Bestaat uit: “Er naast zitten” & “Het mis hebben”

Uitgesproken door: De Moraelridder

Datum: Donderdag 29 mei 2008

Zo’n tien jaar geleden zwaait er in een witgoedwinkel een vrouw naar mij. Ze stond even daarvoor nog voorover gebogen over haar bril te gluren naar de prijskaartjes van de strijkijzer. Dit is echter niet het type aandacht van een vrouw waar je als jonge vent op zit te wachten. Wat was ik? 17 of 18 jaar. Deze vrouw zou je elke leeftijd kunnen geven die hoger is dan een jaar of 40. Voor dit verhaal maakt de precieze leeftijd niet uit.

Ze zwaaide met de attitude van: “Hey ventje! Ja jij daar. Kom deze mevrouw eens even helpen. Want als je mij niet helpt dan heb je geen eten vanavond. Je baas betaalt je vast net genoeg om jezelf mee te onderhouden is het niet. Daarbij, je zou het als een eer moeten beschouwen om mij te helpen. Wat denk je wel? Hoi! Komt er nog wat van?”

Ik sta achter de toonbank. Links van mij op 11 uur strekt zich een stelling uit met een verzameling kleine huishoudelijke apparaten. Rechts van mij op 1 uur de wasmachines. De collega (de dertig gepasseerd) links naast mij gniffelt. Hij herkent zichzelf in mij toen hij nog een jong verkopertje was. De vrouw kijkt mij ongeduldig aan terwijl ik 2 seconden neem om te accepteren dat het weer zover is.
Gedwee kom ik achter de toonbank vandaan en ga haar helpen.
De klant is koning.

De vrouw straalt in het mij aan zien lopen al de air uit van: “Ja, ja. En jij zal mij wel even vertellen hoe ik een strijkbout moet gebruiken. Alsof je er zelf eentje hebt of er überhaupt eentje kan betalen. Laat staan dat je weet hoe zo’n ding werkt.”
Zo loop ik op haar toe met in gedachten: “Mens, waarom wuif je uitgerekend naar mij? Als je me toch al veroordeeld hebt dat ik totaal niets van strijkbouten weet.”

Ze kijkt me onderzoekend en bij voorbaat quasi beledigd aan en stelt mij een vraag. Dit heeft ze voorbereid. Om mij te toetsen heeft ze een onderdeel van de strijkbout uitgezocht waarvan ze kan vermoeden dat ik het vast niet zal kennen: die sleufjes aan de onderkant.

Mijn kans: “Ah, u bedoelt de preparende stoomkanalen, waarmee het stoom uit de strijkzool de stof met stoom kan voorbewerken? Daar bespaart u met het strijken een hoop tijd mee. De stoom krijgt zo eerder kans om de kreukels te verdrijven.” Dat mens weet zelf niet eens wat ze aan me vraagt. En als het er op neerkomt kan ik nog beter overweg met een strijkbout dan zij zelf.
Dat heb ik haar maar niet verteld.
Duidelijk geschrokken van mijn antwoord knikte ze en probeerde ze te vluchten uit deze situatie die meer voor haar als een vernedering voldoende dan voor mij had gehoeven. Je wilde toch iets weten? Ik heb je antwoord gegeven! Dat je niet verwachtte dat ik er überhaupt antwoord op had is niet mijn probleem. Ik ben uit een goede schoot opgevoed in deze witgoedwinkel. Je kunt mij praktisch alles vragen.

Sorry, ik gunde haar niet een antwoord zoals: “Oh het spijt me mevrouw. Dat weet ik niet. Ik zal even mijn baas erbij vragen”. Daar zou ze van genoten hebben.

Is mijn standpunt duidelijk? Ik walg van dit soort mensen! Bah!
Ga maar lekker terug in je ivoren torentje… Omhooggevallen mus.
 

