Nietsvermoedend kom ik ‘s ochtends op mijn werk. Ik heb netjes mijn collega’s een goedemorgen gegroet en zit met een dampende bak bruine vloeistof op mijn bureau te wachten tot mijn monitor vraagt of ik even Alt+Control+Delete wil ingeven om mij te kunnen aanmelden. De dag lijkt een vreedzame ochtend te zijn gestart.
Komt één van mijn collega’s binnen die we wel kennen van het HL7 avontuur. Hij groet ook netjes zijn collega’s en begeeft zich wat al te enthousiast naar zijn werkplek. Het is altijd alsof hij door druivensuiker naar zijn bureaustoel wordt getrokken. Of hij heeft geen toilet thuis en heeft daarom zo’n haast om zijn spullen op zijn plaats neer te leggen om vervolgens het kleine kamertje op te zoeken.
Ditmaal draait hij zich bij zijn bureau aangekomen direct om en vraag mij:

“Wat mij nou bezig houdt hè, is of een kip zwanger kan worden? Weet jij het?”

Nou vraag ik alle mensen die zich ooit tot mij willen wenden hun woordkeuze ietwat minder plastisch aan mij te adresseren. Ik kan het gewoon niet helpen. Maar ik heb nou eenmaal bij dit soort vragen direct last van projecties. En die zijn niet altijd even smakelijk, dat kan ik je wel vertellen!
Ik zie gelijk zo’n hoogzwangere hen in een ziekenhuisbed liggen met naast haar de verloskundige die haar instructies geeft om te persen. Mijn maagwanden verliezen het in stabiliteit en dwingt zo de smaak van mijn nauwelijks verteerde ontbijtkoekje langzaam omhoog te komen.

Peter Visser, vraag me dat nooit meer! Wacht op z’n minst tot de ochtend haar maagdelijkheid heeft verloren en mijn geestelijke gesteldheid zo ook mijn maag wat hebben kan.

Afijn, het leed is geschied en om de bizarre vraag kan ik ook al niet meer heen. Mijn respect heb je voor de rest van de dag verloren, maar ik zal mijn best doen de vraag nog enigszins serieus te beantwoorden. Voor zover dat kan.
Er moeten bijna anderhalve minuut zijn verstreken voordat ik één woord kan uitbrengen. Ik doe een poging een antwoord te formuleren, maar gelukkig ben jij het die de stap waagt zich verder in deze hersenkronkel te wurmen.
Onherroepelijk leidt deze vraag tot de oeroude hamvraag wie er eerder was: de kip of het ei? Een zinloze discussie over dit onderwerp barst los en vervolgt zich zodra de andere collega’s binnenstappen.

Ik ben nodig toe aan een tweede bak koffie.