By Gijs | October 13, 2013 - 4:49 pm - Posted in Duimzuigerij, Nederlands, Scherpe Blik

Heeft u dat ook wel eens? Sta je bij de kassa in de supermarkt, ben je nog lang niet klaar met alles in je tas te doen en dan zegt de caissière:
“Dat is dan 24,95 alstublieft”
Wat doe je dan? Ga je dan eerst afrekenen om vervolgens degene na jou in de weg te staan met jouw inpakwerk of ga je stug door met inpakken tot je klaar bent en dan afrekenen waarbij iedereen weer na je kijkt van ‘Wat een eikel. Kan ie niet eerst effe betalen dan gaat alles veel sneller’ (terwijl het echt niet zo is)?
Ik heb er het volgende op verzonnen: vertragingsbananen. Uitleg: je moet ze wegen en je krijgt een bonnetje dat je er zelf op moet plakken. Als je hem maar krom genoeg plakt kan de scanner hem niet lezen en dan moet de caissière het nummer handmatig invoeren. Dit geeft jou tijd om je boodschappen in te pakken.
NB: dit kun je met andere artikelen ook doen en als je veel boodschappen hebt doe je er mee waarbij je ze verdeelt over de totale hoeveelheid.
Vanmiddag vroeg de caissière aan mij:
“Meneer, kunt u zeggen wat dat is?”
Mijn antwoord: “Rode kool.”
Zij: “Oh, is dat nu rode kool? Ja sorry hoor, ik lust geen rode kool dus ik heb het ook nog nooit gezien.”
Ik wist niet goed wat ik hier nu van moest denken. Het is een beetje dom, maar ook wel weer schattig.
Ik ga volgende keer artisjokken halen. Eens kijken of ze die kent.

By kornelisoflook | August 9, 2013 - 11:58 am - Posted in Nederlands, Scherpe Blik

Komt een oude man met stoppelbaard en ietwat onverzorgd uiterlijk met een zuinige sigaar op z’n lippen ons bedrijf binnen lopen en vraagt:

“Meneer, zou u mij kunnen helpen? Ik krijg mijn gulp niet dicht.”

De man houdt beverig twee vuisten bij zijn broek in een poging deze nog om zijn heupen te houden en sjokt de bedrijfsvloer op. Een collega van mij verwelkomt de man joviaal en zegt begripvol:
“Natuurlijk meneer.” Vol verwondering kijkt hij van de man naar zijn kruis en beoordeeld de beschreven situatie. “Nee, helaas. Dat zal mij ook niet lukken. Uw broek is te klein meneer.”
Ietwat beteuterd aanschouwt de oude man het zaakje en blijft even stil.
“Ik kan beslist niet zeggen dat u dik bent meneer,” de man was buitengewoon mager “maar ik denk dat er niets anders op zit dan dat u toch een andere broek zal moeten kopen.”
Twijfelend doch instemmend mompelt de man iets wat op een ‘ja’ lijkt en blijft wat besluiteloos bij ons hangen. Uiteindelijk weet mijn collega hem toch te overtuigen dat wij hem niet kunnen helpen waarop hij met aarzelende tred vertrekt.

By rinaoddel | July 24, 2013 - 1:08 pm - Posted in Gevleugelde Uitspraken, Nederlands, Scherpe Blik, Verbaal Genot

Meer dan eens is het Suske en Wiske stripfiguur Lambik in zijn onnozele intelligentie een inspiratiebron voor mij geweest om zo te komen tot eigen bijzondere en soms ietwat merkwaardige woordspelingen. Dat bleek maar weer toen ik vandaag album 207, de Glanzende Gletsjer, aan het lezen was. Daarin kwam in de aanloop naar het avontuur een ‘beeldschone jonge vrouw’ ter sprake die dadelijk de interesse had van zowel Lambik als Jerom. En zodra beide informeerden naar de leeftijd van deze dame en als antwoord kregen dat ze achter in de twintig was, fluisterde Lambik aan Jerom het volgende toe:
“Als ze van achter in de twintig is, is ze dat van voren ook.”

Briljant!

