Een troostprijs voor de resterende Schrijvende Legendes was er niet. Hoewel,… de plaatsing van hun korte verhalen in de Tycoon Newspaper mag je toch ook best trots op wezen? Of niet soms?

Titel: Sympathie

Dag 8.

Vandaag heb ik de vrouw voor het eerst gezien onder de Boom. Ik lag op mijn gewone plekje en plotseling verscheen zij voor mijn ogen. Ik had natuurlijk al gehoord van haar komst, maar ik had haar door de hectiek van de afgelopen week nog niet mogen aanschouwen. Ze is beeldschoon!
De Tiran heeft mij verboden om met haar in contact te treden, zoals hij wel vaker om onduidelijke redenen dingen verbiedt. Daarom hield ik mij voor haar schuil tussen het gebladerte, dat mij aan haar nieuwsgierige blikken onttrok. Het is wel duidelijk dat de Boom haar interesse heeft gewekt.

Dag 9.

Ze was er weer, samen met haar man. Ze hadden een heftig verschil van mening over de Boom. “Wat hebben we hier te zoeken? Je weet dat hij het niet fijn vindt als we ons hier ophouden,” hoorde ik hem verwijtend zeggen. “We hebben hier zoveel andere lieflijke plekken om ons te vermaken!”
Uit de woordenwisseling kon ik opmaken dat ook zij waren getroffen door een van de arbitraire verordeningen van de Tiran. Wat is dat toch een ongelooflijke control freak! Het wordt tijd dat hij eens op zijn nummer wordt gezet.

Dag 10.

De Boom heeft blijkbaar een enorme aantrekkingskracht op de vrouw. Opnieuw hield ze zich in de omgeving op, steelse blikken om zich heen werpend uit angst om betrapt te worden. Verlangend gluurde ze naar de sappige vruchten.
Ik twijfel… Zal ik het wagen om haar aan te spreken? Misschien kan ik van haar nieuwsgierigheid gebruik maken om de Tiran een hak te zetten. Een geslepen plannetje begint bij me op te komen.

Dag 11.

Ik heb haar aangesproken! Ze was erg geschrokken van mijn uiterlijk toen ik plotseling uit het struweel tevoorschijn kwam, maar ze leek opgelucht toen ik haar in verstaanbare taal toesprak. “Waarom mag je hier niet komen van je man?” vroeg ik haar. “Staat hij niet wat te veel onder de invloed van de Grote Baas?”
Onverschillig haalde ze haar schouders op. “Ja, hij heeft natuurlijk veel aan hem te danken. Het feit dat we hier mogen zijn is voor hem heel belangrijk.”
“Vind je het niet een beetje zwak om zo maar toe te geven aan de nukken van een meerdere? Ik zou toch wat meer manhaftigheid van een partner verwachten!”
Peinzend vervolgde ze haar weg. Ik denk dat ik wel iets bij haar heb losgemaakt.

Dag 14.

Twee dagen heeft ze zich niet bij de Boom vertoond, maar vandaag stond ze bij de stam en riep me bij zich. Ze had een vastberaden blik in haar ogen.
“Ik heb de laatste dagen eens zitten nadenken en ik geloof dat je wel een punt hebt. Maar wie ben je eigenlijk? En wat voor belang heb jij bij de Boom?”
“Zie me maar als een vriend die het goed met je voorheeft. De Grote Meneer is naar mijn smaak wat te overheersend en neerbuigend ten opzichte van jullie”.
Ze wierp een verlangende blik op de prachtige sappige vruchten aan de Boom.
“Wil je er niet eens een proberen? Ze zijn echt heerlijk!” zei ik op vleiende toon, maar de invloed van de Tiran was nog steeds te groot.

Dag 15.

Ze is woedend! Boos op haar man, die slaafs de bevelen van de Tiran opvolgt, maar nog meer op de Grote Baas zelf.
“Wie is hij om ons hier dingen te ontzeggen zonder duidelijke reden? Wat zijn zijn motieven en wat houdt hij voor ons verborgen?”.
Ik gooide nog wat olie op het vuur: “Hij is vast bang om van zijn troon gestoten te worden en de macht te verliezen die hij over jullie heeft. Ik heb zelf al ondervonden dat hij onafhankelijkheid slecht kan verdragen en het liefst alles en iedereen onder de duim houdt.”
Weifelend keek ze me aan. “Maar hij heeft toch het beste met ons voor? We hebben alles aan hem te danken!”
“Dat lijkt misschien wel zo, maar doet hij dat voor jullie of voor zichzelf? Voor hem is het één grote power trip! Kijk, aan die tak hangt een heerlijke vrucht! Zou je die niet graag eens proeven en met je geliefde willen delen? Wacht maar even, ik haal hem wel even voor je.”
Eindelijk had ik haar overtuigd. Ze nam de aangereikte vrucht aan en liep ermee weg. Gniffelend sloop ik achter haar aan, want ik wilde natuurlijk wel zien hoe dit zou aflopen.
Haar man schrok verschrikkelijk toen ze hem de vrucht liet zien.
“Maar, maar… Wat heb je gedaan? Die vrucht komt toch van de Boom? Je weet dat we daar niet van mogen eten! De Heerser zal ons straffen!”.
“Ach, dat zal toch wel loslopen? De Heerser heeft wel iets anders aan zijn hoofd. En bovendien… waarom heeft hij dat eigenlijk verboden? Ik denk dat hij al het lekkere fruit voor zichzelf wil houden. Kijk eens wat heerlijk hij er uitziet! Hier, jij mag het eerste hapje.”
Schichtig om zich heen kijkend beet de man een heel klein stukje van de aangeboden lekkernij, waarop zijn vrouw ook een flinke hap nam. Een triomfantelijk gevoel maakte zich van mij meester en breed lachend kwam ik uit mijn schuilplaats tevoorschijn.
Een donderend geraas weerklonk en plotseling was de Heerser daar. Woest schreeuwde hij naar de man en vrouw. “Alles heb ik voor jullie gedaan en nu proberen jullie mij op zo’n manier te bedriegen! Jullie zijn mijn goede zorgen en deze paradijselijke omgeving niet waard. Verdwijn hier en kom nooit meer terug!”
Sidderend wees de vrouw op mij. “Ma… ma… maar hij heeft het aan mij gegeven. Eigenlijk is hij de verantwoordelijke!”
De Heerser keerde zich om en zag mij kronkelend van plezier in het gras liggen.
Ik siste hem toe: “Pleased to meet you! Hope you guessed my name…”