Dit artikel had ik eerst ‘Godverdomme’ willen noemen. Echter, gezien mijn sociaal ingestelde achtergrond en het feit dat tere christelijke zielen waaronder ikzelf dit artikel ook wel eens zou kunnen lezen, besloot ik toch een wat minder afschrikwekkende kop te kiezen. Zo’n vloekende kreet wilde ik de mens sowieso niet aandoen. Koppensnellers zouden overigens wel eens meteen het loodje hebben kunnen leggen, enkel door het lezen van de originele titel. Mijn standpunt laat zich verder niet beïnvloeden door het zachte roze of juist hatelijk gele karakter van een kop boven een artikel. Vloeken is deels nuttig en deels onbehoorlijk.
Voor mij is dit genoeg reden om een bond op te richten tegen een ‘bond tegen vloeken’. Met een groot deel van de strekking van deze bond ben ik het zeker eens. Je hoeft geen katholiek te zijn zoals ik om zich te storen aan Godslasteringen in de verdoemende kreten die wij dagelijks slaken alsof het onze boterham dikker zou kunnen maken. Ook het aanroepen van de heilige Messias om je emotionele uitspattingen meer kracht bij te zetten zie ik niet als een functionele oplossing. Daar heeft de bond zeker een punt. Zelfs al zouden Here God en Jezus Christus geen Schepper of Messias vertegenwoordigen, wat geeft jou het recht om überhaupt iemands naam als zondebok te besmeuren? Jouw naam wordt toch ook niet uitgekrijst als het even tegenzit? Wat dit betreft ben ik het volledig eens met de bond. Het misbruiken van de heilige naam is een ontegensprekelijke zedenmisdaad.

Waar ik mij niet in kan vinden is het volledig van tafel vegen van alle vloeken. Let wel: vloeken. Iemand voor klootzak of kutwijf uitschelden of de miljoen varianten die daar tegenwoordig op verzonnen zijn, zijn scheldwoorden, geen vloeken. En schelden doet nog altijd pijn. Daar heb ik overigens nooit het nut van ingezien. Maar zouden we helemaal niet meer mogen vloeken dan vrees ik dat we zullen eindigen in een Markies-de-Canteclaer-van-Barneveldt-maatschappij. Parbleu!

De zogenaamde oplossing om vervangende woorden uit te slaken wanneer we in een vloek hadden willen uitkomen voldoet niet. “Potjandozie zeg, laat ik toch mijn koffie over mijn computer vallen!” Wat is hier het nut van?
Al deze onuitgebraakte emotie slaat een mens op. Zo maken wij binnenvetters van onszelf wat nooit goed kan wezen. De bloeddruk wordt daar ook al niet minder van. Een mens mag toch op zijn tijd wel eens goed kwaad zijn? Natuurlijk ben ik het wel met de anti-vloekers eens dat het best een beter minder mag met de wijze waarop wij de straat bevuilen met onzin. Dus moeten wij die rotzooi mijden of opruimen. Hiermee hebben we gelijk een reden om het vloekschepje uit te vinden.
Al met al hoeft dat vermijden van vloeken van mij helemaal niet zo. Zorg er alleen wel voor dat een ander geen last heeft van die ongein.

Vloeken heeft zin.
Dat wil niet zeggen dat ik het hele leven een ‘fucking kutzooi’ hoef te noemen. Dat lijkt me ook weer ongepast. De dames onder ons hoor je toch ook niet roepen dat we in een ‘neukende piemelbende’ leven? Al zit in beide soms best een kern van waarheid. Maar dat is weer een heel andere onderwerp om later nog eens over door te draven.

Vloeken kan soms bijzonder functioneel zijn. Een mens vloekt namelijk voornamelijk omdat de geest een grote behoefte heeft zich emotioneel te ontdoen van een negatieve belading die het mentaal systeem plotseling heeft te verwerken. Een gemiddeld mens kan die overbelasting niet aan en heeft zin om een artistiek behangetje bij elkaar te vloeken. Dat kan soms best een opluchting zijn. Het is daarom maar wat fijn om dat verbaal eens te kunnen uiten. Houd dan dus alleen wel rekening met je omgeving!
We mogen overigens van geluk spreken dat we deze ontladingen kunnen uiten met woorden en niet van wapengeweld afhankelijk hoeven te zijn. Hadden wij elke geuite vloek met een handje buskruit vervangen dan hadden we ondertussen zelf voor God kunnen spelen met een eigen oerknal.

Begrijp me niet verkeerd maar ik bedoel wat ik zeg: vloeken is niet verkeerd, als het maar zin heeft en je er niemand mee beledigd of verwenst.

Fi donc!

Dit is het mysterie van de voorbijwandelaar. En dit mysterie is een mysterie omdat men niet weet waarom een voorbijwandelaar voorbij wandelt. Dus zitten wij nu opgescheept met een infrastructureel vraagstuk. Dit is een infrastructureel vraagstuk omdat het vraagstuk de infrastructuur betreft. Zo hebben we hier dus een mysterie van een vraagstuk ontwikkelt wat een infrastructureel mysterie is. Dus kunnen we nooit tot een oplossing komen, anders is dit infrastructurele vraagstuk geen mysterie meer.
Maar goed, u zult zich nu wel bijzonder afvragen wat nu eigenlijk een voorbijwandelaar is. Heel juist dat u zich dat afvraagt, maar dat weten wij ook niet precies. Wel is bekend dat een voorbijwandelaar voorbij wandelt. Het geval is namelijk dat hij of zij u voorbij gaat in de wandeltred.
Nu zult u zich wel afvragen waarom u hem of haar dan niet gewoon kan inhalen. Goeie vraag, maar het antwoord kent u reeds. Als u een voorbijwandelaar zou willen inhalen dan haalt u hem of haar dus in feite zelf in. Dus wandelt de voorbijwandelaar U niet voorbij. Een voorbijwandelaar kan alleen maar iemand voorbij wandelen als deze zelf niet wordt voorbij gewandeld.

Blijkbaar kunt u een voorbijwandelaar dus niet voorbij wandelen omdat u de voorbijwandelaar dan voorbij wandelt en hij of zij u dus niet voorbij wandelt, dan bestaat er dus geen voorbijwandelaar. Maar dan vraagt u zich natuurlijk af waarom u zelf de voorbijwandelaar niet was? Het antwoord is heel simpel te beantwoorden met een tegenvraag: heeft u uzelf dan wel eens voorbij gewandeld?