Zojuist is geheel onwetenschappelijk bewezen dat een korte kreet uit een tune van een cartoon voldoende is om de hele dag met die tune in je hoofd te blijven zitten. Vandaag mocht ik een e-mailtje van Retroman ontvangen waarin de titel van dit artikel de eerste tekst was in het e-mailtje. Hij vond het ook nog nodig om na die tekst even tussen haakjes toe te lichten waar hij die tekst vandaan had gehaald.

Retroman: je had me de toelichting kunnen besparen. Na die kwoot was het leed al geschied!

Wie met ‘Bliksems, ‘t is wat’ toch niet voldoende herinnering kan terughalen naar de goeie ouwe tijd van Mevrouw Baktaart, Van Stoetenwolf en Turbo McKwek willen we je heus nog wel even een opfrisser geven:

Het leven is een wervelstorm, hier in Duckstad.
Auto’s, lasers, vliegmachines, bliksems, ‘t is wat
Dappere helden,
trekken te velde in
DuckTales (oehoe).

Iedere keer beleef je meer in DuckTales.
Alles wat je droomt gebeurt in DuckTales.

Soms word je in het nauw gedreven.
Moet je rennen voor je leven.

Hou je dan maar stevig vast aan DuckTales.
Je hoort en ziet van alles in die DuckTales.
Stort je in het avontuur met DuckTales.
Ja elke week geniet je weer van DuckTales
(oehoe).

Met dank aan de mailwisseling met Retroman en de songtekst van http://www.songteksten.nl.

Oehoe!

Uitgesproken door: een functionele programmeur

Datum: Donderdag 00000000000008 september 00000000002009

Katten eten van tafel en van je bordje als het kon.
Katten krabben aan je bank en verharen tegen je schone pantalon.

Katten miauwen je wakker en gapen in je gezicht
Ja juist als ze hebben gegeten is de walm aan jou gericht.

Katten lopen voor je voeten, maar hinder mag het niet heten.
Ze poepen in je tuin, maar verder zijn het scheten.

Onze oudste poes er ook zo één. Op die eetgewoontes na voldoet ze prima aan dit profiel. Ze is een lief oud beestje, maar begint duidelijk wat kuren te krijgen. Ze melkt de oren van je kop en waggelt onhandig op alle plaatsen waar jij zelf ook net wilt lopen. Niet dat ze daar nou zoveel aan kan doen. Ze is een beetje simpel en toch een lieve oen. Huiskatten zijn nou eenmaal niet gebouwd om je te helpen met de afwas of het invullen van je belastingformulieren. Dan is een hond handiger en hulpvaardiger en brengt je in elk geval een krant. Zolang hij er maar niet op heeft lopen kwijlen of aan stukken heeft gerukt nadat deze op de deurmat is geland.

Je hebt katten en je hebt poezen zoals die oudste van ons. Ze is een angsthaas eerste klas en verstandig allerminst. Als er buiten een storm opsteekt zoals ze die weleens hebben in Amerika of in de Filippijnen, dan staat juist zij  te melken voor de deur dat ze naar buiten wilt. Heb je net je was klaargelegd om de volgende morgen te gaan strijken, dan kan het bovenste wasgoed weer opnieuw in de was. Tja, dat is dan toch echt je eigen schuld geweest. Had je het maar moeten afdekken. Dan had het nu niet zo onder de haren gezeten. En wanneer je dacht dat je haar mee uit de woonkamer hebt genomen om af te sluiten en te gaan slapen, dan vind je haar juist de volgende ochtend hongerig aan woonkamerzijde van je woonkamerdeur. Zucht, en zo hebben we er nog twee!

Een poes geleden, toen we pas in ons nieuwe huis zijn komen wonen,  maakte zij het opnieuw te gek. Wij hadden nog amper onze dozen uitgepakt en dan ken je het wel, de katten verkenden hun nieuwe buurt. Ze hadden de tuin en daarmee de verkregen vrijheid ontdekt. En geef ze eens ongelijk! Wij als mensen wandelden natuurlijk even vrolijk en verkennend door deze onbekende wijk. Maar zie die katten dan maar weer er eens binnen te krijgen.

