De Reuze Navelpad begon langzaam weer wat te slinken en had duidelijk nog honger na zijn ‘maaltijd’ die hij had genoten bij Aukje van Ginneken. Wat Achmed niet wist is dat het voedselprobleem van de pad spoedig zou worden opgelost.

Met het zakhorloge in zijn ene hand en de pols van zijn nieuwe bruine vriend in de ander trad hij met grote schreden door de straten van één van de buitenwijken van Gohes City. Wellicht dat zijn collega reporters hem hulp konden bieden. Sinds de samenwerking met zijn collega´s van de Tycoon Newspaper die rond de eeuwwisseling werd opgericht, is hij velen ervan als zijn vrienden gaan beschouwen. Met de ene collega is de samenwerking en dus het contact wat hechter, maar daarom de toegankelijkheid van de andere collega´s niet slechter.

“Zeg mij eens Reuze Navelpad…” Achmed hield zijn blik strak op zijn doel gericht. De kleiner wordende pad kon hem maar met moeite in deze pas bijhouden. “Waarom is het dat jij zo’n moeite hebt om namen te onthouden? Normale zinnen spreken gaat je immers goed af.”
Die vraag was er eindelijk uit. Het zat hem al langer dwars dat namen onthouden voor de pad onmogelijk bleek. Dus waarom kon hij wel vloeiend Nederlands spreken? Of beter nog: hoe kon het dat de pad sprak?
“Het is meneer de graaf die mij zo gemaakt heeft …” volgde het antwoord al rap. Achmed zou hebben gedacht dat dit het antwoord was waar hij het mee moest doen, omdat de pad niets meer zei. De reden voor die stilte werd echter veroorzaakt door het feit dat de pad zo buiten adem was van het volgen van de pas, dat spreken hem nu ook moeilijk afging.

Achmed glimlachte en trok de geslonken Reuze Navelpad aan zijn spillenbeentje op en plaatste hem op zijn schouder. Een kort moment keken de twee naar elkaar, lachten en realiseerden zich dat ze een maatje in elkaar hadden gevonden. Achmed had de pad geadopteerd zonder een minuut te twijfelen. Hij zag ook zo bleek en op sterven na dood, dat het zijn hart had gebroken als hij hem weg had gestuurd.
Maar het bleef wel jammer van die lasagne die niet binnen wilde blijven. Toch zijn dat van die herinneringen die je altijd bij zullen blijven. Nu wist hij wel beter en dat hem voeden met normaal mensen voedsel natuurlijk wel een beetje raar was.
Hoe raar is het eigenlijk dat een pad kan praten?

Reuze Navelpad vervolgde zijn uitleg: “Meneer de graaf moet zoiets met opzet gedaan hebben lijkt mij. Zoals gezegd is al wat ik weet, niet veel, behalve dat ik geboren ben dankzij een naamgever. Geketend hebben ze hem aan een schuinsgeplaatste operatietafel naast mijn glazen bol geplaatst.”
Dit leek aanvankelijk een meer gedetailleerde versie van het eerder vertelde verhaal, maar er kwam nog meer.
“Via draden en andere soorten connectoren stond deze naamgever met mij in verbinding. Ze hebben hem …”
Gesnik volgde. De pad had het duidelijk moeilijk met dit stuk, maar zette graag door.
“… ze hebben hem zijn intelligentie en levenssappen ontrokken om zo aan mij het leven te schenken.”

“Wat?” door Achmed’s verbazing stuiterde de pad bijna van zijn schouder. “Dat is verschrikkelijk! Maar hij leeft wel nog steeds. Dat heb je me toch verteld?” Achmed wilde zeker zijn dat hij het allemaal nog begreep.
“Ja, hij leeft nog. Dat noodlot hebben ze hem kunnen besparen. Maar veel is er niet van hem over.” Een traan moest worden weggeslikt. Een andere biggelde over zijn bleke wangetjes toen de pad naar Achmed opkeek. “Mijn naamgever leeft … hoop ik.”
Nu moest Achmed het weten. “Dus was is zijn naam dan?”