Later in het verhaal blijkt deze beeldschone nota bene Poeska te heten. Hoe verzinnen ze het?

By tinusicket | January 22, 2013 - 9:54 am - Posted in Duimzuigerij, Nederlands, Scherpe Blik

Heb er even op gegoogled, woorden met kaas. Dat blijken er nog best een hoop te zijn:

http://collecties.meermanno.nl/handschriften/wordindex_K

Maar wat schetst mijn verbazing: ‘tenenkaas’ staat er helemaal niet tussen. De Edammer trouwens ook niet.

By Stamhoofd Pauklos | January 4, 2013 - 7:06 am - Posted in Duimzuigerij, Eindelijk uitgeworteld, Nederlands, Scherpe Blik

image by psycho-Pat, edited by Gsorsnoi

Zo moet het er vanaf de oertijd al aan toe zijn gegaan bij iedere door mens gedane uitvinding: “Eureka! Ik heb het!” Alhoewel de holbewoners bij hun ontdekking van het vuur vast een oekaboeka-variant op de uitspraak van Archimedes zullen hebben gehad. Ik maakte mij echter geen illusies destijds toen ik een interessante vinding deed die mij het leven zou veraangenamen; dit hebben vast hele volksstammen voor mij ook al bedacht. Toch was ik trots op mezelf. Het moet ergens rond mijn eerste jaren van mijn puberende puistenperiode zijn geweest dat ik mijn hand eens aan palmzijde bekeek en vond dat dat vijfvingerige geval toch eigenlijk wel een erg handig ding is. Niet alleen kun je er huizen mee bouwen en potten pindakaas mee opendraaien, je kan het ook als agenda gebruiken. Reuze handig, als je de papieren of elektronische versie even niet bij je hebt. Dus schuif die stenen schijf van een nieuw aangeschafte Maya-kalender maar opzij, voor de komende decennia heb je alleen nog maar je handen nodig. Eentje volstaat zelfs voor wat ik heb bedacht. Wacht alleen nog even voordat je besluit om die andere dan maar resoluut af te gaan zitten hakken, want die kun je voor het bepalen van de maanden nog nodig gaan hebben. Je knokkels en de ruimtes ertussen stellen namelijk het aantal dagen in een maand voor. 31 voor de knokkels en 30 voor de kuiltjes. Die wijsheid had ik eens van mij moeder en heb er ook vele andere mensen over gehoord dat ze dit toepasten. Dus heel nieuw zal die kennis niet zijn.
Nu wil het geval dat ik er iets bij heb bedacht waardoor je ook nooit meer kunt vergeten op welke weekdag een bepaalde datum valt. Stel je bijvoorbeeld voor dat het vandaag de 4e van de maand is en deze dag op een vrijdag valt, dan kun je best wel eens de behoefte hebben te willen weten of de 4e in de volgende maand ook op een vrijdag valt of misschien op een andere dag. En dat is waarvoor we de palmzijde van onze hand gaan bekijken. Nee, we gaan niet handlezen… of alhoewel, misschien toch wel. Vandaag is het dus vrijdag, op je rechterhand voorgesteld door je duim. Voor het gemak ga ik even van de rechterhand uit, omdat de meeste mensen rechts zijn. Ben je links? Dan wordt de vrijdag door de linkerpink voorgesteld. Tel nu vanaf het getal ‘4’ door naar rechts (ook voor linkshandigen). De muis van je duim is zaterdag de 5e, het kussentje van je hand is zondag de 6e, je rechterpink (of linkerduim) is maandag de 7e, enzovoorts…
Blijf op je hand op vingers en handkussens zo doortellen totdat je op de 4e van de volgende maand uitkomt. Je moet dus wel weten dat de maand januari uit 31 dagen bestaat! Al met al moet dit er dan in resulteren dat de 4e van de volgende maand op een maandag valt. Geloof je me niet? Dan sla je er toch een agenda op na?! Mijn agenda is toch handiger.

