Aangevraagd door: Anda (België) 

Frikandellenkoek;

Niet heel vaak wordt mij, Theonologie gevraagd een product uit te pluizen danwel te onderzoeken wat geen stekker heeft. Maar voor deze Belgische fan maak ik graag een uitzondering. Des te meer omdat de frikadel dan wel met of zonder koek tegenwoordig met behulp van een apparaat met een stekker gemaakt wordt. Hieronder zal ik dan ook een licht laten schijnen op de ahum Europese beroemdheid de Frikadel. Dan wel met of zonder koek.

Over frikadellenkoek gesproken, ik heb er een echt febel voor. De vrije vertaling in het Belgische woordenboek van Frikadellenkoek luid: gehaktbrood. Als we een vertaling rondje maken, meatloaf is de Engelse vertaling niet te verwarren met de Amerikaanse band natuurlijk en Frikadellebrot is het in het Duits. (dit is echter bij benadering de juiste vertaling in het Duits)(uit zeer betrouwbare bron overigs)(die ik graag anoniem houd)(maar doch zeker wil bedanken voor het meedenken). Ik zal u uitleggen hoe de vertaling tot stand is gekomen. Gehakt=Frikadel en Brood=Brot en dan is de samenstelling compleet en komen we tot Frikadellebrot. Dit leek namens mijn anonieme bron en mijzelf de beste Duitse benadering. Maar goed we dwalen af. Het nu volgende stuk tekst is niet voor mensen die aan een streng regime zitten. Of misschien ook wel. Want na het lezen van de nu volgende uitleg ga je vanzelf wel aan een streng regime of zet je de frituur aan:
 

Nee, het is geen uit slachtafval of darmresten afkomstig van onze veestapel gevormd donkergekleurd langwerpig worstje wat wij Nederlanders zo graag warm gefrituurd als snack verorberen. Maar een één of ander 16e eeuws balletje gehakt wat speciaal gekruid en compact is. In Nederland kennen we natuurlijk wel een koekje bal, maar das weer wat anders.

Een Frikadel, niet te verwarren met een Frikandel, is een ronde compacte gehaktbal met bepaalde kruiden gekruid. Volgens het “Etymologisch woordenboek van het Nederlands” draagt de bal deze naam al sinds het einde van de 16de eeuw.

De frikadel wordt vooral in Europese landen gegeten door dellen, in Nederland is de frikadel niet zo bekend, hier is de frikandel bekender.

De eerste frikandel werd in 1954 gelanceerd in de Nederlandse stad Dordrecht. Slagersknecht en snack freak Gerrit de Vries maakte gehaktballen die hij aan de horeca verkocht. Door een wijziging in de Warenwet moest hij zijn product, dat in de smaak viel bij zijn klanten, veranderen. Zijn oplossing was de vorm maar niet het recept te wijzigen: van de bal maakte hij een worst. De naam voor zijn product werd hem door een vrouwelijke snackbarhouder van Duitse afkomst ingefluisterd: daar bestond de Frikadelle, een platte gehaktbal (tevens te verkrijgen bij cafetaria Franka aan het marktplein in IJmuiden). De Vries nam die naam over. De zoon van de Vries geeft toe dat Jan Bekkers (die zijn naam liet wijzigen in Jan Beckers om vóór zijn concurrent en neef in de telefoongids vermeld te staan) van de gelijknamige snackfabriek uit het Noord-Brabantse Deurne de frikandel vervolmaakt heeft. Hij vond zijn inspiratie bij de Amerikanen, waar de snackcultuur in opmars was, en maakte van de frikandel een glad exemplaar van fijngemalen vlees.

In de meeste streken van België echter, is een frikadel inderdaad een gehaktbal.
De Nederlander moet daar om een Curryworst vragen om te krijgen wat hij thuis een frikandel noemt. In sommige Belgisch-Limburgse streken wordt een frikandel ook wel een “hamburger” genoemd. In Duitsland moet erbij gezegd worden Holländische Frikadel of “Holländische Bratrolle”, anders krijgt men de ronde gehaktbal zoals hierboven beschreven is.

Ingrediënten;
Er werd wel eens gesuggereerd dat er van alles en nog wat in een frikandel zou zitten: slachtafval, uiers, koeienogen en vet. Producenten moeten daar echter niets van weten. In de moderne frikandel vind je kippenvlees dat achterbleef op het karkas na het fileren (40 %), ook wel separatorvlees genoemd, 25% is varkensvlees; sommige producenten voegen voor de smaak nog circa 5% paardenvlees toe. De rest is water, paneermeel, bindmiddel, kruiden, uien en smaakversterkers. Ook bestaan speciale kipfrikandellen die tot wel 80% kippenvlees en geen varkensvlees bevatten.