Nog altijd onderweg naar het huis van één van Achmed’s vrienden bleven het nu wel lang stil op zijn schouder. De pad keek met een blik op de hemel en leek ermee te willen uitdrukken dat iemand anders hem dat antwoord maar moest geven.
Toen het verlossende woord: “Ik weet het niet” waar Achmed nog niets mee opschoot.
“Met moed in mij dwong ik mijzelf het vermogen om namen en andere referenties te onthouden door ze te coderen in anagrammen. Meneer de Graaf merkte dat het overpompen van leven en intelligentie van mijn naamgever resulteerde tot mijn vermogen om te kunnen spreken. Blijkbaar zag hij daarin een bedreiging en heeft zo via zijn genetische trucjes besloten mijn korte termijn geheugen automatische te laten wissen iedere maal wanneer ik een nieuwe naam of ander belangrijk gegeven probeer op te slaan. Dat is wanneer ik mijn vermogen tot razendsnel anagrammen maken aanspreek, zodat ik het niet werkelijk kwijt kan raken.
Meneer de Graaf is dit gelukkig nog niet te weten gekomen.”

Het was duidelijk dat de Reuze Navelpad zich emotioneel sterk verbonden voelde met zijn naamgever. Eens te meer realiseerde Achmed zich hoe belangrijk het voor de pad moest zijn om die naamgever te kunnen bevrijden en de duivelse plannen van de graaf te bestrijden.

“Net zoals met mensen als Arabisch Timmer Rugje, John Revu Goreng Bangerd, Onheuser Grijslachen en Navel Saddam moet het voor ons ook niet moeilijk zijn ook zijn naam te ontanagrammaniseren. Het zal ons alleen een hoop moed kosten, om hem te verlossen.”
Met zijn tong likte hij een traan van zijn bovenlip en keek vastberaden en verbitterd voor zich bij de woorden:
“Het moet gewoon!”

Vorig hoofdstuk: De roemslurpers
Volgend hoofdstuk: Het vindingrijk

Bestaat uit: “Tussen de middag” + “In de pauze”

Uitgesproken door:  PiCo

Datum:  Maandag 31 mei 2010

Geloof jij dit nou?

Mijn gevolg gelooft dat bijgelovig gevogelte het golfen beter heeft uitgevogeld dan bevlogen vogels.
Vervolgens is het volgende dat bevlogen bijgelovige gevogelte weer niet per se beter golft dan de vogels die enkel bijgelovig of bevlogen zijn. Om nog maar te zwijgen van gevogelte dat vanuit hun Golf golfen. Volgens mij heeft dat overigens wel grote gevolgen!

Je merkt het al, dit belooft weer een onnavolgbaar ogenblikje vogelleesvoer te worden met verregaande gevolgen. Het gevolg is natuurlijk wel dat dit beloftes oplevert die beloven nagevolgd te worden. Dat wil zeggen: voor de gelovige vogels onder ons natuurlijk. De anderen zijn allang weggevlogen.

Volg jij het nog?

Het volgende punt is dat golfen op golven voor geen meter golft. Maar golven doet het weer wel! Daar raak ik dus bevlogen van. Wat meteen weer oplevert dat als ik het gevolg volg ik minder goed zou moeten kunnen golven dan de bijgelovigen.
Geloof ik.

Wat de gevolgen zullen zijn is mij niet bekend. Ik volg het toch niet meer. Mijn conclusie zou zijn dat als je niet zo goed kunt golfen, je dan maar beter kunt opvliegen!

Wordt vervolgd!

image by notsogoodphotography, edited by Gsorsnoi 

“Mijn naam is Reuze Navelpad. Ik ben een ontsnapte labpad uit het laboratorium van Graaf Schaurig. Zijn naam kan ik inmiddels  wel onthouden, maar meneer De Graaf vind ik nog steeds makkelijker. Het is dezelfde verknipte graaf die ook Frank Groot en Stein Klein heeft gecreëerd. Ik noem mijzelf de Reuze Navelpad, omdat dit de enige manier is hoe ik de naam kan onthouden van de gevangene van Graaf Schaurig uit wie ik ben gecreëerd. Mijn naamgever wordt nog altijd vastgehouden in het slot. In werkelijke namen onthouden ben ik niet zo’n held in zie je. Ik gooi altijd die letters door elkaar. Anagrammen voortbrengen en onthouden gaat mij makkelijker af.