Het berekenen van de dag van de week waarop de volgende keer de wereld zal vergaan, 26 maart 2407, is nu wel helemaal een eitje geworden!

image by Gsorsnoi

Bijna Kerst en nog altijd geen geschikt cadeau gevonden? Sla dan maar gauw een wintervoorraad aan roze koeken in en bestel het nieuwste boek van Sjors Kersten: ‘Avonturen van de Blauwe Nepkeizer – Tovenaar Kai & de Waddenbergen’.

Zodra de hulpkreet van een vorstin de Blauwe Nepkeizer bereikt, besluit de verveelde monarch van Neviud in het avontuur te duiken om haar land te redden uit de greep van een boosaardige tovenaar. In een olijk gezelschap trotseert hij de vrieskou op een riskante tocht door de Waddenbergen. De keizer heeft een plan om deze gevaarlijk reis tot een goed einde te brengen, maar alles wat hij probeert pakt anders uit.
Bijt je vast in dit aanstekelijke winterverhaal dat vol zit met roze koeken, humor, verwijzingen en luisterrijke personages. Surf dus gauw naar FreeMusketeers en bestel deze prachtige pennenvrucht.
By Kerbert Rent | December 3, 2012 - 8:30 am - Posted in Duimzuigerij, Nederlands, Scherpe Blik, Verbaal Genot

image by deVriesh, edited by Gsorsnoi

In laagconjucte tijden motten ook raisonnabele Warwinkelaren aan de centjes en platte vinken letten. Vandaar dat ge zelfs een poëmeus venerabel als ikzelf op smoezelige zaterdagmiddagen op de Zwarte Markt aan kan vinden. Tis me niet de jut van het waar ik zoal te graag kom, maar ach, soms moe ge wat, hm? Iedere beknibbelde habbekrats is welkom, seg ik altijd maar. Zodoende en aldus kwam ik er voor mijn groengarnituur en gespeeste aromaten. Ik most toch nog repugnante regesten, objecteuze artefakten en een legio aan andere latijnige tieren hebben. De uitgespanselde welvingen in de hemelboog boven mijn schaarstige individu was juist besmeurd met ‘t drabbigste en viezige weer dat ge maar voor te stellen kunt. Danig gezeik door die genotzieke engelsen steelde in pijpen naar benee. Kortom: het was noodweer. Subiet en ontwijfelbaar een garantie voor een nat pak. Toch most ik ook mijne buik vol te snaaien om de toko draaiende te houwen, dus beende ik er op den brikkige zwijn op vooruit. Dat wil zeggen, met de fiets. Kouvattige frisse vorst trok er door mijne tengels, maar kisten en inblikken deed ik me nie. Kreep, das meer wat voor labbermensen.