Op één ochtend trof ik het gelukkig en had ik ze binnen zonder al te veel oponthoud. Alleen kan ik je wel vertellen dat dit wel tot de uitzonderingen behoort. Want op een dag dat ze net goed en wel een beetje gesnuffeld had aan de tuin en eens had bekeken wat dat nou is zo’n ’schutting’, besloot ze op avontuur te gaan. Zondagmiddag was ze weg, de hort op, de wijde wereld in. In eerste instantie merk je daar niet zoveel van, omdat je nou eenmaal met je eigen bezigheden zoet bent en de aandacht voor een kat in zo’n nieuw optrekje al gauw vergeet. Op een goed moment viel de avond en het werd het plotseling rap donker. Het was nog volop zomer, dus wanneer dat paarszwarte gordijn over de wereld wordt getrokken is het al echt heel laat. En onze poes? Die was wieberen!

Geen grote ramp. Dit gebeurde al eens eerder en na een dag was ze gewoon weer thuis gekomen. Dan zou ze ’s ochtends rond een uur of half vier onder het raam van onze dochter staan miauwen en met enig gemopper werd ze dan binnen gelaten. Dus besloten we dit eens af te wachten.

Eén dag later.
We wachtten nog steeds.

Twee dagen later.
We begonnen ons ongerust te maken en liepen overdag eens door de buurt om haar te zoeken. Veel gezoek, geen poes.

Drie dagen later.
De zorgen begonnen te groeien. Eet ze wel goed? Is ze nog in de buurt? Is ze naar ons oude huis terug gelopen? Weet ze dit huis nog wel te vinden? Zit ze bij iemand binnen? Is ze onder een auto terecht gekomen?

De donderdag na de verdwijning.
Op dit moment zijn we de Nederlandse Databank Gezelschapdieren gaan bellen, hebben de dierenarts ingelicht en hebben posters in de buurt opgehangen. Je hoopt toch dat er dan mensen zijn die je poes toevallig ergens hebben gezien en er melding van maken waar ze is. Of misschien hebben ze haar wel binnen gelaten en wachten zij tot de eigenaar zich meldt. Maar nee hoor, niemand die er reageerde op de posters die wij voor haar hadden opgeplakt.

Vrijdagochtend 03:30.
Miauwend stond ze aan de deur.

Nu vraag ik je: zou ze soms de posters hebben gelezen???

[Update 30/08: artikel verbeterd, herschreven.]

De site van WSNOI is helemaal ondergedompeld in de stijl van Steampunk. Deze stijl is een mengeling van de uitvindingen en fantasieën uit de20e eeuw en de toekomst gemengd met de primitieve technieken van eind 19e eeuw. We wanen ons in een wereld waarin computers en automobielen of koetsen met stoom worden aangedreven en waar gebouwen in Victoriaanse stijl behangen zijn met pijpconstructies om deze primitieve krachtbron te kunnen leiden. We zien de meest fantastische vervoersmiddelen lopen, rijden en vliegen door straten die merendeel gehuld zijn in een grimmig sausje van mysterie.

Oude bekende.

Steampunk kent veel gezichten en meer bekendheid dan men op het eerste gehoor wellicht zou denken. Het is goed mogelijk dit genre al tientallen keren te hebben zien opduiken zonder dat je daarvan gerealiseerd zou hebben dat deze naam eraan verbonden zat.
De grondleggers van de science fiction zoals H.G. Wells, Mark Twain en Jules Verne waren in veel opzichten hun tijd al ver vooruit. Hun ideeën, tekeningen en verhalen zijn er de medeveroorzakers van dat Steampunk het levenslicht heeft gezien en langzaam aan populariteit is gaan winnen.

