een flinke sprint te kunnen aantrekken. “Nou, laat die matadores maar komen, ik laat me niet kisten”. De levenslustige stier wist de slachterij te ontsnappen en koos het hazenpad. Al gauw belandde hij op een lang gestrekte grijze vlakte bij het Groningse Leek waar diverse gekleurde machines heen en weer raasden. Met grote ogen rolde de blik van meneer Stier heen en weer en wist niet wat te beginnen. In volslagen paniek rende hij door de drukte van deze vreselijke renbaan.
Inmiddels had de politie de A7 afgezet, omdat een potentiële hamburger de bezigheden op de asfaltjungle danig aan het verstoren was. Het beest moest gevangen worden anders konden er weleens menselijke slachtoffers vallen. En dat mocht toch niet gebeuren? De razende stier dreigde naar de andere rijbaan te rennen. Daarom zette twee agenten hun eigen leven op het spel door in hun bolide een poging te wagen deze vleeshoop aan te rijden. Enkele honderden kilo’s kostbaar vlees rolden over het wegdek om even later weer op de hoeven te klimmen en weg te rennen. Het leven van meneer Stier overleefde reeds twee moordaanslagen. Kort daarop trok een agent zijn pistool en maakte driemaal scheepsrecht.

Graag vraag ik u hierbij een minuut stilte voor deze dappere stier die driemaal dapper vocht om niet aan de vleeshaak te hoeven eindigen.
Respect.

Afgelopen zondag was het dan eindelijk zo ver. In de plaatselijke sporthal vonden de eerste echte originele kampioenschappen kauwgumdammen plaats. Men was al maanden bezig met de voorbereidingen, en de deelnemers hadden zich helemaal in het zweet gezenuwd voor deze spannende dag.
Het werd dan ook werkelijk waar een hele organisatie om elke week weer de sporthal helemaal kauwgumvrij te krijgen van de trainingen. Vanaf ’s ochtends half 8 tot 12 uur ’s middags hadden alle leden van de jeugdcommissie zich elke week weer volledig een ongeluk gekauwd om het spel speelbaar te krijgen. Tegen de klok van twaalf kwamen alle deelnemers binnen terwijl het laatste pakje kauwgum nog maar net geopend werd voor het voorkauwen. Wij hoeven u niet voor te kauwen dat het een hele kunst is om de damborden goed te voorzien van de kauwgumdamstenen. Het is namelijk zo dat kauwgum gom is met etherische olie en suiker om op te kauwen. Daarbij is het zeer belangrijk dat de kauwgumdamstenen niet tegen elkaar komen te liggen zodat ze niet aan elkaar gaan plakken. Ook moeten de damborden steeds van een dun laagje slaolie zijn voorzien zodat de kauwgumdamstenen ook niet aan het bord blijven plakken.

Bij de kampioenschappen werden de deelnemers gefouilleerd op het bezit van illegaal extra kauwgum. Achmed Liën werd daarom onmiddellijk gediskwalificeerd wegens het bij zich hebben van 3 kilo Stiemer rollen.
In de zaal stond op elk badmintonveld een kauwgumdambordtafel opgesteld. De deelnemers, minus Achmed, namen plaats. En de wedstrijden konden beginnen. Tinus Icket lag er het eerst uit. Zijn haar zat onder het kleverige kauwgum. “Gad ver damme, mij zie je nooit meer dammen!” was zijn uitspraak die al zijn onvrede verduidelijkte.

Doubleyou Kwak, wie gewonnen had van Tinus, moest het opnemen tegen De Moraelridder. Maar deze ronde verloor hij al gauw, omdat De Moraelridder een te hoge dam voor Doubleyou had opgeworpen om zich nog door heen te kunnen slaan. Wel wist Doubleyou een dam te slaan, maar omdat deze dam vastkleefde aan de dam van De Moraelridder, sloeg deze dam nergens meer op. Daarom verloor Doubleyou dus ook. Want als een dam nergens op slaat, dan kun je er moeilijk nog een andere dam mee slaan.
Vier andere spelers werden met één grote brancard opgehaald vanwege het feit dat ze betrokken waren geraakt bij een kauwgumexplosie. Kornelis Oflook had namelijk een enorme kauwgumbel geblazen die tot explosie kwam omdat deze te groot was. Al het kauwgum kwam neer op twee tafels waar de vier kauwgumdammers zaten te kauwgumdammen. Ze raakten in elkaar verwikkeld en werden weggevoerd. Dat werd douchen! En krabben!

Uiteindelijk bleven alleen Wilburt Eerman en Theo Nologie nog over. Met twee uitgekauwde vermoeide gezichten stonden ze tegenover elkaar tussen de acht besmeurde kauwgumdambordtafels in. Deze tafels symboliseerden de saloons terwijl Wilburt en Theo als Gum Eastwood en John Waynegum konden doorgaan. Ze stonden er met gebrede schouders en hun handen hingen strak naast het lichaam, klaar om naar hun Bubble Gum te grijpen. De spanning was te kauwen. Wie o wie trok als eerste zijn revolver? Was het Theo Nologie alias Gum Eastwood? Of ging onze Wilburt Eerman er met de hoofdprijs vandoor als John Waynegum?
John Waynegum trok zijn Bubble Gum als eerste. Als een idioot begon hij aan de verpakking te peuteren om de 33mm Gumeenheden tevoorschijn te halen. Gum Eastwood volgde. Ze stopte hun monden tot hun amandelen vol met de Gumeenheden en begonnen als een wezenloze te kauwen. Hun hoofden werden vuurrood. John Waynegum had de grootste voorsprong en startte daarom ook als eerste met het blazen van de kauwgumbel. Gum lag 2 cm in doorsnede achter op John. De kauwboyhoed van John begon met het randje vast te plakken aan de kauwgumbel, welke nu een doorsnede had bereikt van 4,25 m. De bellen werden groter en groter. Op een gegeven moment waren ze zelfs zo groot dat ze elkaar begonnen te naderen. Ten slotte vond er een gumexplosie plaats waar net zoveel asem uit kwam zetten als er waterstofgas zat in de Lindenburgh zeppelin. In Kiew, Gibraltar, ja zelfs in Reykjavik was deze knal nog hoorbaar.

Gum Eastwood kwam ergens op de Marshmellow-eilanden terecht terwijl John Waynegum met zijn achterwerk in de Alice Bubble Springs in Australië belandde. Aangezien John Waynegum (Wilburt) het had gepresteerd om Gum Eastwood (Theo) het verste weg te knallen werd John als winnaar uitverkoren. Theo lag, zoals reeds vermeld, met zijn gat in het Rode Centrum van Australië. Daar lag hij te creperen van de dorst omdat er op dat moment een enorme droogte heerste. De rivier de Todd, nabij Alice Bubble Springs, ligt vaak droog en door het vele kauwgum eten voelde de mond van Theo aan als een echte Australische woestijn.

En de hoofdprijs?
Wilburt mocht nu eindelijk naar de Kauwgumfabriek van Willy Wodka.