By de BoBfather | January 10, 2020 - 12:03 pm - Posted in Nederlands, Onder de boom, Schrijfwedstrijden

Schrijverspunt organiseerde in de periode van 15 mei t/m 31 juli 2019 (deelnamemogelijkheid) de schrijfwedstrijd ‘Onder de boom’. De bedoeling was dat je een kort verhaal schreef van maximaal 1250 woorden waarbij het verhaal maar op de een of andere manier iets (of juist niets) onder de boom is. Het illustere viertal Romeo Mazzei, Bob de Winter, Sjors Kersten en Paul van der Zee, die voortaan beter bekend staan als ‘De Schrijvende Legendes’ raakten spontaan geïnspireerd en klommen dadelijk in de pen (al dan niet van brons) om hun botanische schrijftalenten aan te boren.
Ieder van hen wist voor het verstrijken van de uiterste inzenddatum een pronkstuk in te sturen, maar slechts één van hen slaagde er (terecht!) in om tot één van de winnaars te worden omgedoopt. De prijs? Een eervolle plaatsing van het ingezonden verhaal in de bundel ‘Onder de boom’.

Romeo Mazzei was de gelukkige… En we kunnen hem nog steeds niet vaak genoeg hiermee feliciteren.

Een troostprijs voor de resterende Schrijvende Legendes was er niet. Hoewel,… de plaatsing van hun korte verhalen in de Tycoon Newspaper mag je toch ook best trots op wezen? Of niet soms?

Onder de boom-deelnemer: Bob de Winter

Titel: Sympathie

Dag 8.

Vandaag heb ik de vrouw voor het eerst gezien onder de Boom. Ik lag op mijn gewone plekje en plotseling verscheen zij voor mijn ogen. Ik had natuurlijk al gehoord van haar komst, maar ik had haar door de hectiek van de afgelopen week nog niet mogen aanschouwen. Ze is beeldschoon!
De Tiran heeft mij verboden om met haar in contact te treden, zoals hij wel vaker om onduidelijke redenen dingen verbiedt. Daarom hield ik mij voor haar schuil tussen het gebladerte, dat mij aan haar nieuwsgierige blikken onttrok. Het is wel duidelijk dat de Boom haar interesse heeft gewekt.

Dag 9.

Ze was er weer, samen met haar man. Ze hadden een heftig verschil van mening over de Boom. “Wat hebben we hier te zoeken? Je weet dat hij het niet fijn vindt als we ons hier ophouden,” hoorde ik hem verwijtend zeggen. “We hebben hier zoveel andere lieflijke plekken om ons te vermaken!”
Uit de woordenwisseling kon ik opmaken dat ook zij waren getroffen door een van de arbitraire verordeningen van de Tiran. Wat is dat toch een ongelooflijke control freak! Het wordt tijd dat hij eens op zijn nummer wordt gezet.

Dag 10.

De Boom heeft blijkbaar een enorme aantrekkingskracht op de vrouw. Opnieuw hield ze zich in de omgeving op, steelse blikken om zich heen werpend uit angst om betrapt te worden. Verlangend gluurde ze naar de sappige vruchten.
Ik twijfel… Zal ik het wagen om haar aan te spreken? Misschien kan ik van haar nieuwsgierigheid gebruik maken om de Tiran een hak te zetten. Een geslepen plannetje begint bij me op te komen.

Dag 11.

Ik heb haar aangesproken! Ze was erg geschrokken van mijn uiterlijk toen ik plotseling uit het struweel tevoorschijn kwam, maar ze leek opgelucht toen ik haar in verstaanbare taal toesprak. “Waarom mag je hier niet komen van je man?” vroeg ik haar. “Staat hij niet wat te veel onder de invloed van de Grote Baas?”
Onverschillig haalde ze haar schouders op. “Ja, hij heeft natuurlijk veel aan hem te danken. Het feit dat we hier mogen zijn is voor hem heel belangrijk.”
“Vind je het niet een beetje zwak om zo maar toe te geven aan de nukken van een meerdere? Ik zou toch wat meer manhaftigheid van een partner verwachten!”
Peinzend vervolgde ze haar weg. Ik denk dat ik wel iets bij haar heb losgemaakt.

Dag 14.

Twee dagen heeft ze zich niet bij de Boom vertoond, maar vandaag stond ze bij de stam en riep me bij zich. Ze had een vastberaden blik in haar ogen.
“Ik heb de laatste dagen eens zitten nadenken en ik geloof dat je wel een punt hebt. Maar wie ben je eigenlijk? En wat voor belang heb jij bij de Boom?”
“Zie me maar als een vriend die het goed met je voorheeft. De Grote Meneer is naar mijn smaak wat te overheersend en neerbuigend ten opzichte van jullie”.
Ze wierp een verlangende blik op de prachtige sappige vruchten aan de Boom.
“Wil je er niet eens een proberen? Ze zijn echt heerlijk!” zei ik op vleiende toon, maar de invloed van de Tiran was nog steeds te groot.