De graaf heeft mij gemaakt om mij op pad te sturen en slachtoffers te maken. Hij heeft namelijk ontdekt dat er een levenselixer geëxtraheerd kan worden uit opgeboerd succes. Tenminste, dat is wat ik er zelf van begrijp. Het is daarom mijn taak om mensen op te sporen die op enigerlei wijze in hun carrière succes hebben verworven. Volgens hem gaat hun succes uit van het product dat wordt gegenereerd uit het binnenste van een wezen. Positieve energie gecombineerd met motivatie, inspiratie, constructiviteit of een andere succesaanjagers. Het is een gezond resultaat dat een wezen kan benutten effectief te zijn in diens ambitie iets te verwerven.

Bekende Nederlanders zijn daarom bij uitstek geschikt om ten slachtoffer te vallen aan de duivelse plannen van meneer De Graaf. Zij hebben allen op hun eigen manier succes geboekt in iets waar ze goed in zijn. Denk bijvoorbeeld maar aan Gandhi Roltrap, Evenmin Qua Roven en Ener Kef Godje. Ze hebben het zelfs zover geschopt dat menig Nederlander ze kent door bijvoorbeeld in de media te verschijnen of op een andere manier succes en bekendheid te boeken.

Een gen in mij stelt mij in staat om mijn lichaamsomvang te vergroten en te verkleinen vanaf een paar honderd keer kleiner tot een paar honderd keer groter van wat ik nu ben. Dit maakt het mogelijk voor mij om letterlijk in de huid te kruipen van individuen door via de navel binnen te treden. Zo kan ik krachten wegnemen die zij bezitten door het succes weg te trekken uit het lichaam waar ik mij in bevind. Ik ben een roemslurper. Bij elke nachtelijke slurping maak ik roem buit een bewaar deze in mijn buik. Dit alles met het doel dit op te potten en over te geven aan die duistere graaf. Je hebt dit al eerder mis zien gaan bij mensen zoals Rob Atom Oscar en Erik Crashding. Bedrijven gingen kapot aan mijn slurpingen. Hij heeft mij daar recent nog de politiek in gestuurd om de boel op stelten te zetten.

Meneer De Graaf moet echt gestopt worden voordat hij meer roemslurpers het land in stuurt. Nederland zal eraan kapot gaan. We moeten ook mijn naamgever redden. Volgens mij is hij het die naast mij op de andere operatietafel lag om mij van nieuwe levenssappen te voorzien, maar zeker weten doe ik dit niet. Mijn hoofd was afgewend tijdens de energieoverdracht en Janin blokkeerde mijn zicht toen hij tussen de tafel verscheen en hij mij het zakhorloge toewierp. Hoedanook, mijn naamgever moet ook gered worden voordat hij aan de energieoverdrachten. Ook Janin zullen we moeten zoeken. Hoe zal het hem zijn vergaan, nadat hij mij gebood te vluchten?”

En zo zat de pad, waarvan ik nu pas zijn echte naam ken, snotterend op de bank zijn verhaal te vertellen. Een verhaal zo ingewikkeld en complex dat het gewoon wel waar moest zijn. Natuurlijk had ik nu wel met deze kleine vriend te doen. Het was duidelijk niet bepaald zijn eigen bedoeling geweest om ’s nachts op pad te gaan en roem te stelen bij de bekende Nederlanders. Buiten het feit dat hij er op uit werd gestuurd om deze roem te stelen en af te leveren bij die verschrikkelijke man, Graaf Schaurig, was het ook zijn manier om aan eten te komen. Vind je het gek dat hij het eten liet staan wat ik hem steeds heb voorgezet? Het is gewoon zijn voedsel niet. Dus hoe kan ik zo dom zijn geweest om te bedenken dat ik hem er mee op de been kon houden? Maar om er nou ’s nachts op uit te gaan en bekende Nederlanders ongelukkig te maken, is ook geen ideale oplossing. Daar moesten we maar iets op vinden. De pad moet ook eten.

Waarom wil die Graaf zo graag het eeuwige leven? Wat heb je er aan eeuwig te leven als je chaos zaait in het land waar je energie vandaan haalt om in een zogenaamd levensverlengend elixer te voorzien? En wie is dit mysterieuze ninja figuur die de pad kwam redden en hem een zakhorloge toewierp?

“Reuze Navelpad,” dit was de eerste keer dat ik hem met deze naam aansprak.
“…waar is dat zakhorloge wat die ninja naar jou had geworpen?”
De pad, die na het opboeren van de anagrammen alweer wat was geslonken naar zijn oorspronkelijk formaat, begon in zijn buik te schudden en maakte een misselijkmakende beweging met zijn strottenhoofd. Een ogenblik later verscheen daar gehuld in een groen badje van slijm en andere inwendige viezigheid het zilveren uurwerkje waarover de pad had verhaald.

