Vervelend als je een verschrikkelijke conditie heb zoals ik. Per dag besteden we al meer dan de voorgeschreven acht uur aan werk, reizen opgeteld gemiddeld twee tot drie uur op een dag tussen werk en huis. Thuis gekomen moet er een potje gekookt worden en ondertussen wil het gezin ook aandacht. Ook in het weekend ben je druk, want naast de boodschappen kan je schoonmoeder geen twee weken zonder je. En dan noem ik nog maar slechts één van de sociale verplichtingen die je buiten de deur hebt te vervullen. Al met al blijft er weinig tijd over in een week om te besteden aan sport.
Het is een levensstijl waar je dikwijls zelf voor kiest. In een enkel geval wordt er voor je gekozen. Maar neem nou van mij aan: in negen van de tien gevallen heb je het echt zelf in de hand. Natuurlijk ben jij uniek en gaat het voorgaande zeker niet voor jou op. Daarom speciaal voor die mensen waarop dit van toepassing is zal ik mij buigen en moeten we concluderen: wat houd ik verdomde weinig tijd voor sport over!

Eén tot hooguit twee, tweeëneenhalf uur per week weet jij tijd vrij te maken om even iets aan je conditie te doen. Veel marge is er niet. Laten we van een krappe tijdsspan uit gaan van een krap uur. Dan is het toch best fijn als je die zuinige tijd zo efficiënt mogelijk kunt invullen om je conditie op het niveau te krijgen van een topsporter. Dat is niet geheel onmogelijk.
Het hele heikele punt blijft alleen: hoe kom je in dat ritme? Veel gehoord probleem blijft vaak dat de gewenste conditie niet gehaald wordt omdat de sportmomenten als te kort ervaren worden. Met tot gevolg dat je het niet volhoudt om eens een keer iets langer door te trekken wanneer zo’n moment zich voor doet. Een marathon lopen kun je dus op je buik schrijven. Dan zul je echt gaten moeten slaan in je agenda om meer tijd te krijgen om te kunnen trainen. Alleen dan kun je een programma voor jezelf opstellen om je volhoudingsvermogen op te kunnen rekken.

Laatst sprak ik een man met een interessante theorie op dit geheel. Wat ik zelf al wist is dat trainen voor een minuscuul half uurtje totaal geen zin heeft. Dat wil zeggen, als je daarmee beoogt je conditie te verbeteren of effectief een kilootje te kunnen afvallen. Daarvoor moet je echt wel minimaal iets langer dan een half uur gaan sporten. Het maakt niet uit wat. Als je maar zweet. Je bepaalt tenslotte zelf welke spiergroep je wilt uitbreiden of welke vetkwab je wilt lozen.
Nu ken ik mezelf maar al te goed. Wanneer ik sport ga ik erg inefficiënt met de tijd en inspanning om. Eerst loop ik een 10 minuten op wandelpas, dan trek ik weer een sprintje, vervolgens ben ik bekaf en tracht dit patroon te herhalen tot ik echt geen energie meer heb. Okee, ik zweet! Dat heb ik dan wel bereikt. Maar ik ben ook kapot.
De man waar ik het net over had pakt dat heel slim aan. Hij zet muziek op zijn hoofd tijdens het lopen. Voor wie het interesseert, deze man is binnenkort te bewonderen in de marathon die in Eindhoven gelopen zal worden. Zo’n muziekje zal niemand nieuw in het gehoor klinken. Maar heb je er wel eens bij stil gestaan wat zo’n muziekje op je hoofd met je doet? Natuurlijk is het leuk om je gedachte de vrije loop te laten gaan en even niet aan werk of andere dagelijkse beslommeringen te hoeven denken. Dat is echter niet de belangrijkste uitwerking. Je gaat ook regelmatiger lopen. Met als gevolg dat je het lopen langer volhoudt. Waar zit dat toch in?
Deze marathon liefhebber is geen super liefhebber van de wilde muziek die tegenwoordig erg in trek is bij het jonge publiek. Toch is het juist dié muziek die hij op z’n mp3-speler heeft gedownload. Waar het om gaat is dat de bewuste muziek waar we het hier over hebben een bepaald ritme kent. Een beetje het dun-dun-dun-dun-ritme.
Juist dat is wat het menselijke lichaam toch eigenlijk wel kan waarderen: monotoon geluid waar de geest gemakkelijk aan kan wennen. Het voert een ritme op in onze denkwijze wat zich uit in hoe wij ons gedragen. Mede hierdoor gaat de wandelaar een regelmatige snelheid lopen waardoor de benen ons langer kunnen dragen. Uiteindelijk is het lichaam dusdanig opgewarmd en in ritme geslagen dat het lichaam endorfine gaat aanmaken. Dit is een lichaamseigen stofje wat je een kick geeft. Ze treden hier op als neurotransmitter. En het geeft ons de mogelijkheid langer door te trekken.

De formule voor het uitlopen van een marathon (42,195 kilometer): koop een endorfine-speler!

This entry was posted on Wednesday, September 3rd, 2008 at 20:58 and is filed under Nederlands, Retourtje naar hier en terug. You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0 feed. You can leave a response, or trackback from your own site.