By tinusicket | June 24, 2008 - 7:58 pm - Posted in Astronomisch gedachtegoed


Hoe bizar kan jouw vrijdag de dertiende zijn? Raar maar waar, mij overkwam het! Die bewuste dag dat de mensheid massaal bezig is het ongeluk over zichzelf af te roepen, flirten psychedelische machten met mijn nuchtere ik. De dag begon dat ik een afspraak had bij de dokter. Lekker dagje om naar de dokter te gaan, zou je denken. De eerste poging tot terreur sloeg direct al toe wanneer ik op de fiets bij het inslaan van een zijstraat met een kerende vrachtwagen te maken kreeg. Ik zou al strak op tijd zijn gekomen bij de dokter, dus dit oponthoud kon er nog makkelijk bij. Niets spannends verder.
Het dokters bezoek viel wel mee. Ik heb weinig schimmen in de hoek van de spreekkamer zien verschijnen. Tenzij mijn dokter, die zwanger bleek, in verwachting zou zijn van Chucky, zou ik kunnen concluderen dat er geen rare geesten of monsters te bespeuren waren. Behalve de dokter dan! Nee, het eerste wat mij opviel wat echt noemenswaardig was, waren de gevelwerkzaamheden buiten aan het pand. Een steiger had men niet nodig dus kozen zij op vrijdag de dertiende voor een ladder. Het spreekt voor zich dat je zo’n ding over het enige pad naar buiten plaatst. Ik keek bij het verlaten van het pand nog even op om te zien of de Dood vandaag een overall aan had.
Ondertussen was ik iets later op de ochtend in de trein een krant aan het lezen waarin een preview te lezen was van een nieuwe film: The Happening. Een verfrissend stuk over een moderne schoonmaakmethode in een stad. De natuur zou wraak willen nemen op de streken die de mensheid heeft uitgehaald. Hoe precies is mij nog niet geheel duidelijk geworden. Daarvoor zal ik toch eerst de film moeten zien. Een beeld wat wel in mijn speciaal voor fantasie gereserveerde hersencellen was opgeslagen, was een stuk over wat er met de hardlopers in die film zou gebeuren. Zij zouden ineens langzamer gaan lopen om vervolgens zichzelf te mutileren. Heerlijk, mensen die spontaan zin hebben zichzelf van kant te maken. Al met al een gezellig verhaaltje om eens rustig op je gemak ´s ochtends in de trein tot je te nemen.
Aangekomen op het station Uitgeest moest ik mijn fiets pakken om mijn weg naar mijn werk te kunnen vervolgen. De trein rijdt nog best een stuk door voordat het werkelijk op het uiterste puntje van perron 4a stopt. Daarmee kost het de passagier – die zich tactisch in de coupe heeft verborgen welke het dichtst halt houdt bij de trap naar de uitgang – nog een dikke anderhalve minuut om het station te kunnen verlaten. Drie minuten dus om een trein aan de overkant te pakken met flink doorstappen. Mijn voeten hadden nog geen vijftig meter vanaf het treinstel afgelegd of een bijzonder tafereel liet zich zien op de perrons. Of liever daartussen. Eén of andere dwaas die op het punt stond zijn trein te missen, besloot dat het verstandiger was om drie minuten overstapverschil op te lossen door het  spoor over te steken. Creatief met je tijd omgaan noem ik dat. Maar voornamelijk dom. Het geval wil dat rond dat tijdstip nog wel eens een intercity voorbij raast. Toch geeft dat wel een lekker gevoel: zien hoe iemand vervolgens kort daarop door een conducteur op zijn achterlijke daden wordt gewezen en de trein wordt geweigerd. De jongeman was vandaag blijkbaar hoe dan ook gedoemd zijn trein te missen.

Heel ver naar mijn werk was  het nu niet meer. Ik was al op mijn fiets geklommen om op mijn dooie gemakje een tien minuten fietstochtje richting de molens te maken. Halverwege werd mijn aandacht echter getrokken door opnieuw iets waanzinnigs. Bij het passeren van een speelveldje liep er aan de andere kant van dat veldje een drietal mensen te joggen. Een ruwe schatting vertelde mij dat deze mensen rond de vijfentwintig waren. Twee mannen liepen voorop en direct daarachter een vrouw die mogelijk een jaar of twee jonger was. Het gebeurde niet lang nadat ik het groepje in het vizier had gekregen: plotseling zakte één van de mannen in elkaar. Hij viel rechtsom tegen de andere man aan, probeerde nog houvast te vinden aan het lichaam waarlangs hij neerviel om vervolgens een onaangename kennismaking met de planeet Aarde te maken. Gelukkig voor hem was een alert echtpaar meteen in touw gesprongen om deze voorbijwandelaar ter hulp te snellen. De jongeman kwam snel bij, maar bleef nog even zitten op de grond om bij te komen van deze vreemde gebeurtenis. Na het lezen van de filmpreview eerder op die ochtend moest ik concluderen wederom een bizarre gebeurtenis te hebben aanschouwd.
Zelfs op het werk ging het er idioot aan toe. Als je de film ‘The Timemachine’ wel eens hebt gezien dan heb je enige voorstelling hoe een snel vooruit lopende klok zich gedraagt. Nu treft het geval dat wij in het kantoor een nieuwe klok cadeau hebben gekregen die zich ook wel erg apart gedroeg. Ik had net een bak thee voor mezelf in elkaar geschonken, toen ik de klok gadesloeg hoeveel ik te laat op het werk was gearriveerd. Dat was voor mij het moment om mij af te vragen of ik echt gek was geworden. De klok – welke een atoomklok functie had – was volledig op hol geslagen waardoor de wijzers als een idioot door de tijd reisden.
Afijn, het was dus gauw vijf uur die dag. Dat scheelde stukken. Inmiddels had ik de trein alweer gepakt naar huis toe en bedacht mij hoe het toch kon dat je zoveel waanzinnige indrukken op een dag kan meemaken. Mijn vrienden zouden mij een standaard reactie geven van: “dat kan alleen jou overkomen!” Anders te interpreteren als: “deze ervaringen zijn wel zo ongelooflijk dat je ze wel verzonnen moet  hebben!” Om de dag maar gelijk goed af te sluiten passeerde ik een man op het perron die mij opnieuw de stuipen op het lijf joeg. De man die het treinstel in stapte dat ik zojuist had verlaten had een gezicht zó misvormd dat je zou denken dat zijn gezicht zojuist ge-Photoshopped was waar hij een whirlpool effect in het gezicht geworpen had gekregen. Zijn rechteroog zat op zijn wang terwijl hij vanuit z’n linker mondhoek z’n wenkbrauwen had kunnen likken (als deze daar nog zaten).

Fietsend naar huis werd ik gestalked door een kauw met de afmeting van een volwassen raaf. Freaky Friday the Thirteenth!!

This entry was posted on Tuesday, June 24th, 2008 at 19:58 and is filed under Astronomisch gedachtegoed. You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0 feed. You can leave a response, or trackback from your own site.

Leave a Comment

Please note: Comment moderation is enabled and may delay your comment. There is no need to resubmit your comment.