“Ik hoop toch,” sprak ik de Reuze Navelpad toe terwijl ik met een dot tissues het zakhorloge afveegde en in mijn handen nam.
“…dat dit zakhorloge ons kan helpen met het bestrijden van die verschrikkelijke graaf”.

Wordt vervolgd.

Vorig hoofdstuk: Het zakhorloge
Volgend hoofdstuk: Zilte moed

image by MastaBaba & Marcel030NL, edited by Gsorsnoi 

Nou wij in elk geval zeker!
We hebben een paar vrouwelijke politici bereid gevonden even voor ons te poseren. En … euh … voilá! Zie hierboven het resultaat.

Ik ga niets meer weggeven behalve vertellen dat de Reuze Navelpad van deze maand flink pittig is. Dat wil zeggen: als je geen idee hebt op wie je moet stemmen.

Voor degene die de spelregels nog niet kennen:
De bedoeling is dat je uit de onderstaande reeks rare woordcombinaties bekende Nederlanders ontdekt door het anagram op te lossen. We noemen dit ‘ontanagrammaniseren’. Soms geven we tips weg. Soms niet.
Je kunt de antwoorden kwijt in de comments. De Reuze Navelpad zal dan achter de anagrammen vermelden wie ze geraden heeft.

Ook willen we graag wat valkuilen inbouwen zoals dubbele bekende Nederlanders met twee anagrammen of anagrammen die helemaal niet naar bekende Nederlanders leiden.  En soms verklappen we of ze er in zitten en hoeveel.

Deze maand niet.

Succes met ontanagrammaniseren!

• Hema Gevaren Mix (geraden door BoB)
• Eeneiig Pilon Pin (geraden door Johan Veenhof)
• Krielrif Genre (geraden door BoB)
• Oorrugvinnen Meebetaald (geraden door Sandra)
• Hyena At Braakbal (geraden door BoB)
• Bellende Roomijsjes (geraden door Sandra)
• Oh Belastingen Vreten (geraden door Sandra)
• Kistje Kleerhaakmotjes (geraden door PVVer)
• Snif Trams Rammen (geraden door Sandra)
• Patatje Tronen (geraden door Sandra)
• Darmnat Van Mij (geraden door BoB)
• Behaaglijke Nu Witten (geraden door BoB)
• Pieters Eerste Kaaslaag (geraden door Sandra)
• Jan Jans Agina Tand (geraden door Sandra)
• Cargo Sujet (geraden door Sandra)
• Oraal Van Drank (geraden door Sandra)
• Tutu Krabsalade (geraden door BoB)
• El Harm Bram Yvon (geraden door BoB)
• Schim Dramatiseren (geraden door Sandra)
• Pokemon Gras (geraden door BoB)
• Onbetaalbare Roemers Sint (geraden door PVVer)
• Evenmin Rookwet (geraden door PVVer)
• Hij Ineens Scheepslantaarn (geraden door PVVer)
• Forenzen Handshake Lijfje (geraden door PVVer)
• Jehova Nerven (geraden door PVVer)
• Natte Topjaren (geraden door BoB)
• Ivoor Nederlagen (geraden door PVVer)
• Gadver Burger (geraden door BoB)
• Laatste Badkuur (geraden door BoB)
• Neuzen Invouw Anarchie (geraden door PVVer)
• Farm League (geraden door BoB)
• Diva Cent Junk (geraden door BoB)
• Noorder Dynamo (geraden door BoB)
• Stem Iets Frisa (geraden door BoB)
• Nirvana Acht Neven (geraden door Culinazi)
• Kopbal Uihuls (geraden door BoB)
• Snol Paadje (geraden door BoB)
• Top Hakblokje (geraden door BoB -> bewuste pluis!)
• Giro Oeverlanden (geraden door Sandra)
• Zonder Vraagtour (geraden door Sandra)
• Datatypen Van Nu (geraden door Sandra)
• Verholen Betastingen (geraden door Sandra)
• Borealis (geraden door BoB)
• Invloed Woordje (geraden door PiCo)
• Rotte Anagram Jicht Yin (geraden door Sandra)
• Kaderen (geraden door BoB)
• Knap Moederland (geraden door PVVer)
• Diesel Dummy Krabobjecten (geraden door PVVer)
• Vies Taalles (geraden en ontpluist door BoB)
• Oh Klef Godje (geraden door BoB)
• Mortels Ouwekoe (geraden door Sandra)
• Lompe Dakranden (geraden door PVVer)
• Knak Bil (geraden door BoB)
• Warme Jarige (geraden door BoB)
• Nasala Dummy Keu (geraden door Paap)

Met vriendelijke reuzel,

Navelpad

PS: Niet zeuren dat het er zo veel zijn. Als je slim bent kun je ze makkelijk binnen een dag allemaal op je naam zetten.