De koek is op maar heb je na het lezen van de geschiedenis en ingrediënten nog steeds trek in een frikandel of frikadel dan wel met of zonder koekje, dan verwijs ik u naar het dichtbijzijde frietkot, cafetaria of snackbar bij u in de buurt.

Met vriendelijke culinair/technische groet,

Theonologie
 

Vervelend als je een verschrikkelijke conditie heb zoals ik. Per dag besteden we al meer dan de voorgeschreven acht uur aan werk, reizen opgeteld gemiddeld twee tot drie uur op een dag tussen werk en huis. Thuis gekomen moet er een potje gekookt worden en ondertussen wil het gezin ook aandacht. Ook in het weekend ben je druk, want naast de boodschappen kan je schoonmoeder geen twee weken zonder je. En dan noem ik nog maar slechts één van de sociale verplichtingen die je buiten de deur hebt te vervullen. Al met al blijft er weinig tijd over in een week om te besteden aan sport.
Het is een levensstijl waar je dikwijls zelf voor kiest. In een enkel geval wordt er voor je gekozen. Maar neem nou van mij aan: in negen van de tien gevallen heb je het echt zelf in de hand. Natuurlijk ben jij uniek en gaat het voorgaande zeker niet voor jou op. Daarom speciaal voor die mensen waarop dit van toepassing is zal ik mij buigen en moeten we concluderen: wat houd ik verdomde weinig tijd voor sport over!

Eén tot hooguit twee, tweeëneenhalf uur per week weet jij tijd vrij te maken om even iets aan je conditie te doen. Veel marge is er niet. Laten we van een krappe tijdsspan uit gaan van een krap uur. Dan is het toch best fijn als je die zuinige tijd zo efficiënt mogelijk kunt invullen om je conditie op het niveau te krijgen van een topsporter. Dat is niet geheel onmogelijk.
Het hele heikele punt blijft alleen: hoe kom je in dat ritme? Veel gehoord probleem blijft vaak dat de gewenste conditie niet gehaald wordt omdat de sportmomenten als te kort ervaren worden. Met tot gevolg dat je het niet volhoudt om eens een keer iets langer door te trekken wanneer zo’n moment zich voor doet. Een marathon lopen kun je dus op je buik schrijven. Dan zul je echt gaten moeten slaan in je agenda om meer tijd te krijgen om te kunnen trainen. Alleen dan kun je een programma voor jezelf opstellen om je volhoudingsvermogen op te kunnen rekken.

Laatst sprak ik een man met een interessante theorie op dit geheel. Wat ik zelf al wist is dat trainen voor een minuscuul half uurtje totaal geen zin heeft. Dat wil zeggen, als je daarmee beoogt je conditie te verbeteren of effectief een kilootje te kunnen afvallen. Daarvoor moet je echt wel minimaal iets langer dan een half uur gaan sporten. Het maakt niet uit wat. Als je maar zweet. Je bepaalt tenslotte zelf welke spiergroep je wilt uitbreiden of welke vetkwab je wilt lozen.
Nu ken ik mezelf maar al te goed. Wanneer ik sport ga ik erg inefficiënt met de tijd en inspanning om. Eerst loop ik een 10 minuten op wandelpas, dan trek ik weer een sprintje, vervolgens ben ik bekaf en tracht dit patroon te herhalen tot ik echt geen energie meer heb. Okee, ik zweet! Dat heb ik dan wel bereikt. Maar ik ben ook kapot.
De man waar ik het net over had pakt dat heel slim aan. Hij zet muziek op zijn hoofd tijdens het lopen. Voor wie het interesseert, deze man is binnenkort te bewonderen in de marathon die in Eindhoven gelopen zal worden. Zo’n muziekje zal niemand nieuw in het gehoor klinken. Maar heb je er wel eens bij stil gestaan wat zo’n muziekje op je hoofd met je doet? Natuurlijk is het leuk om je gedachte de vrije loop te laten gaan en even niet aan werk of andere dagelijkse beslommeringen te hoeven denken. Dat is echter niet de belangrijkste uitwerking. Je gaat ook regelmatiger lopen. Met als gevolg dat je het lopen langer volhoudt. Waar zit dat toch in?
Deze marathon liefhebber is geen super liefhebber van de wilde muziek die tegenwoordig erg in trek is bij het jonge publiek. Toch is het juist dié muziek die hij op z’n mp3-speler heeft gedownload. Waar het om gaat is dat de bewuste muziek waar we het hier over hebben een bepaald ritme kent. Een beetje het dun-dun-dun-dun-ritme.
Juist dat is wat het menselijke lichaam toch eigenlijk wel kan waarderen: monotoon geluid waar de geest gemakkelijk aan kan wennen. Het voert een ritme op in onze denkwijze wat zich uit in hoe wij ons gedragen. Mede hierdoor gaat de wandelaar een regelmatige snelheid lopen waardoor de benen ons langer kunnen dragen. Uiteindelijk is het lichaam dusdanig opgewarmd en in ritme geslagen dat het lichaam endorfine gaat aanmaken. Dit is een lichaamseigen stofje wat je een kick geeft. Ze treden hier op als neurotransmitter. En het geeft ons de mogelijkheid langer door te trekken.