´The Fabulous World of Jules Verne´, ´The Timemachine´, ´The Wild Wild West´, ´The League of the Extraordinary Gentlemen´ en ´Skycaptain and the World of Tomorrow´ zijn zomaar wat titels van meester-werkjes die de meeste mensen van nu het meest tot de verbeelding zullen spreken. Stuk voor stuk zijn dit fantasieverhalen die samen te vatten zijn in de Steampunk.
De term ´Steampunk´ zelf ontstond pas in 1987 toen science fiction- en horror auteur K.W. Jeter de kreet voor het eerst hanteerde , al claimen een hoop Steampunk fans dat de stijl is belichaamd met het in 1990 verschenen The Difference Engine die wereldwijd bekendheid gaf aan dit alternatieve science fiction genre.

Velen geboeid.

Een hoop mensen zijn de stijl pas veel later gaan onderkennen als een op zichzelf staande kunst. Zo ben ik zelf ook pas later persoonlijk tot de ontdekking gekomen dat Steampunk mij altijd al heeft geboeid.
Van de grote werken zoals ik deze zojuist heb opgesomd, heb ik er niet veel gemist. Ook was ik enorm onder de indruk van Discoveryland in Euro Disney waarin ik gefascineerd de bouwwerken van de Nautilus, de Space Mountain en de Orbitron in me heb opgenomen.

Steampunk in onze site.

Onze site heeft lang toegewerkt naar een eigen stijl en een eigen identiteit. Met dit sausje Steampunk is dit er eindelijk een keer van gekomen. We hebben hiervan bewust slechts een bescheiden hoeveelheid over de site laten draperen. Steampunk kenmerkt zich als een stijl met een hoop toeters en bellen. En in die overkill hadden we nou net geen zin.

De typische grijs-, bruin- en koper kleuren zie je wel al meteen als je naar de welkomstpagina kijkt. Voor wat meer van de stoom- en vliegmachines, robots, futurisme en andere excentriteiten zul je je moeten wagen aan de ontdekkingsreis door onze site. Het stukje mysterie hebben we terug laten komen door van enkele pagina´s bewust een beetje een zoekplaatje te maken. Hierdoor wordt er wat inlevingsvermogen van de bezoeker gevraagd en ontstaat de interactiviteit.

Hou WSNOI dus goed in de gaten! Er valt steeds iets nieuws te beleven!

Groeten,

Gsorsnoi

Uitgesproken door: Peter

Datum: o.a. 5 oktober 2009

Even om de verwarring te voorkomen onder de selectieve lezers: dit is een IT-kreet en heeft dus niets met blote vrouwen te maken, maar meer met lege variabelen.

Deze kreet wordt hier vaak door Peter gebezigd. Zelfs bananen in je oren stoppen helpt niet. Je hoort hem toch wel.

Ja, wie niet eigenlijk? Ontanagrammaniseren is hard werk. Het vergt veel van het menselijk brein om al die letters weer in een goede volgorde te krijgen, zo, dat er weer een bekende Nederlander uit geboren wordt. Daarom hebben we, om de motivatie wat kracht bij te zetten, dit plaatje van een methanol tosti erbij geplakt.
Wat voor tosti? Een methanol tosti! Dat zijn muzikale tosti’s. Al je ze bespeelt komt er muziek uit.

Hahaha! Nou, mocht je dat hebben willen uitproberen, DOE HET NIET! Methanol is hartstikke giftig en kan leiden tot blindheid en zelfs tot de dood. Eén zeer muzikale Amerikaanse zanger die nogal een tic heeft met zijn hoofd tijdens het zingen of bespelen van een instrument is ook blind. Zou hij één van de muziekinstrumenten ooit voor een methanol tosti hebben aangezien?

Wie dit bruggetje begrijpt zal geen moeite hebben met tosti’s en mag zijn kunsten eens proberen bij de anagrammen van deze maand. Allemaal afkomstig uit de anagrammachine van wordsmith.org Het zijn er zeker niet zoveel als vorige maand, maar er zitten een paar leuke en een paar muzikale tussen.

Succes met ontanagrammaniseren!