Senang nu. Aangekomen bij het gloeiende oriëntaals morgenland, kwamt ik er te binnen lopen. Neen, ik kijk niet op de kleintjes. Bent er alleen op verdacht dat ik niet teveel uitgeef. Vandaar dak dan ook de korte en ielerige paadjes beloop voor de spaarzaamste baat. Na kortelings en zo-even een goeie diel te hebben gesloten over 104 batterijen voor schaars en amper vijf sperziebonen, had ik mijn muts al goed geluimd. Dem seg! Hebt ik d’r potjandorrie eentje gelicht voor kelig een prijs waar ge anders slechts 4 accu’s voor kopen kent. Niet een genare schikking, hm? Al seg ik het zelf. De risk is dan voor mij da’ ze geen van alle honderd in bedrijf werken. Dast perikel dan maar! Soms mot je er een dobbeltje op speculeren.
Noppig en van weinig gal gewreveld stiefelende ik met de eerste tas verder naar de groentelaan. In het bij voortgaan keilde ik mijne hand tegen ‘t zittende vlak van een schone derrière. Fier op den aankoop. De juffin was van het mokkelig geslacht en ontdaande zich van enig schrik. Libertijnse snijbonen, hm? Zo kom ik ze graag tegen. De freule spriet ommiteerde zich en doofde in de massa. Zo ook mijn ego en ikzelf waardoor ik bewegend was naar ene andere zijde en de talongie en crypte sayote uitpluizend opduikelde. Niet moeilijk, ze waren allerwegen alom. Hier en daar wil dat zeggen. An de ene stal briesde een Marokkaans fulminant knorrig te keer en riep schel in eigen taal de denomatie van sijn groente en fruit tot de etiketten eraf vlogen. Van drakenfruit tot gebedsgember en van de melige meloenen tot de klepperige orkas. Het was een orgie van groenwaar. De groeten. Ook aan Turks vlak werd exuberant door de copieuzen met tier gekijfd.
“Ah, mijnheer! Kom komt u maar! Komkommers, 1 zbersibarn per kilo!” sakkerde er één in eigen taligheid tegen mij. Wat een bargoense fluim. Niet om te verstaan. Maar door heen prikken we dan maar. Vretend bewilligen. Ik koeterwaal die brabbeltaal dan wel nie, spreken kan ik het wel. As ik zin hebt.
“Die tomaten. Ken ik daar twee kilo van te heb krijgen?” en demonstreerde er wijzend naar een berg tomato’s waar ‘ZB 1,50,- / kilo’ op een prijskaart prijkte. De turkende markaan, die van Oosterse afkomstigheid bleek, staarde mij koekloerend an en besliste anders te willen besluiten. Hij wees achter hem naar kisten vol grotere tomaats en formeerde mij in.
“Vier zbersibarnen voor u. Zeven kilo.” Glunderend aaide hij zijn ongeveinsd vrachtgoed waar ‘ZB 5,- / 7 kilo’ op stond. Van de prijs had hij dus al iets afgekelderd. Blijkklarend wilde hij er vanaf. Prikkelend voelde ik mij geruit met zijn aangebod, maar liet mij niet appelkisten. Vast trucage.
“Nee, nee, aan twee kilo hebt ik genoeg. Doe deze maar. Dien te erboven, ik kan zoveel niet dragen.”
“Meneer. Voor u vandaag, speciale prijs. Bijna gratis: twee zbersibarnen! U krijgt er tasjes bij.”
“Voor de hele kist?!”
Dat was niet bijna gratis, dat was kosteloos voor niets. Die mesjokke morgenlander deed 5,5 kilo voor niets weg. In plaats van drie sperziebonen voor twee kilo, kreegt ik er zelfs zeven voor twee. Da’s gekkig nie? Most er voor op mijn achterhoofd gevallen as ik da’ nie deed. En zo geschiedde dat het gebeurde dat ik me volle hangers an den brik naar huis vierde volgelaaien met een batterij aan tomaten. Zo kun je effe flink warwinkelen op de Zwarte Markt seg! Best dik, hm? En dat de vorstige koude in de mijne handen vroeten kende me echt een miniemetje schelen op zo’n momentaal: ik had een provenuftig winstcijfertje gescheten waar de kassa’s lascief ontuchtig van worden!
Aju!
By rinaoddel | October 5, 2012 - 6:17 am - Posted in Gevleugelde Uitspraken, Nederlands, Scherpe Blik, Verbaal Genot

Eigenlijk een hele gekke manier van iemand gedag zeggen, nietwaar?

By tinusicket | October 4, 2012 - 12:43 pm - Posted in Duimzuigerij, Nederlands, Scherpe Blik

image by Cor, edited by Gsorsnoi

“Nee inderdaad, mannen kunnen niet multitasken” bevestigde ik onze contactpersoon van het gastouderbureau terwijl ik met mijn lunch in de hand al wandelende door het op deze dag gek genoeg zonovergoten Kenaupark in Haarlem liep, voetballend een tamme kastanje voor mij uit trapte en in het voorbijgaan van een charmante chihuahua diens opgewekte eigenaar een vette knipoog uitdeelde, maar overtuigde mijzelf terstond – het geheel zo beschouwend – van het tegendeel.

By rinaoddel | August 19, 2012 - 1:28 pm - Posted in English, Scherpe Blik

Vandaag gelezen: “[…]An invalid parking permit may only be used directly in conjunction with the transportation of the invalid person named on the permit.[…]”

Weh? Wacht even… dus je mag als onjuist persoon alleen een ongeldige parkeervergunning gebruiken? Bevinden we ons hier in een één of andere Spiegelwereld of zo?