De formule voor het uitlopen van een marathon (42,195 kilometer): koop een endorfine-speler!

“Laat mensen de ruimte, dan is het resultaat onvoorspelbaar en tevens onvoorstelbaar”

Uitgesproken door: Peter Visser

Datum: Dinsdag 26 augustus 2008

15 augustus 2008 bestond de weblog Irritaal precies 1 jaar. Irritaal is een weblog waarin de bescheiden Ben van Balen ontelbare taalergernissen van zich afschrijft. In zijn protest tegen taalbederf beschrijft hij steeds hoe zeer hij zich irriteert aan een zeker taalmisbruik. Aan het einde van elke blog kent hij een cijfer toe aan het taalbederf waar hij juist over heeft geschreven. De schaal waarop het cijfer is toegekend heeft hij de ‘irrischaal’ gedoopt.
Eigenlijk is het wel bijzonder te noemen hoe een wederlink tussen Irritaal en de Tycoon Newspaper tot stand is gekomen. Terwijl Ben druk bezig is de mislukte taalpuristen weer een beetje op de rails te krijgen door ze een beetje verstand bij te praten, is de Tycoon Newspaper bezig de Neerlandsche taal verder te verkrachten. Je kunt gemakkelijk stellen dat de twee weblogs elkaar tegenpolen zijn. Tot onze grote verbazing zag hij een verwijzing naar elkanders weblog juist wel zitten.
Zo zie je, tegenpolen hoeven elkaar niet altijd af te stoten. In dit geval is de kans reëler te noemen dat we elkaar versterken. Waar wij hersenkronkels creëren uit de Nederlandse taal die op Irritaal als heilig boegbeeld voor het schip hangt, kan Ben een eindeloze inspiratie putten uit de taalverminking waar de Tycoon Newspaper bloggers zich schaamteloos schuldig aan maken.

Vanaf deze positie willen we Ben daarom feliciteren met de verjaring van zijn Irritaal en kennen wij deze weblog dan ook een 0 toe op de irrischaal.

Irritaal is te vinden op http://www.irritaal.nl

Afgelopen dinsdag gebeurde er in IJmuiden iets heel merkwaardigs. Eerst viel het Michiel niet eens op toen hij over de verlaten Planetenweg liep, maar toen die dinsdagavond de schemering inviel zag hij iets wat hij niet goed kon bevatten. De lantaarns deden erg vreemd. Een vreemde kleur verscheen. Zoals je normaal zou verwachten kleuren de lampen eerst rood als ze aangaan om vervolgens naar  geeloranje over te gaan, de kleur waarin ze uiteindelijk blijven branden tot ze uit worden gezet. Dit heet gasontlading. Alleen kleurden de lampen waar Michael naar keek niet geeloranje, maar groen! Dit trok zijn aandacht waardoor hij afwachtend bleef kijken naar de lampen om te zien wat er de oorzaak van was.