Bestaat uit: “Bakken met geld” + “vol scheppen (geld)”

Uitgesproken door: NOS nieuwslezer

Bestaat uit: “Evolueren” + “zich ontwikkelen”

Uitgesproken door: Ben P.

image by Jenny-Vi, edited by Gsorsnoi

Bijna volledig opgaand in zijn lange rode cape zou je gemakkelijk kunnen denken dat we hier te maken hebben met de gebochelde versie van Superman. Alleen heeft deze man een stoffige zwarte pantalon verkozen boven het blauwe tricot met rode slip. Het mag duidelijk zijn dat de cape wel ongeveer de enige gelijkenis is die je kunt vinden met de man van staal. En dan ook nog eens zonder de kenmerkende ‘S’. Met zijn gebogen houding en het beetje piekerige zwarte haar op een overwegend kale schedel valt er weinig supers te ontdekken in dit gestalte.

Kijken we deze man recht in zijn ogen dan moeten we eerst bijkomen van de schrik. We realiseren ons dat we hier een onvermijdelijke gelijkenis zien met Darth Sidious uit Star Wars. Ogen met een verschrikkelijke arglistigheid kijken ons aan. Het groezelige gerimpelde gelaat vertelt ons dat deze man een verbitterd bestaan moet lijden waarin wrok en verkniptheid duidelijk uit zijn ogen en een zuinige grijns vallen af te lezen.

“Graaf Schaurig! Ik heb de pad met mij!” galmde het door het grote vertrek. Het vertrek was een grote gang met het uiterlijk en afmetingen zoals we dat kennen van het schip van een grote kerk. De graaf draaide zich om en zag achter zich twee kleine gedaantes op hem toelopen die er een moment eerder niet waren. Hun schreden werden wisselend verlicht door de stralen die in deze grote ruimte door veel stof werd gebroken. Het schijnsel was afkomstig van een grauw maar veelkleurige glas-in-lood dat het uiteinde van de gang decoreerde. Maar de glorieuze impact in dit vertrek had het reeds lang verloren. De beeltenis was er één van een grote kat die opkeek naar de hemel en de kat aanbad de maan.

“Ach so. Daar ben je dan.” Sprak de graaf kort en met een duidelijke Duitse tongval wanneer Stein Klein met de pad bij hem was aangekomen. Hij keek daarbij afkeurend omlaag naar het bleke bruine lijfje van de pad en was al bezig met zijn conclusies te trekken.
Stein stond erbij te genieten alsof hij een kleine broertje bij zich had en aan zijn vader verlinkte.
“Jij hebt gefaald, is het niet?” De graaf praatte rustig, maar boezemde de pad angst en ontzag in met de krachtige toon van zijn stem.
De pad zweeg even en keek omlaag.
“Het is waar meneer de Graaf. Ik heb geen roem met mij”.
De dunne kleurloze lippen van de graaf sloten zich en krulden ten slotte in een tuitig geheel. Daarbij hief hij zijn rechtervuist naar zijn mond en schiep de illusie alsof hij wijn stond te keuren. Maar eigenlijk kookte hij en telde hij inwendig tot tien.

Had de graaf werkelijk een glas wijn in zijn handen gehad dan had hij de inhoud ervan op dat moment over zijn volgelingen gespreid. Met een breed en streng gebaar zwaaide de graaf zijn vuist naar rechts en beviel Stein: “Breng hem naar het lab en laat hem een energieoverdracht ondergaan. Zo heb ik niets aan diese lammeling!”

Stein knikte en sleepte de pad met zich mee.

