Eén keer heb ik bij mijn broertje thuis met zijn zoontje en zijn dochter zitten kijken naar de eerste aflevering van K2 zoekt K3. Dit was toevallig de enige aflevering die ik had gezien. Afgezien van die keren dat ik in het holst van de nacht mijn bed uit kwam om te controleren of mijn DVD-recorder de opvolgende afleveringen hadden opgenomen. Om vervolgens glunderend met mijn knuffelbeer onder mijn armen gedrukt aan de buis gekluisterd te zitten.

Uiteraard is dat flauwe kul, want ik heb niet eens een DVD-recorder. Maar de boodschap is dat ik bij dit programma aan één uitzending al genoeg had om te weten wie er talent heeft. Zo vind ik die talentenshows ook de grootste flauwe kul wat er verzonnen is. Het is vermakelijk, dat wel. Maar dat zal ook mijn enige motivatie weer zijn om een volgende Idols op TV te volgen.
Feit blijft dat je bij shows als British / Holland’s Got Talent en So You Wanna Be A Popstar alleen aan de voorronde al genoeg informatie hebt om eruit te pikken wie er op het finalistenpodium zal verschijnen.

Vanochtend graaide ik al fietsend zo’n ochtendblad uit de handen van de uitdeler bij het station. Eén blik op de voorpagina deed me realiseren dat ik het toen al bij het juiste eind had: Madelon was inderdaad een potentiële K3-finalist.
Goh! Waarom verbaast me dit nou niets? Gezegd is niet dat Madelon zal winnen, maar ze past duidelijk in het beeld van wat ze bij K2 kunnen gebruiken.

Echte talenten pik je er toch zo uit? Gezien de samenstelling van de jury’s en het publiek wat nu de derde K moet beoordelen bewijst dat zelfs kleuters de echte talenten er heus wel uitpikken. Natuurlijk kan Nikki een flinke noot zingen. Maar wisten we niet al in een vroeg stadium dat er ook een hoop verwacht mocht worden van Charlene Meulenberg en Nathalie Makoma? Die Nathalie bijvoorbeeld (oud-collega van mijn vrouw) heeft al gauw indruk en carrière gemaakt. 
Ik citeer Gordon niet graag, maar “laat die Nathalie Ma koma!”

Neem dan Connie Talbot. Zij had haar eerste optreden in British Got Talent 2008. Connie was toen een klein meisje van acht jaar (hoezo kleuters? Oké kleuters zijn nog jonger) die de wereld even stil liet staan met haar liedje “Over the Rainbow”.  Ze zong dit nummer alsof ze een volwassen, volleerd en getalenteerde zangeres was. Op het volwassen zijn na had ze alle overeenkomsten. En met talent bedoel ik dan natuurlijk een natuur talent.
Eindelijk wist iemand Simon Cowell de mond te snoeren! En hoe!

Wat voor zin heeft het dan om zo’n show voort te zetten? Als je in een vroeg stadium al weet wie de échte talenten zijn?
Uiteraard: the show must go on.

This entry was posted on Friday, October 2nd, 2009 at 13:49 and is filed under Gevleugelde Uitspraken, Nederlands, Onbedoelde mening, Verbaal Genot. You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0 feed. You can leave a response, or trackback from your own site.