Hoe langer hij naar de lampen keek hoe groener ze werden. Op een bepaald moment zou hij hebben gezworen dat hij naar een neonbuis keek die groen licht uit moest zenden zo groen was het. Grapje van de mensen van het onderhoud zeker?
Eén lamp begon te vervormen. Als honing dat van een honingstokje valt droop de materie als een plasma uit de lamp. Ook ontstonden er allerlei bobbels op de lamp. Michiel zou hebben gedacht dat ze leefden. En in feite deden ze dat ook. De lamp droop in zijn geheel naar beneden als één langgerekte sliert ten einde op de grond op te hopen zoals slecht verdeelde honing op een boterham. Op één plek kwam deze groene substantie langzaam bij elkaar en nam langzaam maar zeker een bepaalde vorm aan. Het plasma rees op en manifesteerde zich in een mensgelijkende gedaante.

Michiel’s benen trilden en het zweet brak hem uit. Hij was met stomheid geslagen. Voor hij zelf de kans had gekregen een duidelijk beeld te vormen van het vormnemende plasma stond er ineens een beeldschoon meisje voor hem. Een meisje opgebouwd uit iets wat nog het meest weg had van glas en volledig neongroen gekleurd was. Het meisje lachte en kwam dichterbij. Losse druppels die deel van haar uitmaakten slopen achter haar aan en losten op in haar hiel en kuit. Ze had lang haar en een vriendelijk gezichtje. Van vijandigheid was geen sprake. Het moment dat het glanzende meisje Michiel  wilde kussen werd hij zo door haar verblind dat hij zijn ogen wel moest sluiten. Hij opende zijn ogen even later weer en zag dat het meisje was verdwenen.

Alle lampen hadden hun oude vormen weer terug. Ze brandden weer met hun geeloranje lichtje. In het straatbeeld was geen spoor te vinden van het bezoek van het groene meisje. De blauwzwarte hemel gaf ook al geen aanwijzingen weg. Dus had Michiel gedronken of had hij misschien zijn hoofd gestoten? Was hij ziek dan of hallucineerde hij? Misschien had hij zojuist wel visite gehad van een buitenaardse schone. Hij besloot er niet langer over na te denken en trad huiswaarts, maar het hele mysterie kleefde voortdurend aan zijn verstand.

Thuis gekomen keek zijn vriendin hem kwaad aan en stelde hem de vraag: “Hoe kom jij aan die groene lippenstift?”

Tycoon Newspaper lanceert haar eerste puzzel voor de puzzel-pagina:

“Tycoon Newspaper Galgje”

Dit klassieke Galgje-spel bevat een waanzinnige woordenschat welke je alleen vindt in deze krant. Daarnaast is er een Highscore gekoppeld aan deze game, wat enige competitie mogelijk maakt. Versla jij je voorgangers?

“Fout is altijd fout, het maakt niet uit hoe je het schrijft”

Uitgesproken door: Gsorsnoi

Datum: Dinsdag 11 april 2008

Dat ook sms-verkeer een aardig verhaaltje kan opleveren bewijzen De Moraalridder en Gsorsnoi hieronder:

G: “Dat is toch ook wat! Fiets ik van mijn werk in Uitgeest naar het station, ontvang ik zo belachelijk veel tegenwind dat als ik niet genoeg fiets ik over 3 minuten achterstevoren in Alkmaar kan aankomen!”
G: “… als ik daarentegen de andere kant op fiets, dan ben ik sneller in Oslo dan wanneer ik een vliegtuig neem!”
MR: “En als je dat soort smsjes naar mij blijft sturen, dan kan het wel eens hééél lang duren voor je überhaupt eender welke kant op kan … zucht … :-D”
G: “Ik ontvang net een smsje dat ik onder het Deense netwerk zit.”
MR: “Dan ga je wel hééél erg snel de verkeerde kant uit. Hopelijk dat ze daar je TomTom kunnen vertalen in een Bjørn Bjørn? “
G: “Waar ik nu zit kan zelfs de TomiTomi geen uitkomst meer bieden. Ik zie nu wat de klimatologen bedoelen met het drastisch terugdringende zomerijs!”
MR: “Kè passa? We lieten de hond uit, en werden gegrepen door een rukwind.”
G: “Ik beeld me nu een hond in waaraan een leiband in het niets wappert, terwijl de baasjes met een orkaankracht het luchtruim in zijn gezogen…”
MR: “Onderweg naar Peking stuitten wij op een roeiboot.  Wie weet halen we nog een gouden plak voor 1500m roeien in het luchtledige. “
G: “Inmiddels ben ik op het nippertje net niet doorkliefd door een speerwerper hier boven het Olympische Stadion”
MR: “Correctie 1500 kilometer! Inmiddels roeien we nu ergens boven het Kattegat.”
G: “Shit! Zo veel zat die speerwerper er blijkbaar niet naast. Ik heb nu een lekke pijp!”
MR: “En ik ben zover weggeblazen dat ik weer terug thuis in Capelle ben … als dat geen toeval is …”