Dag 15.

Ze is woedend! Boos op haar man, die slaafs de bevelen van de Tiran opvolgt, maar nog meer op de Grote Baas zelf.
“Wie is hij om ons hier dingen te ontzeggen zonder duidelijke reden? Wat zijn zijn motieven en wat houdt hij voor ons verborgen?”.
Ik gooide nog wat olie op het vuur: “Hij is vast bang om van zijn troon gestoten te worden en de macht te verliezen die hij over jullie heeft. Ik heb zelf al ondervonden dat hij onafhankelijkheid slecht kan verdragen en het liefst alles en iedereen onder de duim houdt.”
Weifelend keek ze me aan. “Maar hij heeft toch het beste met ons voor? We hebben alles aan hem te danken!”
“Dat lijkt misschien wel zo, maar doet hij dat voor jullie of voor zichzelf? Voor hem is het één grote power trip! Kijk, aan die tak hangt een heerlijke vrucht! Zou je die niet graag eens proeven en met je geliefde willen delen? Wacht maar even, ik haal hem wel even voor je.”
Eindelijk had ik haar overtuigd. Ze nam de aangereikte vrucht aan en liep ermee weg. Gniffelend sloop ik achter haar aan, want ik wilde natuurlijk wel zien hoe dit zou aflopen.
Haar man schrok verschrikkelijk toen ze hem de vrucht liet zien.
“Maar, maar… Wat heb je gedaan? Die vrucht komt toch van de Boom? Je weet dat we daar niet van mogen eten! De Heerser zal ons straffen!”.
“Ach, dat zal toch wel loslopen? De Heerser heeft wel iets anders aan zijn hoofd. En bovendien… waarom heeft hij dat eigenlijk verboden? Ik denk dat hij al het lekkere fruit voor zichzelf wil houden. Kijk eens wat heerlijk hij er uitziet! Hier, jij mag het eerste hapje.”
Schichtig om zich heen kijkend beet de man een heel klein stukje van de aangeboden lekkernij, waarop zijn vrouw ook een flinke hap nam. Een triomfantelijk gevoel maakte zich van mij meester en breed lachend kwam ik uit mijn schuilplaats tevoorschijn.
Een donderend geraas weerklonk en plotseling was de Heerser daar. Woest schreeuwde hij naar de man en vrouw. “Alles heb ik voor jullie gedaan en nu proberen jullie mij op zo’n manier te bedriegen! Jullie zijn mijn goede zorgen en deze paradijselijke omgeving niet waard. Verdwijn hier en kom nooit meer terug!”
Sidderend wees de vrouw op mij. “Ma… ma… maar hij heeft het aan mij gegeven. Eigenlijk is hij de verantwoordelijke!”
De Heerser keerde zich om en zag mij kronkelend van plezier in het gras liggen.
Ik siste hem toe: “Pleased to meet you! Hope you guessed my name…”

This entry was posted on Friday, January 10th, 2020 at 12:03 and is filed under Nederlands, Onder de boom, Schrijfwedstrijden. You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0 feed. You can leave a response, or trackback from your own site.

6 Comments

  1. January 10, 2020 @ 15:45


    Blijft een leuke! Goed bedacht en geschreven. Jammer dat de jury het niet beloond heeft…

    Posted by Zombie
  2. January 10, 2020 @ 17:31


    Ik denk dat het iets te luchtig was in vergelijking met de meeste andere inzendingen.
    Of wellicht is dat nummer van de Stones toch minder bekend dan ik dacht…

    Posted by BoB de Winter
  3. January 14, 2020 @ 23:58


    Tof dat BoBs verhaal nu te lezen is op deze website. Nu kan iedereen eindelijk genieten van zijn pennenvrucht!

    Juist dat luchtige vond ik een mooi contrast vormen met de vele serieuze en sombere verhalen die uiteindelijk in de bundel zijn terechtgekomen. Jammer dat ie niet is geselecteerd, maar je moet gewoon lekker door blijven schrijven hoor BoB, want net als jouw vader en opa heb je er talent voor! De appel valt niet ver van de boom 😉

    Posted by Retroman
  4. January 16, 2020 @ 12:39


    Dank je, Retroman! Het gaat nog wel even duren voor ik die twee heb ingehaald…

    Posted by BoB de Winter
  5. February 5, 2020 @ 15:12


    Fantastisch 😀 Eindelijk gelezen. Stond al een tijdje op m’n lijstje, sympathieke Bob. Zeg, dit ging toch wel zeker over een banaan? Ik vind het plaatje zo verwarrend…

    Posted by Stoomkoker
  6. February 25, 2020 @ 17:58


    Eigenlijk gaat het over meloenen, Stoomkoker! Maar die eigenwijze fotograaf richtte zijn toestel te laag…

    Posted by BoB de Winter

Leave a Comment

Please note: Comment moderation is enabled and may delay your comment. There is no need to resubmit your comment.