• Rob Haat Bart (geraden door PiCo)
• Duf Acryl Den (geraden door PiCo) – lekker blazen
• Gsorsnoi Delft Je (geraden door Jolien)
• Methanol Tosties (geraden door PiCo)
• Warmste Exman (geraden door PiCo) – je zou bijna zeggen Ex-BN-er!
• Ruwt Mehoela (geraden door BoB)
• Ui-wier Godjes (geraden door Jolien)
• Fastfood Wind Hen (geraden door Jolien) – werkt niet bij KFC!
• Nare Alibaba Sites (geraden door BoB)
• Antibio Rock Vloek (geraden door PiCo) – deze beetje extravagante tante houdt wel van een shock
• Lydia Slob Meier (geraden door PiCo)

Met vriendelijke reuzel,

Navelpad

Eén keer heb ik bij mijn broertje thuis met zijn zoontje en zijn dochter zitten kijken naar de eerste aflevering van K2 zoekt K3. Dit was toevallig de enige aflevering die ik had gezien. Afgezien van die keren dat ik in het holst van de nacht mijn bed uit kwam om te controleren of mijn DVD-recorder de opvolgende afleveringen hadden opgenomen. Om vervolgens glunderend met mijn knuffelbeer onder mijn armen gedrukt aan de buis gekluisterd te zitten.

Uiteraard is dat flauwe kul, want ik heb niet eens een DVD-recorder. Maar de boodschap is dat ik bij dit programma aan één uitzending al genoeg had om te weten wie er talent heeft. Zo vind ik die talentenshows ook de grootste flauwe kul wat er verzonnen is. Het is vermakelijk, dat wel. Maar dat zal ook mijn enige motivatie weer zijn om een volgende Idols op TV te volgen.
Feit blijft dat je bij shows als British / Holland’s Got Talent en So You Wanna Be A Popstar alleen aan de voorronde al genoeg informatie hebt om eruit te pikken wie er op het finalistenpodium zal verschijnen.

Vanochtend graaide ik al fietsend zo’n ochtendblad uit de handen van de uitdeler bij het station. Eén blik op de voorpagina deed me realiseren dat ik het toen al bij het juiste eind had: Madelon was inderdaad een potentiële K3-finalist.
Goh! Waarom verbaast me dit nou niets? Gezegd is niet dat Madelon zal winnen, maar ze past duidelijk in het beeld van wat ze bij K2 kunnen gebruiken.

Echte talenten pik je er toch zo uit? Gezien de samenstelling van de jury’s en het publiek wat nu de derde K moet beoordelen bewijst dat zelfs kleuters de echte talenten er heus wel uitpikken. Natuurlijk kan Nikki een flinke noot zingen. Maar wisten we niet al in een vroeg stadium dat er ook een hoop verwacht mocht worden van Charlene Meulenberg en Nathalie Makoma? Die Nathalie bijvoorbeeld (oud-collega van mijn vrouw) heeft al gauw indruk en carrière gemaakt. 
Ik citeer Gordon niet graag, maar “laat die Nathalie Ma koma!”

Neem dan Connie Talbot. Zij had haar eerste optreden in British Got Talent 2008. Connie was toen een klein meisje van acht jaar (hoezo kleuters? Oké kleuters zijn nog jonger) die de wereld even stil liet staan met haar liedje “Over the Rainbow”.  Ze zong dit nummer alsof ze een volwassen, volleerd en getalenteerde zangeres was. Op het volwassen zijn na had ze alle overeenkomsten. En met talent bedoel ik dan natuurlijk een natuur talent.
Eindelijk wist iemand Simon Cowell de mond te snoeren! En hoe!

Wat voor zin heeft het dan om zo’n show voort te zetten? Als je in een vroeg stadium al weet wie de échte talenten zijn?
Uiteraard: the show must go on.

Dit is een oproep aan iedereen die toevallig mijn agenda heeft gezien!

Sinds dit weekend ben ik hem kwijt.
Hij is duidelijk herkenbaar aan zijn ranke vormgeving en zijn zwarte huidskleur. Tussen zijn bladzijdes vandaan hangt een blauw plat staartje. Hij luistert naar de naam ´2009´.

Ik mis hem echt enorm en ik denk dat hij zijn baasje ook wel mist.

Wie oh wie heeft hem gezien?