“O jee, mijn voorspellingen over de overname van de micro organismen is uitgekomen. Ik had toch al die tijd al gelijk. Al die tijd proberen ze ons al over te nemen maar elke keer als wij hun groen/blauwe massa zien kijken wij afkeurend en afdankend bij de geur en gooien we ze zonder pardon in de prullenbak. Nu hebben ze eindelijk dus toch iets gevonden. Keukenlijken zorgt ervoor dat ze op onze oude troep kunnen heersen en op ons misschien uiteindelijk wraak nemen of zelfs wel overnemen. Ik ga toch maar gauw even in de keuken kijken…”

Dat waren de laatste woorden van Black Hearted Goddess. 15 juni 2008 j.l. is de zwarthartige godin officieel als vermist opgegeven bij de politie van Bunschoten-Spakenburg. De politie trof op zondagochtend een ravage aan in de keuken van deze zwarte hartigheid. De keukendeurtjes stonden wagenwijd open en waren aan beide kanten met bloed besmeurd. Tevens lag een hele huisraad aan keukengerei over de tegeltjes van de keuken verspreid.
Sporenonderzoek heeft nog niet tot gewenste resultaten geleid daar er geen stoffelijk overschot is aangetroffen. Er kan daarom ook nog niet worden vastgesteld of BHG dood is of dat zij nog altijd blauwbeschimmelde cacaodemons aan het neermaaien is in het labyrint van haar keukenkasten. Onze reporter Huko Myerop ging op onderzoek uit en bracht ons het volgende verslag uit:

Met het onderzoek naar de keukenlijken is onze gewaardeerde criticus de Black Hearted Goddess vermist geraakt. Na een poos tevergeefs te hebben gewacht op resultaat, heb ik besloten om zelf op onderzoek te gaan.

Gewapend met een nieuw gekochte pollepel als wapen en vergiet als helm, dook ik het keukenkastje in. Zoekend naar aanwijzingen kwam ik regelmatig in de drab vast te zitten, tot ik eindelijk een spoor langs de waterleiding naar beneden zag lopen. Op het moment dat ik naar beneden wilde afglijden hoorde ik een geluid achter me; een groep bloeddorstige micro-organismen. Ik sloeg met de pollepel de waterleiding kapot waarna het keukenkastje volliep met schoon water, wat het einde voor de micro-organismen betekende, ik kon dus weer verder.Terwijl ik naar beneden gleed vond ik de wenkbrauwpiercing van blackheartedgoddess, maar dan met vieze beschimmelde smurrie eraan vast, dus zat ik goed.Eenmaal beneden stond ik in een donkere tunnel waaraan ik aan het einde licht ontwaarde.Aan het einde van de tunnel stond een ‘verassing’ te wachten; het was de rechercheur die het onderzoek leidde. Hij zat onder de vieze smurrie en schimmel, maar had toch een geniepig lachje op zijn gezicht.Toen ik dichterbij kwam trok de rechercheur zijn pistool en schoot op mij. De kogel kaatste af op mijn ‘helm’ en trof de rechercheur zelf in het gezicht, wiens neus daardoor aan flarden lag. Op de plek waar zijn neus zat kwamen nu smerige stoffen naar buiten. Deze zorgden ervoor dat een andere groep bloeddorstige bacteriën werden gelokt, die zich tegoed deden het vlees van de rechercheur, een mooie afleiding, waardoor ik verder kon, maar het begrijpen deed ik niet helemaal. De kogel had ook wel een gat gemaakt in mijn helm, maar een gaatje meer of minder maakt ook niet uit bij een vergiet.Eenmaal doorgelopen kwam ik in een andere kamer terecht, waar ik Black Hearted Goddess in een soort van coma aantrof, gelukkig zonder al te ernstige verwondingen, maar waar kwam dan het bloed buiten de keukenkastjes vandaan?! Op dat moment voelde ik een hevige pijn in mijn linkerbeen en zakte naar de grond. Ik keek naar beneden en zag het befaamde koksmes door mijn been zitten.

Bestaat uit: “Iemand aan de haak slaan” & “Iemand schaken”

Uitgesproken door: Jared van der Zee

Datum: Maandag 25 januari 2008