Toeval bestaat niet.

Gemeten op inwoneraantal en de hoeveelheid buitensteden die ze bezit is Manila een wereldstad zoals New York. Meer buitensteden samen vormen samen Metro Manila.
Tijdens een vakantie was ik in één van de buitensteden: Quezon City. Zeg maar aan de rand van een inmense mierenhoop. Er is dus al flink wat observatie nodig om je eigen gezin terug te vinden in de mensenmassa als je samen van het metrostation naar het grote winkelcentrum Megamall loopt. Laat staan dat je ze daarbinnen nog terugvindt.

Zo hebben we een voorstelling van de hoeveelheid Filippijnen die dagelijks de vierkante meters van deze wereldstad bewandelen. Op een goede dag besluit ik het openbaar vervoer te nemen. Mij door de mensen heen wurmend slaag ik erin in een Jeepney te stappen.
Een Jeepney is het best te omschrijven als een uitgebouwde jeep waarin achterin de passagierszitplaatsen worden voorgesteld door twee tegenoverelkaar opgestelde banken in de lengte van het voertuig zoals de tribuneopstelling van een klein voetbalstadion. Daar houdt meteen alle vergelijking met voetbalstadion op. Want eenmaal met je derriere op zo’n bankje past er geen mosquito meer tussen je eigen knieën en die van de passagiers naast en tegenover je.
Nog een aardig detail: elke Jeepney is versierd met stickers, toeters, bellen en heel wat meer fraais. Ook heeft elke Jeepney minimaal één rozenkransje aan de achteruitkijkspiegel hangen.

Omdat de Filippijnen toeristisch weinig bekend is, realiseert bijna niemand het zich, maar in Manilla rijden er gemiddeld meer Jeepney’s dan er gele taxi’s in New York rijden.

Ik bevond mij in één van die honderduizenden Jeepney’s in een totaal afgelegen wijk in een buitenstad. De lege plek op de bank voor mij werd snel gevuld door een jongeman en zijn vriendin. Op het moment dat ik opkeek om te zien wie ik voor mij had, kon mijn mond niet meer verder open.

Dit kon niet waar zijn! Deze jongeman droeg het shirt wat ik ken van het sporttenue van het voortgezet onderwijs waar ik mijn Havo had gehaald. Een shirt waar er naar alle waarschijnlijkheid maar een paar honderd van zijn gemaakt evenredig aan het aantal scholieren die destijds zo’n shirt droegen.
Meer uit brandende nieuwsgierigheid dan uit de beleefdheid hem te verklaren waarom ik hem zo aangaapte, vroeg ik hem in het Nederlands waar hij dat shirt vandaan had.
Hij scheen niets te begrijpen van mijn vraag. Uit irritatie licht de jongeman in het engels toe dat hij uit Canada komt en geen idee heeft waar ik het over heb. Hij gaf mij en verklaring waar ik van achterover had gevallen als de constructie van de Jeepney me niet had beschermd.

Na de verklaring van de Canadees kwam ik erachter dat hij een paar jaar geleden in Nederland was geweest. Logerend bij een vriend had hij een paar keer meegetraind met een korfbalwedstrijd in de sporthal van mijn oude school. Om daar per abuis in plaats van zijn eigen shirt een achtergelaten schoolshirt mee te nemen uit de kleedkamer!

Hoe groot is de kans …

1. … dat de Canadees een vriend heeft wonen in dezelfde plaats waar ik op school heb gezeten?
2. … dat deze Canadees korfbal meetraint met die vriend in de sporthal van mijn oude school?
3. … dat hij zijn shirt vergeet?
4. … dat hij een vervangend shirt vind van mijn oude school?
5. … dat hij dit shirt past?
6. … dat hij in een weinig toeristisch land als de Filippijnen op vakantie gaat?
7. … dat hij daar in dezelfde periode op vakantie is als ik?
8. … dat hij in dezelfde buitenwijk verblijft als ik, of daar in elk geval iets te zoeken heeft?
9. … dat hij in die wijk uit een mierennest van Jeepney’s toevallig dezelfde Jeepney pak als ik?- en dan de nog onwaarschijnlijkste van allen:
10. … dat hij uitgerekend op dat moment dat tshirt aan heeft!!!

Als je hier een waarschijnlijkheidsformule op los laat, dan denk ik dat de kans dat je morgen 20 miljoen wint groter is.

Natuurlijk heb ik de Canadees geprobeerd uit te leggen dat hij dit shirt uit mijn oude school had. Alleen te concluderen uit het ongemakkelijke vervolg van die rit ben ik ervan overtuigd dat hij hier geen woord van had gelooft…

This entry was posted on Wednesday, April 1st, 2009 at 05:44 and is filed under Mabuhay, Nederlands, Retourtje naar hier en terug. You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0 feed. You can leave a response, or trackback from your own site.