In een lager gelegen vertrek, dieper in de berg waarop het slot was gevest, troffen we de pad en een ander gedaante vastgebonden aan op twee operatietafels.
Frank Groot was gearriveerd en had de instructie gekregen Stein te helpen met de energieoverdracht. De pad had gefaald in het volbrengen van zijn missie om slachtoffers te maken in de Nederlandse politiek en had daarmee een leeg pakketje in de vorm van zijn eigen ledige lijfje aangeboden aan Graaf Schaurig.
De graaf was hierdoor natuurlijk ontstemt. Maar alhoewel de pad hiermee zijn plannen had vertraagd, zag hij zichzelf genoodzaakt om de pad op te kalefateren.

Terwijl Frank met zijn grote lijf over de pad gebogen stond om slangetjes en enig apparatuur op de twee lijven te bevestigen werd Stein weggeroepen door de graaf. Hij moest iets voor hem opknappen en Frank redde het blijkbaar wel even alleen.

“Oh Frank. Waarom moet je dit toch doen?” jammerde de kleine pad klagelijk. “Laat die man naast mij toch vrij. Hij heeft meneer de Graaf toch niets misdaan?”
De altijd zeer zwijgzame Frank gaf geen antwoord.
De pad duidde op het persoon links van hem op de andere operatietafel. Het lag er met een tenger en uitgezogen lichaam als tankstation te fungeren van bloed en andere levenssappen voor dit kwakende individu. Het was een man van ergens tegen de vijftig en behoorde nog in de kracht van zijn leven te zijn. In plaats daarvan had Graaf Schaurig die eigenschap bij hem aangeboord en een kasplantje van hem gemaakt.

Frank had zich afgewend naar een instrumentarium en wilde zich net weer op de pad en het andere slachtoffer richten wanneer hij de pad door de lucht zag schieten.
Een sprakeloos wat-is-dit-nu-weer tekende zich op zijn gezicht. Nog sprakelozer was Frank wanneer er een  ninja gelijkende verschijning hem een samuraizwaard op de keel deed rusten en dreigde een appeltje te schillen met zijn adamsappel. De ninja leek zich vanuit het niets tussen de twee operatietafels te hebben gemanifesteerd zoals Stein zich eerder met de pad had verplaatst.

Nog duizelig van het tollen door de lucht probeerde de pad zich te oriënteren en keek vervolgens naar het tafereel bij de operatietafels. Onbewust van wat zich even daarvoor had afgespeeld kon hij de aanwezigen enkel met een schaapachtige blik trakteren.

De ninja wierp hem plotseling snel een zakhorloge toe en schreeuwde de woorden: “Vlucht dwaas!”
De pad ving het zakhorloge en wist niet hoe gauw hij ermee weg moet wezen. Hij koos het hazenpad.
De ninja moest nu gauw handelen.
Nog voor de graaf en Stein het vertrek weer binnen kwamen wierp de ninja vlug een blik op het andere slachtoffer. Hij moest en zou weten wie er misbruikt werd om de pad het buitengewone leven in te blazen. Op de achtergrond langs het gezicht van de ninja zagen we langs het glimmende samuraizwaard een grijns verschijnen bij Frank Groot. De ninja moest zijn greep om het heft van het zwaard verstevigen om deze niet van schrik uit zijn handen te laten kletteren.
De adem van de ninja leek te stokken en stotterde in zijn verbazing:
“J-jij?”

Wordt vervolgd.

Vorig hoofdstuk: Twee kwaden
Volgend hoofdstuk: De roemslurpers

De volgers van dit verhaal die gewend zijn hier een kleine verzameling anagrammen aan te treffen moeten we ditmaal teleurstellen. Je kunt lang zoeken in dit hoofdstuk, maar een anagram zul je niet vinden.
Wanneer de Navelpad zelf weer aan het woord is, zul je de anagrammen weer herkennen aan zijn schuinsgedrukte woordenbrij.

“Rare Rina heeft een rode rimpel op haar rode …”
Dat zinnetje – maar dan de volledige – moest ik altijd oefenen wanneer ik moeite had met het uitspreken van de letter ‘r’. Al moet ik er wel bij vertellen dat mijn logopediste toch andere zinnetjes voor me verzon dan dit goede ideetje van mijn vader (!)

Het raadseltje van deze maand:
Wanneer ik omhoog richt is het licht, maar kijk ik neer dan zie je niets meer.

Rara, wat ben ik?

image by notsogoodphotopgraphy, edited by Gsorsnoi 

Uitgesproken door: Johan V.

“Toen ik 45 werd ben ik hiermee gestopt. Elke keer wanneer ik dacht ik heb hem, lag deze al weer ergens anders.”